محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1844511245
عصر یکهتازی اردوغان در ترکیه
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
عصر یکهتازی اردوغان در ترکیه انتخابات پیش روی ترکیه از زوایای گوناگون برای این کشور اهمیت دارد. نخست آن که حزب حاکم عدالت و توسعه، پرطرفدارترین حزب این کشور است و پیش‌بینی می‌شود نامزد این حزب نخستین رئیس‌جمهور منتخب مردم ترکیه باشد.
از سوی دیگر با اعلام نامزدی رجب طیب اردوغان برای تکیه بر کرسی صندلی کاخ ریاست جمهوری و به این دلیل که ریاست جمهوری یک مقام فراحزبی است، وی باید ابتدا از حزب عدالت و توسعه جدا شود. این مساله آنجا اهمیت می یابد که محبوبیت احزاب در ترکیه ارتباط مستقیم با محبوبیت رهبران آن دارد و با کناره گیری اردوغان از حزب عدالت و توسعه قدرت و حمایت مردمی این حزب نیز تا حد زیادی کاهش خواهد یافت. به همین دلیل اردوغان درصدد چاره ای است تا هم بتواند بر کرسی ریاست جمهوری تکیه بزند و هم نفوذ خود را در حزب حفظ کند. حزب عدالت و توسعه طی 12 سالی که از تاسیس آن به رهبری اردوغان می گذرد همیشه به لحاظ محبوبیت مردمی و کسب آرا در انتخابات گوناگون، سیر صعودی داشته و وی نمی خواهد این روند متوقف شود یا در مسیر عکس حرکت کند. به همین دلیل اگر نخست وزیر ترکیه قصد ریاست جمهوری داشته باشد باید جانشینی مطیع برای رهبری حزب خود انتخاب کند که حداقل دو ویژگی داشته باشد؛ یکی این که در راستای خواسته های او حرکت نماید و دیگری این که نزد افکار عمومی مردم ترکیه، جایگاه قابل قبولی داشته باشد. اختیارات بیشتر اردوغان همچنین در صورت رئیس جمهور شدن نمی تواند به اختیارات فعلی و محدود ریاست جمهوری که حیطه آن براساس قوانین مشخص شده، بسنده کند به همین دلیل اکنون با در اختیار داشتن بخش زیادی از کرسی های مجلس قصد دارد این حیطه را گسترش دهد. وی پیش از این هم در سال 2010 تلاش کرده بود با تغییر قانون اساسی نظام ریاستی را جایگزین نظام پارلمانی کند، اما این تلاش با مخالفت شدید احزاب سیاسی و اقشار مختلف مواجه شد. حالا که اردوغان کاندیدای ریاست جمهوری ترکیه شده به نظر می رسد بحث و مناقشه درخصوص تغییر نظام حکومتی ترکیه دوباره شعله ور شود؛ چراکه با شناختی که از شخصیت اردوغان وجود دارد وی به داشتن پستی تشریفاتی مانند ریاست جمهوری و بدون حق اعمال نظر در تصمیمات مهم کشور قناعت نکرده و حتما به دنبال کسب اختیارات بیشتری در قوه اجرایی کشور خواهد بود. البته با توجه به شرایط فعلی ترکیه این مساله امکان پذیر به نظر نمی رسد، زیرا مساله ریاست قوه مجریه را نه اراده مقتدران سیاسی، بلکه قانون اساسی تعیین می کند. براساس قانون اساسی ترکیه که سال 1982 تدوین شده اختیار قوه مجریه در دست نخست وزیر بوده و این نخست وزیر است که در قبال این اختیارات مسئولیت داشته و باید پاسخگو باشد. در ادامه همین ماده آمده است رئیس جمهور در زمینه تصمیماتی که اتخاد می کند به لحاظ سیاسی هیچ مسئولیتی ندارد و حیطه اختیارات وی عاری از عناصر اجرایی است. شاید به همین دلیل باشد که یکی از برنامه های مهم آینده اردوغان برداشتن گام هایی هرچند آرام برای تغییر قانون اساسی کشور باشد، اما این تغییر قانون در شرایط کنونی و در کوتاه مدت برای او و حزب عدالت و توسعه امکان پذیر نیست، زیرا به رای حداقل دوسوم نمایندگان مجلس نیاز دارد. در حال حاضر از 550 کرسی مجلس 313 کرسی در اختیار حزب حاکم است، ولی برای تغییر قانون، اساسی به رای 367 نماینده نیاز است؛ در حالی که هیچ یک از احزاب مجلس حاضر به حمایت از حزب حاکم در جهت تغییراتی که خواسته این حزب است، نیستند. این شرایط می تواند باعث بروز بحران حاکمیتی در زمینه قانون اساسی شود، زیرا دولت اردوغان هم مانند دیگر دولت ها با تکیه بر مشروعیتی که به واسطه انتخاب شدن از طرف مردم کسب کرده خواستار تفسیر و شکل دهی به قانون اساسی در راستای خواسته های خود است که البته در تعریفی که برای دموکراسی شده جایی برای این خواسته ها در نظر گرفته نشده است. تحولات منطقه ای فارغ از تاثیر و تاثر تحولات داخلی، سیاستمداران ترکیه نیم نگاهی هم به معادلات بین المللی و منطقه ای دارند. نمی توان منکر این موضوع شد که ترکیه همواره خواستار تعیین نقش و داشتن دست برتر در منطقه به موازات جمهوری اسلامی ایران بوده، اما این که به چه میزان موفق بوده یا خیر بحثی دیگر است. اینها همه به این معنی است که ترکیه در حال رویگرداندن از غرب به شرق است، شرقی که مهم ترین همسایه آن ایران است، تاثیرگذارترین کشور در معادلات منطقه ای و اردوغان نمی تواند نسبت به کشوری که 560 کیلومتر مرز مشترک با او دارد و قدرتمندترین همسایه اش محسوب می شود، بی تفاوت باشد. از سوی دیگر اردوغان می داند کشورش پس از اعلام نظام جمهوری در دهه 1920 میلادی همیشه خواستار گسترش هر چه بیشتر روابط با غرب بویژه در زمینه های اقتصادی و تجاری بوده و با این هدف در دهه 90 وارد اتحادیه گمرکی شد، اما در این چارچوب نتوانست به آنچه امید داشت برسد زیرا کشورش در این اتحادیه بیش از آن که بتواند صادرکننده باشد بازار خوبی برای کشورهای عضو اتحادیه اروپا بود. ترکیه که ده ها سال است برای ورود به اتحادیه اروپا تلاش می کند، تنها کشوری است که بدون عضویت در آن وارد اتحادیه گمرکی شده است. به هر حال ترکیه پس از آن که متوجه شد اتحادیه گمرکی هیچ کمکی به تسریع روند عضویت در اتحادیه اروپایی نکرد و سود این عضویت را کشورهای اروپایی می برند، با روی کارآمدن دولت ائتلافی نجم الدین اربکان و در ادامه آن دولت فعلی عدالت و توسعه، روی خود را کمی به سمت شرق و بویژه کشورهای همسایه ازجمله ایران برگرداند. تا جایی که اربکان سال 1375 پس از آن که زمام امور ترکیه را در دست گرفت اولین سفر خود را همراه تعداد زیادی از سرمایه گذاران و صاحبان صنایع این کشور به جمهوری اسلامی ایران انجام داد و این مساله با واکنش شدید آمریکا و اسرائیل مواجه شد. از این تاریخ به بعد روابط دو کشور چه به لحاظ سیاسی و چه به لحاظ اقتصادی و فرهنگی رو به گسترش گذاشت. تا جایی که پس از آن چند مرتبه مقامات دو کشور با هم ملاقات کردند ،رفت و آمدهای رهبران دو کشور و میزبانی از یکدیگر که آخرین آن سفر رئیس جمهوری اسلامی ایران در خرداد امسال به آنکارا بود و انعقاد قرارداد در زمینه های مختلف، خود نشان دهنده عزم راسخ آنان در ارتقای سطح این روابط است. در سفر دکتر روحانی به ترکیه اعلام شد حجم مبادلات تجاری دو کشور تا پایان سال 2015 میلادی به دو برابر حجم 15 میلیارد دلار کنونی، یعنی به 30 میلیارد دلار خواهد رسید. آمار روابط اقتصادی و تجاری دو دهه گذشته بین ایران و ترکیه نشان می دهد حجم مبادلات تجاری میان دو کشور سال 1375 حدود 400 میلیون دلار بود و این رقم سال 1385 به حدود یک میلیارد و 215 میلیون دلار رسیده و هم اکنون تا 15 میلیارد دلار افزایش یافته است. این در حالی است که حجم مبادلات تجاری میان ایران و ترکیه سال 2012 میلادی که به بالاترین رقم خود یعنی 22 میلیارد دلار رسیده بود، به دلیل بحران اقتصاد جهانی تا 14 میلیارد و 600 میلیون دلار کاهش پیدا کرد. گذشته از روابط اقتصادی، مقامات ترکیه ازجمله اردوغان نمی توانند چشمان خود را روی ایرانی ببندند که شاه کلید حل معادلات منطقه ای در دستان اوست و حالا که اردوغان افکار بلند پروازانه ای در سر دارد، می داند برای اوج گرفتن نیاز به دو بال حمایت مردمی در کشور و از سوی دیگر حمایت کشورهای منطقه و مهم ترین آنها جمهوری اسلامی ایران دارد. مجید اخوان / مدیر دفتر نمایندگی صداوسیما در آنکارا
چهارشنبه 01 مرداد 1393 4:00 بازدید:0
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 105]
-
گوناگون
پربازدیدترینها