واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: بوی پاییز، باد برگ ریز تهران - ایرنا - نمی دانم آیا بچه ها تعطیلاتی در این تابستان داشتند که اکنون بگوییم برای مدرسه آماده شوند!؟
به خصوص دبیرستانی ها، تا جایی که ما در اطرافمان می دیدیم بیشتر روزها به کار مدرسه و درس بودند و آن چنان هم که نام سه ماه تعطیلی بر سر زبان ها بود، تعطیل سه ماهه ای در کار نبود. از یک نگاه، بسیار مغتنم می نمود که مدارس با پیش بینی تعطیلات ناخواسته و نیز عدم تناسب حجم دروس با تقویم تحصیلی، از فرصت تابستان بهره گرفتند و البته پاره ای بی برنامگی ها و فراغت های بچه ها را با درس و کلاس پر کردند و چه بسا برای برخی دروس، دورخیزهایی را فراهم آوردند؛ تا اوّل مهر، به راستی اوّل مهرورزی با درس هایی باشد که تابستانش به مهر و الفت با آن گذشته است.
از نگاهی دیگر نیز می توان به مسأله ی اشتغالات درسی بچه ها در تابستان نگریست و آن، رقابت های خسته کننده و گاه فشارهای بدون منطق به دانش آموزان است که بیش از آن که به مصالح بچه ها برگردد، به مصالح(!) مدارس و چشم و هم چشمی ایشان با یکدیگر مربوط می شود، وگرنه مدارس می توانند به گونه هایی مصلحت آمیزتر و نیز مفیدتر از تست زنی و مشق دهی، بچه ها را در تابستان به مدرسه بکشانند و به جای حلّ تمرین با تکنیک حلّ المسائل و انواع کتاب های طبقه بندی شده ی آنچنانی، مهارت حلّ مسأله و دهها پرورشکاری دیگر را به این عزیزان بیاموزند و تمایز و تفاوتی میان تکالیف نُه ماهه ی تحصیلی با تکالیف سه ماهه ی تابستانی قائل شوند......
بوی پائیز در مشام است و باد برگریز در راه. خیل جمعیت دانش آموز خود را برای سال تحصیلی جدید آماده می کند. دختران و پسران ما دلگرم از گرمای محبّت مادران و پدران در تابستانی که گرم گذراندند، می روند تا رنگ پاییز را به بهانه ی زنگ مدرسه، به هُرم تابستان فائق نشانند و دل در حریم دوستان و یاران سابق ولاحق بکشانند و چه بسا اشکی به شوق در ذوق دیدار معلّمان محبوب خود بفشانند. چه شود!
واقعیت آن است که مدارس ما از سطح استانداردهای جهانی فاصله ی معنی داری دارند، امکانات سخت افزاری در معدود مدارس غیردولتی و نیز برخی مدارس نمونه ی مردمی نباید ما را از ایده آل های نرم افزاری غافل کند. در آموزش و پرورش امروز هم پای امکانات مادّی، برخورداری های نرم افزاری و انسانی حرف اول را می زند. در این حرف اوّل سطح مهارت و تخصّص معلمی جزو اوّلین حروف است. به خصوص در مقاطع پایین تر تحصیلی و بالأخص در پایه های نخستین دبستانی، الفبای موفقیت در گرو کارآمدی و مهارت نیروهایی است که در این منصب به کار گمارده می شوند. متأسفانه با توسعه ی مدارس غیردولتی، به جای آن که تخصص و کارآمدی بر تجهیز سخت افزاری و بعضاً دکوراسیون ویترینی اولویت داده شود، کار برعکس شده است. در اغلب موارد این گونه است که رنگ و لعاب ظاهری تجهیزات بر طعم و بوی باطنی فائق آمده است و گاه نمای ساختمان ها بر ردای آرمان ها حجاب افکنده است. امروز در برخی مدارس بیم آن می رود که پس پس از آن سوی بام بیفتیم. کوتاه زمانی پیش از این فقر و فقدان میز و نیمکت و تجهیزات کلاسی، مشکل بسیاری از مدارس بود؛ امروز تجهیزات هوشمند و سامانه های ابزار و ادوات مختلف، می تواند پرده ی غفلت و خوش خیالی بر کارآمدی نیروهای تخصصی بیفکند و همین قدر که ویترین سخت افزاری چشم ها را پر کند، کمبود مهارت، بر افکار و اذهان دغدغه ای نیندازد، و این خود نوعی درجا زدن و بلکه عقبگرد است. آموزش و پرورش در معنی جامعه پذیر کردن فرزندان و انتقال مهارت های زندگی و نیز ظرفیت سازی برای ایجاد شهروند سالم و طبیعی، باید دوباره محل دقّت و تأمل واقع شود. آیا مسابقه در نمره و رتبه و بسته بندی ذهن و استعداد بچه ها با بسته های آموزشی (بعضاً بخوانید ضدّآموزشی) می تواند به تربیت شهروند سالم و نرمال و دور از اضطراب و استرس بیانجامد؟ بیاییم در کنار آموزش های رسمی به عملیّاتی کردن پرورش نیز بپردازیم. بچه های ما، شهروندان تأثیرگذار آینده اند. مهارت های پرورشی را در دوران مدرسه دست کم نگیریم: نظم و انضباط شخصی، خودکفایی و استقلال یابی، مسئولیت پذیری، توانایی کار در گروه، کنترل هیجان هایی مثل خشم و ترس و محبّت، دوست یابی و توان تأثیرگزاری و بالاخره هویت یابی در دوران نوجوانی از اهمّ مهارت هایی است که بهار تربیتش در پاییز و زمستان سال های تحصیلی است.
دکتر محمدعلی فیاض بخش / اطلاعات
اول ** 1521
20/06/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 32]