محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1841972179
درگذشت قربانی انقلاب گل رز در گرجستان
واضح آرشیو وب فارسی:فارس:
درگذشت قربانی انقلاب گل رز در گرجستان
شوارد نادزه هم مانند سایرسیاستمداران عرصه جهان خاکی را به بازیگران امروز سیاست گرجستان سپرد و رفت اما تجربه تلخ زمام داری او پیش روی رهبران جوان گرجستان امروز است.
تجربه تلخ شوارد نادزه ادوارد شوارد نادزه در 28 ژانویه 1928 دردهکده ماماتی درغرب گرجستان متولد شد . اودر دهه 1940 به حزب کمونیست شوروی پیوست و به سرعت مناصب بالای این حزب را ازآن خود کرد . وی در سال 1972دبیری اول حزب کمونیست در گرجستان را به دست آورد و سیاست مبارزه با فساد و سرکوب جنبشهای جدائی طلبانه و ناراضی را در دستور کار خود قرارداد. میخائیل گورباچف آخرین رئیس جمهور شوروی سابق هنگام طرح تز" پرسترویکا" در سال 1985 شواردنادزه را به مسکو آورد و او را به سمت وزیرامورخارجه منصوب کرد. او جانشین گرومیکو شدکه تا آن زما ن 29سال وزیرخارجه شوروی بود. شوارد نادزه از دهه 1970 دبیر اول حزب کمونیست گرجستان و عضو دفتر سیاسی اتحاد جماهیر شوروی بود . "ادوارد شواردنادزه" هنگامی که تظاهرکنندگان در برابر مقر حکومت او فریاد استعفا سر می دادند، به 18 سال پیش می اندیشید؟ تابستان سال 1985 وقتی که این گرجی در هلسینکی بر صحنه سیاست جهانی قدم نهاد، دنیا دستخوش حیرت شد. این مرد، که با موهای مواج سفید از چهار هفته پیش از آن وزیر خارجه اتحاد جماهیر شوروی بود، در واقع هیچ ربطی به سلف اخموی خود آندره گرومیکو نداشت. پنج سال تصدی وزارت خارجه، اوج درخشش زندگی شواردنادزه بود. در این دوران، او، تاریخ جهان را تغییر داد. او، برای آلمانی ها، اروپائی ها و آمریکائی ها اندیشه نوین را در اتحاد شوروی حک کرد و با پایان بخشیدن به دیکتاتوری اتحاد شوروی در اروپای میانه، وحدت دو آلمان را ممکن ساخت. او، برای همتایان آمریکائی اش شولتز و بکر و همچنین برای همتای آلمانی اش گنشر یک دوست به حساب می آید. گنشر، در سال 1992 به دوست گرجی خود توصیه کرد که به تفلیس بازگردد و به یاری میهنش بشتابد که در آن زمان غرق جنگ خانگی شده بود. شواردنادزه، در آن زمان به فراخوان رهبر شبه نظامیان بورژوا، که تازه "زویاد گامساخوردیا " رئیس جمهور ناسیونالیست را سرنگون کرده بود، پاسخ داد. در دوران اتحاد شوروی، خود شواردنادزه او را به زندان انداخته بود. در آن زمان، باندهای مسلح بر گرجستان سلطه داشتند، اقتصاد فلج شده بود و تنش های خونین قومی در "آبخازستان" و "اوستیای جنوبی" ادامه داشت. برای شواردنادزه نقشی سطحی پیش بینی شده بود. او می بایست به سلطه رئیس شبه نظامیان وجاهت قانونی می بخشید. اما بعدا موفق شد رقبای خود را یکی پس از دیگری از قدرت کنار بزند. شوارد نادزه در سال 1992 در بحبوحه جنگ داخلی در جمهوری تازه استقلال یافته گرجستان به عنوان رئیس شورای عالی گرجستان (پارلمان) انتخاب شد . وی بعدا در انتخابات عمومی 11 اکتبر 1992 به ریاست جمهوری برگزیده شد . شواردنادزه که در نوامبر 1995 با کسب 75 درصد آرا به ریاست جمهوری رسید در دوره ریاست جمهوریش با دو جنیش جدائی طلبی در آبخازیا و اوستیای جنوبی روبرو شد ، در آوریل2000 یکبار دیگر با تصاحب 80 درصد آرا به ریاست جمهوری رسید .شوارد نادزه طبق قانون اساسی باید در سال 2005 قدرت را ترک می کرد. زیرا بیش از دو دوره نمی توانست رئیس جمهور شود. اما پس از تظاهرات موشسوم به انقلاب گل رز در سال 2003 مجبور به کناره گیری از قدرت شد . ادوارد شواردنادزه، به روباه قفقاز مشهور شده بود ، مدت ها با زیرکی میان همه جبهه ها تعادل ایجاد کرد. اما در واقع از آمریکایی ها رودست خورد اودر سال 2003 بازی را به ساکاشویلی پیروزمند این بازی، واگذار کرد. البته با فساد درون حکومتی که گریبان اورا گرفته بود حتی اگر تا سال 2005 هم بر سرکار باقی می ماند معلوم نبود وقتی که با موهای سفید و نگاه خسته اش مجبور به ترک پست خود می شد، چه بر سر گرجستان می آمد. شوارد نادزه پس از قربانی شدن در جریان "انقلاب رنگی" آمریکایی بدون خون ریزی در زادگاهش درگرجستان، اقامت گزید. در ان زمان آلمانی ها، به پاس خدماتی که او به وحدت دو آلمان کرد، اعلام داشتند که از او به عنوان پناهنده سیاسی در کشورشان استقبال خواهند کرد! اما او ترجیح داد تا پایان عمر در زادگاهش روستای ماماتی در گرجستان بماند. پس از گذشت بیش از یک دهه هنوز بسیاری از علاقمندان به مسائل سیاسی منطقه نمی دانند چه مسائلی زمینه سقوط این مرد را، که دهسال پیش از آن برای نجات سرزمین پدری خود به تفلیس بازگشت، فراهم ساخت. در آن زمان، گرجستان عرصه جنگ های داخلی بود و با بازگشت شواردنادزه آرامش نسبی بوجود آمده بود. ولی معلوم نشد چگونه آمریکایی ها از او روی برگرداندند . شوارد نادزه برای مجبور کردن روس ها به قطع حمایت از اوستیای جنوی و آبخازیا ی جدای طلب به آمریکایی ها نزدیک شده بود او که معامله با قدرت را، از کودکی آموخته بود. اینبار در دهکده "ماماتی" واقع در کناره دریای سیاه به این می اندیشید که چگونه آمریکا توانست با یاران سابق او کنار بیاید ؟ شوارد نادزه معنی تلخ تسویه های حزبی را در یک خانواده کمونیست آموخته بود. زیرا او در بیست سالگی در دوران زمام داری استالین پس از پایان جنگ جهانی دوم ، عضو حزب کمونیست و چند سال بعد دبیر حزب و رئیس اتحادیه جوانان کمونیست بود. این سمت ها، با پست وزیر کشور و عضویت در حلقه رهبری کا.گ.ب دنبال شدند و او سرانجام در فاصله سال های 1972 تا 1985 به عنوان دبیراول حزب کمونیست بر جمهوری گرجستان شوروی حاکم شد. شواردنادزه،در دوران تبعید خود به ان می اندیشید که چگونه در آن زمان، از یک اصلاح طلبی که در چارچوب امکانات موجود با فساد دستگاه شوروی مبارزه می کرد ، قربانی فساد حکومتی خود شد. زیرا او دردوران دبیر اولی حزب کمونیست گرجستان از طرح ها تمرکززدائی حمایت می کرد وبه جنگ با فساد پرداخت و حتی گریبان روسای محلی حزب را گرفت. اگرچه به گفته خودش اعتقاد به کمونیسم را، در دوران برژنف از دست داده بود. هنگام بازگشت از مسکو، او موفق شد گرجستان را آرام کند، اما هنوز از ثبات خبری نبود. در سال های دهه نود، از دو سوء قصد جان سالم به در برد. تصویر رئیس جمهوری که با لکه های خون بر صورت با زیرپیراهن از اتومبیلی متلاشی شده پیاده می شد، به تمام جهان مخابره شد. شواردنادزه، یکسال پس از بازگشت به تفلیس، مرتکب بزرگترین خطای خود شد. او، پس از آن که ایالت آبخاز در کنار دریای سیاه اعلام استقلال کرد، نیروهای نظامی را روانه این ایالت ساخت. در نتیجه پشتیبانی روسیه از جدائی خواهان و بمباران "سوخومی" که زمانی بهشت تعطیلات اتحاد شوروی محسوب می شد، گرجستان در این جنگ خونین شکست خورد و به این ترتیب، شواردنادزه در سپتامبر 1993 تلخ ترین ساعات زندگی خود را تجربه کرد. او، با آخرین هواپیما، شهری را که اکنون به وسیله دشمنانش کنترل می شد ترک کرد. پیش از آن، ناگزیر شده بود در مسکو از بوریس یلتسین رئیس کشور روسیه به عنوان پیروزمند جنگ نابرابر ، طلبِ بخشش کند. شواردنادزه، به سختی موفق شد با اجرای برنامه های اضطراری، کشورش را به ثبات برساند. او، در سال 1998 گفت: "گرجستان بهشت نیست. اما در هر حال یک کشور است". در تفلیس، جائی که می توان روشنفکران متاثر از غرب را یافت، شاید چنین باشد. اما شواردنادزه موفق نشد کشورش را به روند اصلاحات هدایت کند. او، دیگر علیه دارودسته های فاسد کاری نمی کرد، زیرا خانواده خودش در فساد مالی دست داشت. دخترش "مانانا" صنعت فیلم و تلویزیون را تحت کنترل داشت و شوهر او صاحب یکی از پررونق ترین شرکت های تلفن همراه گرجستان بود. بعدها گرجستان، تنها همسایه روسیه بود که به فراریان چچن پناه داد. اما با جنگجویان و بزهکاران همکاری کرد. اکتبر 2001 یک گروه از جنگجویان مسلح وابسته به باندهای سرخورده قفقاز شمالی را ، با اتومبیل وزارت کشور گرجستان، از دره پانکیسی گرجستان به دره کودوری در آبخاز انتقال دادند. این گروه به روستاها حمله برد، غیرنظامیان را کشت و یک هلیکوپتر ناظران سازمان ملل متحد را سرنگون ساخت. 9 سرنشین هلیکوپتر، از جمله یک پزشک ارتش آلمان به قتل رسیدند. به سختی می توان تصور کرد که شواردنادزه، که آن زمان در واشنگتن بود، از این ماجرا خبر نداشته باشد. زمانی که یک شبکه تلویزیونی اپوزیسیون به نام "روستاوی 2" از این معامله کثیف پرده برداشت، وزرای امنیت و کشور گرجستان تصمیم به تعطیلی این شبکه تلویزیونی گرفتند. اما هزاران نفر در تفلیس به خیابان ها ریختند. شواردنادزه، هیئت دولت را از کار برکنار کرد و یکبار دیگر قدرت خود را نجات داد. او، ماه ها به دروغ ادعا می کرد که جنگندگان چچن در دره پانکیسی حضور ندارند، تا این که تحت فشار رسانه ها و سیاستمداران رقیب ، به این واقعیت اعتراف کرد. در ان زمان روس ها ادعا کرده بودند که حتی بن لادن در دره پانکیسی دیده شده است. با این همه، شواردنادزه توانست یکبار دیگر هم موقعیت را به نفع خویش تغییر دهد. او، به مربیان نظامی آمریکائی اجازه ورود به گرجستان داد تا ارتش دست و پا شکسته گرجستان را به سطح ناتو برسانند. شواردنادزه، پس از پیروزی دوم خود در انتخابات، به سال 2000 بازهم از شانس جدی گرفتن اصلاحات سیاسی و اقتصادی بهره نبرد. او، نام فرزندان سیاسی خود،یعنی میخائیل ساکاشویلی وزیر دادگستری وقت و زوراب ژوانیا رئیس سابق مجلس را نیز از سر به در کرد. زیرا مانند همه قدرتمداران حاضر به تقسیم قدرت با فرزندان معنوی خود نبود. شاید به همین جهت آن ها، بعدها اپوزیسیون شوارد نادزه را در گرجستان رهبری کردند . هنگامی که ساکاشویلی به او اعتراض کرد که وزیرانش با رشوه، ویلاهای باشکوه ساخته اند، شواردنادزه فقط گفت: "خانه های بزرگ با سنت گرجی انطباق دارند و از رشد اقتصادی حکایت می کنند"! شوارد نادزه هم مانند سایرسیاستمداران عرصه جهان خاکی را به بازیگران امروز سیاست گرجستان سپرد و رفت اما تجربه تلخ زمام داری او پیش روی رهبران جوان گرجستان امروز است. حسن بهشتی پور منبع: سیاست ما انتهای متن/
93/04/21 - 05:07
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 45]
-
گوناگون
پربازدیدترینها