تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1805208488
نگاه شما: شکواییه از یک بیمارستان |اخبار ایران و جهان
واضح آرشیو وب فارسی:تابناک: نگاه شما: شکواییه از یک بیمارستان
بخش «نگاه شما» برای ارائه و معرفی «نگاه» مخاطبان «تابناک» به همه موضوعات است. هر مخاطب «تابناک» می‌تواند با مد نظر قرار دادن شرایط همکاری با این بخش، «نگاه» خود را ارسال کند تا در معرض دید و داوری دیگر مخاطبان قرار گیرد.
کد خبر: ۴۳۳۵۹۱
تاریخ انتشار: ۲۰ شهريور ۱۳۹۳ - ۱۰:۰۹ - 11 September 2014
با عرض سلام و احترام، روز یکشنبه 31فروردین ماه 93،جهت آنژیوگرافی طبق دستور پزشک معالج خود به بیمارستان محب مهر ( واقع در خیابان ولی عصر ، نرسیده به میرداماد، خیابان خلیل زاده)برای بستری شدن مراجعه نمودم. بعد از مدتی انتظار و مراجعه به ترتیب به بخشهایی نظیر پذیرش، کلینیک، مجدا پذیرش، صندوق ، ملزم به پرداخت هزینه خدمات درمانی(در ان بیمارستان هزینه پایه انژیو گرافی که درمان ان زمانبری یک روزه دارد، یک میلیون و شصد هزار تومان است ) و آزمایش خون ( ازمایش قبلی من متعلق به 2 ماه قبل بود و توسط کارمند کلینیک قدیمی براوردشد)، اینجانب توسط یکی از کارمندان قسمت پذیرش همانند فردی فاقد شعور و سواد ، ملزم به امضاء و اثر انگشت در3 برگ فرم ،در جاهایی که با ضربدرمشخص بود در حضور ایشان شدم، ضمنااعلام نمودند در صورت عدم امضا هر قسمت مشخص شده از فرم ها، پذیریش نخواهم شد.سپس نواری در مچ اینجانب بسته و به زیر زمین ساختمان محل انژیو گرافی و بخش CCU( بخش ارمان )هدایت شدم.که بعدا فهمیدم این قسمت که شرایط ، امکانات و وضعیت ان با بیمارستان محب تفاوت چشمگیری دارد متعلق به بیمارستان دولتی هاشمی نژاد است، که در اجاره بیمارستان خصوصی محب مهر است.
محوطه CCU این بخش شامل 2 سالن 5 تخته روبروی هم که با دیوارهای های شیشه ای جدا می شدند بود که یکیاز سالن ها متعلق به خانم ها و دیگری مختص اقایان بود. این دو سالن از نظردیدکاملا بر یکدیگر مسلط بودندو در وسط این دو سالن کوچک 5 تخته، راهرویی باریک قرار داشت که میز پرستاران در انتهای ان قرار گرفته بود.بعد از مراجعه سریعا از من خواسته شد لباسهای یک بار مصرف اتاق عمل ( که از نظر پوششی و اندازه مناسب نبودند) را بپوشم. دمپایی پلاستیکی هم دوبرابرسایز اینجانب تحویل شد. که بعدا فهمیدم بابت انهاو لباسی دیگری که بعد از عمل داده شد که در سایز و اندازه مناسب اینجانب نبود، مبلغ قابل توجهی بعنوان هزینه درمان محسوب شده است. محل تعویض لباس در بخش بانواندر گوشه ای از سالن با پاروانی کشویی تعبیه شده بود و البته اتاقی تک تخته هم در ورودی سالن وجود داشت که در صورت عدم وجود بیمار دران ، برای تعویض لباس استفاده می شد.بین تختها هیچگونه پرده و یا پاروانی تعببیه نشده بود.قبل از انجام انژیو فردی بازهم برای انجام ازمایش خون مراجعه کرد، که متوجه شدم هزینه ازمایش خون با پرداخت قبلی لحاظ شده و ازمن هزینه بیشتری در این ارتباط دریافت شده است. بعلاوهبنظر می رسید بین بخش ها اصلا هماهنگی وجود نداشت، بخش ازمایشگاه نتایج را به بخش انژیو ارسال نکرده بود. خانم پرستاری با صدای بلند کهقابل شنود توسط سایر حاضرین در اتاق بود، از اینجانب مشخصات شخصی را سئوال و در فرمی پر کرد. بعد از نصب سرم من به اتاق عمل هدایت شدم.خوشبختانه پزشک معالج من به موقع امده بود ( برخی از بیماران تا پاسی از نیمه شب جهت ورود پزشک خود و انجام عمل به انتظار می نشستند ) . مدتی سرم به دست در راهروی ورودی و متصل اتاق عمل منتظر ماندم ، درحالیکه در روبروی من کمک بهیار مشغول رتق و فتق اموراجرایی اتاق عملو بسته بندی باندها بود.سپس به اتاق عمل هدایت شدم که بیشتر شبیه به انباری بودتا اتاق انژیو، اتاقی بسیار شلوغ و پر از بسته های کارتن و.....بعد از انجام انژیو به علت ضربان قلب بالا، در حالیکه دو کیسه شن چند کیلویی روی محل رگ باز شده من وجود داشت. مدتی مرا در راهرو اتاق انژیو به حال خود رها کردند تا ضربان اینجانب طبق دستگاه پایین بیاید.البته پرستار مردی که در اتاق عمل بود دوسه بار مراجعه داشت و سئوالاتی از اینجانب میپرسید که بعضا شخصی بود( شغلم چیست، سطح تحصیلات و غیرو ) سپس متوجه شدم کیسه ها درست در محل قرار نگرفته اند، چندین بار پرستاران را صدا زدم کسی جوابگو نبود.تا اینکه فردی که در یکی از اتاق ها مشغول بسته بندی بود،در حین عبور به من گفتیک کیسه هم باشد اشکالی ندارد!سپس به بخش قبلی که دران بستری بودم (اتاق )CCU منتقل شدم. در انجا متوجه شدم که تخت دو بیمار مرد ( که یکی از انها میهمان افغانی ما بود ) به بخش خانم ها به علت کمبود جا هدایت شده است و از پاروان هایی که قبلا برای تعویض لباس خانم ها استفاده می شد،اکنون به عنوان دیوار جداکننده استفاده می شود. یک یخچال کوچک که دران بطری اب معدنی نگهداری می شد گه گاهی به بیماران طبق درخواستشان اب داده می شد و دستشویی که اکنون بین خانم ها و اقایان مشترک شده بود از دیگر امکانات رفاهی اتاق CCU این بیمارستان خصوصی بود. قابل ذکر است انتظار بر این است که انتقال بیماری که تازه انژیو شده با دو کیسه شن بر روی رگ ران ازروی برانکارد ، الزاما باید با کمک کادر درمانی انجام شود ( انتقال از طریق حمل ملافه زیرین بیمار صورت می گیرد) ولی دراین بخش از بیماران با هر وزن، سن و موقعیتی خواسته میشد با کشیدن خود ؛ شخصا از روی برانکارد به تخت خود انتقال یابند. سپس دو قرص ارام بخش/ خواب به اینجانب داده شد تا اسایش ، راحتی و استراحت کارکنان این بخش تکمیل شود. موارد دیگر به شرح ذیل به اطلاع می رساند:
-در تمامی این مدت خانمهای سرمهای پوش پرستار با انیفورم کارمندی خود، حضوری نمایشی داشتند. مرتبط مشغول حرف زدن با خود و تجمع در میز پرستاری بودند، گویا بیماران فقط از طریق مانیتورها چک می شدند . در این مدت تنها یک خانم کمک بهیار بود که صادقانه ، کمک کننده بیماران بود.
-غذا نسبتا خوب بود ولی گاهی بیمار برای خوردن غذا در ان شرایط احتیاج به کمک داشت که کمکی در دسترس نبود.
-محوطه سالن خانم ها مرتبطن توسط یک نظافت چی مرد، طی کشی و تمیز می شد. در حالیکه لباس بیماران کاملا مناسب نبود و فضا سالن هم متعلق به اتاق CCUبود.
-برخی از پزشکان معالج با فاصله زمانی بسیار طولانی جهت انجام عمل های مرتبط در محل بیمارستان حضور می یافتند، که ضمن وارد کردن استرس بیشتر به بیماران، هزینه های درمانی بیشتری ناخواسته به بیماران تحمیل می شد.
- در مدت بستری اینجانب حتی یکبار هم، پزشک و یا پرستاری برای بررسی وضعیت اینجانب و زخم بوجود امده ، مراجعه نکرد. بعدا فهمیدم در شب هنگامی که با استفاده از قرص های داده شده به خواب رفته بودم با کمک یک"کمک بهیار مرد" سوند و پانسمان من تعوض شده است.
- در این بیمارستان خصوصی بین تخت های بیماران هیچگونه پرده / حفاظی ، جهت حفط حریم شخصی بیمار ، تعبیه نشده بود.
- با اینکه ظاهرا پرستاران از ورود همراه بیمار، بنا بر قوانین بیمارستانیجلوگیری می کردند و رفتار خوشایند و مطلوبی با ایشان نداشتند ولی در عمل همین حضور گاه بیگاه انها( همراهان بیماران ) جهت انجام امورات بیمارکه از وظایف پرستاران شمرده می شود ( بردن بیمار به دستشویی، دادن نوشیدنی و مواد غذایی ، کمک به پوشیدن لباس وانجام سایر امور ) باعث رضایت و خوشحالی انها می شد.بنظر می رسد باید برگه ای به هنگام بستری به بیماران داده شودکه دران شرح وظایف و مسئولیت پرستارانذکر شود تا بیماران با شرایط بیشتر اشنا شوند.
باوجود اینکه ما در کشوری که با قوانین اسلامی هدایت و حمایت می شود زندگی می کنیم ودر جای جای این کشور به این مهم تاکید می شود، ولی در عمل ودر رفتار ها در لایه های اجتماعی در بخشهایی که مرتبط به بخش خدمات عمومی است ، رفتاری کاملا "سکولار" و غیر مذهبی / دینی دیده می شود، همانند انچه من در بیمارستان محب در همین مدت کوتاه شاهد ان بودم.
خوشبختانه زمان بستری اینجانب فقط یک روز بود.ولی واقعا من می خواهم بدانم ایا، این نوع سطح خدمات، ارزش پرداختی که توسط بیمار داده شده بود داشت؟ ایا بدین صورت و با این نوع خدمات می خواهیم وجه یک کشور اسلامی و سطح خدمات درمانی خود را در حوزه "پزشکی سلامت" به سایر ملل عرضه کنیم؟تا کی شخصیت، شعور و عقل و مردم ( بیمار ) بدین صورت مورد بازی، بی توجهی و سخرهجهت بهروری و استفاده مالی باید قرار می گیرد؟ لازم است بدانم این هزینه دریافتی برای چه نوع / سطح خدماتی دریافت شده است؟
این شکواییه از طریق دبیرخانه وزارت بهداشت، درمان و آموزشپزشكي به دفترمحترم بازرسی و ارزیابی عملکرد و پاسخگویی به شکایاتان وزارتخانه ، مورخ 9اردیبهشت 1393ارسال گردید و رونوشت ان به دفتر وزیر محترم بهداشت، درمان و آموزش پزشكي جهت استحضار و معاونت محترم درمان وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكيجهت اطلاع ارجاع و چند بار پیگیری شد، ولی دراین چند ماه هیچ گونه اقدامی انجام نگرفت و هیچ گونه پاسخی به اینجانب داده نشد. لذا موارد برای بررسی و اقدام لازم خدمتتان ارسال می شود.
فرستنده: زمانی
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تابناک]
[مشاهده در: www.tabnak.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 57]
-
گوناگون
پربازدیدترینها