محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1831262314
بازی در شهر بدون بازی!
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا:
بازی در شهر بدون بازی! ایلام- ایرنا- یادم میاد، شوق روزگار کودکی با قیل و قال و دلی دور از حسد و کینه، بازی بچه های این دیار، قدیما خلاصه می شد توی کوچه و خیابون با همکلاسی ها و هم محله ها!
نهایتش هم یه توپ پلاستیکی بود که پسر بچه ها را حسابی سرگرم می کرد و یا چند تا عروسک و قابلمه های کوچیک اسباب بازی که دختربچه ها رو به رویاهای دور دست می برد.
بعضی وقت ها هم «مشهدی حسن» بود که با چرخ و فلک دستیش توی کوچه ها راه می افتاد و با اون صدای بلند و دوست داشتنیش بچه ها رو به بازی دعوت می کرد.
خونه های اون زمون هم مثل الان که نبود، یکی یا نهایت دو تا بچه داشته باشند، حداقل توی هر خونه چهار یا پنج تا بچه قد و نیم قد بود که با آمدن مشهدی حسن دنبال چرخ و فلک زوار در رفته می افتادند و شروع به فریاد و شادی می کردند و با هیجان تمام روانه کوچه می شدند.
از دختر بچه گرفته تا پسرها همه بدو بدو به سمت اون و چرخ و فلکش راه می افتادیم تا زودتر توی صف سوار شدن قرار بگیریم، اشتیاق و شور و نشاط بچه ها اون قدر زیاد بود که توی کوچه غوغای بازی بپا می شد.
من اون موقع هنوز مدرسه نمی رفتم، یادمه هر وقت که صداش میومد بدو بدو با خواهر و برادرم از مامانم چند تا 5 ریالی می گرفتیم و محکم توی دستمون می ذاشتیم و به سمت چرخ و فلک مشهدی حسن می دویدیم.
خدا بیامرز مشهدی حسن که خودش هیچ وقت صاحب اولاد نشده بود اما در عوض خیلی حوصله داشت، با اینکه سنی ازش گذشته بود ولی هم بچه ها رو نظم و ترتیب می داد و هم یکی یکی سوار می کرد تا حق کسی ضایع نشه.
با اون دستای مهربون و قویش تنهایی چرخ و فلکی رو که هر صندلیش یه رنگ داشت می چرخوند، من همیشه سوار صندلی سبزرنگ میشدم و از اول تا آخرش توی این فکر بودم که مشهدی حسن یادش بره و منو دیرتر پیاده کنه ولی آن قدر کارش دقیق بود که هیچ وقت اشتباه نمی کرد.
دنیای ما بچه ها زمانی بود که مشهدی حسن روزهای دوشنبه و پنجشنبه میومد توی کوچه و ما رو حسابی سرگرم می کرد.
از اون زمان خیلی ساله که گذشته، کم کم که بزرگتر شدم وقتی برای نخستین بار به شهر بازی یکی از استان های همسایه رفتم تازه فهمیدم که دنیای من و بچه های ایلام با دنیای بقیه بچه های مناطق برخوردار چقدر از لحاظ امکانات فرق دارد!
من اون وقت اول راهنمایی بودم، اون شب رو هیچ وقت فراموش نمی کنم، صدای موسیقی توی شهربازی پیچیده بود، همه بچه ها با پدرها و مادرهاشون حسابی سرگرم بودند و سوار وسایل بازی می شدند از چرخ و فلک گرفته تا قطار وحشت و بقیه بازیها و فریاد شادی شون به آسمون می رفت.
با این که اون شب برای بازی و شادی به اون شهربازی رفته بودیم ولی توی ذهنم به شهر خودم ایلام فکر می کردم که نه شهر بازی داشت و نه چرخ و فلکی به بزرگی شهر اونا، دنیای بازی من با هم سن و سالهام تو کوچه خلاصه می شد و چشمای منتظر ما به اون چرخ و فلک قدیمی مشهدی حسن که برخلاف بچه های بقیه شهرها هیچ وقت نمی تونستم با پدر و مادرم سوار اون بشم.
تفریح خانوادگی ما هم تنها روزهای تعطیل در پارکی می گذشت که هیچ وسیله بازی نداشت و خوردن بستنی در بستنی فروشی نبش پارک که به تفریح مان پایان می داد.
روزها و سال ها گذشت تا این که زمزمه احداث شهربازی در «بوستان جنگلی چغاسبز» ذهن همه مردم ایلام از کوچک گرفته تا بزرگ را شاد کرد و هیجان و شاد زیستن را به رویای ثابت بچه ها و خانواده های این دیار بدل ساخت.
این شهر بازی که دهه 70 در ایلام احداث شد اوقات فراغت بسیاری از خانواده های این دیار را که تا پیش از این درگیر هشت سال جنگ و ویرانی ناشی از بمباران مناطق مسکونی و شهری خود بودند را پر کرد؛ یادمه روزهای طولانی و گرم تابستان رو به امید رسیدن غروب و شب و رفتن به چغا سبز به انتظار می نشستیم!
ساعت که به غروب آفتاب می رسید جاده مهران که منتهی به بوستان چغاسبز بود مملو از قطار خودروهایی بود که بچه ها رو با چشمان برق زده از شادی به همراه پدر و مادر و دوست و آشنا به سمت چغاسبز و شهر بازیش روانه می کرد.
بوستان بزرگ چغاسبز که به زیور درختان جنگلی بلوط پیراسته شده شهربازیش در شبهای خنک ایلام تا پاسی از شب میزبان و پذیرای صدها و شاید هزاران خانواده ایلامی بود؛ از چرخ و فلک چلچراغ و بزرگش گرفته که وقتی سوار میشدی و بالا می رفتی ایلام رو از ابتدا تا انتها می دیدی یا اون بشقاب پرنده، رنجر، کشتی متحرک، سرسره موج دار، سورتمه و غیره که همگی لحظه های شاد و هیجانی رو برای بازی کودکان و حتی بزرگ ها فراهم می کرد.
هیچ کس فکر نمی کرد شادی کودکان و خانواده های ایلامی تنها در دو یا سه تابستان خلاصه شود و طولی نکشید که وسایل بازی این شهر به حال خود رها و روز به روز فرسوده و در نهایت غیرایمن و خطرآفرین هم شد تا جایی که با سقوط چند نفر و آسیب دیدن شمار دیگری «شهر بازی ایلام» رنگ و بوی «شهر عزا» به خود گرفت.
این حوادث شهربازی چغاسبز را در اغما کامل فرو برد به گونه ای که همه فراموش کردند روزگاری شهربازی وجود داشت، چرخ روزگار به همین منوال چرخید تا اینکه پس از گذشت یک دهه پارسال دوباره شهربازی توسط بخش خصوصی بازسازی شد ولی ترس و وحشت مردم از وقایع تلخ گذشته مانع استقبال خانواده های ایلامی از این مکان تفریحی شده است.
اکنون تفریح مردم و بازی کودکان تنها به حضور در بوستان و شب نشینی با دوستان و اقوام پایان می یابد تا جایی که این شهربازی که روزگاری بسیار پررونق و مملو از جمعیت داشت حالا به طور کلی متروکه و با رکود رو به رو شده و تنها خاطره وسایل بازیش در ذهن ما ایلامی ها مرور می شود.
وسایل بازی زنگ زده، رنگ رو رفته و شکسته شهر بازی چغاسبز که روزگاری صاحب نامی در استان بود و هزاران ایلامی را مجذوب خود می کرد حالا زیر تابش آفتاب سوزان تابستان و گرد و غبار هوای شهر هیچ رونق ندارد.
شهربازی چغاسبز از سال 84 تاکنون به طور کلی متروکه شده و به جای شهری برای بازی به ویرانه ای تبدیل و در این مدت تفریح و بازی در آن تعطیل شده است.
ایلام شاید معدود مرکز استان و شهر بدون شهربازی کشور باشد که کودکان امروزش بازی و تفریح در شهربازی را تنها در رویاهایشان می بینند!
برای جبران نبود شهربازی در ایلام و سراسر استان چند سالی است که برخی با خرید «قصر بادی» اقدام به راه اندازی وسایل بازی سیار برای سرگرمی کودکان کردند که اگرچه این فضاها برای کودکان بسیار خوشایند و سرگرم کننده است اما با حوادثی تلخ همراه شد.
نمونه آن کودکی بود که چند سال پیش در بخش «صالح آباد» شهرستان مرزی مهران مشغول بازی در یکی از این قصرهای بادی بود که در اثر واژگونی آن، دختر بچه ای پنج ساله از بالای آن سقوط کرد که همان جا برای همیشه رویای بازی های کودکانه اش پایان پذیرفت.
این ماجرا و ماجراهایی از این دست حکایت تلخ پارکها و شهر بازیهایی است که کودکان این دیار به بازی در آنها دلخوش کرده اند.
در عصر فناوری و فرا دانش کنونی که آدم ها از هزاران فرسنگ فاصله می توانند به وسیله رایانه و تلفن همراه و ده ها امکان دیگر با هم گفت و گو و حتی یکدیگر را ببینند این جمله که ایلام با گستره 20 هزار کیلومتر مربع و نزدیک به 600 هزار نفر جمعیت فاقد شهر بازی استاندارد برای بچه ها و خانواده هاست به باور بسیاری از مردم خیلی عجیب و در عین حال تکان دهنده و تاسف بار به نظر می رسد.
اگرچه شهربازی هم یکی از ده ها کمبودی است که مردم این استان در مقایسه با دیگر مناطق کشور از نبود آن رنج می برند اما فقدان مکان های تفریحی مانند همین شهربازی برای غنی سازی وقت های فراغت خانواده ها و شادی، نشاط و تخلیه هیجان کودکان ایلامی در فصل تعطیلات به ویژه تابستان امسال که تنها چند روز از آغازش می گذرد همواره احساس می شود.
این در حالی است که به گفته کارشناسان حوزه اجتماعی و فرهنگی، بازی ضمن این که در سنین کودکی نقش مهمی در شکلگیری شخصیت و میزان یادگیری اصول و آموزههای اجتماعی این گروه ایفا می کند، تاثیر منحصر به فردی در فرآیند شکلگیری شخصیت کودکان دارد.
بازی در مکانهای همگانی و به شکل گروهی، تفاوتهایی با بازی در منزل دارد از آنجا که بازی در مکانهای عمومی نظیر مدارس، مهدهای کودک، بوستان ها و شهرهای بازی به صورت گروهی است باید از از وسایل مختلف بازی با استاندارد لازم استفاده شود.
بنابراین خانوادهها سعی دارند بخشی از اوقات فراغت کودکانشان را به انجام بازی در فضاهای روباز نظیر بوستان ها و شهرهای بازی اختصاص دهند که ضمن فراهم کردن محیطی شاداب و مفرح برای آنان، راههای رسیدن به تکامل شخصیتی و فیزیکی کودکان را نیز هموار کنند.
با وجود اهمیت شهربازی، خانواده های ایلامی و دیگر شهرهای استان برای گریز از بهانه گیری های کودکانشان ناچارند دلبندان خود را به بوستان ها و فضاهای سنتی بازی ببرند که هیچ استانداردی برای بازی و تفریح ندارد.
بستهای شکسته و غیرایمن، چرخ ها و بلبرینگهای زنگ زده و معیوب، زنجیرهای غیرمطمئن و ناموزن تابها، سطح خطرناک و مملو از سنگ و ماسه و شن، و تجهیزات فلزی کهنه و غیر استاندارد گویای چهره واقعی وسایل موجود در معدود بوستان های شهری ایلام است.
وجود این وسایل غیراستاندارد در بوستان ها علاوه بر اینکه کودکان را در معرض حوادث ناگوار قرار داده دلهره و نگرانی خانواده ها را نیز به همراه دارد که در نبود شهربازی استاندارد ناچارند برای گذراندن اوقات فراغت و نیاز کودکان به بازی کردن به سمت استفاده از این وسایل روی آورند.
مدیرکل استاندارد و تحقیقات صنعتی ایلام هم وسایل بازی بوستان های و تنها شهربازی استان در چغاسبز را غیر استاندارد می داند و به استفاده از وسایل بازی غیراستاندارد در این مکان ها هشدار می دهد.
«محمد مددی» در مصاحبه با ایرنا می گوید: همه وسایل بازی و تجهیزات تفریحی موجود در بوستان ها و شهربازی های استان، فاقد مجوز بهره برداری از سازمان ملی استاندارد ایران است که استفاده از آنها مجاز نیست.
وی با بیان اینکه هرگونه بهره برداری از این وسایل غیرقانونی بوده و عواقب حوادث احتمالی متوجه مالک یا بهره بردار وسیله بازی و یا شهربازی است تاکید کرد: سازمان ملی استاندارد ایران از سال 1373 به طور جدی فعالیت خود را در زمینه تدوین استانداردهای مربوط به ایمنی کودکان آغاز کرده و این فعالیت تاکنون ادامه دارد که ماحصل آن، تدوین 32 استاندارد ملی ایران، اجرای استانداردهای اسباب بازی، تجهیزات زمین بازی و تجهیزات شهربازی است.
مدیرکل استاندارد ایلام ادامه داد: واردکنندگان تجهیزات و وسایل شهربازی موظفند برای کالاهای خود گواهی معتبر و مورد تایید سازمان ملی استاندارد اخذ کنند و چنانچه گواهی انطباق ارائه شده بر پایه استانداردهای دیگر باشد، پذیرش آن باید به تایید معاونت نظارت بر اجرای استاندارد سازمان ملی استاندارد برسد و گواهی فقط در مورد تایید طراحی و ساخت کالای مورد نظر معتبر است.
و اکنون ساعت بازی کودکان این دیار در شهر بدون شهربازی ایلام در بوستان ها و وسایل تفریح غیر استانداردی خلاصه می شود که هر لحظه از آن ممکن است توام با رخدادی تلخ و غیرقابل جبران باشد، حادثه ای که می تواند خانواده ای را برای همیشه غرق عزا کند. ک/4
7171/565
انتهای پیام /*
: ارتباط با سردبير
[email protected]
04/04/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 37]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها