محبوبترینها
از کجا بفهمیم قاشق چنگال اصل است | قاشق چنگال تقلبی نخرید!
با چاپ روی وسایل یک کسب و کار پرسود بسازید
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1799091335
روزنامه جمهوری اسلامی: افکار عمومی هنوز تعریف‌های غلوآمیز از رئیس دولت قبلی و سکوت در برابر انحرافات و تخلفات، حتی از تریبون‌های نماز جمعه فراموش نکرده /این جامعه علی پسند نیست
واضح آرشیو وب فارسی:نامه نیوز:
روزنامه جمهوری اسلامی: افکار عمومی هنوز تعریف‌های غلوآمیز از رئیس دولت قبلی و سکوت در برابر انحرافات و تخلفات، حتی از تریبون‌های نماز جمعه فراموش نکرده /این جامعه علی پسند نیست
جامعه‌ای که مردم در آن این گونه تربیت شده باشند، برای حفظ مقام و منصب و موقعیت اجتماعی، حق را نادیده نمی‌گیرند، و در برابر حق کشی و ستم سکوت پیشه نمی‌کنند به گزارش نامه نیوز، روزنامه جمهوری اسلامی نوشت؛
امام علی(ع) چه جامعه‌ای را می‌پسندید؟ جامعه علی پسند چه ویژگی‌هایی دارد؟ پاسخ به این پرسش نیازمند نگارش یک کتاب است. برشمردن ویژگی‌های جامعه علی پسند با استناد به گفتار و رفتار آن حضرت از ظرفیت یک مقاله کوتاه بیرون است. از این رو، تنها به ذکر یکی از ویژگی‌های چنین جامعه‌ای می‌پردازیم.
امام جمله‌ای را از پیامبر نقل می‌کرد که بارها رسول خدا آن را بر زبان جاری کرده بود. بر اساس این جمله، جامعه‌ای که در آن ضعیفان نتوانند با بانگ رسا حق خود را از زورمندان بگیرند، به هیچ وجه جامعه‌ای ارزشی نیست."لن تقدّس امّه لایؤخذ للضعیف فیها حقّه من القوی غیر متعتع"(نهج البلاشغه، نامه 53)
از این رو، امام جامعه‌ای را می‌پسندید که مردم آن جامعه در برابر ظلم بی‌تفاوت نباشند. هر فردی از آحاد جامعه به تناسب جایگاه و موقعیت اجتماعی‌اش در برابر ظلم حساس باشد. در برابر متعدّیان به حقوق مردم و حدود الهی احساس مسئولیت کنند. تنها به این حد قانع نباشند که خود به حقوق دیگران تجاوز نمی‌کنند، بلکه با جرأت، جسارت و شجاعت در برابر متجاوزان به حقوق مردم نیز بایستند. از این که امام با رسیدن به قدرت، به فکر تعلیم حقوق و تکالیف مردم در برابر حکومت بود، و آنان را به نقد و انتقاد و نصیحت نسبت به خود و کارگزارانش تشویق می‌کند، نشان می‌دهد که امام به چه ترازی از رشد و آگاهی مردم می‌اندیشد. او به جامعه‌ای "رشید"، "فهیم"، "شجاع" و "جسور" می‌اندیشد.جامعه‌ای که به گفته پیامبر ضعیف‌ترین آنان بتواند بدون لکنت زبان حق خود را از اقویا بگیرد. او هرگز به مردم نمی‌گوید: "ای مردم! اکنون که شخصیتی مثل مرا که "جان پیغمبر"، "شایسته‌ترین یار رسول خدا"، "معصوم از گناه و خطا"، "خلیفه بلافصل پیغمبر" و... را به خلافت برگزیدید، خیالتان راحت باشد." بلکه به آنان می‌گوید:
"فلا تکفّوا عن مقاله بحق او مشوره بعدل، فانّی لست فی نفسی بفوق ان اخطئ و لا آمن ذلک من فعلی الا ان یکفی‌الله من نفسی ما هو املک به منّی؛ از گفتن سخن حق یا مشورت همراه با عدل خودداری نکنید، زیرا من نزد خویشتن، برتر از آن نیستم که مرتکب خطا شوم و از اشتباه در کارم در امان نیستم، مگر این که خدای بزرگ مرا حفظ نماید."(نهج البلاغه، خطبه 216)
امام یارانی تربیت کرده بود که با جرأت و جسارت در برابر آن حضرت به اظهار نظر، نقد و حتی اعتراض می‌پرداختند، هر چند در بسیاری از موارد نظراتشان در برابر امام خطا و اشتباه بود، اما امام آنان را از اظهار نظراتشان منع نمی‌کرد، چون می‌دانست راه رشد و تربیت آنان "آزادی در اظهار نظر و عقیده" است و همین ویژگی در آنان موجب می‌شود که بتوانند در برابر صاحبان قدرت و متجاوزان به حقوق مردم و حدود الهی هم بایستند.نقل نمونه‌ای از اعتراف معاویه نسبت به روش تربیتی امام و تراز مورد نظر ایشان، بهترین شاهد بر این مدعاست.
روزی سوده همدانی، زن شجاع شیعی را نزد معاویه آوردند، جرأت و جسارت و شجاعت سوده در برابر حاکم مستبدی چون معاویه، شگفتی او را به دنبال داشت و به این حقیقت اعتراف کرد که علی بن ابی طالب شما را این گونه تربیت کرده است. گفت: "لقد لَمَظَکُم ابنُ ابی طالب، هذه جُرأه علی السُّلطان فبطیئاً ما تُفطَمون؛ این شجاعت و جسارت را علی بن ابی طالب به شما تزریق کرده که در برابر قدرت و حاکم بایستید و به سختی می‌توان آن را از شما گرفت."
"لَمَظ" به معنای نرم کردن غذا و آماده ساختن آن در دهان برای خوراندن به پرنده است. کنایه از این که علی بن ابی طالب شما را این گونه تربیت کرده است. در ادامه معاویه به سوده گفت: "این ارادت را به علی از کجا آورده ای؟"پاسخ او را در قالب دو بیت به نظم درآورد و گفت:
صلّی الاله علـی جسم تضمّنته
قبر فاصبح فیه العدل مدفوناً
قد حالف الحقّ لایبغی به بدلاً
فصار الحق و الایمان مقروناً
"درود خدا بر پیکری که اکنون در درون قبر خفته، قبری که آرامگاه "عدالت" گشت. او هم پیمان حق بود و هیچ چیز را به جای اجرای حق قبول نمی‌کرد، تجسّم حق و ایمان بود."(بلاغات النساء، ص31)
جامعه‌ای که مردم در آن این گونه تربیت شده باشند، برای حفظ مقام و منصب و موقعیت اجتماعی، حق را نادیده نمی‌گیرند، و در برابر حق کشی و ستم سکوت پیشه نمی‌کنند. در برابر تخلف مقام مافوق از انجام وظیفه "نهی از منکر" سرباز نمی‌زنند. سکوت و ترک وظیفه خود را با تمسّک به بهانه‌هایی چون "دستور مافوق" توجیه نمی‌کند. جامعه‌ای که مدیرانش تخلفات قانونی مقامات مافوقشان را تحمل کرده و سکوت خود را توجیه نمایند، جامعه علی پسند نیست.
در سال‌های گذشته مدیران کشور در رده‌های مختلف از وزارت تا پایین‌ترین رده‌ها غالباً در برابر تخلفات مقامات مافوق خود سکوت کردند و اینک که دوره جدیدی آغاز شده، یکی پس از دیگری از تخلفات مقامات مافوق خود می‌گویند و خود را تبرئه می‌کنند! به راستی اگر اینان در زمان خود، در برابر تخلف ایستادگی کرده و از دستورات خلافِ قانون رؤسای خود اطاعت نمی‌کردند و به آنان تذکر می‌دادند، این همه تخلفات مالی و سیاسی و اجتماعی در سطح کلان مملکت رخ می‌داد؟ اتفاقاً همین سکوت و مماشات با تخلفات مدیران موجب تجرّی بیشتر آنان بر انجام تخلف و زیرپانهادن قوانین و اتخاذ تصمیم‌های مبتنی بر میل و خواسته خودمی شود. زمینه را همین افراد متملق، اهل مماشات، محافظه کار و دلبسته به مقام و موقعیت فراهم می‌کنند تا مدیران و صاحب منصبان مرتکب تخلف شوند. افکار عمومی هنوز تعریف‌ها و تمجیدهای غلوآمیز از رئیس دولت قبلی و سکوت در برابر انحرافات و تخلفات پنهان و آشکار را، حتی از تریبون‌های نماز جمعه فراموش نکرده است، آیا آنچه در دوره دهم ریاست جمهوری بروز و ظهور کرد، نتیجه همان تعریف‌ها و تمجیدهای غیر متعارف نبود؟! چرا فقط رئیس دولت دهم را متهم به انحراف کرده و رفتار خود را نادیده می‌گیریم؟
نویسنده در نوشته‌ای دیگر با استناد به ادله شرعی مسئولیت حامیان و مدافعان را گوشزد کرده و این که حتی اگر تکلیفاً هم معذور بوده باشند، وضعاً مسئول و ضامن خسارت هایند. آن چه در این نوشته مورد تأکید است، یادآوری این
نکته است که "غلبه روح محافظه کاری برای حفظ مقام و موقعیت خود" در برابر تخلفات مدیران و صاحب منصبان هرگز با مشی علوی سازگار نیست. امام علی شیعیانی مسئول، شجاع، جسور و عدالت خواه می‌پسندید و به دنبال تربیت چنین افرادی و تشکیل جامعه‌ای با این ویژگی‌ها بود. اتفاقاً ایستادگی در برابر تخلفات، دلسوزی حقیقی در حق مدیر متخلف است و او را از ارتکاب تخلفات بزرگتر باز می‌دارد. "نصیحت" به معنای خیرخواهی و دلسوزی در حق زمامدار یکی از حقوق زمامدار و وظایف شهروندان است. این که امام علی(ع) به رغم مقام عصمت مردم را به مراقبت، نظارت، نقد و انتقاد از عملکرد خود در کشورداری تشویق می‌کند، چه پیامی برای شیعیان خود دارد؟ جز این که امام مردمی را می‌پسندد که همواره مراقب دولتمردان بوده، رفتار و عملکرد آنان را نقد کرده و تخلفاتشان را تذکر دهند؟ دلبستگی به مقام و منصب مانع انجام وظیفه آنان نشود. آیا جامعه ما یک جامعه علی پسند است؟
1393/4/29
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نامه نیوز]
[مشاهده در: www.namehnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 117]
-
سیاسی
پربازدیدترینها