محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827455700
نگاه راهبردی دولت به ورزش و «خودتوانی» و «خودگردانی» ورزشی ها
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: در گفت و گو با فائقی معاون سابق سازمان تربیت بدنی مطرح شد نگاه راهبردی دولت به ورزش و «خودتوانی» و «خودگردانی» ورزشی ها تهران - ایرنا - «سیاست زدگی» همواره یکی از چالش های مهم جهان ورزش بوده است، حتی در دموکرات ترین کشورها و جوامع هم مثال های زیادی می توان یافت که این مسأله نمود دارد. در واقع جذابیت ها و نفوذ ورزش باعث شده سیاسیون گرایش ویژهای به این مقوله داشته باشند، البته این گرایش و حضور سیاسی ها در ورزش همیشه با نکات منفی همراه نبوده است.
ویژه نامه ایران در مقدمه گفت و گو با مهندس سعید فائقی به مناسبت یک سالگی ریاست جمهوری حسن روحانی نوشت: در ورزش ایران هم اوضاع به همین منوال است و شرایط در داخل هم از قاعده کلی مستثنی نیست. ورزش ایران در مقاطع مختلف از حضور و نفوذ سیاسیون هم سود برده و هم ضرر کرده.
نقاط روشن و تاریک از این حیث وجود دارد. همزمان قدرت نفوذ سیاسیون به کمک ورزش آمده، دوران درخشانی شکل گرفته و بالعکس هرگاه از ورزش استفاده ابزاری شده، اوضاع به هم ریخته است. در چنین شرایطی برای بررسی این موضوع مهم، پای صحبت های یکی از مدیران ورزشی شناخته شده که عضوی از دوران درخشان ورزش ایران محسوب می شود، نشستیم.
ماحصل گفت و گو با مهندس سعید فائقی معاون سابق سازمان تربیت بدنی پیش روی شماست.
آقای فائقی! سیاست و ورزش؛ دو طیف اثرگذار در جامعه هستند که خیلی مواقع با یکدیگر عجین می شوند. این یک نگاه و سؤال کلی است و با همین کلیت مصاحبه را آغاز کنیم.
زاویه نگاه درخصوص این مقوله باید وسیع تر شود. ورزش هم مثل همه پدیده ها چون مسائل اقتصادی، اجتماعی و... نمی تواند خیلی به دور از حوزه سیاسی باشد. اما استفاده ابزاری از ورزش یا «سیاست زدگی» به معنایی که در ذهن اهالی فن شکل می گیرد، موضوع خوبی نیست. ورزش ابزاری است که گفت و گو را در دنیا تسهیل کرده و اتفاقاً برای صلح و آزادی و مسائل انسانی خیلی خوب است. ورزش می تواند پل ارتباطی مهمی باشد، برای این مسائل اما در چندسال اخیر 2 پدیده معین استفاده ابزاری از ورزش و سیاسی کردن به معنای ابزار غلط سیاسی، شکل گرفت که متأسفانه ضربات جبران ناپذیری به ورزش وارد کرد. آوردن و ورود افراد غیرشایسته در حوزه ورزش با نگاه سیاسی، نه با نگاه ورزشی.
بارها حضور ورزشی ها در مشاغل و موقعیت های سیاسی یا حضور سیاسیون در ورزش را تجربه کرده ایم. در این صورت موقعیت ایده آلی شکل می گیرد یا ضربه زننده است؟
اینکه قهرمانان و مدیران ورزشی هم مثل سایر افراد در موقعیت های سیاسی ورود پیدا کنند به خودی خود چیز بدی نیست.
ورزشی ها به دلیل اینکه در حوزه مدنی فعالیت کرده اند و اکثر نهادهای ورزشی عمومی – غیردولتی است، یعنی در ورزش مدنی بودن را به دلیل ساختار درونی آن بخوبی تجربه کرده اند مثلاً در ورزش اصل بر بازی منصفانه و جوانمردانه است، در حالی که در هیچ حوزه دیگری منشور این چنینی وجود ندارد. در ورزش، داوری وجود دارد، نظم هست و خودگردانی وجود دارد. «خودتوانی» و «خودگردانی» بخوبی در ورزش تمرین می شود و در جاهای دیگر چنین تمرینی وجود ندارد. برای همین قدرت های درونی است که غالباً وقتی ورزشی ها در عرصه های دیگر ورود پیدا می کنند درصد موفقیت شان بسیار بالا است. به عنوان مثال وقتی ورزشکاری که 60، 50 پایتخت دنیا را دیده به شورای شهر می رود، آشنایی نسبتاً جامعی با حقوق شهروندی و مسائل شهری دارد و با اقبال مردم مواجه می شود، مورد وثوق مردم است و در خیلی مواقع سیاسیون طالب این بودهاند که با قهرمانان عکس بگیرند.
زمانی دکتر غفوری فرد برای مجلس پنجم در لیست اصولگرایان قرار نگرفت و به صورت منفرد در انتخابات شرکت کرد اما چون ورزشی ها بخصوص سرخابی ها از او حمایت کردند، تنها منفردی بود که موفق شد به مجلس راه یابد یا مثلاً مرحوم تختی، بخشی از اقبال مردم به او به این خاطر بود که به جبهه ملی پیوست و در انتخابات به مرحوم مصدق روآورد، در واقع با خواست مردم حرکت کرد.
درخصوص حالت دوم یعنی ورود سیاسیون به ورزش هم بفرمایید!
مردمی بودن ورزشی ها باعث شد سیاسیون برای ورود به این حوزه از خود اقبال نشان دهند، مخصوصاً اینکه خود ورزش به دلیل کمبود اعتبار و بودجه، در مقاطعی نیاز به حضور افراد با نفوذ را احساس می کند. برای همین مدیریت های فدراسیون ها در اختیار کارگزاران نظام قرار می گیرد، بلکه آنها از طریق جایگاهی که دارند بتوانند نقش حمایتی مالی را بخوبی ایفا کنند. مثلاً آنهایی که وزیر یا معاون وزیر بودند، وارد عرصه ورزش شدند. آمدن آنها باعث شد موضع گیری سیاسی و جناح های مختلف هم به ورزش وارد شود. در مقاطع مختلف رابطه دولت و ورزش بار خاص خودش را داشته و این مسأله در دولت های مختلف متفاوت بوده است. در مقطعی ورزش به دلیل اثرگذاری اجتماعی بالا، جدی گرفته شده و کارهای عمرانی، اعتباری و رسیدگی های خوبی انجام شد اما متأسفانه در 8 سال گذشته اصلاً نگاه به ورزش این گونه نبود و از آن به عنوان ابزار بهره برده شد و در 2، 3 مورد ورزش ما از جمله فوتبال و کمیته ملی المپیک با مشکلات عدیده مواجه شد. دولت پیشین ورزش را خیلی ابزاری کرد و گرچه پیروزی های کاذبی هم وجود داشته اما در درازمدت آثار آن هویدا خواهد شد.
نسبت و رابطه دولت و ورزش در دولت فعلی و کابینه اش را چطور ارزیابی می کنید؟
به نظر من آقای روحانی از روز اول در شعارهای انتخاباتی اش نگاه عمیقی به ورزش داشت و نسبت به دولت های گذشته به ورزش و جوانان نگاه راهبردی داشت. شاید چون آقای روحانی در حوزه امنیت ملی کارکرده می داند این مقوله تا چه اندازه می تواند در دیپلماسی عمومی و برای صلح و نزدیکی کشورها مؤثر باشد. از طرفی بحث حقوق شهروندی در سرلوحه کارها است و ورزش روزنه بسیار خوبی برای این هدف است.
وزیر ورزش آخرین وزیری بود که انتخاب و باعث تکمیل کابینه دولت شد. درخصوص طولانی شدن رأی اعتماد مجلس به وزیر پیشنهادی دولت نظرتان چیست؟
اتفاقاً من معتقدم علت اینکه در این حوزه نماینده ها با افراد پیشنهادی با چالش برخورد کردند این بود که متوجه شدند این دولت نگاه استراتژیک به مقوله ورزش دارد. برای همین آنها هم جدی وارد شدند و پس از ماه ها بالاخره فرد چهارم رأی اعتماد گرفت. در واقع نماینده ها هم کاملاً متوجه شده بودند که رئیس جمهوری عنایت خاصی به این حوزه دارد.
عملکرد وزارت ورزش را در ماه هایی که توسط آقای گودرزی اداره می شود، چگونه ارزیابی می کنید؟
در این مدت یک سال، ورزش ایران سال خاصی را پشت سر گذاشته و وزارت ورزش به دلیل چالش هایی که در فدراسیون ها و کمیته ملی المپیک از دوره قبل به وجود آمده بود، نتوانسته آن طور که باید و شاید اهداف رئیس جمهوری و دولت را پیاده کند.
به نظرم بعد از بازی های آسیایی، وزارت ورزش و در رأس آن آقای گودرزی می تواند به موارد مهمی چون زیربناها برگردد و قانون را بازنگری و نگاه راهبردی رئیس جمهوری را پیاده کند. ورزش از بعد حقوق شهروندی می تواند بازوی مناسبی برای دولت باشد. به لحاظ مدنیت، خودتوانی و خودگردانی که در ورزش وجود دارد، میتوان به ریشه ها برگشت و مسائل و نگاه دولت را پیگیری و اجرایی کرد.
اول ** 1610
16/05/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 33]
-
گوناگون
پربازدیدترینها