محبوبترینها
آیا میشود فیستول را عمل نکرد و به خودی خود خوب میشود؟
مزایای آستر مدول الیاف سرامیکی یا زد بلوک
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1855504860
تکلیف ما در برابر اعتدال - حسن وزینی*
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: تکلیف ما در برابر اعتدال - حسن وزینی* بیم ها و امیدهای دولت اعتدال چیست؟ این پرسش در یک سال اخیر نقل بسیاری از محافل بوده است. پاسخ این سوال در گرو آن است که مرزهای اعتدال با دیگر الگوهای متداول دولت در ایران مثل دولت های سازندگی، اصلاحات، اصول گرا و ... ترسیم شود.
حامیان و همراهان دولت اعتدال بر آن هستند که با تدوین منشور دولت اعتدال برای تحقق ارزش ها و آرمان های نهفته در این اندیشه ریل گذاری شود. آنها به تجربه دریافته اند که صرفا با شعار اعتدال نمی توان از خطر افراط و تفریط ها در حوزه های سیاست، فرهنگ و دیپلماسی مصون ماند.
اعتدال بدیل افراط است و اعتدالیون در مسیر یک ساله در یافتند که جریان افراط محملی برای تحصیل سود و منافع اقتصادی عده ای شده است. نمونه ملموس و افشا شده آن غارت منافع ملی تحت شعار فریبنده دور زدن تحریم نفت یا تامین منافع اقتصادی یا سیاسی شخصی و جریانی تحت عناوین دفاع از ارزش ها بوده است.
پس چه باید کرد؟
اول ، باور کنیم انتخاب رویکرد اعتدالی برای نجات کشور از بحران ها و باز گشت به مسیر توسعه از سوی مردم و تنفیذ آن از سوی مقام معظم رهبری به معنای آن است که شالوده رفتارها از حاکمیت تا دولت، از نهادهای صاحب قدرت تا نهادهای مدنی، از محافل نخبگی تا محافل عمومی، از حوزه سیاسی و فرهنگی تا حوزه های اقتصادی و اجتماعی مترتب بر دیدگاه های اصیل اعتدالی گردد.
این به آن معنا نیست که سربرگ نوشتارها یا سرآغاز گفتارها به واژه اعتدال مزین شود. بلکه هر رفتار و تصمیمی در ترازوی هزینه و فایده توزین گردد. در این نوع تصمیم گیری یا رفتار مسائل اصلی و مهم از مسائل فرعی و حاشیه ای باز شناخته می شود و در شرایط فعلی کشور، انرژی دولت و مردم معطوف به آن موضوعاتی می شود که در حال حاضر اولویت دارند.
بدیهی است که دولت متکی بر گفتمان اعتدال از صلاحیت لازم برای تشخیص این اولویت ها برخودار است که لازم است از سوی همه نهادهای سیاسی و مدنی محترم شمرده شود.
دوم ، درست است که اعتدال فرزند زمانه خویش است، زمانه ای که کشور در حوزه های مختلف با مشکلات متعدد مواجه بود.
اما اگر گفتمان های پیشین پایداری خود در عرصه حاکیمت را حفظ نکرده اند، ناشی از نقص ها و ضعف هایی بوده که در عرصه نظر یا عمل داشته اند.
گفتمان اعتدال با توجه به آنکه ماهیت مشترک همه گفتمان های پیشین را به هم پیوند زده، می تواند کشور را به سمت توسعه و تعالی به معنای پیشرفت معنوی (ادعای اصولگرایان) و پیشرفت تمدنی (ادعای اصلاح طلبان) رهنمون کند.
ترمیم سیاست خارجی کشور و اصلاح برخی از ناکارآمدی های اقتصادی در ماه های اخیر نشان دهنده آن است که مسیر دستیابی به اهداف نظام و انقلاب اگر به درستی تنظیم شود، می توان به تحقق این اهداف در حوزه های فرهنگی و اجتماعی نیز امیدوار بود.
بنابراین افراد دارای دغدغه دراین حوزه ابتدا باید به تشخیص طبیب تن دهند و بعد منتظر نتیجه باشند نه آنکه با انگیزه تقابل و رویارویی در پی اثبات ناتوانی مدیران اعتدال گرا بدوند.
سوم ، اگر امروز تجربه گرانبهای اعتدال گرایی که حاصل بیش از سه دهه زمامداری است، از درون یا برون تهدید شود، فرصت بزرگی از دست خواهد رفت. اعتدال گرایی در واقع بازتاب وجدان عمومی جامعه است.
میل به اعتدال برآیند همه رفتارهای گذشته مردم و حکومت است. جامعه ایران، کم و بیش دولت هایی با گرایشها و رفتارهای مختلف را تجربه کرده است.
اکنون با تأمل در کارنامه این دولت ها، دل امید به اعتدال داده است. بنابراین پیروزی گفتمان اعتدال نه تنها نشانه حذف یا شکست گفتمان های دیگر نیست بلکه از آن رو که آشکار کننده پارهای ایرادها و نقایص آنها است سزاوار حمایت و همراهی است مگر آنکه هدف ، تلاش برای صرفاً تصاحب قدرت و بهره مندی از منافع آن به جای خدمتگذاری باشد.
چهارم ، اعتدالگرایی نباید به ابزاری برای مقابله سیاسی با افراط گرایان تبدیل شود. زیرا که اعتدال با این کارکرد هرگز موثر نخواهد شد. راز موفقیت اعتدال آنجاست که در جوار شعار جذب حداکثری و دفع حداقلی سکونت کند.
از این منظر اعتدال گرایان باید اولویت خود را همگرا ساختن همه نیروهای ملی و انقلابی قرار دهند. مگر آنانی که منافع شان در واگرا ساختن نیروهاست.
اینجاست که حتی گویش و زبان اعتدال گرایان اهمیت می یابد. اگر دولت امروز بشارت دهنده موفقیت ها است به این اعتبار است که به زبان قدرت با اصحاب دیپلماسی، اقتصاد و هنر و ... سخن نگفت.
اگر حاملان و حامیان رسانه ای دولت اعتدال نیز در ورطه افراط در مواجهه با وقایع سیاسی و عمومی داخلی کشور بلغزند سرنوشتی جز جدایی از مردم و تضعیف دولت، پیش رو نخواهند داشت. امروز زمانه آزردن و هجمه علیه این و آن نیست.
امروز این تریبون ها باید متاثر از نقش حسن روحانی باشند که به مانند وجدان بیدار جامعه زشتی ها و ناراستی ها را به رخ نمی کشد اما برای اصلاح آن گام بر می دارد، رئیس جمهوری که بر آن است زیبایی ها را با زبان ظریف بیان نماید و ناله ناامیدی سر ندهد.
*جانشین سردبیر ایران
اول ** 1610
18/05/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]
-
گوناگون
پربازدیدترینها