واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری موج:
۱۸ تير ۱۳۹۳ (۷:۴ق.ظ)
آفرينش: جايگاه معذرت خواهي در جامعه ما
به گزارش خبرگزاري موج، روزنامه آفرينش چنين نوشت:
رشد فرهنگي و تکاملي که در اثر آن، نوع عمل و عکس العملهاي افراد در جامعه و روحيات و خلق و خوي اجتماعي و کيفيت رفتارهاي فردي به سطح قابل قبول و مثال زدني اي مي رسد تا جايي که مي تواند الگويي براي سايرين قرار بگيرد، همانند پازلي است که براي تکميل آن، به مولفه هاي متعددي نيازمند هستيم. يکي از شاخص هاي اين رشد، که مانند ديگر شاخصه هاي فرهنگي، بدون مبالغه بر همه بخش ها و زواياي زندگي، در يک جامعه تاثير مي گذارد، مقوله پذيرفتن خطا و اشتباه از جانب يک شخص يا سازمان و اظهار عذرخواهي درمورد آن است تا جايي که اين مساله به يک فرهنگ در زندگي فردي و اجتماعي تبديل شود.
در يک جامعه رشديافته، عذرخواهي و شهامت اقدام به آن، امري است که افراد با استفاده از آن، درک نمودن بزرگي اشتباه خود را -هر چند که در زمينه اي کوچک باشد- به طرف مقابل خود اظهار مي دارند و اين مساله، خود، به تنهايي در پاک شدن کدورت ها و رفع خصومت ها بسيار کارساز است. اين، همان مساله اي است که بارها و بارها به آن و الزام اخلاقي اي که دارد پرداخته شده است.
اما با وجود همه مزيتهايي که براي مقوله عذرخواهي قائل هستيم، اين مساله ي اجتناب ناپذير و تفکيک نشدني زندگي فردي و اجتماعي انسان، در زندگي روزمره ي ما چه جايگاهي دارد؟
در زندگي شخصي ممکن است به کرّات پيش آمده باشد که وقتي با رفتار به زعم ما اشتباه شخص ديگري مواجه مي شويم، براي مان خوشايندتر اين است که شخص مزبور، حداقل کاري که براي جبران رفتار قبلي خود مي کند اين باشد که مبادرت به عذرخواهي کند تا اين که همچنان بر رفتار خطاي خود اصرار ورزيده و خود را حق به جانب نيز بداند. حال، مي توانيم قضيه را وارونه نموده و خودمان را در جايگاه شخصي بگذاريم که مرتکب اشتباه گشته است. به طور کلي در زندگي فردي و اجتماعي تا چه ميزان شهامت پذيرفتن اشتباهات را داشته و اهل معذرت خواهي هستيم؟
اين مساله چيزي است که از فردي ترين زاويه هاي زندگي انسان ها تا اجتماعي ترين آن را دربرمي گيرد. در زمينه زندگي اجتماعي و سياسي هم اين مساله مصداق دارد. براي مثال، چه قدر بعد از رخ دادن يک اشتباه و يا وقوع اتفاقي که به هر حال، تصميم گيري هاي نادرست منجر به بروز آن شده، از مقام مربوطه، قبل از هر توجيه و فرافکني اي، جملات مشتمل بر مفاهيم پوزش خواهانه را مي شنويم؟ يکي از اقدامات نمادين در برخي کشورها که همواره با آب و تاب بسيار از سوي رسانه ها منتشر مي شود مقوله عذرخواهي مقامات و گاه استعفا و برکناري داوطلبانه در اثر وقوع يک حادثه تلخ و اتفاق ناگوار است که اولين پيامي که در اثر انتشار آن، به مخاطبان منتقل مي شود پذيرش اشتباه و عدم اصرار بر آن است که نوعي همدلي را بين دو طرف برقرار کرده و موجبات بازسازي مجدد اعتماد تخريب شده را فراهم مي کند. همان طور که اشاره شد ما هم به صورت تئوري و در مقام حرف، همواره درمورد عذرخواهي و محاسن آن، بسيار خوانده و شنيده ايم. اما در مقام عمل چه قدر کمک به اشاعه آن به عنوان يک ضرورت اخلاقي نموده ايم؟
طبيعي است که در بسياري از موارد، عذرخواهي، به تنهايي نمي تواند جبران پيامدهاي به وجود آمده در اثر يک اشتباه را بنمايد، اما واضح است که قبول اشتباه، در تخفيف پيامدها و شفاف شدن روابط راهگشاتر خواهد بود تا عدم پذيرش آن. به هر حال، عذرخواهي فضيلتي است که برخلاف آنچه مي پنداريم نه تنها چيزي از شخصيت انسان ها کم نمي کند برعکس، آن را زيباتر هم نشان مي دهد و چه خوب است روزي جايگزين توجيه، فرافکني و بي تفاوتي نسبت به اشتباه، در فرهنگ ما بشود.
نويسنده: زهرا کيان بخت
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری موج]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]