تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1836988591
اوباما رهبری جهان را واگذار کرده است
واضح آرشیو وب فارسی:جام نیوز:
اوباما رهبری جهان را واگذار کرده است
ظاهراً او به اين نتيجه رسيده است که در اين کره خاکی با هفت ميليارد جمعيت، امريکا نمي‌تواند پليس دنيا باشد و پی‌گيری سياست حمايت از گروه‌های ناراضی و مخالف و تعيين "خط قرمز" جواب نمي‌دهد.
به این مطلب امتیاز دهید
به گزارش سرویس بین الملل جام نیوز، "حسین آرین" (کارشناس مسائل نظامی) با انتشار یادداشتی در پایگاه اینترنتی رادیوفردا (radiofarda) دکترین سیاست خارجی دولت ایالات متحده امریکا در دوران زمامداری باراک اوباما و جایگاه خاورمیانه در این دکترین را بررسی کرده است. مشروح یادداشت مزبور در پی می‌آید: ««سياست خارجی باراک اوباما، به ويژه در دوره دوم رياست جمهوری‌اش، آماج انتقادهای گوناگون قرارگرفته است. برخی از منتقدان امريکایی -از جمله کاندوليزا رايس، وزير امور خارجه پيشين- اوباما را به تضعيف چشمگير موقعيت اين کشور در جهان متهم کرده و سياست خارجی او را با مشکلات فزاينده در جهان مرتبط مي‌دانند. به باور اين دسته از منتقدان، اوباما با پنهان کردن خود در پشت خستگی مردم امريکا از جنگ، "رهبری جهان" را به دست ديگران سپرده است. برخی ازنئوکان‌ها و راست‌گرايان امريکایی وحتی اروپایی خواهان آنند که امريکا با ايفای نقش پليس جهانی، با گسترش الگوهای مداخله‌گرايانه و بسط حوزه منافع ملی خود، ديگر بازيگران بين‌المللی و منطقه‌ای را به پيروی از اهداف خود وادار کند و يا دست‌کم ميان خود و آنها هماهنگی به وجود آورد. اين گروه در واقع ميخواهند که امريکا ميدان‌دار صحنه بين‌المللی باشد و طرز فکری را تبليغ مي‌کنند که بر پايه آن، امريکا خود را مکلّف به جنگ در افغانستان و عراق کرد. به باور اين گروه، گفتگو با جمهوری اسلامی و حل مسأله هسته‌ای اين کشور از طريق ديپلماسی جايز نيست و بحران‌های سوريه، عراق، اوکراين و همچنين سر برآوردن القاعده و ديگر افراط‌گرايان اسلامی، زائيده سياست خارجی منفعلانه اوباما و عقب‌نشينی دولت اوست. ديپلماسی نرم به جای دخالت قهری و جنگ اوباما بر خلاف تصور مخالفانش، به رهبری امريکا در جهان اعتقاد دارد ولی خواهان اين رهبری از راه نظامي‌گری نيست. او در اين باره می‌گوید: «امريکا بايد هميشه پيش‌آهنگ و رهبر باشد... ولی سؤال مهم پيش رو، نحوه رهبری است». رئيس جمهور امريکا در تبيين اين سؤال و دفاع از سياست خارجی خود، طی يک سخنرانی در دانشکده افسری "وست پوينت" گفت: «امريکا همچنان رهبر جهان است و شيوه نظامی را کنار نخواهد گذاش، ولی يکجانبه‌گرایی، گزينه امريکا نخواهد بود و عمليات نظامی نيز تنها راه برای رهبری دنيا نيست... برخی تصور مي‌کنند که راه‌حل هر معضل، حمله نظامی است؛ بدون اينکه به پیآمدهای آن، به مشروعيت آن و نيز به تاوانی که مردم امريکا بايد بابت آن بپردازند توجه کنند... ما بهترين چکش را در دست داريم، ولی دليل نمي‌شود هرچيزی را ميخ بدانيم».
.jpg)
نطق باراک اوباما در دانشکده افسری «وست پوینت» اوباما در اين سخنرانی که برخی از رسانه ها آن را خميرمايه دکترين او توصيف کردند، گفت: «دولت من از تصميم‌گيری‌های عجولانه در مورد بحرانهایی که مستقيماً منافع ملی امريکا را تهديد نمي‌کنند، پرهيز خواهد کرد. ما نبايد به تنهایی بجنگيم. ما بايد با هم‌پيمانان خود بسيج شويم و عمليات گروهی انجام دهيم. بايد از اهرم‌های گوناگون استفاده کنيم. ديپلماسی، تحريم، دادخواهی با توسل به قوانين بين‌المللی و حتی عمليات نظامی چندسويه از جمله گزينه‌ها هستند. ما بايد با ديگران همکاری کنيم، زيرا امکان موفقيت عمليات گروهی بيشتر و بادوام‌تر است و مي‌توان از اشتباهات پرهزينه دوری کرد.» ظاهراً اوباما به اين نتيجه رسيده است که در اين کره خاکی با هفت ميليارد جمعيت، امريکا نمي‌تواند پليس دنيا باشد و پی‌گيری سياست حمايت از گروه‌های ناراضی و مخالف و تعيين "خط قرمز" جواب نمي‌دهد. در واقع اوباما با توسل به ديپلماسی و ابزارهای قدرت نرم، راه ميانه‌ای را انتخاب کرده است که بين دخالت قهری در امور ديگر کشورها و پرهيز از جنگ و درگيری برون‌مرزی قرار دارد. با همين طرز فکر، اوباما دراولين دوره رياست جمهوری‌اش توانست نيروهای امريکایی را در سال ۲۰۱۱ از عراق خارج کند و تلاش کرد تا راه را برای پايان دادن به جنگ در افغانستان هموار نمايد. او در آغاز دوره دوم رياست جمهوری‌اش سياست خارجی امريکا در خاورميانه را مورد تجديدنظر قرار داد و در سخنرانی خود در مجمع عمومی سازمان ملل در ۲ مهر ۱۳۹۲ به اطلاع همگان رساند. يک ماه بعد -۴ آبان ۹۲- "سوزان رايس" مشاور امنيت ملی امريکا، در مصاحبه با روزنامه نيويورک تايمز رؤوس کلی اين سياست را آشکار کرد. رؤوس دکترين اوباما "گری سيک" عضو شورای امنيت ملی امريکا در دوران رياست جمهوری فورد، کارتر و ريگان، در تحليلی درباره دکترين اوباما گفته است که سخنرانی اوباما و مصاحبه سوزان رايس با توجه به اينکه نشان از يک دگرگونی عمده در سياست خارجی امريکا در منطقه حياتی و در عين حال بحرانی خاورميانه دارد، آنگونه که انتظار مي‌رفت مورد توجه و تحليل کارشناسان قرار نگرفت. دليل اين امر -به‌گفته گری سيک- مي‌تواند ناشی از سياست خارجی جديد دولت اوباما باشد که عاری از لغات دهن‌پرکن و کلی‌گویی است. شاخص‌های دکترين اوباما در رابطه با خاورميانه به شرح زير است: * امريکا با استفاده از همه توانش -از جمله توان نظامی- از منافع کليدی‌اش در منطقه دفاع خواهد کرد. * امريکا با تهديدات خارجی عليه متحدان و شرکايش مقابله خواهد کرد، همانگونه که در جنگ خليج‌فارس نشان داد. * امريکا جريان صدور آزاد نفت و گاز به بازارهای جهانی را تضمين خواهد کرد. * امريکا شبکه‌های تروريستی را که تهديدی برای شهروندانش باشد، برخواهد چيد. * امريکا توسعه و استفاده از سلاح‌های کشتارجمعی را تحمل نخواهد کرد.
.jpg)
«گری سيک» عضو شورای امنيت ملی امريکا در دوران رياست جمهوری فورد، کارتر و ريگان گری سيک می‌گوید دکترين اوباما با وجود تأکيد بر تأمين منافع کليدی امريکا، نکات مهمی را از قلم انداخته است. برای مثال، اين دکترين نمي‌گويد که خاورميانه مورد نظر امريکا چگونه منطقه‌ای بايد باشد و سخنی از آزادی، دموکراسی، بازار آزاد، حقوق بشر و آزادی دريانوردی در آب‌های بين‌المللی به ميان نياورده است. بر پايه اين دکترين، امريکا مکلف به تأمين امنيت اسرائيل و يا ديگر کشورهای هم‌پيمان در منطقه نيست، ولی به اين کشورها کمک خواهد کرد تا در مقابل تهديدهای خارجی از خود دفاع کنند. اين دکترين با محدود کردن مبارزه‌اش با شبکه‌های تروريستی، به آن‌هایی که تهديدی برای امريکا باشند، از سياست دولت بوش که جنگ عليه تروريسم را در سراسر جهان پی‌گيری مي‌کرد، فاصله گرفته است. در رابطه با سلاح‌های کشتارجمعی، در حالي که دکترين مذکور توسعه و داشتن اين سلاح‌ها را غيرقابل‌قبول توصيف کرده، ولی درباره توانایی بالقوه برای دست‌يابی به سلاح هسته‌ای سکوت اختيار کرده است. اوباما پی‌گيری برای حل دو مسأله را در دستور کار دوره دوم رياست جمهوری‌اش قرار داده است: برنامه هسته ای ايران و نزاع اسرائيل و فلسطينيان. او در حالي که در مورد ديگر مسائل خاورميانه و شمال افريقا از کوشش‌های امريکا برای برقراری دموکراسی و رعايت حقوق‌بشر سخن به ميان آورده است، ولی بالاترين ارجحيت را به آنها نمي‌دهد. اوباما مي‌گويد: «دموکراسی را با زور نمي‌توان برقرار کرد. بهترین راه برای نيل به اين هدف‌ها، مشارکت امريکا با جامعه‌جهانی و کشورها و مردم منطقه است.» اهداف واقع‌گرايانه، خودمحوری به‌گفته گری سيک، دکترين اوباما تبلور نظريه واقع‌گرایی در سياست بين‌الملل است و هيچ نشانه‌ای از آرمان‌گرایی، اهداف بزرگ و يا تعهدات بی انتها در آن ديده نمي‌شود. اين دکترين "کمينه‌گرا" (مينی ماليست) و "خودمحور" است و در مواقع لزوم، رويکرد چندجانبه را برای حل يک معضل توصيه مي‌کند. اوباما در مورد پی‌گيری دو هدف عمده دولتش در خاورميانه جدی است. يکی حل مسأله هسته‌ای جمهوری اسلامی از راه ديپلماسی و ديگری تلاش برای پايان دادن به مسأله اسرائيل و فلسطينيان؛ دو مسأله بسيار پيچيده با سابقه‌ای مملو از ناکامی.
.jpg)
رئيس جمهور امريکا احتمال توافق نهایی بر سر مسأله هسته‌ای ايران را ۵۰ درصد تخمين زده و رسيدن به يک راه‌حل پايدار برای حل مسأله اسرائيل و فلسطينيان را اندک توصيف کرده است. با اين‌همه، به عقيده گری سيک، اوباما با آگاهی از ريسک‌های سياسی، مصمم است که به تلاش خود برای حل اين دو معضل ادامه دهد و به نظر نمي‌رسد که رويکرد خود را تغيير دهد. بسياری از ناظران سياسی موضع اوباما را در قبال سوريه "مبهم و مردد" توصيف کرده اند، ولی نگاهی به رؤوس دکترين اوباما مي‌تواند روشنگر رويکرد او باشد. او در ابتدا گفت که هدف اصلی‌اش در سوريه از بين بردن سلاح‌های شيميایی در آن کشور است و به همين جهت بمباران سوريه را پيش کشيد؛ ولی زماني که با آلترناتيو کمهزينهتری برای انهدام اين سلاح‌ها روبرو شد، از حمله نظامی دست کشيد. منتقدان او بيش از اينکه علاقمند به انهدام اين سلاح‌ها باشند، انتظار داشتند که امريکا با حملات نظامی رژيم اسد را ساقط کند. اينکه امريکا مي‌توانست راه را برای سقوط رژيم اسد هموار کند، مي‌تواند گزينه و هدف مطلوبی باشد و مي‌توان اوباما را از اين جهت ملامت کرد، اما هدف او غير از آن بود که منتقدان او خواهانش بودند. او در حالي که مجوز بمباران مواضع داعش در عراق را برای حفظ وضعيت موجود در اين کشور (حمايت دولت اقليم کردستان و دولت بغداد) صادرکرد، ولی برای بمباران مواضع همين گروه در سوريه برای تغيير وضع موجود بدون تقويت موضع اسد، راه مطلوبی نيافته است.
اوباما از اصول دکترين خود عدول نکرده است، ولی منتقدان داخل امريکا و برخی از کشورهای خاورميانه -از جمله عربستان سعودی- با اين اصول و پیآمدهای ناشی از پای‌بندی به آنها مخالفند و اين کماکان موضوع مورد اختلاف ميان واشنگتن و کشورهای عربی خليج‌فارس و برخی از محافظه‌کاران امريکایی و اروپایی است که انتظار دارند دولت اوباما يک سياست مداخله‌جويانه را پيشه کند و ميدان‌دار باشد. البته به موازات اين مخالفت‌ها، به نظر مي‌رسد که مردم امريکا مايلند کشورشان از اقدامات مداخله‌جويانه و يا حملات نظامی در خاورميانه دوری کند. استثناگرایی برخی از مخالفان
يک دهه پيش دولت بوش بر اين باور بود که امريکا با استفاده از توان خود مي‌تواند همه مشکلات را حل کند، ولی در نهايت شکست خورد. شواهد نشان مي‌دهد که اوباما نمي‌خواهد آن اشتباه فاحش را تکرار کند. ولی مخالفان او مي‌گويند که او دچار بی تصميمی است و رويکرد قطعی ندارد و اينکه دکترين اوباما برای خشنودی و جلب رضايت ديگر کشورها وضع شده و از اينکه قدرت نرم را جايگزين قدرت سخت کرده است، در نهايت راه به جایی نخواهد برد. به باور اين دسته از مخالفان، يک امريکای ضعيف مترادف با بی‌ثبانی، آسيب‌پذيری و رکود اقتصادی در جهان است.
برخی از اين مخالفان و نومحافظه‌کاران با رد دکترين اوباما، بر طبل استثناگرایی امريکایی (AmericanExceptionalism) مي‌کوبند. به اين مفهوم که امريکا يک استثنا در قاعده کلی کشورهای جهان است و آينده نيز نمي‌تواند اين امر را تغيير دهد و به عبارت ديگر امریکا "تافته جدابافته" است. به باور اين گروه، منحصربفرد بودن تاريخ، خصوصيات فرهنگی، نهادهای سياسی و اجتماعی و اقتصادی و نظامی امريکا، اين کشور را از ساير ملل پيشرفته متمايز کرده و اينکه به خاطر موقعيت و امکانات استثنایی‌اش در جهان، بايد نقش ويژه‌ای را در پهنه روابط بين‌الملل بازی کند.»»
***جام نیوز به تناسب سوگیری اعلام شده خود یعنی مانیتورینگ رسانه های بیگانه، تلاش می کند تا حد امکان خروجی آنها را در معرض مشاهده و قضاوت علاقمندان و پژوهشگران قرار دهد. بنابراین پرواضح است که بازنشر مطالب مورد اشاره، لزوما به معنای تأیید کامل محتوای آن ها نیست.***
۰۷/۰۶/۱۳۹۳ - ۰۰:۱۶
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام نیوز]
[مشاهده در: www.jamnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 26]
-
گوناگون
پربازدیدترینها