تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804654849
بازي مجهول آمريکا در زمين عراق
واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری موج:
۱۶ تير ۱۳۹۳ (۷:۵۹ق.ظ)
کيهان: بازي مجهول آمريکا در زمين عراق
به گزارش خبرگزاري موج، کيهان نوشت: آمريکايي‌ها در بحران عراق چه نقشي ايفا مي‌کنند؟ آيا از گسترش تروريزم نگرانند و آن را براي خود و يا همپيمانان خود تهديد و يا فرصت ارزيابي مي‌کنند؟ آيا آمريکا از تجزيه عراق و بطور خاص تجزيه بخش کردي از جغرافياي عراق حمايت مي‌کند و يا با آن مخالف است. آمريکايي‌ها تحت چه شرايطي در بحران عراق مداخله مي‌کنند؟ اين سوالات نشان مي‌دهد که براي تجزيه و تحليل عراق نيازمند تجزيه و تحليل رفتار آمريکايي‌ها نيز هستيم براين اساس به نظر اين قلم موارد زير اهميت دارند:
1- تروريزم و اشغالگري در عراق قابل تفکيک از يکديگر نيستند کمااينکه تاريخ «تروريزم جبهه‌اي» با اقدام آمريکا در اشغال افغانستان آغاز مي‌شود تا پيش از اين در منطقه ما تروريزم شکل انفرادي و موردي داشت ولي از زمان اشغال افغانستان در سال 1380 تروريزم به صورت يک جبهه ظاهر شد و عواقب خونبار و خطرناکي که طي حدود 13 سال بر منطقه ما تحميل کرد را به دنبال داشت. اشغال عراق توسط آمريکا به اين مسئله دامن زد و نيروهاي جديدي را به ميدان آورد. وقتي «جان نگروپونته» که بعنوان سفير آمريکا در جنگ‌هاي داخلي هندوراس، نيکاراگوا و مکزيک شرکت کرده بود بعنوان اولين سفير آمريکا در عراق پس از اشغال اين کشور منصوب شد گفته شد که او براي مديريت تروريزم و نه حل و رفع آن راهي بغداد شده است در آن مقطع «شان مک کورمک» سخنگوي وقت وزارت خارجه آمريکا در توصيف نگروپونته گفته بود، «وي ديپلمات منحصر به فردي است». وقتي نگرو پونته به عراق آمد جوخه‌هاي مرگ در عراق فعال شد. او از طريق شرکت‌هاي شبه خصوصي امنيتي شبيه «بلک واتر» تعداد زيادي از عراقي‌ها را کشت و نام آن را درگيري طايفه‌اي و مذهبي گذاشت. عملکرد زلماي خليل‌زاد سفير ديگر که در دوران اشغال نظامي عراق توسط آمريکا در اين کشور بود نيز تا آنجا که امکان‌پذير بود بر درگيري شيعه سني تاکيد مي‌کرد. در اين دوران تعداد زيادي از مردم که اکثر آنان سني بودند در درگيري شرکت‌هاي امنيتي آمريکايي کشته شدند، از اين رو چند سال بعد که نظاميان آمريکايي ناچار به ترک عراق شدند زمينه‌هاي جدي درگيري بين مذاهب اسلامي پديد آمده بود هر چند اين درگيري به وجود نيامد و احزاب و گروههاي مختلف عراقي با کمک هم ساختار سياسي کنوني را به وجود آوردند.
نکته ديگر اين است که آمريکايي‌ها تا زماني که در عراق بودند اجازه بعثي‌زدايي از ارتش را نمي‌دادند و به اسم ثبات و آرامش مانع تسويه ارتش شدند، اين در حالي بود که بعثي‌ها بطور جدي با ساختار مردمي حکومت در عراق مخالف بودند و براي براندازي آن تلاش زيادي مي‌کردند. در واقع زماني که آمريکا عراق را ترک کرد از آنان يک ارتش غيرقابل اعتماد برجاي ماند. در اين بين دولت نوري‌المالکي نيز به گمان اينکه هرگونه تلاش براي اصلاح ارتش با بدگماني برادران کرد و عرب خود مواجه مي‌شود، در اصلاح ارتش تعلل کرد هر چند اين نکته هم از اهميت برخوردار است که فاصله رهايي عراق از اشغال تا تهاجم تروريست‌هاي شبه نظامي به استان‌هاي غربي عراق بيش از دو سال نمي‌گذرد و دو سال زمان زيادي به حساب نمي‌آيد. آمريکايي‌ها در سالهاي پاياني اشغال عراق به تشکيل «صحوه‌ها» مبادرت ورزيدند. صحوه يک نيروي بومي بود که با دريافت وجه از آمريکايي‌ها به مقابله با تروريست‌ها در استان الانبار مي‌رفتند تقريبا همه کساني که در آن روز (سالهاي 2005 تا 2007) به عضويت اين جريان درآمدند، انگيزه مالي داشتند نه انگيزه ملي. آمريکا در سال 2011 اصرار داشت تا صحوه‌ها به عضويت ارتش درآيند که با مقاومت نوري‌المالکي مواجه گرديد. با اين حال به اعتبار مذهب اکثريت آنان، مي‌توان گفت صحوه يک جريان طايفه‌اي است نه مذهبي.
دو سال پيش که آمريکا، عراق را ترک کرد، عراق آمادگي لازم نظامي و امنيتي براي مقابله با تروريزم را نداشت و از اين رو در توافقنامه امنيتي بغداد و واشنگتن بر لزوم کمک تجهيزاتي و آموزشي ارتش عراق توسط آمريکا تاکيد شد. البته بنا به آنچه، مقامات عراقي گفته‌اند آمريکا هيچ کمکي به دولت و ارتش عراق نکرده است. با اين وصف دستکم در اين شکي نيست که در اين بحران، به لحاظ اخلاقي، آمريکا به تعهدات خود پايبند نبوده و حال آنکه منابع آمريکايي مي‌گويند درآمد آمريکا از صادرات نفت عراق دستکم 40 ميليون دلار بوده است.
2- اما بازي آمريکا در عراق براي هيچ طرفي رضايت‌بخش نبوده است. وقتي بحران عراق شکل گرفت آمريکايي‌ها که گمان مي‌کردند کار عراق توسط داعش به انتها رسيده است، اختلافات و درگيري‌هاي عراق را طايفه‌اي خواند و خواستار توافق گروهها در بغداد شد. معناي درخواست آمريکا اين بود که پيشروي‌هاي داعش به رسميت شناخته شود و دولت بغداد راه را براي ادامه حرکت آن هموار کند. اين موضع آمريکايي‌ها براي اروپا، ترکيه و عربستان مطلوب بود اما چند روز پس از آنکه حرکت داعش در مرز پايتخت متوقف شد و نشانه‌هايي نيز از عقب‌نشيني آنان حکايت مي‌کرد، آمريکايي‌ها احساس کردند که بطور جدي نيازمند بازخواني اطلاعات خود در عراق هستند و از اين رو بود که جان کري روز دوم تيرماه عازم عراق گرديد وقتي کري به آمريکا بازگشت لحن آمريکايي‌ها تغيير کرد. وزارت خارجه آمريکا طي اطلاعيه‌اي گفت که آمريکا نظر خاصي درباره دولت در عراق ندارد. آمريکايي‌ها نه قادرند و نه مايلند که بطور آشکار و مستقيم و به نحوي که به پيروزي ختم بشود وارد بحران عراق شوند چرا که ارتش آمريکا به هيچ وجه توانايي حل و فصل معادلات از اين نوع ندارند. از سوي ديگر آمريکا در حالي که از واژه تروريزم عليه داعش استفاده مي‌کند، نمي‌تواند بطور آشکار به نفع آنان وارد شود و لذا يک راه- در صورت به توافق رسيدن بر سر ورود مستقيم- پيش‌روي آمريکايي‌ها مي‌ماند و آن تقويت موضع نوري‌المالکي در برابر تروريست‌ها مي‌باشد. آمريکايي‌ها نمي‌توانند وارد معرکه‌اي شوند که نتيجه آن تقويت موضع دولت کنوني باشد چرا که در اين صورت همه متحدان منطقه‌اي خود را ناراحت مي‌کنند. اما از آن طرف عدم ورود آمريکا روند را تغيير نمي‌دهد چرا که دولت عراق به همراه متحدان منطقه‌اي خود مي‌تواند بحران کنوني را حل و فصل کنند در اين صورت آمريکا و متحدان منطقه‌اي آن به يک باخت بزرگ مي‌رسند. براي آمريکا و عربستان هيچ چيز تلخ‌تر از گسترش نفوذ جبهه مقاومت نيست.
3- موضع آمريکا درباره تجزيه کردستان تابعي از سياست اين کشور درباره تجزيه کشورها در منطقه خاورميانه است. اگرچه طرح تجزيه اساساً يک طرح آمريکايي است اما در شرايط فعلي پيگيري چنين طرحي مشکلات فراواني را براي آمريکا و متحدان آن پديد مي‌آورد. تجزيه يک مقوله‌اي نيست که بتوان از آن در جايي دفاع کرد و در جاهاي ديگر به مقابله با آن روي آورد. آمريکايي‌ها بايد پيش از تصميم‌گيري درباره تجزيه کردستان عراق به نظر موافق درباره تجزيه عربستان، يمن، و چندين کشور ديگر رسيده باشند. اما آمريکايي‌ها مي‌دانند که بخصوص تجزيه در دو کشور يمن و عربستان به نفع آنان نيست و به پيدايي دولت‌هاي جديد مقاومت در منطقه منجر مي‌شود. در عين حال تجزيه عراق براي ترکيه امري ناخوشايند است چرا که اين کشور در ميان کشورهاي منطقه با برخورداري از حدود 19 ميليون شهروند کرد، مقام نخست را دارد. اين در حالي است که در ميان کشورهاي منطقه، ايران بيشترين ميزان نفوذ را در بين جمعيت‌هاي کرد دارد و لذا آمريکا نمي‌تواند به موضوعي تن دهد که براي او نتيجه‌اي در بر ندارد. در عين حال آمريکايي‌ها فشار مشترک کردي ترکي عربي بر بغداد را مطلوب مي‌دانند و از آنجا که اصولاً «تغيير در بغداد» را نشانه رفته‌اند و همه ساز و کار خود را براي آن به ميدان آورده‌اند، به مسعود بارزاني براي دنبال کردن محدود داعيه‌هاي خود کمک مي‌نمايند. بروز و ظهور رفتارهاي جدايي‌طلبانه بارزاني اگرچه تا حد زيادي از جمع‌بندي غلط خود او سرچشمه مي‌گيرد اما در عين حال بدون شک نشانه‌هايي از تبعيت‌پذيري از يک طرح بزرگتر نيز ديده مي‌شود. البته موضوعاتي نظير جدايي‌طلبي مهم‌تر و حساس‌تر از آن است که فردي نظير بارزاني بتواند بصورت يکجانبه آن را دنبال و به نتيجه برساند.
سعدالله زارعي
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری موج]
[مشاهده در: www.mojnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 25]
-
گوناگون
پربازدیدترینها