تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1836079624
خاطرات جالب و خواندنی گل آقا از شهید رجایی
واضح آرشیو وب فارسی:سیمرغ: خاطرات جالب و خواندنی گل آقا از شهید رجایی
کیومرث صابری فومنی (گل آقا) در خاطرات خود از شهید رجایی می‌گوید: یک بار با آقای رجایی می‌خواستیم از کرمانشان به سنندج برویم. در آنجا به همه ما یک کلت دادند...
شهید رجایی پس از عزل بنی‌صدر به سمت ریاست جمهوری انتخاب شد و کمتر از دو ماه پس از به عهده گرفتن این پست، در روز 8 شهریور ماه سال 1360 به همراه شهید باهنر نخست‌وزیر خود در انفجاری تروریستی به شهادت رسید. به مناسبت فرا رسیدن سالروز شهادت شهید رجایی نگاهی داریم به خاطراتی که از وی نقل شده است.- مصطفی رسولی، خواهرزاده شهید رجایی: آن روزهای پرمخاطره مسئولیت شهید رجائی در نخست وزیری و مخصوصا دوره ریاست جمهوری وی اوج ترور منافقین ـ مجاهدین خلق ـ در کشور حاکم بود. وقتی به دستور امام ـ که در مورد حفظ جان مسئولان صادر شد ـ ایشان با خانواده اش در نهاد ریاست جمهوری مستقر شدند یک روز که مهمانش شدیم پیش خود گفتم: لابد در این جا ـ به دلیل امکانات موجود ـ او از ظروف و وسایل پذیرایی بهتری استفاده خواهد کرد.بعد از احوالپرسی مقدماتی حسب معمول وقتی قرار شد از ما پذیرایی به عمل آید ناباورانه دیدم در همان استکان‌های سابق و معمولی منزلشان برای ما چای آوردند. به شوخی گفتم: دایی جان! مثل این که این جا ریاست جمهوری است این استکان ها چیست !گفت: اگر شما مهمان رجائی هستید، کتری و سماور و استکان نعلبکی او همین است ولی اگر مهمان ریاست جمهوری هستید بحث دیگری است. ما در ریاست جمهوری همه چیز داریم اما آنها متعلق به بیت المال است. برای مهمان شخصی و خانوادگی نمی توان از آنها استفاده کرد.- اگر همه ما روزی روزگاری دیده بودیم شهید رجائی پیش از انقلاب خود شخصا مایحتاج خانه اش را می‌خرید و به منزل حمل می‌کرد برای همه یک امر عادی بود. اما بعد از انقلاب با فاصله کمی که از دوره طاغوت و جلال و جبروت زمامدارانشان داشتیم برای ما باور کردنی نبود که همان خلوص و مردمی بودن شهید رجائی را در پست‌های مهم وزارت نخست وزیری یا ریاست جمهوری دوباره مشاهده کنیم.یک روز وقتی رجائی نخست وزیر را دیدم که مانند همان معلم ساده سال‌های پیشین کیسه برنج و نیاز روزانه خانه را با دوش خویش به منزل می‌برد داشتم کلافه می‌شدم و بی اختیار به سویش دویدم. پس از سلام گفتم: برای اهالی محل بد است که ببینیم شما با آن مسئولیت سنگین به این شکل در زحمت بیفتید. اجازه دهید کمکتان بکنیم. او با یک دنیا احساس مسئولیت در قبال پرسش من و تکلیف خویش در خانواده اول جواب سلام را داد و بعد گفت: متشکرم. من باید کار خود را خودم انجام دهم. من با این کار اجر می‌برم. مرا از اجری که خدا وعده داده است محروم نکنید. این را گفت و به راهش ادامه داد و با این عملش شگفتی مرا مضاعف ساخت .- ما همسایه شهید رجائی بودیم و او نخست وزیر شده بود. اتفاقا همان روزها ما کمی کار تعمیرات ساختمانی داشتیم. صبح روزی که مواد زاید بنایی را با شوهرم به کوچه می‌بردیم او از نانوایی محل نان خریده بود و به منزل می‌رفت. ما را دید و طبق معمول سلام کرد و گفت: کمک نمی خواهید؟ شوهرم تشکر کرد و گفت: کار مهمی نیست. اما او خیلی سریع نان را به منزل رساند و پیش ما برگشت و جدی آستین را بالا زد و با خلوص خاصش به کمک ما آمد. هر چه اصرار کردیم و خواستیم او این کار پر زحمت را انجام ندهد نپذیرفت و به کمکش ادامه داد و در همان حال تلاش گفت: همسایه بودن یعنی همین.- وقتی آن شب فراموش نشدنی هزینه تعویض موکت فرسوده کف اتاقش در نخست وزیری را که مبلغی ناچیز (۲۵۰۰ تومان ) شده بود نپذیرفت و توضیح می‌خواست گفتم: شما نخست وزیرید! شخصیت هایی از داخل و خارج به دیدنتان می‌آیند. لابد این مقدار اصلاح و هزینه به مصلحت بود. وانگهی هر چند انقلاب شد و شکل حکومت و شیوه خدمت تغییر یافته اما ضرورت زمان نمی شناسد و… .او که فکر می‌کرد شاید مقصودش را خوب درک نکرده ام با نگاهی نافذ و نگران گفت: من چگونه نخست وزیری باشم که روی موکت با کفش راه بروم اما باشند مردمی محروم که چیزی نداشته باشند روی آن بخوابند! من اگر بخواهم فارغ از دنیای محرومان جامعه با این وسایل و امکانات رفاهی زمامداری کنم سخت اشتباه کرده ام! نه برادر! من با محرومیت انس و عادت دارم. دوست دارم وقتی شب سر بر بستر می‌گذارم نباشند محرومانی که من از حال آنها غفلت کرده باشم- خواهرزاده شهید رجایی می گوید: وقتی که نخست وزیر بود صبح روزی جهت دیدار و رساندن پیامی وارد همان خانه تاریخی (کلنگی) وی شدم. از مشاهده صحنه ای قلبم به درد آمد. هوا کمی گرم بود. او خیلی ساده با یک زیر پیراهن که چند جای آن سوراخ بود در گوشه حیاط خانه اش نشسته بود و داشت با دو ـ سه دانه خرما و یک لیوان شیر صبحانه می‌خورد.بعد از سلام و احوالپرسی و تعارف به صبحانه گفتم: این چه وضعی است که شما دارید؟ چرا به خود نمی رسید و این قدر زندگی را به خود سخت گرفته اید؟ از شما توقع نداریم مانند نخست وزیران دوره ستم شاهی باشید، لااقل یک زیر پیراهن درست و حسابی به تن کنید! مثل این که شما نخست وزیرید!آهی کشید و گفت: جانم! از این حالم نگران نباش ! نگران آن روزم باش که میز و مسئولیت مرا بگیرد و من گذشته خویش را فراموش کنم. خدا نکند روزی بر من بیاید که یادم برود چه وظیفه سنگینی در قبال خدا و خلق دارم. از شما می‌خواهم در حق من دعا کنید. من تحت تاثیر این سخن بی اختیار از جایم برخاستم و پیشانی اش را بوسیدم !- گل آقا (کیومرث صابری فومنی): در یکی از جلسات مدیران کل استان وزارت آموزش و پرورش با آقای رجایی بحث جلسه بر سر این بود که حالا که ما در بعضی از نقاط کشور نمی‌توانیم مدارس پسرانه و دخترانه را از هم تفکیک کنیم در این نقاط که مشکلات خاصی هست، دختر‌ها و پسر‌ها توی یک کلاس درس بخوانند. یکی از آقایان گفت: «خوب است چون این جوری از بحث نتیجه گیری نمی‌کنیم، رأی گیری کنیم». آقای رجایی گفت: «چه می‌کنید؟» گفتم: «می‌خواهیم رأی بگیریم». پرسید: «که چه بشود؟» گفتم: «تا هرچه اکثریت نظر داشت همان کار را بکنیم». گفت: «آمدیم شما رأی گرفتید و اکثریت هم گفتند بله، من که این را اجرا نمی‌کنم».دوران وزارت ایشان هم زمانی بود که بعضی هنوز کراوات داشتند. یکی از آنها پرسید: «اگر ما در اینجا نتوانیم بر اساس رأی اکثریت عمل کنیم پس تکلیف مسئله دموکراسی چه می‌شود؟» آقای رجایی گفت: «اگر تصمیمی که شما می‌گیرید با آن چیزی که اسلام گفته مغایرت داشته باشد و همه شما هم به این رأی موافق بدهید و نظرتان این باشد که من بر اساس رأی اکثریت آن را انجام بدهم هرگز این کار را نمی‌کنم. چون در این مورد اسلام نظرش این است که اختلاط نباشد، من اجرا نمی‌کنم و شما هم بهتر است به جای رأی گیری فکر‌هایتان را به کار بیندازید و راه حل پیدا کنید». پس از این اعلام نظر بعضی از مدیرکل‌ها به هم نگاهی کردند و گفتند این جوری که نمی‌شود کار کرد و استعفا دادند و رفتند.یک بار با آقای رجایی به کرمانشاه رفته بودیم و از آنجا می‌خواستیم به سنندج برویم. وقتی آماده حرکت شدیم چون می‌خواستند همه ما را مسلح کنند به همه یک کلت داده بودند. آقای رجایی به شوخی به آنها گفت: «آقا این کلت را از صابری بگیرید. او یک مرغ را هم نمی‌تواند بکشد. ضد انقلاب بدون اسلحه می‌آید و اسلحه‌اش را از دستش می‌گیرد و با آن ما را می‌کشد». آنها هم باور کردند و اسلحه را از من گرفتند
1393/06/08
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سیمرغ]
[مشاهده در: www.seemorgh.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 28]
-
گوناگون
پربازدیدترینها