تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1836810983
آقای رییس جمهور نباید کوتاه بیاید
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: منتجب نیا: آقای رییس جمهور نباید کوتاه بیاید تهران- ایرنا- بررسی آینده روابط مجلس و دولت بعد از استیضاح وزیر علوم در گفت وگوی «اعتماد» با ˈرسول منتجب نیاˈ مورد توجه قرار گرفته است.
اقلیت مخالفان دولت تصور می کنند که گویی هیچ انتخاباتی صورت نگرفته و هیچ شخصی جابه جا نشده است. اینها انتظار دارند تمام مهره های دولت قبل سر جای خودشان بمانند و هیچ تغییری صورت نگیرد و هیچ سیاستی هم عوض نشود. این یک حرف و انتظار نابجا و نا به حقی است. اینها توجه ندارند که مردم کاندیدایی تحول خواه انتخاب کرده اند و بر سینه طرفداران دولت گذشته و کاندیدای آنها دست رد زده اند و جریان جدیدی را انتخاب کرده اند. اینها انتظار داشتند رییس جمهور دربست در اختیارشان باشد. این جریان در واقع مخالف خواسته مردم و کلیت جامعه است. انتظار این جریان به حدی است که با وجود آنکه درصدی از خواسته های شان مثل هماهنگی وزرا با آنها صورت گرفته و بر خلاف رویه 35 سال گذشته برای انتخاب فرمانداران، استانداران و مدیران کل با نمایندگان همفکری شده و می شود و تلاش شده تا نظرات آنها تامین شود ولی فراتر از این را می طلبند.
یکی از جلوه های کارشکنی اقلیت مخالفان دولت در مجلس تهدید به استیضاح وزیران بوده است. از همان ابتدا هر وزیری که با خواسته های آنها هماهنگ نبود، بعد از سوال و این بدعت بنا گذاشته جدید به نام کارت زرد، آنها را تهدید به استیضاح کردند و همواره شمشیر استیضاح را بالای سر وزرا نگه داشتند تا آنها با ترس و لرز رفتار کنند و نتوانند قدمی مثبت و موثر بردارند. وزرای متعددی را تا به حال تهدید به استیضاح کرده اند
این جریان چون نتوانسته به تمام خواسته هایش برسد، راه تقابل را در پیش گرفته و تلاش می کند دولت را فلج و فشل کند، کارنامه دولت را ناکارآمد جلوه دهد، به مردم القا کند که دولت مورد انتخاب آنها ضعیف و ناتوان است. این خط مشی و استراتژی آنهاست. تمام این تلاش ها در جهت پراکنده کردن حواس وزرا و بهم ریختن اعصاب آنها و مشغول کردن رییس جمهور و دولت برای دست از کار و تلاش کشیدن است. سوال های فراوان از وزرا که ابدا قابل مقایسه با مجلس های گذشته یا همین مجلس با دولت گذشته نیست، دعوت های فراوان وزرا به کمیسیون ها ، سرگرم کردن آنها و بازداشتن وزرا از تلاش، کوشش و فعالیت فقط بخشی از کارشکنی های آنها به شمار می رود
رابطه دولت و مجلس پس از استیضاح وزیر علوم به نظر می رسد وارد فاز جدیدی شده است و تقابل در آن بیش از تعامل به چشم می خورد. اینکه روابط آینده مجلس با دولت چگونه خواهد بود و از این تقابل چه عاید کشور خواهد شد و در پیش گرفتن چه نوع استراتژی از سوی دولت می تواند اثرات ناشی از تقابل را کم کند و سوال های بسیاری دیگر در همین ارتباط موضوع گفت وگوی ما با رسول منتجب نیا، نماینده پیشین مجلس بوده است. این نماینده اسبق مجلس ایستادگی بر مواضع و شعارها را تنها راه شکست نخوردن دولت یازدهم می داند.
* با توجه به اینکه موفقیت دولت نیازمند تعامل با مجلس است، رابطه مجلس و دولت یازدهم را چگونه ارزیابی می کنید؟ آیا مجلس توانسته به دولت برای پیشبرد امور کمک کند؟
- شکی نیست که تعامل و هماهنگی بین قوای سه گانه و نهادهای انقلاب لازم و ضروری است و اساسا شرط موفقیت قوا در هماهنگی میان آنهاست. تعارض و تقابل بین قوا موجب از بین رفتن مصالح و منافع کشور و معطل ماندن امور کشور می شود. مثل دوره گذشته دولت که قوای سه گانه در برابر هم قرار گرفته بودند و قسمتی از وقت و نیروی شان صرف دفاع از خود و پاسخگویی به هم می شد. بنابراین تعامل و هماهنگی قوا چون همه عضو پیکر واحد نظام هستند امری ضروری و لازم است. در مجلس به دلیل تعدد نمایندگان که چیزی در حدود 290 نفر هستند و سلایق مختلفی که میان آنها وجود دارد، طبیعی است گاهی مطالبی بیان یا اقداماتی صورت گیرد که این اصل را خدشه دار کند. اما این مساله در جایی غیرطبیعی و نگران کننده است که مثلایک نماینده انتظاراتی فراتر از حد قانونی از دولت داشته باشد. یا به طور مثال تعدادی از نمایندگان مصمم شوند اقدام و حرکتی علیه دولت صورت دهند، طبیعی است که این موضوع به دلیل اینکه اقدام و انتظاری غیرقانونی است، می تواند منشا خیلی از مسائل باشد. این موضوع برای دو قوه دیگر هم صادق است و اگر جزیی از دو قوه دیگر هم، چنین حرکاتی داشته باشند و فرضا وزیری یا وزرایی علیه مجلس یا قوه قضاییه رفتاری غیرقانونی داشته باشند، به اختلال و اشکال منجر می شود و از آنها هم پذیرفته نخواهد بود. لذا این تعامل و هماهنگی شرط موفقیت همه قوا و کلیت نظام جمهوری اسلامی بوده است و همه باید روی این مساله تکیه و برای رسیدن به آن تلاش کنند. سازوکارهایی مثل تعیین شورا یا فردی از سوی مقام معظم رهبری برای هماهنگی میان قوا که در گذشته به وجود می آمد به این دلیل بود که سه قوه یا نمی توانستند یا حاضر نبودند تعامل میان آنها برقرار شود.
* آیا این تعامل و هماهنگی میان قوا که جنابعالی بر آن تاکید دارید میان دولت و مجلس توانسته شکل بگیرد؟ چون با توجه به سوال های متعدد نمایندگان از وزرا و حتی استیضاح یکی از وزرای دولت توسط مجلس به نظر می رسد چندان برقرار نبوده است.
- در حال حاضر در مجلس شورای اسلامی این تعامل در مدیریت مجلس وجود دارد. یعنی کلیت مجلس، هیات رییسه، ریاست مجلس و اغلب روسای کمیسیون ها با کلیت دولت هماهنگ هستند و مشکلی با هم ندارند. فقط اقلیتی در مجلس حضور دارند که با دولت مشکل بنیادین دارند. ریشه این مشکل هم از زمانی بود که در انتخابات ریاست جمهوری برخلاف انتظارات، کاندیدای مورد تاییدشان رای نیاورد و رقیب آنها پیروز شد. در انتخابات ریاست جمهوری دوره یازدهم، مردم اقبال زیادی به دکتر روحانی نشان دادند و بعد از انتخابات این گروه اقلیت به جای اینکه در کار، روش و منش خودشان تجدید نظر و خود را با جامعه هماهنک کنند، تلاش کردند با منتخب ملت در تقابل قرار گیرند.
* این گروه اقلیتی که جنابعالی به آن اشاره دارید از دولت چه خواسته ها و انتظاراتی دارد که تاکنون در تعامل و هماهنگی با آن طفره رفته و سرباز زده؟
- این گروه اقلیت در وهله اول تلاش کرد، رییس جمهور و وزرا را وادار به تسلیم در برابر خود کند تا هرچه آنها خواستند انجام گیرد. آنها می خواستند تمام وزرا، استانداران، فرمانداران و مدیران کل مورد قبول این اقلیت باشند. جالب اینجاست که این اقلیت از حامیان پروپاقرص دولت گذشته هم محسوب می شوند. معنای رفتارها، حرف ها و انتظارات این جریان این است که انتخابات یازدهم ریاست جمهوری را باید کان لم یکن فرض کرد و قلم بطلان بر آن کشید. این گروه تصور می کنند که گویی هیچ انتخاباتی صورت نگرفته و هیچ شخصی جابه جا نشده است. اینها انتظار دارند تمام مهره های دولت قبل سر جای خودشان بمانند و هیچ تغییری صورت نگیرد و هیچ سیاستی هم عوض نشود. این یک حرف و انتظار نابجا و نا به حقی است. اینها توجه ندارند که مردم کاندیدایی تحول خواه انتخاب کرده اند و بر سینه طرفداران دولت گذشته و کاندیدای آنها دست رد زده اند و جریان جدیدی را انتخاب کرده اند. اینها انتظار داشتند رییس جمهور دربست در اختیارشان باشد. این جریان در واقع مخالف خواسته مردم و کلیت جامعه است. انتظار این جریان به حدی است که با وجود آنکه درصدی از خواسته های شان مثل هماهنگی وزرا با آنها صورت گرفته و بر خلاف رویه 35 سال گذشته برای انتخاب فرمانداران، استانداران و مدیران کل با نمایندگان همفکری شده و می شود و تلاش شده تا نظرات آنها تامین شود ولی فراتر از این را می طلبند.
* با توجه به اینکه شما معتقدید دولت یازدهم سعی کرده همفکری هایی با این جریان داشته باشد، پس چرا با دولت از در تعامل وارد نمی شود؟ به عبارتی دیگر هدف این جریان از تقابل با دولت چیست، چه انگیزه یی از رفتارهای تعامل گریز خود دارند؟
- این جریان چون نتوانسته به تمام خواسته هایش برسد، راه تقابل را در پیش گرفته و تلاش می کند دولت را فلج و فشل کند، کارنامه دولت را ناکارآمد جلوه دهد، به مردم القا کند که دولت مورد انتخاب آنها ضعیف و ناتوان است. این خط مشی و استراتژی آنهاست. تمام این تلاش ها در جهت پراکنده کردن حواس وزرا و به هم ریختن اعصاب آنها و مشغول کردن رییس جمهور و دولت برای دست از کار و تلاش کشیدن است. سوال های فراوان از وزرا که ابدا قابل مقایسه با مجلس های گذشته یا همین مجلس با دولت گذشته نیست، دعوت های فراوان وزرا به کمیسیون ها برای مشغول کردن آنها، سرگرم کردن آنها و بازداشتن وزرا از تلاش، کوشش و فعالیت فقط بخشی از کارشکنی های آنها به شمار می رود.
* یعنی معتقدید، استیضاح وزیر علوم هم برمبنای این استراتژی بوده است؟
- یکی از جلوه های این کارشکنی تهدید به استیضاح وزیران بوده است. از همان ابتدا هر وزیری که با خواسته های آنها هماهنگ نبود، بعد از سوال و این بدعت بنا گذاشته جدید به نام کارت زرد، آنها را تهدید به استیضاح کردند و همواره شمشیر استیضاح را بالای سر وزرا نگه داشتند تا آنها با ترس و لرز رفتار کنند و نتوانند قدمی مثبت و موثر بردارند. وزرای متعددی را تا به حال تهدید به استیضاح کرده اند. در شرایطی که کشور در آستانه گشایش دانشگاه هاست و افکار باید متمایل به آموزش عالی و آموزش پرورش باشد که خللی در انجام امور در وزارت علوم ایجاد نشود و در شرایطی که دنیا و منطقه وضع به هم ریخته یی دارد و قضایای مختلقی به وجود آمده، آنها آمدند یک مساله حاد داخلی را مطرح کردند و قضیه استیضاح وزیر علوم را شکل دادند و مدت چند ماه این قضیه را کش دادند و با رایزنی ها و وساطت بزرگان قانع نشدند و سرانجام رفتند وارد قضیه استیضاح شدند.
* با توجه به استراتژی ناکارآمد کردن دولت اعتدال از سوی جریان اقلیت مجلس که شما بر آن اصرار دارید، برای آنکه این استراتژی بی اثر شود چه موضعی از سوی دولت می تواند تاثیرگذار باشد؟ به عبارتی دولت چه عملی باید در تعامل یا تقابل با مجلس انجام دهد که از استراتژی جریان مقابل در امان بماند؟
- دولت محترم و به خصوص شخص رییس جمهور باید از یک طرف بر مواضع، شعارها و سیاست های خودشان پافشاری و ایستادگی کنند و هرگز کوتاه نیایند. کوتاه آمدن یعنی پذیرفتن شکست. کوتاه آمدن یعنی تو دهنی زدن به مردم و خواسته های آنها. کوتاه آمدن یعنی پایمال کردن آرای فرد فرد مردمی که با انتظار و امید به این دولت رای داده اند. لذا دولت نباید هرگز کوتاه بیاید و بر سر مواضع به حق و قانونی خود پافشاری کند. خوشبختانه دولت فعلی مورد اقبال اکثریت مردم، خواص و نخبگان جامعه بوده و از گفتمان، روش و منش آقای دکتر روحانی تحسین و تمجید می کنند. از سوی دیگر باید مواظب و مراقب باشند کارشکنی ها، خللی در پیشبرد امور ایجاد نکند یعنی جوری نشود که رییس جمهور و وزرا مجبور شوند بخش زیادی از وقت شان را صرف مانع تراشی های مخالفان و تخریب کنندگان کنند. خوب است که یک گروهی تشکیل شود که حرف های اقلیت مجلس را بشنوند، اگر حرف حسابی داشت بپذیرد و اگر انتقادی داشتند و قابل پاسخ دادن بود، پاسخ دهند. خلاصه بهتر است به شکلی منطقی با آنها برخورد کنند ولی وقت زیادی را صرف کارشکنی های آنها نکنند.
* با توجه به اینکه شما سابقه نمایندگی مجلس را داشته اید آیا فکر می کنید در قبال کارشکنی هایی که از سوی برخی از نمایندگان مجلس علیه دولت صورت می گیرد، دولت می تواند از اعمالی پیشگیرانه بهره گیرد؟ اصولارفتارهای پیشگیرانه می تواند مفید باشد؟
- بخشی از کارشکنی ها اصولاقابل پیشگیری نیست. وقتی نماینده یی بخواهد در قبال دولت کارشکنی کند طبیعی است که کاری از دست کسی بر نمی آید. ولی حتی الامکان باید از هر وسیله یی برای اقناع مخالفان و دفع خطراتی که از افراطیون متوجه دولت و نظام می شود، استفاده کرد. مثلابد نیست رایزنی های دولت با مجلس بیشتر شود تا نمایندگان تحت تاثیر جوسازی جریان افراطی قرار نگیرند. متاسفانه در استیضاح اخیر این جریان، تعدادی از نمایندگان را تحت تاثیر قرار داد. باید تلاش کرد تا اکثریت نمایندگان اقناع و به آنها ثابت شود که این جریان حسن نیت ندارند، هدف شان کارشکنی است.
* در پیش گرفتن ادبیات تهاجمی از سوی رییس دولت که چندی قبل نمونه آن صورت گرفت تا چه اندازه می تواند در مواجهه با این جریان موثر باشد؟
- آنها در دولت گذشته نشان دادند که ادبیات شان فرهنگ بی ادبی، توهین و تخریب است. آقای رییس جمهور و وزرا باید همواره از فرهنگ مترقی و پیشرفته خودشان که مورد اقبال همه مردم است بهره گیرد و خدای نکرده از آن دست نکشد. بهترین شیوه برای مقابله با این جریان، تلاش دولت برای حل مشکلات مردم است. در این صورت اگر این جریان در یک سال و اندی از عمر باقیمانده مجلس هم بخواهند سنگ اندازی کنند و به هر حشیش و وسیله یی متوسل شوند، محکوم به شکست هستند و موفق نخواهند شد.
* بخشی از آنچه امروزه دولت تحولخواه با آن مواجه است به نظر می رسد تا اندازه یی به رفتار منفعلانه اصلاح طلبان در انتخابات مجلس در دوره گذشته هم بی ارتباط نیست. اگر اصلاح طلبان در انتخابات مجلس شرکت می کردند آیا وضع دولت در مجلس بهتر از آنچه امروز به نظر می رسد، نبود؟
- در دوره نهم مجلس شورای اسلامی اصلاح طلب ها حضور پیدا نکردند. نه اینکه رای نیاوردند بلکه کاندیدا نشدند و حضور پیدا نکردند و حتی شخص آقای خاتمی در یکی از شهرهای کوچک رای داد و در انتخابات شرکت کرد و آن سروصداها راه افتاد چون اصلاح طلب ها در یک شرایطی قرار گرفته بودند که علاقه یی به کاندیدا شدن و ایستادن نداشتند از این جهت برنده انتخابات جناح اصولگرا شد و در این میان افراطیون هم با تکیه بر امکانات دولتی وارد مجلس و هم میدان دار بعضی از قضایا شدند. اگر اصلاح طلب ها در انتخابات حضور داشتند، قطعا مجلس چنین وضعیتی نداشت و یک توازن و تعادل قابل قبولی در مجلس به وجود می آمد.
* خب الان هم انتخابات آینده مجلس در پیش است، اصلاح طلب ها برنامه خاصی برای شرکت در این انتخابات دارند؟
- حتما اصلاح طلب ها حضور فعال خواهند داشت شرایط اجتماعی به نفع جریان اصلاحات و جریان اعتدال گراست و باید با هماهنگی و یکدلی بین کلیه اصلاح طلب ها و اعتدالگراها در انتخابات شرکت کرد. من مطمئن هستم اگر این وحدت، یکدلی و یکپارچگی به وجود آید مجلس آینده خوبی در پیش رو خواهیم داشت. همان مجلسی که امام می خواست، همان مجلسی که اقتضای قانون اساسی است.
* یعنی اصلاح طلب ها از عدم شرکت در انتخابات آخرین دوره مجلس درس گرفته اند و در انتخابات آینده برای شرکت در آن برنامه جدی دارند؟
- حتما و من مطمئن هستم که با وحدت و انسجام اگر وارد شوند اکثریت کرسی های مجلس را به خودشان اختصاص خواهند داد.
اول**1368**
22/06/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 32]
-
گوناگون
پربازدیدترینها