واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: چهارشنبه ۱۸ تیر ۱۳۹۳ - ۰۹:۴۹
صدای اذان و ربنا که بلند میشود و کم کم بساط افطار را پهن میکنیم، نوبت به کاسه آش میرسد که همراه با چای و زولبیا و خرما و نان و پنیر و سبزی سر سفره میآید. این آش با آش رشته و آش گندم و آش شله قلم کار و ... فرق دارد، آش مخصوص مردم کرمانشاه است. آشی که هر جای دنیا بگویی "عباسعلی" سریع میپرسند آش عباسعلی کرمانشاه؟ بله آش عباسعلی کرمانشاه، 200 سالی هست که ماه رمضان و غیر ماه رمضان حسابی طرفدار دارد و گاهی آدم ساعتها در صف میایستند تا سطل کوچکی آش بخرند. داستانش به 200 سال پیش باز می گردد، همان وقتی که آن مرد را عباسعلی صدا میکردند. عباسعلی نذر کرده بود هر شب وقت افطار در مسجد محل به مردم آش بدهد تا روزه داران روزه خود را با آش نذری او افطار کنند. این آش آنقدر خوشمزه بود که دهن به دهن چرخید، همه دستور پختش را خواستند و درست کردند و 200 سال از مادرها به دخترها و از پدرها به پسرها یاد داده شد تا امروز که تا اسم افطار و ماه رمضان می آید همه هوای آش عباسعلی کرمانشاه را میکنند. البته این آش در سایر ماههای سال همه پخته میشود و طرفدار دارد، اما ماه رمضان حسابش جداست. مردم اصیل کرمانشاه گاهی آن را به اختصار "آش واسلی" مینامند و معروفترین آش واسلی کرمانشاه نیز در محله قدیمی "تیمچه" پخته میشود. گاهی از بعدازظهر مردم توی صف آش عباسعلی تیمچه میایستند تا بتوانند برای وقت افطار آش بخرند، از بس که صفش طولانی است. میشود روی آن را با روغن کرمانشاهی و نعناع و پیاز داغ تزیین کرد و سر سفره آورد. پیش تر سراغ سرآشپزی رفتیم که در مغازه تیمچه آش عباسعلی میپزد. "سعید مرادی" به خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، منطقه کرمانشاه، گفت که پدر و پدربزرگش هم آش عباسعلی میپختند و نسل به نسل به او رسیده است. از طرز پختش هم میگوید، از اینکه باید دیگ را روی شعلههای داغ از پنج صبح آفتاب نزده بار گذاشت. او ادامه میدهد: عدس، انواع لوبیا، نخود و ... را از شب قبل خیسانده و گوشت را همان روز تازه به تازه میخریم. به گفته مرادی، اول انواع لوبیا و نخود را در دیگ میریزند و زیرش را حسابی بالا میزنند، چند ساعتی که جوشید و زیر و رو شد نوبت حبوباتی است که زودپزتر هستند، عدس و برنج نیمه پخته را آخر کار اضافه میکنند. او یادآوری میکند: حبوبات که پخته میشود ظرف دیگری روی دیگ درحال قل زدن است، گوشت و پیاز را جدا میپزیم و آخر کار به دیگ حبوبات اضافه میشود. بعد با قاشق بزرگ چوبی که بی شباهت به پارو نیست، ساعتها هم میزنند، چهار پنج ساعتی طول میکشد تا جا بیفتد و لعاب بدهد. بعد ظرفهای یک بار مصرف در دار که تا سقف گوشه مغازه بالا رفته یکی یکی پایین میآید و پر میشود و آدمهای توی صف کم میشوند و افراد ته صف جلو میآیند و نزدیک غروب کفگیر به ته دیگ میخورد و شاید گاهی آش به چند نفر هم نرسد. این داستان آش عباسعلی معروف کرمانشاه است که چند سالی هم در جشنوارههای غذای ایرانی اول شد و 200 سال است که با افطارهای ما مردم کرمانشاه آشناست. گزارش از: فاطمه کمانی، خبرنگار ایسنا، منطقه کرمانشاه انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 90]