واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: شنبه ۲۱ تیر ۱۳۹۳ - ۰۹:۴۰
یک کارشناس مسایل هستهای گفت: تعیین ظرفیت غنیسازی با استفاده از شاخص "سو" دقیقتر و منطقیتر است. احمد قریب، کارشناس مسایل هستهای در گفتوگو با خبرنگار انرژی هستهای خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) درباره نیاز کشور در آینده به 190 هزار سو غنیسازی گفت: این میزان نیاز یک نیروگاه برای یک سال مشابه نیروگاه هزار مگاواتی بوشهر است. نیاز هر سال نیروگاهی مشابه نیروگاه اتمی بوشهر 30 تن اورانیوم غنی شده از 2 درصد تا کمتر از 5 درصد است. اگر در کشور 5 نیروگاه هزار مگاواتی داشته باشیم یعنی هر سال به پنج تا 30 تن اورانیوم غنیشده کمتر از 5 درصد نیاز داریم. حضرت آیتالله خامنهای هفته گذشته در جمع مسوولان و کارگزاران نظام بر مساله بسیار مهم ظرفیت غنیسازی که یکی از موارد اختلافی با طرف مقابل است تاکید کردند و گفتند: هدف آنها این است که در موضوع ظرفیت غنیسازی، جمهوری اسلامی ایران را به 10 هزار سو راضی کنند البته ابتدا از 500 سو و 1000 سو شروع کردند، که «10 هزار سو محصول حدود 10 هزار سانتریفیوژ از نوع قدیمی است که داشتیم و داریم»، در حالیکه به گفته مسئولان مربوط، نیاز قطعی کشور، 190 هزار سو است. این استاد دانشگاه درباره تاکید و اصرار غربیها بر مقداری بسیار کمتر از 190 هزار سو با توجه به اینکه روسیه تا 10 سال سوخت نیروگاه بوشهر را تامین میکند؟ با اشاره به این گفته رهبری که طرف مقابل به مرگ گرفته که به تب راضی شویم، گفت: آنها تلاش دارند تا ایران این ظرفیت را در اختیار نداشته باشد. از سویی غربیها تاکنون در فروش سوخت مورد نیاز راکتورهای ایران کوتاهی و اخلال کرده و عملا با این مساله سیاسی برخورد کردهاند، بنابراین هیچ تضمینی وجود ندارد که پس از پایان قرارداد ارسال سوخت برای نیروگاه بوشهر از سوی روسیه آنها سوخت این نیروگاه را تامین کنند. از این رو ایران باید برای خود حق تولید سوخت حداقل نیروگاه بوشهر و حداکثر 4 یا 5 نیروگاه دیگر را حفظ کند. این کارشناس مسایل هستهای خاطرنشان کرد: طبیعی است اگر فضای عادی و توام با تعامل و اعتماد بین ایران و سایر کشورهای گروه 1+5 حاکم بود خرید سوخت از کشورهایی که در این زمینه سالهاست سرمایهگذاری کرده اند و این خدمات را ارایه میدهند به صرفهتر است و اگر در آینده ایران به تعداد بیشتری نیروگاه مجهز شد طبیعی است که ستاد سوختی برای تامین سوخت مورد نیاز شکل میگیرد، اما با وجود بیاعتمادی و نبود تضمین عینی برای اینکه آنها سوخت را به ایران خواهند داد یا خیر نمیتوان صرفا به امید کشورهای دیگر ماند. قریب تاکید کرد: تعیین ظرفیت غنیسازی در کشور در آینده با "سو" بسیار دقیقتر از تعیین آن با تعداد سانتریفیوژ است. در این زمینه مساله مهم راندمان و میزان جداسازی عناصر سبک از سنگین در روند غنیسازی است که تعیینکننده است. به گزارش ایسنا، آنچه مقامات کشورمان در یک هفته گذشته بر آن تاکید کردهاند نیاز قطعی کشور به 190 هزار "سو" غنیسازی است که در طی سالهای آینده باید به آن دست یابیم. 190 هزار سو میزان اورانیومی است که یک نیروگاه اتمی هزار مگاواتی مشابه نیروگاه بوشهر برای مصرف یک سال خود به آن نیاز دارد. این میزان نیاز طبیعی و منطقی کشور بر اساس برنامه میان مدت و بلندمدت سازمان انرژی اتمی در تامین و تولید برق هستهای است. در حال حاضر ایران یک نیروگاه هزار مگاواتی فعال دارد که تا هشت سال دیگر سوخت آن توسط روسیه تامین میشود و پس از آن تامین سوخت این نیروگاه به عهده ایران خواهد بود. علاوه بر این ایران برای تامین سوخت راکتور تحقیقاتی تهران و اراک به غنیسازی و تامین سوخت آنها نیاز دارد. قدرت غنیسازی هر سانتریفیوژ را "سو" میگویند که به گفته علی اکبر صالحی رییس سازمان انرژی اتمی "سو"ی سانتریفیوژهای فعلی ایران کمتر از 2 است. در عین حال "سو"ی سانتریفیوژهای نسل جدید ایران 24 است که به این ترتیب ایران میتواند با تعداد بسیار کمتری از سانتریفیوژها و نیز هزینه کمتر به 190 هزار سو دست یابد. اگر ایران بخواهد ازسانتریفیوژهای نسل اول استفاده کند به 190 هزار سانتریفیوژ نیاز دارد که مستلزم ساخت سه مرکز غنی سازی دیگر مشابه نظنز است و مسلما این کار هزینه و وقت زیادی را در بر میگیرد اما اگر از نسلهای جدیدتر با "سو"ی بالاتر استفاده کند برایش مقرون به صرفهتر است به ویژه در مقطعی که ایران به ساخت 3 تا 4 نیروگاه هزار مگاواتی دیگر مشابه بوشهر اقدام کند. انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 31]