واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: واليبال بهترين الگو براي بسكتبال
نویسنده : شيوا نوروزي
اين روزها رشتههاي غيرفوتبالي تمام تلاششان را ميكنند تا نشان دهند با هزينه و امكانات كمتر به مراتب بهتر از فوتبال نتيجه ميگيرند. در شرايطي كه واليباليها پس از سالها ممارست و برنامهريزي مدون به هدف خود رسيدهاند و هر روز افتخاري تازه به ورزش كشور هديه ميدهند، بسكتباليها نيز اميدوارند روزي در حد و اندازههاي حريفان گردن كلفت خود ظاهر شوند. دست اندركاران اين رشته بايد به اين نكنه توجه كنند كه در راه رسيدن به اين هدف واليبال ميتواند الگوي خوبي در پشتوانهسازي و تزريق نيروي جوان به تيم ملي براي آنها باشد. جام جهاني اسپانيا براي ايران زودتر از رقباي مدعي به پايان رسيد. چهار شكست و يك پيروزي حاصل حضور بسكتباليستهاي ما در سرزمين ماتادورها بود. اين در حالي است كه تيم ملي كشورمان در رده بندي مسابقات نسبت به دوره گذشته دو پله نيز پايينتر آمده. در نگاه اول قهرمان آسيا در جام جهاني ناكام به نظر ميرسد. اما با نگاهي دقيقتر و البته فني تر ميتوان به دستاوردهاي جام جهاني پي برد. اسپانيا و برزيل حريفان اصلي شاگردان بسيروويچ بودند. يكي نايب قهرمان جهان بود و آن يكي هم دهم دنيا. فرانسه و صربستان هم دست كمي از آنها نداشتند. فقط مصر بود كه در ميان رقبا حرفي براي گفتن نداشت و همانطور كه انتظار ميرفت تنها بردمان در مقابل همين تيم آفريقايي حاصل شد. با اين حال برخي تصور ميكنند تحمل چهار شكست براي بسكتبال ايران معنايي جز ناكامي ندارد. بايد به اين افراد متذكر شويم كه هيچ كس از مليپوشان انتظار نداشته در مقابل ابرقدرتها قد علم كنند. فرانسه و اسپانيا هر دو به يك چهارم نهايي صعود كردهاند و اين بدان معنا است كه باختهاي تيم ملي مقابل قدرتهاي جهان بسكتبال بوده نه تيمهاي آسيايي. از طرفي نبايد بازي جانانه تيم بسيروويچ را ناديده گرفت. فرانسه مدعي كه خود را روي سكوي اول دنيا ميبيند فقط با پنج امتياز اختلاف موفق به شكست سروقامتان ايران شد. بسكتبال ايران دوران گذر خود را سپري كرده و ديگر زمان آن رسيده كه در مسابقاتي مثل جام جهاني يكي از مدعيان محسوب شود. فدراسيون بسكتبال در سالهاي گذشته برنامهريزي خوبي براي كشف استعدادهاي اين رشته در تمامي استانها انجام داده. شناسايي بازيكنان زير 14 سال بلند قد از جمله اين برنامهها بوده كه تا به امروز به دقت پيگيري شده. با اين حال پنچ شش سالي ميشود كه تركيب اصلي تيم ملي بزرگسالان تغيير چنداني به خود نديده. در اين مدت همواره بار اصلي تيم به دوش بازيكناني چون نيكخواه بهرامي، كامراني، آفاق، حدادي، سهراب نژاد، ويسي و ساهاكيان بوده است. اين بازيكنان از المپيك پكن تاكنون يك پاي ثابت تيم ملي را تشكيل دادهاند. در جام جهاني 2014 نيز مصدوميت يكي دو نفر جا را براي حضور بيشتر جواناني چون يخچالي، زنگنه، كاظمي و جمشيدي باز كرد. در اينكه باتجربهها هميشه به داد تيم ملي رسيدهاند شكي نيست اما بالا رفتن ميانگين سني قهرمان آسيا نگرانكننده است. ملي پوشان قديمي مصدوميتهاي كهنهاي دارند كه كارايي آنها را نسبت به گذشته كاهش داده. به علاوه اينكه نسل طلايي بسكتبال نيز بالاخره بايد تن به بازنشستگي بدهند و آن وقت است كه دست سرمربي خالي است و نميداند چطور از بازيكنان كم تجربهاش به جاي باتجربهها در تورنمنتهاي مهم و حساس استفاده كند. ولاسكو سرمربي پيشين تيم ملي تقريباً در هر تورنمنت يك مهره جديد را به تيم ملي معرفي ميكرد. ولي بسيروويچ و مربيان پيش از او چنين ريسكي را در بسكتبال نكردهاند. مقايسه دو رشته از لحاظ فني منطقي نيست اما مديران دلسوز بسكتبالي هم ميتوانند با الگو گرفتن از واليبال، جايگاهي شايسته براي بسكتبال در جهان متصور شوند.
منبع : روزنامه جوان
تاریخ انتشار: ۱۷ شهريور ۱۳۹۳ - ۱۳:۰۳
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 22]