واضح آرشیو وب فارسی:جام نیوز:
پاسخ به شبهاتی پیرامون نهج البلاغه؛
طولانی بودن برخی خطبه های نشان می دهد که نهج البلاغه از حضرت علی(ع) نیست! / دومین شبهه
در جواب به این شبهه باید گفت: طولانى بودن سخنرانى و يا كوتاه بودن آن و همچنين هميشه يكنواخت صحبت كردن، چيزى نيست كه نياز به حديث و دستورالعمل صحبت كردن، داشته باشد.
به این مطلب امتیاز دهید
به گزارش سرویس دینی جام نیوز، برخی ها شبهاتی پیرامون انتساب "نهج البلاغه" به امیربیان مطرح کرده اند یکی از این شبهات، طولانی بودن برخی از خطبه ها و نامه های این کتاب است. آنها شبهه طولانی بودن برخی خطبه ها را اینگونه مطرح می کنند: «برخى خطبه ها و نامه هاى نهج البلاغه ـ مانند خطبه ى اشباح و خطبه ى قاصعه و عهدنامه ى مالك اشتر و... ـ طولانی هستند و چونكه چنين سخنرانيها و نامه نگاريهاى طولانى در صدر اسلام مرسوم نبوده بنابراين در انتساب آن به اميرالمومنين عليه السلام تشكيك مى شود. [ نقل از 'اثر التشيع الادب العربى'، ص 66. ]» در جواب به این شبهه باید گفت: طولانى بودن سخنرانى و يا كوتاه بودن آن و همچنين هميشه يكنواخت صحبت كردن، چيزى نيست كه نياز به حديث و دستورالعمل صحبت كردن، داشته باشد و در صدر اسلام سخنرانان همه رقم سخن مى گفتند برخى بيشتر طولانى و كمتر كوتاه و برخى برعكس آن و اين شخص سخنران بوده كه بر اطاله ى سخن يا كوتاه سخن گفتن برحسب شرايط تصميم مى گرفته است. و حتى خود كسانى كه اين شبهه را مطرح كرده اند به اين حقيقت معترفند كه هيچ دليلى بر نفى خطبه هاى طولانى ندارند و مى گويند: 'ما هيچ وقت نمى گوئيم كه طولانى بودن خطبه به اين اندازه از نظر عقلى ممنوع است...' بلكه 'جاحظ' در "البيان و التبيين ج 1 ص 50" مى گويد: 'روايت كرده اند كه قيس بن خارجه بن سنان، روزى از صبح تا شب خطبه خواند و هيچ يك از سخنانش تكرارى نبود نه در لفظ و نه در معنى'. زكى مبارك در 'النثر الفنى' جلد 1 ص 59 مى گويد: سحبان وائل [يكى از سخنرانان معروف زمان معاويه كه در شام مى زيست] همان سخنرانى كه طولانى بودن سخنرانيهايش معروف بوده و گاهى نصف روز سخنرانى مى كرده و در عين حال خطبه هاى كوتاهى نيز از او نقل شده است. بنابراين خطيبان ـ در صدر اسلام و پس از آن تا زمان حاضرـ طبق فطرت و بر اساس شرايط زمانى و مكانى بر اطاله ى سخن يا كوتاهى آن تصميم مى گرفتند. خطبه ها و نامه هاى امیرالمومنین على بن ابى طالب سلام الله علیهما نيز همين گونه بوده است گاهى همچون عهدنامه ى مالك اشتر در اثر شرايط حاكم بر مصر مصلحت بر اطاله ى سخن است و گاهى شرايط اقتضا مى كند كه كوتاه سخن گويد. و جاحظ مى گويد: 'عمر اهل خطبه هاى طولانى نبود و صاحب خطبه هاى طولانى على بن ابى طالب است' پس اين شبهه و اشكال نيز نادرست است.
۱۸/۰۶/۱۳۹۳ - ۰۷:۳۰
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 41]