محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830967772
مقاومت تاریخی یک سرزمین
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
مقاومت تاریخی یک سرزمین «امیدوارم یک روز صبح چشم باز کنم و ببینم باریکه غزه به صورت کامل زیر آب رفته است.» این حرف اسحاق رابین، نخست‌وزیر اسبق رژیم صهیونیستی و یکی از مغزهای متفکر این رژیم در جریان انتفاضه نخست فلسطین است که سال 1988 به راه افتاد و چندین سال طول کشید.
این عبارت آشکار و گویا، بیانگر کینه صهیونیست ها از باریکه غزه یا به تعبیر رسانه های صهیونیستی زودپز غزه است. این زودپز طی سال های اشغالگری رژیم صهیونیستی نقش بمب ساعتی را برای صهیونیست ها ایفا می کرد که اشغال آن یک مشکل بود و عقب نشینی و خروج از آن مشکلی بزرگ تر و شاید رها کردن آن به حال خود نیز گزینه سخت تری بوده باشد. رژیم صهیونیستی از آزمودن هیچ گزینه و راهکاری در باریکه غزه دریغ نکرده است: حمله از راه دور، اشغال طولانی مدت، تحویل آن به تشکیلات خودگردان، عقب نشینی از آن، قطع ارتباط کامل با این منطقه، حملات بازدارنده و راه اندازی جنگ های خونین... اما هیچ کدام از این راهکارها تاکنون نتوانسته است به کابوس غزه پایان دهد. مشکلی تاریخی مشکل رژیم صهیونیستی با نوار غزه به سال ها پیش و حتی قبل از اشغال آن در سال 1967 برمی گردد؛ یعنی زمانی که این منطقه زیر نظر دولت مصر اداره می شد. دیوید بن گوریون اولین نخست وزیر رژیم صهیونیستی در اشغال نوار غزه پس از جنگ سال 1948 تردید داشت و در جریان نشست هیات دولت رژیم صهیونیستی در دسامبر همان سال تاکید کرد: «می دانم که باید باریکه غزه را اشغال کنیم... و این کار برای ما منافعی خواهد داشت، اما غزه هرگز تا ابد در دست ما باقی نخواهد ماند.» نخستین حمله رژیم صهیونیستی به باریکه غزه چهاردهم اکتبر سال 1948 و به دستور بن گوریون صورت گرفت. در آن زمان جنگنده های صهیونیستی به فاصله سه روز پس از اعلام تاسیس اسرائیل 9 بمب بر سر ساکنان نوار غزه ریخته و به پایگاه های خود بازگشتند. بن گوریون با این کار می خواست با عملیاتی که بعدا به عملیات یوآف معروف شد، راهی به سوی منطقه نقب باز کرده و کنترل این منطقه را در دست گیرد، اما بعد تحت فشار سازمان ملل متحد و آمریکا از تصمیم خود عقب نشینی کرد؛ هر چند همچنان رویای اشغال غزه را در سر می پروراند و به وزرای خود گفته بود: «اگر الان غزه را اشغال نکنیم، بعدها اشغال آن برای ما سخت خواهد شد.» پنج سال بعد توسط بن گوریون طرح جدیدی برای اشغال غزه ارائه شد، اما دولت وی با آن مخالفت کرد. تا این که یک سال و نیم بعد و در جریان اشغال منطقه سینای مصر در سال 1956 باریکه غزه نیز اشغال شد؛ اما این اشغالگری چندان طول نکشید و پنج ماه بعد و در مارس 1957 ارتش صهیونیستی از نوار غزه عقب نشینی کرد و دولت مصر بار دیگر این منطقه را تحت سلطه نظامی خود درآورد. به این ترتیب اشغال باریکه غزه همچنان به عنوان کابوسی برای صهیونیست ها باقی ماند. در سال 1967 موشه دایان، وزیر جنگ رژیم صهیونیستی که قدس را به اشغال درآورده بود، همچنان درباره اشغال نوار غزه تردید داشت، اما در نهایت حکم به اشغال این منطقه داد و این مساله نیز در جریان عملیات نظامی به اشغال شبه جزیره سینا عملی منجر شد. باریکه غزه حتی طی سال های اشغالگری رژیم صهیونیستی نیز آن چیزی نبود که این رژیم می خواست (ملتی آرام تحت حکومت نظامی). طی دهه های 70 و 80 میلادی، عملیات متعددی علیه ارتش صهیونیستی در باریکه غزه انجام و تلاش های متعددی برای شکل گیری تشکیلات نظامی و مسلحانه آغاز شد. در سال 1987 باریکه غزه جرقه نخستین انتفاضه مردمی را زد و رژیم صهیونیستی برای اولین بار با گروه های نظامی سازمان یافته مواجه شد؛ به طوری که مبارزان فلسطینی در اراضی اشغالی فلسطین دست به عملیاتی می زدند که برای رژیم صهیونیستی تازگی داشت. آنها همچنین به نصب کمین و اجرای عملیات مسلحانه، گروگانگیری و هلاکت نظامیان صهیونیستی اقدام می کردند. انتفاضه ای که باریکه غزه آغازگر آن بود تا حدی شدید و دشوار بود که اسحاق رابین آرزوی غرق شدن این منطقه را در زیر آب دریا می کرد و وقتی هم که رژیم صهیونیستی در سال 1993 توافق نامه صلح با سازمان آزادیبخش فلسطین (ساف) را امضا کرد، در آغاز سعی داشت خود را از زیر بار مسئولیت نوار غزه برهاند و بر این اساس، این منطقه را همراه یک شهر در کرانه باختری که همان اریحا بود، به یاسر عرفات، رئیس وقت تشکیلات خودگردان فلسطین واگذار کرد. رژیم صهیونیستی همچنان بخش هایی از نوار غزه را در اشغال خود داشت، اما مقاومت در این منطقه هرگز متوقف نشده بود و در سال 2001 جنبش مقاومت اسلامی حماس نخستین موشک دست ساز را به شهرک سدیروت شلیک کرد. البته این موشک های حماس ابتدایی و ساده بودند و هیچ خسارتی به رژیم صهیونیستی وارد نمی کردند تا جایی که محمود عباس، رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین از شلیک این موشک ها به عنوان اقدامی بیهوده یاد کرد، اما با وجود فشارهای شدید رژیم صهیونیستی و مخالفت تشکیلات خودگردان فلسطین، حملات فلسطینی ها از نوار غزه هرگز متوقف نشد و رابطه میان غزه و رژیم صهیونیستی همچنان در فراز و نشیب بود. سرگردانی و تردید حال بار دیگر رژیم صهیونیستی در تعامل با نوار غزه سرگردان و مردد شده است. تام سیگف، نویسنده و مورخ صهیونیستی می گوید: «مشکل رژیم صهیونیستی و باریکه غزه ریشه طولانی دارد و به سال 1948 برمی گردد و به نظر می رسد این رابطه همچون گذشته شاهد خشونت، فشار، یاس و شکست و امضای توافق نامه و از دست رفتن فرصت ها خواهد بود.» وی تاکید می کند جنگ های متعدد و طولانی رژیم صهیونیستی علیه باریکه غزه طی سال های اخیر دیدگاه بن گوریون در سال 1948 را که گفته بود «اگر ما هزار بار هم به غزه حمله کنیم، این منطقه تسلیم ما نخواهد شد» تائید می کند. رژیم صهیونیستی فکر می کرد با اشغال نوار غزه می تواند آن را به قطب امنیتی در مرزهای این رژیم تبدیل کند و در همین ارتباط، تقریبا هشت سال پس از واگذاری این منطقه به تشکیلات خودگردان فلسطین و دقیقا در اواخر آوریل سال 2001 نخستین عملیات نظامی خود تحت عنوان دشت خارها را علیه این منطقه به راه انداخت. این عملیات بیشتر روی رفح و خان یونس متمرکز شده بود و ده ها دستگاه تانک ارتش صهیونیستی با ورود به این شهرها، منازل فلسطینیان بویژه در محور فیلادلفیا (صلاح الدین) را خراب کردند که رژیم صهیونیستی قبل از خروج از غزه آنجا را تحت سیطره خود داشت. این عملیات پنج روزه به شهادت دست کم 18 فلسطینی منجر شد و در مقابل، مقاومت فلسطین که یکسری سلاح های سبک در اختیار داشت، تعدادی از نظامیان صهیونیستی را زخمی کرد. ماه می سال 2004 رژیم صهیونیستی پس از کشته شدن تعدادی از نظامیان خود در جریان جنگ های پراکنده، عملیات صاعقه را طی چند روز در شهر رفح اجرا کرد که باعث شهادت 17 فلسطینی و هلاکت دو نظامی صهیونیستی شد. در جریان این عملیات بیش از 15 باب منزل فلسطینیان همراه تعدادی دیگر از تاسیسات و کارخانه های آنها تخریب شد. سپتامبر سال 2004 رژیم صهیونیستی دست به عملیات دیگری تحت عنوان روزهای پشیمانی زد و طی آن به مناطق گسترده ای از باریکه غزه حمله کرد. این عملیات نخستین حمله گسترده ارتش صهیونیستی به نوار غزه در واکنش به عملیات موشکی گروه های فلسطینی بود که 17 روز به طول انجامید و به شهادت دست کم صد فلسطینی منجر شد. بیشترین حملات در جریان این عملیات ارتش صهیونیستی روی مناطق بیت حانون، بیت لاهیا و اردوگاه جبالیا متمرکز شد که رژیم صهیونیستی فکر می کرد شلیک موشک های قسام به سمت شهر سدیروت از آنجا صورت می گیرد. زودپز غزه رژیم صهیونیستی در جریان این عملیات آژانس امداد رسانی و کاریابی سازمان ملل برای آوارگان فلسطینی موسوم به آنروا را به کمک رسانی به جنبش حماس متهم کرد و مدعی شد این سازمان یک فروند موشک را داخل خودروی وابسته به سازمان ملل متحد به دست جنبش حماس رسانده است. در همان سال، صهیونیست ها به فکر قطع ارتباط با نوار غزه و رهایی از زودپز غزه افتادند و در سال 2005 عملا در چارچوب طرح موسوم به قطع ارتباط یکجانبه از این منطقه خارج شدند. رژیم صهیونیستی در جهت اجرای این طرح و به دستور آریل شارون، نخست وزیر وقت دولت عبری 21 شهرک صهیونیستی را همراه اردوگاه های ارتش صهیونیستی در باریکه غزه تخلیه کرد. در واقع، شارون با اجرای این طرح 8600 صهیونیست را به ترک شهرک های صهیونیست نشین مجبور کرد و گفت: از الان به بعد، دیگر هیچ کس نمی تواند بگوید اسرائیل باریکه غزه را اشغال کرده است. در همین ارتباط، یک ژنرال ارتش صهیونیستی به نام عیبال گلعاد که از نظریه پردازان طرح قطع ارتباط با باریکه غزه بود، در گفت وگو با روزنامه عبری زبان معاریو خاطر نشان کرد که رژیم صهیونیستی با وجود برتری در زمینه های مختلف نتوانست باریکه غزه را تحت سلطه خود درآورد. وی همچنین فاش کرد شارون از سال 1988 طرح خروج رژیم صهیونیستی از باریکه غزه را ارائه کرده بود و بار دیگر سال 1992 آن را تکرار کرد. بالاخره پس از انتفاضه دوم ملت فلسطین در سال 2000، شارون به این نتیجه رسید که زمان عقب نشینی از باریکه غزه فرا رسیده است. گلعاد تصریح می کند عقب نشینی از باریکه غزه همان طور که شارون می خواست انجام شد، اما کابوس غزه هنوز هم دست از سر صهیونیست ها بر نمی دارد.با وجود عقب نشینی رژیم صهیونیستی از باریکه غزه، عملیات موشکی و مقاومتی متوقف نشد و رژیم صهیونیستی برای مقابله با آنها دست به برخی عملیات ضربتی مانند دیوار بازدارنده، بادهای پاییزی و نیزه جنوبی زد تا این که نوبت به عملیات نم نم باران رسید. رژیم صهیونیستی در جریان این عملیات که بیست و پنج سپتامبر سال 2005 آغاز شد و نخستین عملیات پس از گذشت دو هفته از خروج این رژیم از باریکه غزه بود، طی هفت روز دست به تخریب گسترده کارگاه های ساخت موشک های قسام و انبارهای سلاح و همچنین پایگاه ها و مراکز ارائه خدمات لجستیکی به جنبش حماس زد. در جریان این درگیری ها دست کم 70 فلسطینی شهید و 11 نظامی صهیونیستی به هلاکت رسیدند. هدف از این عملیات رژیم صهیونیستی پایان دادن به شلیک موشک های قسام بود و ارتش صهیونیستی بر این اساس ده ها باب منزل را در شمال غزه خراب کرد. جنگ های پی در پی یک سال بعد و در ژوئن سال 2006 تحول غیرمنتظره و خطرناکی در خصوص باریکه غزه با رژیم صهیونیستی روی داد و جنبش حماس همراه برخی گروه های فلسطینی دیگر توانستند حمله غافلگیر کننده ای را از طریق تونل بزرگ 300 متری به پایگاه نظامی کرم ابو سالم انجام دهند که در جریان آن یک نظامی صهیونیستی به نام گلعاد شالیت زنده به اسارت گرفته شد و به داخل زودپز غزه انتقال یافت. رژیم صهیونیستی بلافاصله عملیات شمشیر گلعاد را آغاز کرد و پس از تخریب نیروگاه برق غزه و صدها باب منزل دیگر، حمله زمینی گسترده را در دستور کار خود قرار داد که نام باران های تابستانی را روی آن گذاشته بود. این عملیات نزدیک به یک ماه به طول انجامید و در جریان آن ارتش صهیونیستی به تعداد زیادی از منازل حمله و چند پل را تخریب کرد. رژیم صهیونیستی در جریان این جنگ برای نخستین بار از زمان قطع ارتباط با نوار غزه، نیروهای زرهی، پیاده نظام و یگان های مهندسی را وارد جنوب باریکه غزه کرد. در جریان این جنگ نزدیک به 394 فلسطینی شهید و بیش از هزار نفر دیگر زخمی شدند و در مقابل، 9 نظامی صهیونیستی هم به هلاکت رسیدند. رژیم صهیونیستی اواخر این سال و دقیقا بیست و هفتم دسامبر 2008 دست به یکی از بزرگ ترین و خونبارترین عملیات نظامی خود علیه باریکه غزه تحت عنوان سرب گداخته زد. این عملیات با حمله هوایی گسترده علیه باریکه غزه آغاز به شهادت 89 نفر از نیروهای پلیس جنبش حماس و نزدیک به 80 غیرنظامی منجر شد و پس از آن، ارتش صهیونیستی به شمال و جنوب باریکه غزه حمله کرد. این جنگ خانمانسوز رژیم صهیونیستی که 21 روز طول کشید، به شهادت نزدیک به 1400 فلسطینی و زخمی شدن هزاران نفر دیگر منجر و بیش از هزار منزل نیز در باریکه غزه تخریب شد. در مقابل، 13 نظامی و سه شهرک نشین صهیونیست نیز در این جنگ به هلاکت رسیدند و رژیم صهیونیستی مدعی شد خسارت های زیادی به امکانات و توانایی های نظامی جنبش حماس و زیرساخت های آن وارد کرده و درسی فراموش نشدنی به این جنبش داده است. بزرگ ترین عملیات مقاومت پس از چهار سال و دقیقا در چهاردهم نوامبر سال 2012 ارتش صهیونیستی جنگ دیگری را تحت عنوان ستون ابرها، علیه باریکه غزه به راه انداخت که نقطه آغاز آن ترور احمد جعبری، فرمانده عملیاتی گردان های شهید عزالدین قسام شاخه نظامی جنبش حماس بود، اما این جنگ و عملکرد جنبش حماس نشان داد رژیم صهیونیستی بر خلاف ادعاهای خود نتوانسته است قدرت نظامی این جنبش را در جریان عملیات نظامی قبلی نابود کند؛ به طوری که جنبش حماس دست به بزرگ ترین عملیات مقاومتی علیه اهداف صهیونیستی زد و برای اولین بار با استفاده از موشک های دوربرد شهرهای تل آویو و قدس را هدف قرار داد که باعث شوک و حیرت صهیونیست ها شد. رژیم صهیونیستی در جریان این جنگ بیشتر به حملات هوایی بسنده کرد و جنگنده های این رژیم صدها پرواز هوایی و بمباران را علیه باریکه غزه انجام دادند که منجر به شهادت بیش از 200 فلسطینی و زخمی شدن 500 نفر دیگر شد. علاوه بر این، خسارت های زیادی به باریکه غزه وارد آمد و در مقابل، گروه های فلسطینی هم توانستند هفت نظامی صهیونیستی را به هلاکت برسانند. مقاومت فلسطین در جریان این جنگ بیش از 1500 فروند موشک به سمت مناطق تحت اشغال رژیم صهیونیستی شلیک کرد که 58 مورد از آنها به شهرک های صهیونیست نشین اصابت کرد. این جنگ بیست و یکم نوامبر و با امضای توافق آرام سازی با میانجیگری مصر به پایان رسید. امروز پس از گذشت تنها دو سال از آن زمان، رژیم صهیونیستی از هشتم جولای دست به عملیات دیگری به نام صخره سخت در باریکه غزه زده است که به نظر نمی رسد این عملیات آخرین نبرد میان طرفین باشد. رژیم اشغالگر قدس در جریان این جنگ که هنوز ادامه دارد، بیش از هزار فلسطینی را به خاک و خون کشیده است که در میان آنها شمار زیادی از افرادی دیده می شوند که در جریان قتل عام علیه خانواده های فلسطینی به شهادت رسیده اند. علاوه بر این، بیش از 6000 نفر مجروح و بیش از 2000 باب منزل تخریب شده اند. در مقابل، ارتش صهیونیستی نیز خسارت های بی سابقه ای را در این جنگ متحمل شده است؛ به طوری که نزدیک به 80 نفر از نظامیان این رژیم به هلاکت رسیده اند و علاوه بر این، جنبش حماس یک نظامی صهیونیستی را زنده از میدان جنگ به اسارت گرفته است. البته بدیهی است هر گونه عملیات نظامی هزینه سنگین اقتصادی را هم به دنبال خواهد داشت؛ به طوری که کارشناسان مسائل اقتصادی تاکید کرده اند هر روز جنگ غزه 37 میلیون دلار برای نوار غزه و صد میلیون دلار برای رژیم صهیونیستی هزینه به بار می آورد. جنگ هایی که هر دو سال یکبار تکرار شده اند، نشان می دهند باریکه غزه هر بار قویتر و قدرتمندتر و باتجربه تر از قبل عمل کرده است، اما در مقابل، رژیم صهیونیستی هیچ راهبرد مشخصی در تعامل با نوار غزه ندارد. شرق الأوسط / مترجم: یوسف رضازاده
پنج شنبه 16 مرداد 1393 5:00 بازدید:1
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 64]
-
گوناگون
پربازدیدترینها