واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: سهشنبه ۲۱ مرداد ۱۳۹۳ - ۱۱:۳۴
اشاره: فرزندان ما به هر جایگاهی که در آینده برسند به تجربیات آنها در دوران کودکی بستگی دارد؛ چراکه شخصیت آنها در همین دوران شکل میگیرد. به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)- منطقه سمنان، بازی کردن هم یکی از تجربیات مثبتی است که کودک در آغازینه زندگی با آن روبرو است و از این رو همواره از اهمیت خاصی دارد. آنچه در پی میآید نگرشی اجمالی به کودک و نقش بازی و فواید آن در شکلگیری شخصیت و زندگی کودکان است که در گفتوگوی خبرنگار ایسنای سمنان با یک کارشناس ارشد مشاوره ارائه شده است. بازی برای کودکان قدرت درمانی دارد یک کارشناس ارشد روانشناسی معتقد است: بازی علاوه بر ایجاد رشد عادی در کودکان برای آنها قدرت درمانکنندگی نیز به همراه دارد. سارا ابراهیمی در گفتوگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)- منطقه سمنان، با تاکید بر این مطلب گفت: بازی برای کودکان مانند نفس کشیدن حیاتی و طبیعی است و شاخهای از ابراز وجود کودکان محسوب میشود که در سرتاسر جهان نمود پیدا میکند و میتواند بر تفاوتهایی چون نژاد یا زبان یا دیگر جنبههای فرهنگی برتری یابد. ابرهیمی با بیان اینکه شبیهسازیهای فیزیکی و حسی بسیار قوی هنگام بازی به مدارهای مغزی کمک میکند، تصریح کرد: بازی احتمالا مناسبترین و قدرتمندترین عامل در زمان رشد برای کودکان است تا بتوانند با بزرگسالان رابطه برقرار کنند. ابراهیمی اظهار کرد: بازی نه تنها برای بهبود رشد عادی کودک لازم است بلکه قدرتهای درمانکنندهی بسیاری دارد و استفاده از بازی کمک میکند رابطهای توام با همکاری با کودکان ایجاد شود، خصوصا با گروهی که فاقد مهارتهای کلامی لازم برای بیان مشکلاتشان بوده و یا حتی کودکان بزرگتر که نسبت به ابراز احساسات و مشکلات خود مقاومت نشان میدهند. بازیهای متناسب با گروههای سنی مختلف این کارشناس ادامه داد: بازی در دو سال اول زندگی شامل کاوش و بازی است، کاوش و بسیاری از فعالیتهای دیگر ارتباط پیوستهای با یکدیگر دارند و از نظر وضعیت عاطفی کودک، معمولا کاوش نوعی تجربه هیجانی خنثی یا اندکی منفی توصیف میشود، در حالی که بازی امری لذتبخش و بسیار مثبت در نظر گرفته میشود. وی اظهار کرد: هنگامی که کودکان محیط پیرامون خود را کاوش میکنند محتاط و جدی هستند، گفته میشود که عاطفه منفی اندک ناشی از بلاتکلیفی یا ناپایداری است که آنها احساس میکنند یا پیامد تنشهایی است که با جلب توجه کامل آنان به یک پدیده همراه است. ابراهیمی گفت: انواع بازیهای این دوره، بازیهای حسی و حرکتی به بازی با اشیا، بازیهای نمادین سالهای پیش از دبستان تقسیم میشود که عمدتا مناسب سن دو تا پنج سالگی است. وی گفت: در دوسالگی وسایل بازی قطعههای خانهسازی، تاب، اسباببازیهای کشیدنی، سوار شدنی، وسایل بازی حسی مانند گل رس، رنگهای انگشتی، وسایل آب بازی و در سه سالگی وسایل بازی برای بازیهای تخیلی، مدلهای کوچک وسایل زندگی و پازلها میتواند برای کودکان بسیار مفید باشد. ابراهمیی خاطرنشان کرد: در 4 سالگی وسایل نقاشی، وسایل نقلیه، به نخ کشیدن مهرهها، کتابهایی با موضوعهایی فراتر از دنیای واقعی کودکان و در 5 سالگی بریدن و چسباندن و فعالیتهای هنری با الگو به کار بردن، بازیهای جدولی را کودکان میتوانند انجام دهند. این کارشناس روانشناسی گفت: در سنین بعدی بازی برای رشد خودپنداری کودک، رشد خودآگاهی و نیاز برای برقرای رابطه کاربرد دارد. کودکان به درمان از طریق بازی زود پاسخ میدهند سطح بازی یک کودک بیانگر سطح تفکر اوست. این کارشناس ارشد روانشناسی تصریح کرد: کودکان به درمان از طریق بازی زود پاسخ داده و تقریبا بازی برای درمان تمام اختلالات چه به به عنوان درمان اصلی و چه به عنوان درمان مکمل کاربرد دارد. وی گفت: بازی برای بهبود رابطه والدین و کودکان، ایجاد اعتماد بهنفس، تعدیل احساسات، مدیریت ناخشنودی، حل مشکلات خانوادگی، اضطراب و پرخاشگری و درمان ضربههای روحی اثرگذار است. ابراهیمی ادامه داد: تعدادی از ویژگیهای رشدی به طور مستقیم بر بازی اثر میگذارند به عنوان مثال کودک دو ساله میتواند از مهارتهای مربوط به عضلات بزرگ استفاده کند اما در استفاده از مهارتهای مربوط به عضلات کوچک محدودیت دارد. وی گفت: همینطور در پنج سالگی نخستین نشانههای تفکر منطقی پدیدار میشود و در کمتر از چهار سالگی کودک خود محور است. آرام، مهربان و مایل به شراکت و همکاری با همسالان است.همچنین کودک در این سن واقعبین، عملگرا و مسئولیتپذیر است و به نسبت بازیهایی که انجام میشود. وی اضافه کرد: کودکان از طریق بازیهایی نظیر بریدن و چسباندن و فعالیتهای هنری با استفاده از الگو، بازیهای جدولی و بازیهای صفحهای که قواعد معدودی داشته و برنده شدن در آنها بیش از تدبیر، به شانس بستگی دارد میتواند خود را بروز دهد. تاثیر والدین بر بازی کودکان وی گفت: با توجه به نقش عمدهای که والدین در زندگی فرزندان خود ایفا میکنند، جای شگفتی نیست که آنها تاثیر عمدهای بر بازی فرزندان خردسال خود داشته باشند. گاهی اوقات این تاثیر عمدی و مستقیم است برای مثال میزان بازی تخیلی غیر واقعبینانه کودکان، به میزان پذیرش تخیل غیر واقع بینانه از سوی والدین آنها بستگی دارد. وی با بیان اینکه اظهار نظر مادرها در طول بازی کودکان گاهی تاثیر غیرمستقیم دارد، تصریح کرد: با وجود اینکه به روشنی آشکار نیست که آیا مشارکت مادر به راستی بر پیچیدگی بازی کودکان خردسال میافزاید یا خیر، بدون تردید میزان تخیل کودکان در این بازیها افزایش مییابد. انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 78]