واضح آرشیو وب فارسی:الف: آيا حمله هوايي آمريكا به داعش به نفع ايران است؟
بخش داخلی الف، 18 مرداد 93
تاریخ انتشار : شنبه ۱۸ مرداد ۱۳۹۳ ساعت ۱۵:۱۶
اولين بار كه ايران و آمريكا به صورت رودر رو و دوجانبه ديدار كردند، داعش در منطقه سر برآورد. دومين بار كه بر سر ميز مذاكره رفتند، آمريكا به داعش حمله هوايي كرد. اولين بار پس از ٣٥ سال ايران و آمريكا پس از بنبست وين ٤، به مذاكره نشستند. نتيجه مذاكرات آنطور كه بعدها مذاكره كنندگان ايراني گفتند؛ موجب گشايش در روند مذاكره با ۱+۵ شد. مذاكره كنندگان به ويژه عراقچي از حضور ويليام برنز به عنوان «حضوري سازنده» ياد كرد. شرايط امروز نيز تفاوت چنداني با ميانه خرداد ماه ندارد. اينبار گره كار در وين ٦ مشاهده شد. گرهاي كه در نهايت با كش و قوس فراوان، خروجي آن توافقي چهارماهه بين ايران و غرب بود. در يك تحليل اوليه بسياري معتقدند كه ايران و غرب نه در پايان مهلت چهارماهه، بلكه اواخر شهريور و در نزديكي اجلاس سالانه سازمان ملل توافق نهايي را انجام خواهند داد. حالا ديگر مذاكرات دوجانبه ايران و آمريكا چندان حساسيت برانگيز نيست. پيشترها ويليام برنز و جك سوليوان مجبور بودند براي ديدار با فرستادگان ايران مخفيانه به عمان سفر كنند. امروز راحت به ژنو ميروند و مقابل نمايندگان ايران مينشينند. بار اول كه اين دو هيات در مقابل هم فرار گرفتند، داعش حملاتش را در عراق آغاز كرد. محافظهكاران و نئوكانهاي جنگطلب آمريكا كه دل خوشي از مذاكرات نداشتند به اوباما هشدار دادند كه داعش را سركوب كند. آنها از اوباما خواستند در عراق حضور نظامي پيدا كند اما اوباما نپذيرفت. چرخش سياست خارجي اوباما از سخنرانياش در كالج وستپوينت كه يك ماه پيش از آن انجام شده بود، پا به عرصه ظهور گذاشته بود. براساس اين چرخش آمريكا حضور نظامياش را در سياستخارجي به حداقل ميرساند. اوباما اما راه را براي يك حمله نظامي هم باز گذاشته بود. نكته با اهميتي كه محافظهكاران آمريكا با آن مخالف بودند. همكاري ايران و آمريكا گمانه زنيهاي اوليه درباره همكاري نظامي ايران و آمريكا در عراق از جايي شروع شد كه آمريكا به خواست جنگطلبان آمريكايي براي حضور مجدد نظامي در عراق پاسخ منفي داد. در عين حال تاكيد كرد كه ايران ميتواند در تحولات منطقه نقش سازندهتري ايفا كند. از سوي ديگر رئيس جمهور ايران اعلام آمادگي كرد تا با تروريستها در منطقه بجنگد. تعدادي از خلبانان و مشاوران نظامي ايران به عراق رفتند و به ارتش و دولت اين كشور در مقابله با داعش كمك كردند. مركز پژوهشهاي مجلس در ٢٦ خرداد گزارشي ٣١ صفحهاي منتشر كرد و در آن با اشاره به سابقه همكاري نظامي ايران و آمريكا شرايط را براي اين كار مناسب معرفي كرد. اما پاسخ نظاميان ايران و مسئولان بلندپايه كشورمان منفي بود. آنها هر گونه همكاري نظامي با آمريكا را نفي كردند. اما اين هم هم جنگ طلبان آمريكايي را راضي نكرد. ۲۶ خردادماه «ویلیام کریستول» و «فردریک کگان»، (برادر رابرت کگان) دو تن از تحليلگران صاحبنام نزديك به محافظهكاران، در مقالهاي كوتاه اما مهم در «ویکلی استاندارد» نوشتند: «حمله هوایی آمریکا به داعش نیروی هوایی آمریکا را به «نیروی هوایی ایران» تبدیل میکند. در پایان اینطور نتیجهگیری کردند که اکنون زمان دعوا بر سر دخالت نظامی سال ۲۰۰۳ در عراق یا خروج سال ۲۰۱۱ از عراق نیست؛ مسئله فوری است. باید راهی در پیش گرفته شود که به دو فاجعه منجر نشود: «پیروزی القاعده یا اقتدار ایران در منطقه». اما به راستي چرا آمريكا امروز و در اين شرايط به داعش حمله هوايي كرد؟ آيا آنطور كه جان كربي سخنگوي پنتاگون ميگويد اين حمله به علت نزديكي داعش به اربيل صورت گرفت؟ به عبارت سادهتر آيا اقليم خودگردان كردستان و همچنين ايزديها براي آمريكا خونشان آنقدر مهم بود كه به گفته محافظهكاران به «نيروي هوايي ايران تبديل شوند» يا شرايط تشكيل دولت آينده عراق به مرحلهاي رسيده است كه ديگر نيازي به ادامه فعاليت داعش احساس نمي شود؟ در ابتداي سربرآوردن داعش در عراق يكي از مهمترين تحليلها و حرفها اين بود: داعش محصول تبعيض ديني سنيها در عراق است. آنها معتقد بودند سنيها از دولت مالكي ناراضي هستند. در آخرين اخبار در اين زمينه امروز روزنامه لبناني الاخبار گزارش داد كه فردا مجلس عراق ابراهيم جعفري را به عنوان نخستوزير انتخاب خواهد كرد و نوري المالكي نيز به اين انتخاب راضي است. آيا رضايت مالكي كه به ايران نزديك است را ميتوان رضايت شيعيان عراق و ايران فرض كرد؟ همچنين جاي اين پرسش باقي است كه رابطه ميان اسرائيل و داعش از يك سو، و آمريكا و ايران از سوي ديگر چگونه قابل ارزيابي است؟ در فاصه نشست اول ايران با آمريكا تا نشست دوم، ابتدا داعش به موصل حمله كرد و سپس در آستانه وين ٥ اسرائيل به غزه يورش برد. همه چيز تحت تاثير اين حملات و جنايتها قرار گرفت. حالا در نشست جديد ژنو ورقها برگشته است. آيا بايد منتظر التهاب آفريني مجدد رژيم صهيونيستي بود يا اينكه آمريكا دوره ساكت كردن متحدان ديرين خود را در پيش گرفته است
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: الف]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 148]