محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830484032
بنگاهداری بانکها
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
برگزیده سرمقاله‌های روزنامه‌های صبح پنجشنبه بنگاهداری بانکها روزنامه‌های صبح امروز ایران در سرمقاله‌های خود به مهمترین مسائل روز کشور و جهان پرداخته‌اند از جمله بنگاهداری بانکها، نبرد محاسبات در هفت میدان، مذاکرات و آینده سیاسی اوباما، از ریودوژانیرو تا غزه، از غزه تا وین و... که برخی از آنها در زیر می‌آید.
کیهان: نبرد محاسبات در هفت میدان «نبرد محاسبات در هفت میدان» عنوان یادداشت روز کیهان به قلم محمد صرفی است که در آن می خوانید: تبیین نحوه تلاش دشمن برای تاثیرگذاری بر دستگاه محاسباتی جمهوری اسلامی، بخش عمده ای از بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار اخیرشان با کارگزاران نظام را تشکیل می داد. برنامه ها و تحرکات دشمن در این زمینه به مسئولین نظام جمهوری اسلامی خلاصه نشده و آنان در میدانی گسترده تر، مردم را نیز نشانه رفته اند؛ چرا که اساساً جمهوری اسلامی مقوله ای جدای از ملت نیست و مسئولین آن نیز از دل همین مردم برخاسته اند. در ادامه به هفت مورد از محورهای تلاش دشمن برای ایجاد خطا در دستگاه محاسباتی ملت و مسئولان نظام اشاره می شود:
1- ایجاد تردید، ناامیدی و حتی به نوعی انزجار از آرمان ها، شعارها، اصول و ارزش های بنیادین انقلاب اسلامی را می توان راهبردی ترین میدان تلاش دشمن عنوان کرد. تلاشی پیگیر و مستمر که می کوشد یک ملت را نسبت به حرکت و راه تاریخی خود دچار خطای تشخیص کند. در این مسیر مفاهیم ارزشمندی مانند عدالت، استقلال، ایثار و... مورد هجمه و تخریب قرار می گیرند و در تضاد با پیشرفت، آزادی و عقل گرایی تعریف می شوند. دشمن در این راه از هر ابزاری استفاده می کند. دولت های نهم و دهم با شعارهای ارزشی بر مسند نشستند. فارغ از فرجام دولت پیشین و میزان پایبندی به آرمان ها و شعارهای خود، امروز چنان از آن سخن می گویند که گویی کشور در این هشت سال به قهقرایی ژرف رفته و این سقوط نیز هیچ دلیلی نداشته جز همان آرمان ها و شعارهای ارزشی! 2- آدرس غلط دادن درباره راه حل مشکلات اقتصادی کشور، از دیگر محورهای تلاش دشمن برای ایجاد خطا در محاسبات مردم و مسئولین است. آنان می کوشند با گره زدن مشکلات معیشتی جامعه با موضوعاتی مانند مذاکرات هسته ای و سیاست خارجی کشور، چنین وانمود کنند که تنها راه رسیدن دست مردم به دهانشان، بالا بردن دست پشت میز مذاکره و تن دادن به زورگویی های چند کشوری است که با شامورتی بازی خود را جامعه بین الملل جا زده اند. کسی منکر آزاردهنده بودن تحریم ها نیست. وقتی دلار به ابزاری جنگی تبدیل شده ولی همچنان صرف وارد کردن خودروهای لوکس و خلال دندان می شود، باید دانست که عیب کار جای دیگری است و نسخه های وین چاره این دردها نیست. 3- نحوه نگاه به علم و ارتباط آن با سایر مسائل از دیگر محورهایی است که دشمن می کوشد تصویری مخدوش و البته دلخواه خود از آن ارائه کند. دشمن به خوبی می داند که مسیر اقتدار و پیشرفت هر کشوری، لاجرم با مرکب دانش طی می شود؛ پس باید این مسیر را به هر روشی تخریب کرد. از تحریم علمی گرفته تا شناسایی و جذب نخبگان دانشگاهی تا ترور دانشمندان ایرانی برای ایجاد رعب و وحشت در دل سایرین. در این صحنه پردازی، دانشگاه به باشگاه سیاسی - آن هم از نوع اپوزیسیونی- تبدیل می شود، استاد انقلابی و متدین بی سواد معرفی می شود و به دانشجو هم القا می شود ایران جای کار علمی و پژوهشی نیست و اگر می خواهد به جایی برسد، باید برود آن طرف آب! 4- دشمنان جمهوری اسلامی به درستی به اهمیت و نقش «زن» از منظرهای مختلف در خانواده، جامعه و حتی نظام سیاسی کشور پی برده و نقش و جایگاه تعیین کننده و بی بدیل زنان در انقلاب اسلامی، جنگ تحمیلی و... را به وضوح دیده است و از همین جهت، پرداختن به مسائل زنان را به طور ویژه ای در دستور کار خود قرار داده اند. تلاش دشمن برای ایجاد خطای محاسباتی در جامعه زنان کشور را می توان در این گزاره های القایی مشاهده کرد:
- خانه داری و شوهرداری باعث سرافکندگی است و اشتغال زن، نشانه پیشرفت.
- حجاب و عفاف اساساً مانع تحقق اهداف زنان است.
- و بالاخره معرفی ممنوعیت ورود زنان به ورزشگاه ها، به عنوان اولویت اصلی امروز جامعه زنان ایرانی! 5- فتنه 88 برای دشمن به مثابه چهارپای لنگی بود که نتوانست آن را به سرمنزل مقصود برساند و مدتی است که دشمن پرده سوم این نمایش را روی صحنه برده است. پس از آنکه بازیگران تئاتر تقلب و آشوب، صحنه را ترک کردند، پرده فراموشی آغاز شد و اینک نوبت پرده سوم است. دشمن پالان طلبکاری بر چهارپای خود گذاشته، سروصدا به راه انداخته و می خواهد جای متهم و شاکی را عوض کند. این قیل وقال ها برای آن است که به خیال خودشان هر دو طرف کوتاه بیایند و وطن فروشی فتنه گران این وسط ماله کشیده شود و البته آب و هوای اعتدالی این روزها هم در این طمع بی تاثیر نیست. ایجاد خطای محاسباتی درباره لایه های اصلی وقایع سال 88 و زدن برچسب افراطی به مطالبه بحق و انقلابی مردم در این باره، خواست دشمن در این زمینه است. 6- میدان دیگر دشمن در راستای ایجاد خطای محاسباتی، دوقطبی سازی در حوزه های مختلف است. دو قطبی ملت - حاکمیت یکی از اصلی ترین این موارد است. دشمن با استفاده از شکاف های عمیق تاریخی که ناشی از قرن ها حکومت استبدادی و نظام سلطنتی ایران است، می کوشد همان شکاف و اختلاف را درباره مردم و جمهوری اسلامی نیز القا کند. گسل های بعدی را می توان همگی در ذیل این دوقطبی ساختگی مشاهده و تعریف کرد. دوقطبی هایی ساختگی مانند حوزه - دانشگاه، علما - روشنفکران، انتخابی- انتصابی، حاکمیت دوگانه و... آرمان ها، اهداف کلان و منافع ملی در گرد و خاک این دوقطبی های کاذب مغفول می مانند. مردمی که خود را جدا از حاکمیت فرض کنند، چگونه می توانند موتور محرکه پیشرفت آن کشور باشند و در مواقع بحرانی با حضور در عرصه های سرنوشت ساز تاریخ را رقم بزنند. آخرین مورد تاریخی از این درک مردمی و شکست دشمن در این زمینه حماسه 9 دی سال 88 بود. 7- تجربه ثابت کرده است پیشرفت جوامع بیش از آنکه متکی به استعداد و مهارت های فردی باشد، ناشی از کار جمعی است. این تجربه امروزه ردای علم نیز بر تن کرده و از آن به عنوان «سینرژی» یا «همافزایی» نام برده می شود. فرض کنید 5 عامل، هر کدام در زمانی مشخص و به طور جداگانه یک واحد کار انجام می دهند حال اگر این 5 عامل در کنار هم قرار بگیرند و با کمک هم در همان زمان، 8 واحد کار در مجموع انجام دهند، «همافزایی» اتفاق افتاده است. در تاریخ معاصر آنقدر گفته بودند و شنیده بودیم که ایرانی ها روحیه کار جمعی ندارند که خودمان هم باورمان شده بود و برایش دلیل می آوردیم! موفقیت کشورمان در ورزش هایی مانند کشتی و ناکامی در رشته های گروهی، ناشی از این خصلت عنوان می شد. پیشرفت های چشمگیر کشور در حوزه های مختلف مانند دانش بومی هسته ای، فضایی، پزشکی، تکنولوژی های برتر مانند نانو و دیگر مصادیق، به روشنی گویای این واقعیت است که برای ایرانی ها، خواستن، توانستن است. در عرصه ورزشی نیز درخشش های چشمگیر و البته مستمر تیم ملی والیبال ایران را می توان مهر بطلانی بر توهم و خطای فوق دانست. دشمنان ما از آخرین ابزار و تکنولوژی های روز برخوردارند و از تلاش برای ایجاد خطاهای محاسباتی نیز دست برنمی دارند. در این سوی میدان نیز اگرچه تنها 35 سال از عمر نظام مقدس جمهوری اسلامی می گذرد اما حوادثی که بر این ملت طی این 35 سال رفته را بدون اغراق باید کم نظیر و یا حتی بی نظیر خواند. حوادث و مخاطراتی که هر کدام از آنان برای از پای انداختن نظامی باتجربه کفایت می کرد. دشمن در شناخت جمهوری اسلامی و عناصر اقتدار و ایستادگی آن دچار خطاهای محاسباتی است. به فرموده رهبر معظم انقلاب؛ «محاسبات ما را نمی توانند عوض کنند؛ محاسبات جمهوری اسلامی از روز اوّل بر اساس منطق عقلانی بوده است؛ بر اساس یک قوّه عاقله ای بوده است. عناصری که این محاسبات را شکل می داده اینها است: اوّل، اعتماد به خدا و سنن آفرینش؛ دوّم، بی اعتمادی به دشمن و شناخت او.» سیاست روز: مذاکرات و آینده سیاسی اوباما «مذاکرات و آینده سیاسی اوباما» عنوان سرمقاله امروز روزنامه سیاست روز به قلم قاسم غفوری است که در آن می خوانید: ۱ـ دور ششم مذاکرات هسته ای میان جمهوری اسلامی ایران و گروه ۱+۵ از ۱۱ تیر ماه آغاز گردیده و به گفته برخی محافل رسانه ای و سیاسی تا اواخر تیر ماه ادامه می یابد. این مذاکرات در حالی ادامه دارد که دو اصل در رفتار آمریکایی ها قابل تامل است. نخست آنکه آمریکا از زمان آغاز مذاکرات اعمال تحریم ها و جریمه های مالی علیه بانک های فرانسوی و آلمانی را تشدید کرده و برخی از بانک ها به جرم ارتباط با ایران وادار به پرداخت جرائمی شده اند. دوم آنکه محافل رسانه ای غربی از جمله رویترز و حتی مایکل مان سخنگوی اشتون مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا و سرپرست گروه ۱+۵، از احتمال حضور وزرای خارجه ۶ کشور در وین (روز جمعه) خبر داده اند. نکته جالب آنکه فرانسوی ها اعلام کرده اند ما به درخواست آمریکا به وین خواهیم رفت. ۲ـ باراک اوباما رئیس جمهور آمریکا چندی پیش در وست پونت (درجمع نظامیان) در باب قدرت جهانی آمریکا می گوید: نظامی گری و لشکر کشی قدرت جهانی، آمریکا نمی باشد هر چند که اگر لازم باشد از گزینه نظامی استفاده می کنیم. وی در ادامه می گوید: این قدرت اقتصادی آمریکا و نیز توان آن در ایجاد اجماع جهانی است که جایگاه و اقتدار جهانی آمریکا را شکیل می دهد. لازم به ذکر است از آن سخنرانی تاکنون بسیاری از سناتورهای ارشد آمریکایی با گرایش دموکرات از جمله هیلاری کلینتون، جنگ طلبی های آمریکا از جمله عراق را اقدامی اشتباه عنوان و حتی از رای خود به جنگ عذرخواهی کرده اند. ۳ـ انتخابات میان دوره ای کنگره آمریکا در آبان ماه در حالی برگزار می شود که آمارها نشان می دهد اوباما به عنوان محور حزب دموکرات محبوبیت مردمی چندانی ندارد و جایگاه وی حتی به زیر ۳۰ درصد رسیده است. در عرصه اقتصاد داخلی و نیز ایفای نقش آمریکا در معادلات جهانی نیز وی کارنامه چندان موفقی نداشته است. ارزیابی وضعیت انتخاباتی نشان می دهد که برتری با جمهوریخواهان خواهد بود و دموکرات ها در انتخابات سنا و مجلس ملی با شکست مواجه می شوند. این شکست برابر خواهد بود با ۲ سال ریاست جمهوری زجرآور برای اوباما. چرا که در سال ۲۰۱۶ انتخابات ریاست جمهوری آمریکا برگزار می گردد و مسلما جمهوریخواهان از ابزار کنگره برای تخریب دموکرات ها به عنوان جریان حاکم بهره خواهند گرفت. شرایطی که فشارهای سنگینی را به اوباما وارد می سازد و شاید به بر باد رفتن رویای وی برای معرفی خود به عنوان رئیس جمهوری مقتدر و البته سنت شکن منجر گردد. ۴ـ مجموع شرایط ذکر شده نشان می دهد که اوباما و حزب حاکم آمریکا (دموکرات) برای خروج از بن بست کنونی و تغییر دیدگاه مردمی تا انتخابات میان دوره ای کنگره نیازمند رسیدن به موفقیتی در عرصه سیاست خارجی می باشند. موفقیتی که از یک سو ناکامی های داخلی اوباما را کم رنگ سازد و از سوی دیگر برتری راهبرد اوباما بر دیدگاه جمهوریخواهان رابه مردم آمریکا اثبات نماید. چنانکه ذکر شد راهبرد اوباما اعلام قدرت آمریکا در قالب قدرت اقتصادی و نیز ایجاد اجماع جهانی در رسیدن به اهداف است و در این عرصه راهبرد جمهوریخواهان یعنی جنگ در حاشیه قرار دارد. با توجه به اینکه آمریکا در بسیاری از معادلات جهانی نظیر سوریه، اوکراین، مقابله با روسیه، روند سازش در غرب آسیا (خاورمیانه) کارنامه قابل قبولی ندارد، اوباما تلاش دارد تا از مذاکرات هسته ای ایران برای نیل به این مقصود بهره گیرد. چنانکه در ابتدا ذکر شد آمریکا همزمان با دور ششم مذاکرات هسته ای، اعمال تحریم و تنبیهات علیه برخی بانکهای اروپایی را اجرا کرده و از سوی دیگر بر لزوم دیپلماسی فعال مبنی بر مشارکت فعال ۶ کشور در مذاکرات تاکید دارد چنانکه حتی سخنی از حضور وزرای خارجه ۶ کشور در وین به میان آمده است. اوباما تلاش دارد تا چنان وانمود سازد که استمرار مذاکرات و حتی به نتیجه رسیدن آن در زمان معین به دلیل دو اصل راهبردی قدرت آمریکا - اقتصاد و ایجاد اجماع جهانی و نه گزینه نظامی- بوده است؛ هر چند که وی در ظاهر ادعای وجود تمام گزینه های روی میز را تکرار می کند. وی در حالی نقش سازنده و فعال ایران در روند مذاکرات را کم اهمیت نشان می دهد که دائما تلاش می کند تا به افکار عمومی آمریکا و جهان چنان القاء سازد که نتیجه رسیدن مذاکرات براساس دیدگاه وی به قدرت آمریکا بوده است. اوباما می داند که مردم آمریکا از جنگ خسته شده اند- چنانکه ۷۵ درصد مردم آمریکا در نظرسنجی ها به مذاکرات با ایران تاکید کرده اند- اوباما که در سال ۲۰۱۲ با شعار عدم جنگ های جدید و به ویژه رویکرد دیپلماتیک به ایران توانست بر رامنی جمهوریخواه پیروز گردد تلاش دارد تا یک بار دیگر از این مولفه برای انتخابات میان دوره ای کنگره برخوردار گردد. با توجه به این شرایط می توان گفت که ادعای گزینه نظامی در قبال ایران ادعایی کاملا واهی و دور از ذهن است و اوباما برای القای راهبرد خود به مردم آمریکا یعنی معرفی قدرت آمریکا در اقتصاد و توان ایجاد اجماع جهانی، هرگز از گزینه نظامی استفاده نخواهد کرد. اوباما به شدت نیازمند به نتیجه رسیدن مذاکرات ایران و ۱+۵ است. این عبارت که آمریکا بیش از ایران به نتیجه مذاکرات نیاز دارد ادعایی ساختگی و اغراق گونه نمی باشد. آینده سیاسی اوباما و دموکرات ها در مرحله نخست (انتخابات میان دوره ای کنگره) و در بلند مدت انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۱۶ تا حدود زیادی به این مذاکرات گره خورده است چرا که این مذاکرات بیانگر کارآمدی راهبرد اوباما در استفاده از قدرت اقتصادی و دیپلماسی جهانی به جای گزینه جنگ جمهوریخواهان و البته زمینه ساز حمایت مردم از سیاست های دو سال آینده اوباما در صحنه جهانی، خواهد بود که می تواند بر نتایج انتخابات تاثیرگذار باشد. حقایق جاری در درون آمریکا و عرصه جهانی نشان می دهد که این آمریکاست که بیش از ایران به مذاکرات نیاز دارد لذا دلیلی برای عقب گرد ایران از اصول خود وجود ندارد و اگر قرار است رفتاری تغییر کند این آمریکاست که باید در معادلات خود تجدیدنظر کرده و برای به نتیجه رسیدن مذاکرات، امتیازات گسترده ای از جمله پذیرش حقوق هسته ای ایران در چارچوب ان پی تی و لغو تمام تحریم ها را در نظر گیرد. چرا که به نتیجه نرسیدن مذاکرات تاثیر چندانی بر ایران ندارد اما می تواند تمام راهبردهای انتخاباتی اوباما را با دگرگونی همراه سازد. مردم سالاری: اعتدال و تناقض «اعتدال و تناقض» سرمقاله روزنامه مردم سالاری به قلم مهدی راستی است که در آن می خوانید: انقلاب فرهنگی که در سال 1357هجری شمسی در ایران رخ داد، حکایت از آن داشت که می توان روح زمانه و عصر خود را تلطیف کرد. از یک طرف مسکن و دارویی بود بر دردها و آلام انسان های مانده در برزخ جهان سوم و از طرفی هم این توان را در خود می دید که با تمدنی که با هیبت کامل در برابر تمدن های آسیایی قدعلم کرده بود به معارضه جویی بپردازد. تمدن نوینی که «سرمایه» کلید واژه اصلی و نهایی آن بود. این معارضه و تقابل خود را در هیبتِ جملات و کلماتی همانند دفاع از مسلمین و مظلومین جهان در سیاست خارجی و برقراری عدالت در سیاست داخلی نشان می داد. این کلمات و جمله ها آنقدر در بحبوحه انقلاب و بعدتر از آن کارکرد مثبتی برای جامعه داشت که جنگ تحمیلی را بدون هیچ چشمداشتی هدایت می کرد و جوانان این مرزو بوم را عاشق نبرد و شهادت می نمود. آنها خالصانه و با ادبیاتی خالص در جبهه های جنگ، حق بودن خود و باطل بودن طرف مقابل را به نمایش می گذاشتند. رمز مقاومت انسانِ آن روزگار همین رفتار و کرداری بود که بر پایه های حق، عدالت و دفاع از مظلوم استوار شده بود. آن زمان حتی مفهوم طبقه و طبقات هم که ادبیات چپ را مزین می ساخت رنگ باخته بود و از «منزلت» انسانها سخن به میان می آمد. اگرچه این شأن و منزلت که به جای طبقه نشانده شده بود کمرنگ جلوه می نمود اما یکی از مهمترین مولفه های انقلاب اسلامی ایران است. برای مثال، در این جایگزینیِ مفاهیم، به فقیر و مستضعف به عنوان طبقه ای از طبقات نگاه نمی شود و شأن و منزلتی فراتر از سرمایه دار می یابند. از آن زمان تا امروز قریب به چهار دهه سپری می شود و امروز به جای آن همه ادبیات خالص، تبلیغات پرطمطراق صدا و سیما، بنگاه های سرمایه در ایران همچون اپراتورهای تلفن همراه و بنرها و بروشور هایی که صندلی پارک ها را نیز احاطه کرد ه اند نشانده شده است. روزانه با هر ترفندی پیام های تبلیغاتی بسیاری برای شهروندان ارسال و در حوزه عمومی به نمایش در می آید و بهای دیدن یک فیلم و برنامه ورزشی تفریحی مناسب از تلویزیون خوراک های جور واجور سرمایه داران برای مخاطب تدارک دیده شده است. آنچنان نهادها و سازمان های رسمی و غیررسمی با تناقض عجین شده اند که تشخیص سره از ناسره دشوار است و هیچ اعتدالی نمی تواند میان سرمایه و ادبیات و ارزش های اولیه انقلاب اسلامی پل بزند. پیش قراول این بن بست صدا و سیمایی است که سالیانی است به جای خصوصی سازی شبکه های خود به ابزاری در دست بنگاه های تجاری تبدیل شده است تا هر آنچه را این بنگاه ها برای مخاطب تشخیص دهند به نمایش درآورند. گزافه گویی نیست که این روزها تبلیغات آزاردهنده ترین موضوع روانی اجتماعی برای شهروندان است و نه تنها بارقه هایی از پنداشته های انقلابِ فرهنگی را بر باد می دهد بلکه همچنان حامل تناقض هایی خواهد بود که جامعه نیمه سنتی و نیمه مدرن ایران با خود به دوش می کشد. تبلیغاتی که هیچ نوع قرابتی با احکام و اصول اولیه حکومت اسلامی و پیگیری عدالت ندارد. آنچه امروز ما را به تسخیر درآورده کل و هیبتی است-در قامت تمدنی مبتنی بر سرمایه- که عدالت اسلامی با اقدامات برخی از کارگزارانِ مسلمانِ این نوع عدالت توان معارضه با آن را از دست داده و روز به روز بر شدت آن افزوده می شود. گفتمانِ اعتدال برآمده از جامعه که مدعی میانه روی است و سعی دارد تا در آینده بر صورت بندیِ گفتمانی خود اصرار ورزد باید در مرحله اول تناقض شکل گرفته در عدالت خواهی را حل کند تا بتواند به اهداف خود که همانا نهادینه ساختن عقلانیت ایرانی اسلامی است بیش از پیش نائل شود. ابتکار: سوءاستفاده از اصطلاح جدیدالاسلام ها!! «سوءاستفاده از اصطلاح جدیدالاسلام ها!!» سرمقاله روزنامه ابتکار به قلم رضا سلیمانی است که در آن می خوانید: از روزی که یک جمله آیت الله هاشمی رفسنجانی در مورد «جدید الاسلام ها» به طور ناقص منتشر شد، بارانی از تحلیل های ناصواب و مخالف در فضای مجازی و روزنامه هایی که معمولاً کاری جز بهانه گیری و سوژه سازی در مورد ایشان ندارند، سرازیر شد و برخی جریان ها بدون توجه به مقدمه و مؤخره مطلب، در مخالفت با آن، چنان بر طبل های تخریب و بداخلاقی کوبیدند که انگار رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام، نکته ای برخلاف اصول مسلّم اسلام یا مبانی اصیل انقلاب اسلامی گفته است. عطش این گروه معلوم الحال را سرمقاله های پی درپی و مصاحبه های متوالی و جهت دار، با افراد همیشه دم دستی و کلیشه ای نیز فروکش نکرد و روی به انتشار استفتاء از مراجع عظام آوردند و بر آن شدند تا به هر طریق ممکن، با تحریف سخنان ایشان، هم از شدت عصبانیت خود از نتیجه انتخابات اخیر کم کنند و هم زره بر تن نخبگان دانشگاهی و حوزوی بپوشانند و آنان را به نبرد با فرهنگ اعتدال بفرستند که مصداق آن فرهنگ در ایران امروز، شکل گیری دولت یازدهم و اقبال مردم به این فرهنگ ریشه دار اسلامی است. به این فراز از سخنان آیت الله هاشمی رفسنجانی در انتقاد از روش های قهری و غلط تبلیغ دین و نقش آگاهی مردم توجه کنید: «... کسانی که حسرت قدرت دارند، کسانی که دل از قدرت نمی کنند، کسانی که قدرت را برای خودشان ابدی و مادرزادی وارث حساب می کنند، اینها تصورات دیگری هم می توانند بکنند. چقدر تلاش شد که نگذارند در کشور اینترنت باشد! چقدر ماهواره را از بالای پشت بام ها جمع کردند! و من نمی دانم چه تأثیری کرد؟ نه تنها از آگاهی مردم چیزی کم نکرد، بلکه بر آگاهی مردم افزود، یعنی مردم فکر کردند چرا اینجوری می شود؟ چه نتیجه ای دارد؟ یعنی یک جایی را ما ببندیم، چندین جای دیگر را بشر باز می کند، یک راه دیگری پیدا می شود. واقعاً باید موکول کنیم به عقل.ما به عنوان مبلغان دینی باید دین واقعی را به مردم بگوییم. البته ممکن است ما هم اشتباه کنیم. من نمی گویم همیشه ما درست می فهمیم. مردم احتیاج به ارشاد الهی دارند. حتی خود پیغمبر اسلام(ص) که معصوم است و خداوند او را از همه چیز حفظ می کند، روزی چند بار می گوید: «اهدنا الصراط المستقیم» و «ربّ زدنی علما» ما همیشه نیازمندیم. من فکر می کنم ما با همین رویه توانستیم راه را باز کنیم. خیلی از گره ها الان باز شده و یک فضای جدیدی ایجاد شده... یکی از موانع، داخلی است که فرصت طلب ها و آنهایی که جدیدالاسلام هستند، نسبت به انقلاب زیاده خواهی می کنند و آن انقلابیون اصلی را که در موقعی که هیچ کس امید نداشت که بشود رژیم شاه و آمریکا را بیرون کرد، فقط به خاطر اینکه وظیفه انجام بدهند، می آمدند میدان و زندان ها را پر کرده بودند. الان اکثر آنها را از میدان به در کرده اند.» حال، معلوم نیست هیاهوی اشخاص و رسانه های بعضاً طرفدار دولت های نهم و دهم، علیه این سخنان به خاطر برداشت معکوس از آن توصیه روایی که می فرماید «انظر ما قال و لا انظر من قال» است یا براساس اصل آن سفارش؟! چون با هر منطق و استدلالی که واژه های این جملات تفسیر و تشریح شود، نیاز به این همه موضع گیری های خصمانه و عقده گشایی نیست. اولاً، واژه جدیدالاسلام ها مگر چه محدوده و عده ای دارد که گروهی آن را به خود گرفته اند و خطاب آیت الله هاشمی را تحقیر خویش پنداشته اند؟ این واژه در لغت به معنای کسانی است که یا دینی نداشتند و یا پیرو دین دیگری بوده اند و اخیراً با گفتن «تشهد» آیین مسلمانی برگزیده اند، ولی در اصطلاح سیاسی، آن هم در ادبیات امروز کشور، کنایه از کسانی است که از اسلام درکی سطحی و زودگذر دارند و ظاهرسازی ها را عمق اسلام می دانند و براساس این برداشت سطحی، برای دیگران حکم می دهند و سپس در رسانه ها مجری احکام خود می شوند و کار خود را معیار دین اسلام و تقویت آن می دانند، مانند آن جوان صدر اسلام که وقتی «جدیدالاسلام» شد، رهبانیت برگزید و خانواده اش شکایت به پیامبر(ص) بردند و رسول مکرّم(ص) با ردّ این شیوه، «لا رهبانیت فی الاسلام» را در مفاهیم و تعالیم اسلام جاودان کرد. در دوره معاصر و تاریخ انقلاب اسلامی نیز مصداق کنایی «جدیدالاسلام ها» کسانی هستند که در دوران مبارزات اسلامی مردم ایران علیه رژیم فاسد پهلوی، مبارزه را یا مشت بر سندان کوبیدن و یا برافراشتن پرچم ضلال در زمان غیبت می دانستند و در زمان امام راحل نیز میدانی برای بروز اندیشه های خویش نداشتند و در 10 سال گذشته با نذر و نیاز، جریان دلخواه خویش را بر مسند قدرت نشاندند و به خاطر نوع برداشتی که از اسلام و مذهب تشیّع داشتند، مانند بسیاری از اسلاف خویش که استفاده از هرگونه تکنولوژی روز از جمله بلندگو و رادیو را حرام می دانستند، الان نیز مطلقاً هرگونه استفاده از ماهواره را - ولو برنامه های علمی و تحقیقاتی آن- حرام می دانند و با آن مخالفند. ثانیاً، انگار این جماعت و پیاده نظام آنها در رسانه ها، موافق استفاده از ماهواره هستند، ولی وقتی دیدند شخصیتی مانند آیت الله هاشمی رفسنجانی در مخالفت با روش های تبلیغی آنان سخن گفت، آن را مخالف برداشت های خویش می دانند و برآشفته اند. هر کس که سابقه این گروه را بداند، خوب می داند که این جماعت «نه جدید الاسلام» هستند و نه «موافق ماهواره»، بلکه براساس وظیفه جناحی و سیاسی خویش باید اعتراض کنند و سابقه ذهنی مردم سرشار است از اعتراض آنها به سکوت و سخن گفتن آیت الله هاشمی رفسنجانی و وقتی دیدند با یک جمله کوتاه، یعنی «نمی گویم نمی آیم» در ایّام قبل از انتخابات، موجی از امید برای دوستان و دوستداران نظام اسلامی ایجاد کرد و «حماسه سیاسی» مورد نظر رهبری معظم انقلاب را محقق نمود، الان نیز می تواند یک تحوّل عمده اجتماعی ایجاد نماید و سپس موج رویگردانی مردم از صداوسیما را به خاطر عملکرد سؤال برانگیزش تبدیل به سونامی فراگیری نماید که در آن صورت، مهمترین ابزار تبلیغاتی و ضدتبلیغاتی این جریان از حیّز انتفاع ساقط می شود البته همه این احتمالات تحلیلی، اما و اگرهای سیاسی است و براساس مثل معروف «العاقل یکفی بالاشاره» همه نخبگان سیاسی و حتی عامه مردم خوب می دانند که این هیاهوها که بعضاً با
«وا اسلامای» آنان همراه می شود، به خاطر ترس از جایگاه و نفوذ کلام آیت الله هاشمی رفسنجانی در جامعه است. جایگاهی که در انتخابات ریاست جمهوری سال 92 ثابت کرد که خورشید اندیشه های ایشان، حتّی اگر در پس ابرهای ردّ صلاحیت هم باشد، با تابیدن یک اشعه، راه را نشان می دهد و الان نیز که فضای سیاسی کشور به تدریج به سوی انتخابات «مجالس» آن هم از نوع «شورای اسلامی» و «خبرگان رهبری» پیش می رود، مهمترین رسالت، وظیفه و هدف مخالفان سیاسی رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام، مخالفت با هر جمله گفته یا نگفته ایشان است و مهم نیست که این جمله «مخالفت با ماهواره» باشد یا موافقت با آن!! وقتی هدف، وظیفه و مأموریت این باشد، نباید زیاد شگفت زده شد که جدید الاسلام ها چقدر در رسانه ها، هواخواه دارند؟! نباید تعجب کرد که اگر کسی از مخالفت آنها با ماهواره سخن گفت، مانند شبکه های ماهواره ای مورد هجمه رسانه ای قرار گیرد!! باید ایشان را تخریب کرد البته از این پس و مطمئناً تا انتخابات سال آینده «دو مجلس»، رویکرد ضداخلاقی خبرسازی برای یک جریان خاص، وظیفه رسانه ای و روزبه روز تشدید خواهد شد و در این راه، آیت الله هاشمی رفسنجانی مهمترین شخصیتی است که می دانند اگر سخنانش در جامعه انتشار یابد، با اقناع عقلی، حماسه ای دیگر که سرشار از شور و شعور است، خلق می شود، حماسه ای که به مذاق بعضی ها خوش نمی آید و می دانند که اگر همه مردم بیایند، جایی در مصادر امور ندارند! خراسان: از ریودوژانیرو تا غزه، از غزه تا وین «از ریودوژانیرو تا غزه، از غزه تا وین» عنوان یادداشت روز روزنامه خراسان به قلم علیرضا رضاخواه است که در آن می خوانید: در بحبوحه مذاکرات ایران و کشورهای ۱+۵ و درحالی که گمانه های سیاسی بعضا از امکان دستیابی به یک توافق جامع هسته ای سخن به میان می آوردند، جریانی افسار گسیخته به نام دولت اسلامی عراق و شام موسوم به داعش با حمایت غیر قابل انکار عربستان و دیگر شیخ نشین های حاشیه خلیج فارس از نزدیک مرزهای سوریه و عربستان در عراق سر بر می آورد. اقدامی که نگرانی جدی ایران و آمریکا را به دنبال داشته است. برای ایران داعش مسئله امنیت ملی است آمریکا هم از به خطر افتادن منافعش در خاورمیانه سخن به میان آورده است. نکته جالب ماجرا آنجا است که اسرائیل از مذاکره و همکاری آمریکا با ایران برای ایجاد راه حلی برای بحران عراق ابراز نگرانی می کند و سعودی ها داعشی ها را انقلابیون عراق می خوانند. چندی بعدتر و هنگامی که تیم های مذاکره کننده در وین برای دستیابی به یک توافق در حال دست و پنجه نرم کردن با یکدیگرند ناگهان منطقه با بحرانی دیگر مواجه می شود. سه شهرک نشین صهیونیست توسط گروهی بی نام و نشان ربوده می شوند، حماس و گروه های مقاومت هرگونه ارتباط خود با این ماجرا را رد می کنند. چند روز بعد جنازه سه شهرک نشین در گوشه ای پیدا می شود.( این در حالی است که سیاست مقاومت در اسیرگیری از صهیونیست ها همواره بر زنده نگاه داشتن اسرا و مبادله آنها با اسرای فلسطینی بوده است.) صهیونیست ها در تلافی یک نوجوان فلسطینی را زنده زنده در آتش می سوزانند و کم کم مقدمات یک جنگ تمام عیار و خشونت بار در غزه و سرزمین های اشغالی فراهم می شود. سئوال اینجاست که چرا اسرائیل چنین زمانی را برای حمله به غزه انتخاب کرده است؟ اهداف آنها در کشتار وحشی گری های اخیر چیست؟ واقعیت این است که به دنبال بحران سوریه و خطای استراتژیک حماس در پشت کردن به جریان مقاومت، خلائی جدی در حمایت از مقاومت فلسطینی ایجاد شده است. دمشق به عنوان سرپل مقاومت با بحران داخلی دست و پنجه نرم می کند و لذا پشتیبانی لجستیک برای حماس به شیوه گذشته امکان پذیر نیست. خالد مشعل که به حمایت دوحه و آنکارا دل بسته بود، تنها چیزی که عایدش شده محکومیت حمله به غزه توسط دستگاه دیپلماسی ترکیه است، قطری ها همین را هم دریغ کرده اند. از سوی دیگر کودتای نظامی در مصر باعث شد تا اخوانی ها از قدرت برکنار شوند و دولت جدید هم رابطه خوبی با شاخه فلسطینی اخوان یا همان حماس ندارد، لذا تلاش جدی برای دستیابی به یک آتش بس از طریق قاهره صورت نمی گیرد. بحران غزه همزمان شده است با مسابقات جام جهانی، یعنی هنگامی که همه توجه ها به زمین چهارگوش فوتبال است و انعکاس وحشی گری های صهیونیست ها خیلی در افکار عمومی جهان دیده نخواهد شد. صهیونیست ها در حمله به غزه اهداف چند گانه ای را دنبال می کنند. نظامیان صهیونیست بر این باورند که در این جنگ می توانند انبارهای تسلیحات حماس را خالی کنند، انبارهایی که پر شدن دوباره آن به دلیل بحران سوریه سخت خواهد بود. از سوی دیگر انهدام زیر ساخت ها در نوار غزه هرگونه امید برای زندگی در این منطقه را از بین خواهد برد و امکان تحقق ایده یک کشور فلسطینی را به تاخیر خواهد انداخت. همچنین، این حمله با کاهش قدرت حماس در سرزمین های اشغالی مانع از اتحاد گروه های فلسطینی شده و در اتحاد فتح و حماس رخنه ایجاد خواهد کرد. علاوه بر همه اینها بحران آفرینی اسرائیلی ها در سرزمین های اشغالی و عربستان در عراق را می توان نوعی باج گیری سیاسی از مذاکرات هسته ای نیز قلمداد کرد. تل آویو و ریاض به خوبی می دانند که حل شدن پرونده هسته ای ایران به گونه ای که حقوق ایران در آن رعایت شود، تحقیر دشمنان ایران و ارتقای جایگاه تهران در منطقه را به دنبال خواهد داشت. لذا تلاش می کنند با بحران آفرینی مذاکرات هسته ای را تحت الشعاع قرار دهند و در صورت توان منافع خود را بر این مذاکرات تحمیل کنند. بایستی منتظر ماند، هنوز حمله نیروی زمینی صهیونیست ها آغاز نشده است، روزهای آینده خبرهای زیادی را به همراه خواهد داشت، بنی گاتس رئیس ستاد ارتش رژیم صهیونیستی از احتمال غافلگیری نیروی زمینی اسرائیل توسط حماس سخن گفته است، احتمالا همان گونه که آلمانی ها هفت بر یک برزیل را غافلگیر کردند. هنوز فینال جام جهانی مانده است، برخی از احتمال سفر وزرای خارجه ۱+۵ به وین سخن به میان آورده اند. باید منتظر ماند. آفرینش: باید مراقب ترکش های عراق بود «باید مراقب ترکش های عراق بود» سرمقاله روزنامه آفرینش به قلم حمیدرضا عسگری است که در آن می خوانید: آمریکایی ها در آن سوی آب های آتلانتیک نشسته اند و امروز تحولات خاورمیانه را خطری برای امنیت ملی خود تلقی می کنند، پس ما که در بطن این خطرات قرار گرفته ایم و باید بیش از تمامی کشورهای دنیا در بروز حوادث امنیتی در اطرافمان مراقبت ویژه داشته باشیم. درحال حاضر قطار تحولات عراق به ایستگاه تجزیه و چند پاره شدن این سرزمین نزدیک می شود. این چند پاره شدن به لحاظ گوناگون برای ما خطرناک و چالش آفرین خواهد بود. درابتدای این گفتار باید به همه آنهایی که می گویند ایران از گزند داعش و ناامنی های عراق درامان است، نکته ای را گوشزد کنیم. دراینکه قدرت ایران اسلامی به لحاظ امنیتی و نظامی در حدنصاب مناسبی قرار دارد شکی نیست، اما انفجار و متلاشی شدن یکپارچگی عراق قطعا ترکش هایی خواهد داشت که به نزدیک ترین همسایگان آن ازجمله ایران اصابت خواهد کرد، پس باید واقع بین بود!. تحقق این تجزیه برای ما مشکلات فراوانی را به همراه خواهد داشت. با تثبیت قدرت داعش در عراق و استحکام پایه های حکومت ناخلفشان که برپایه خشونت های غلیظ و تعصبی نهاده شده، دراولین قدم با یک تغییر و مهاجرت قومیتی مواجه خواهیم بود. شاید در ابتدای امر برای برخی قبایل سنی خوشایند باشد که خود را از حکومت مرکزی جدا ببینند، اما دربلند مدت نمی توانند الگوهای حکومتی داعش را که سرشاراز تحجراست را تاب بیاورند. لذا مهاجرت را انتخاب می کنند و اولین مقصدی که دراینگونه پناهندگی ها دردستور کار قرار می گیرد، شهرهای مرزی کشور همسایه(ایران) است. بدون درنظر گرفتن عواقب بسیاری که در حیطه امنیتی برای ما به وجود خواهد آمد، درخوش بینانه ترین حالت حداقل یک مشت مهاجرعراقی به ایران می آیند که محتاج نیازهای اولیه همچون خوراک، پوشاک و محلی برای زندگی هستند. حال مردم کشورمان چه باید بکنند؟! سرمایه و ظرفیت های استانی باید تامین کننده نیاز مهاجران به لحاظ امنیتی و معیشتی باشد و این یعنی فشار به ایرانیان مرز نشین. در ماجرای حلبچه به یاد داریم چقدر عراقی به ایران آمدند. فرض کنید داعش به خانقین بیاید، چقدر از مردم آنجا فرار می کنند و به ایران می آیند. کردستان که نمی تواند همه آنها را پناه دهد!. ازسوی دیگرکردهای عراق بیش ازهمیشه عزم خود را جزم کرده اند تا از فرصت به وجود آمده برای تشکیل یک کشورمستقل کرد استفاده کنند و درتکاپوی یک رفراندوم برای این موضوع هستند که مسلماً نتیجه آن از قبل مشخص خواهد بود. اما این موضوع پیش ازآنکه برای احزاب شیعی و سنی و حتی داعش مهم باشد، برای امنیت استراتژیک ایران حیاتی است. تجربه نشان داده که کشورها و دولت های نوپا به سبب ضعف های مختلف سیاسی و برای کسب وجهه ای بین المللی معمولا به سمت قدرت های بزرگ گرایش پیدا می کنند و به آلت دست آنها تبدیل می شوند. همانطور که الان کردستان عراق روابط اقتصادی خود را با اسرائیل آغاز کرده و به آنها نفت می فروشد و دولت اسرائیل از استقلال کردستان حمایت می کند، هیچ تضمینی وجود ندارد که درآینده به لحاظ اطلاعاتی و نظامی همکاری نداشته باشند و پای سرویس های جاسوسی موساد به مرزهای ایران باز نشود. ازسوی دیگر اگر داعش پایه های استقرارخود در عراق را مستحکم کند معلوم نیست تا کجا و تا چه زمانی طمع برای بدست آوردن سرزمین داشته باشد. جدای از این مسئله استقرار داعش یعنی به وجود آمدن یک همسایه شرور در نزدیکی مرزهای ایران و این مسئله خطر ناامنی را همواره برای مرزهای غربی ما درحالت اضطراری نگه خواهد داشت. در بعد منطقه ای نیز تجزیه عراق آثار ناخوشایندی برای ایران به همراه خواهد داشت. به لحاظ سیاسی همواره ایران، عراق و سوریه به عنوان جبهه ای مستحکم در قلب خاورمیانه بوده اند که در مقابل زیاده خواهی های غرب و تل آویوو کارشکنی های جبهه عربی، ایستادگی کرده و مانع از تحقق خواسته های نامشروع آنها گردیده اند. اما دیدیم که با تضعیف جبهه سوریه چه تبعات سنگینی دامن عراق را گرفت و حکومت این کشور را به مرز تجزیه رسانده است. حال تامل کنید که چه فشار سنگینی به لحاظ سیاسی، اقتصادی و امنیتی به ایران بعنوان حامی اصلی این دو کشور وارد خواهد شد. غرب به دنبال تضعیف و کوچک سازی کشورهای استراتژیک خاورمیانه می باشد تا بتواند به راحتی از سد آنها بگذرد و دشمنان امنیت اسرائیل را کنار بگذارد. آنچه گفته شد شاید درحد یک تحلیل و فرضیه بوده باشد و ماهم امیدواریم که محقق نگردد، اما باید پیش بینی شرایط وخیم را پیش ازوقوع آن کرده باشیم و بی جهت خود را جزیره امن و مصون از گزند تحولات ندانیم، چون هرانفجاری ترکش های به همراه خواهد داشت... دنیای اقتصاد: بنگاهداری بانک ها «بنگاهداری بانک ها» عنوان سرمقاله روزنامه دنیای اقتصاد به قلم دکتر رضا بوستانی است که در آن می خوانید: دکتر روحانی، رئیس جمهور محترم، در همایش روز صنعت از بانک های کشور به دلیل بنگاهداری انتقاد کرد. پیش تر نیز دکتر آخوندی، وزیر محترم راه و شهرسازی، از این پدیده انتقاد کرده و بانک ها را متهم ساخته بود که شرکت های خود را بر دیگر متقاضیان تسهیلات ترجیح می دهند. در یک تصویر کلان نیز دکتر سیف، رئیس کل بانک مرکزی، اعلام کرد که بانک ها بیش از آنچه مقررات به آنها اجازه داده در امر بنگاهداری وارد شده اند. بر اساس مقررات، بانک ها می توانند حداکثر 40 درصد از سرمایه خود را به سرمایه گذاری مستقیم تخصیص دهند؛ اما بانک های کشور به طور متوسط 52 درصد از منابع خود را مستقیما سرمایه گذاری کرده اند. ناپسندبودن بنگاهداری از سوی بانک های تجاری امری روشن است. بانک ها باید پس انداز خانوارها (منابع) را جمع آوری کنند و آنها را به بنگاه هایی که بالاترین بهره وری را دارند، تخصیص دهند. حمایت از تعداد محدودی بنگاه بدون توجه به بهره وری آنها تخصیص کارآمد منابع را مختل خواهد کرد؛ بنابراین در راستای تضمین تخصیص کارآمد منابع، بانک ها از بنگاهداری نهی شده اند، اما چرا در کشور ما بانک ها سرمایه گذاری مستقیم را بر فعالیت اصلی خود ترجیح می دهند؟ به طورکلی دارایی بانک ها به دو دسته تقسیم می شود: تسهیلات پرداخت شده به متقاضیان و سرمایه گذاری مستقیم در فعالیت های اقتصادی. این دارایی ها سبد دارایی بانک را تشکیل می دهند و سودآوری بانک بستگی به ترکیب این دارایی ها دارد؛ بنابراین بانک باید ترکیبی از دارایی ها را انتخاب کند که سود بانک را حداکثر می کند. اینکه سهم تسهیلات و سرمایه گذاری مستقیم در سبد بهینه دارایی های یک بانک چقدر باشد، به بازده هر یک از این دارایی ها و ریسک مرتبط با آنها بستگی دارد. هرچه بازده یک دارایی بیشتر باشد، سهم آن دارایی در سبد دارایی های بانک نیز بیشتر و بالعکس هرچه بازده یک دارایی کمتر باشد، سهم آن دارایی در سبد دارایی های بانک کمتر می شود. در ایران، نرخ سود تسهیلات به طور دستوری توسط شورای پول و اعتبار تعیین می شود و این شورا تمایل دارد، نرخ سود را در سطوح پایین حفظ کند. پایین بودن نرخ سود تسهیلات نیز باعث شده تحصیل این دارایی ها توسط بانک ها جذابیت کمتری داشته باشد و در عوض تمایل به سرمایه گذاری مستقیم افزایش یابد؛ بنابراین پدیده شرکت داری بانک ها را می توان به راحتی با توجه به پایین بودن نرخ سود توضیح داد. با توجه به انگیزه بانک ها برای سودآوری نمی توان با تشدید سختگیری ها بانک ها را از سرمایه گذاری مستقیم منصرف کرد. تنها راه رفع این مشکل تکیه بر مکانیزم بازار برای تعیین نرخ سود تسهیلات است. نرخ سود پایین، نه تنها بانک ها را به سمت بنگاهداری سوق داده، بلکه اشتیاق به تاسیس بانک های جدید و تمایل به تامین مالی را از طریق بانک ها نیز به همراه داشته است؛ بنابراین به نظر می رسد، تجدیدنظر در نر خ های سود برای تضمین کارآیی در سیستم بانکی کشور امری حیاتی است. هدف از پایین نگه داشتن نرخ سود تشویق سرمایه گذاری بوده است و اکنون نیز با همین استدلال از افزایش این نرخ جلوگیری می شود. مساله بنگاهداری بانک ها نشان می دهد که پایین بودن نرخ سود نسبت به مقادیر تعادلی در بلندمدت نه تنها به افزایش سرمایه گذاری کمک نمی کند، بلکه به کاهش تسهیلات اعطایی بانک ها نیز منجر خواهد شد. این مساله همچنین منجربه ایجاد مازاد تقاضا برای تسهیلات بانک ها شده که سهمیه بندی و ایجاد رانت را در پی دارد و کارآیی سیستم بانکی را به شدت مختل می کند. راه چاره این مساله نزد بانک ها نیست؛ چراکه آنها بهترین فعالیت را در راستای دستیابی به سود انجام می دهند. این وظیفه سیاست گذار است تا محیط را به گونه ای طراحی کند که بنگاهداری فعالیت مطلوب بانک ها نباشد.
پنج شنبه 19 تیر 1393 8:47 بازدید:22
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 58]
-
گوناگون
پربازدیدترینها