تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1816438485
شهادت امام موسی کاظم(ع) تا عزل سیدضیاءالدین طباطبایی
واضح آرشیو وب فارسی:فارس:
شهادت امام موسی کاظم(ع) تا عزل سیدضیاءالدین طباطبایی
عزل سیدضیاءالدین طباطبایی از ریاست وزرا به فرمان احمدشاه قاجار - سوء قصد به جان آیت‌اللَّه هاشمی رفسنجانی توسط گروهک فرقان - شهادت امام موسی کاظم(ع) از وقایع تاریخی است که در 4 خرداد روی داده است.
به گزارش خبرنگار تاریخ خبرگزاری فارس، خرداد 1393 خورشیدی برابر با 25 رجب 1435 هجری و 25 می 2014 میلادی و وقایع تاریخی که در این روز روی داده است به شرح زیر است. *رویدادهای مهم 4 خرداد در تقویم خورشیدی: *تولد عبدالحسین سپنتا (1286 ش) عبدالحسین سپنتا متولد 1286 تهران، فارغ التحصیل به تریتیب از مدرسه سن لویی، مدرسه زرتشیان تهران، استیورت تهران، استیورت مموریال کالج اصفهان و کالج آمریکایی تهران است. وی فعالیت هنری را با روزنامه‌نگاری آغاز کرد و نخستین روزنامه‌اش را سال 1307 با نام "دورنمای ایران" در بمبئی منتشر کرد. او فعالیت هنری را از زمان تحصیل در مدرسه زرتشتیان با تئاتر، زیر نظر فردریک تالبرگ شروع کرد و سال 1312 با نگارش فیلمنامه فیلم "دختر لر" سینما را تجربه کرد. از دیگر فعالیت‌های جنبی وی می‌توان به ترجمه متون، انتشار هفته نامه‌های مختلف و ساخت فیلم‌های مستند اشاره کرد. سپنتا یکی از "نام آوران سینمای ایران" می‌باشد که سال 1348 در اصفهان به دیدار حق شتافت. *توقیف برخی از نشریات تهران و ادعای رئیس الوزراء (1289 ش) چهارم خرداد 1289 دولت وقت ایران نشریاتی را که مخالف می دانست ممنوع الانتشار ساخت. این اقدام به دستور رئیس الوزراء وقت صورت گرفت و به شکایت دولت، مدیران برخی از این نشریات به محکمه تسلیم شدند. در آن زمان چون سلطان احمد شاه به سن قانونی نرسیده بود، کشور دارای نایب السلطنه بود. رئیس الوزراء مدیران نشریات توقیف شده را عوامل بیگانه خوانده بود که «دانسته و یا ندانسته» آب به آسیاب خارجی می‌بستند و با نوشته‌هایشان زمینه اجرای سیاست‌های بیگانه را فراهم می‌ساختند و بهانه به دست آنها می‌دادند و یا اینکه با انتشار مطالب، از صمیمیت و اعتماد ملت به دولت می‌کاستند. به استدلال رئیس الوزراء وقت (رئیس کابینه = نخست وزیر)، عمل ناشران روزنامه‌های توقیف شده از مصادیق خیانت به وطن بود که جرمی است با جنبه عمومی. *عزل «سیدضیاءالدین طباطبایی» از ریاست وزرا به فرمان احمدشاه قاجار (1300 ش) در جریان کودتای سوم اسفند 1299، عامل نظامی کودتا رضاخان و عامل سیاسی و کارگردان ظاهر و باطن، سید ضیاءالدین طباطبایی بود که با حمایت انگلیس صورت گرفت. سید ضیاء در نخستین روزهای ورود قوای قزاق به تهران، با احمدشاه ملاقات و فرمان رییس الوزرایی خود را با اختیارات کامل دریافت کرد. وی در اولین روز صدارت خویش دست به اقداماتی زد و نزدیک به دویست تن از رجال کشور و روحانیان را باز داشت کرد و طی اعلامیهای، علل و جهات صدارت خود را به حکّام و والیان در سراسر کشور ابلاغ کرد. نقطه زوال دولت سیدضیاءالدین طباطبایی معروف به دولت سیاه و کابینه صد روزه را باید در اختلاف بین وی و سردار سپه جُست. رضاخان که با سیدضیاء روابط خوبی نداشت، با نزدیک شدن هر چه بیشتر به احمدشاه و اظهار اطاعت و انقیاد، زمینه را برای برکناری سیدضیاء فراهم ساخت. به ویژه که احمدشاه از زمان امضای حکم ریاست وزرایی سیدضیاء، از او دلخوش نبود و اهانتها و بیادبیهای سید، شاه را به شدت خشمگین ساخته بود. همچنین منتقدین و وابستگان به دربار که عده زیادی از آنان در حبس رفته بودند، تلاش شبانهروزی خود را برای بر کناری او معمول میداشتند. سرانجام در روز اول خرداد 1300، شاه به سیدضیاء، تکلیف استعفا کرد، اما سیدضیاء اطاعت نکرد تا این که احمد شاه وی را در چهارم خرداد بر کنار کرد و دولت 93 روزهاش سقوط کرد. پس از برکناری، در همان روز در حالی که از خزانه دولت مبلغ بیست و پنج هزار تومان به او برای مخارج سفر داده بودند با تنی چند از دوستان و نزدیکان خود از طریق بغداد عازم اروپا شد و بیست و دو سال در اروپا اقامت گزید. *سوء قصد به جان «آیت‌اللَّه هاشمی رفسنجانی» توسط گروهک فرقان (1358 ش) در عصر روز جمعه چهارم خرداد 1358، هنگامی که حجت‌الاسلام والمسلمین هاشمی رفسنجانی از اعضای اصلی شورای انقلاب و افراد مؤثر نظام، در منزل بود، دو نفر به قصد ملاقات ایشان و با ادعای این که حامل نامهای از جانب یکی از مقامات مملکتی برای وی میباشند، اجازه حضور خواسته و داخل منزل شدند. در آن روز بر حسب اتفاق، پاسدار محافظ آقای هاشمی در منزل نبود و جوان ضارب با سوء استفاده از این موقعیت، قصد ترور ایشان را داشت که بر اثر درگیر شدن با آقای هاشمی، موفق به انجام نقشه خائنانهاش نگردید و گلوله به جای حساسی از وی اصابت نکرد. در این میان با کمک خانواده آقای هاشمی، ضارب کارش را ناتمام رها کرده و میگریزد. در اثر این سوء قصد، آقای هاشمی از پشت هدف اصابت گلوله واقع شده که پس از آن برای مداوا به بیمارستان منتقل گردید. حضرت امام در پیامی در اینباره فرمودند: "بدخواهان بدانند هاشمی زنده است چون نهضت زنده است. من به آقای هاشمی، فرزند برومند اسلام، تبریک میگویم که در راه هدف تا نزدیک شهادت به پیش رفته و سلامت و ادامه خدمت ایشان را از خدای تعالی خواستارم". *درگذشت فریدون خرسند طراح گرافیک (1363 ش) فریدون خرسند صفایى پس از گذراندن دبستان و دبیرستان در سال 1345 موفق به اخذ دیپلم در رشتهى طبیعى گردید و پس از طى خدمت نظام براى ادامهى تحصیل راهى انگلستان شد و در سال 1356 موفق به دریافت درجه لیسانس در رشتهى طراحى گرافیک گردید. خرسند در طول مدت تحصیل، از سوى دانشگاه مربوطه جایزهها و بورسهاى متعددى را دریافت کرد. او هم چنین علاوه بر بر اخذ لیسانس در رشتهى طراحى گرافیک، موفق به دریافت دیپلم از انجمن طراحان و هنرمندان صنعتى انگلستان و لیسانس طراحى تبلیغاتى نیز گردید و در طول تحصیل به فعالیتهاى حرفهاى هم اشتغال داشت که از این دوره آثار زیادى در دست است. خرسند در اوایل سال 1357 به ایران مراجعت نمود و در مؤسسهى چاپ و نشر دانش نو مشغول به کار شد و پس از انقلاب اسلامى در مرکز هنرهاى تجسمى وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامى به کار طراحى پرداخت و تا پایان عمر در این مرکز ماند و آثارى را بر جا گذارد که از آن جمله مىتوان به پوسترهاى «دومین سالگرد انقلاب اسلامى»، «مدرسهى فیضیه» و «سالگرد سیزده آبان» اشاره کرد. فریدون خرسند صفایى به سبب ابتلاء به بیمارى سرطان درگذشت. *سقوط شلمچه در منطقه شرق بصره توسط رژیم بعثی عراق(1367 ش) فرایند سقوط فاو، با توجه به تأثیرات تعیینکننده آن بر تغییر توازن به سود عراق، بسیار حائز اهمیت بود. عراقیها، پس از حمله به فاو، در زمانی کمتر از 48 ساعت، نقل و انتقال از منطقه فاو را با هدف آمادگی برای عملیات بعدی آغاز کرده و 38 روز پس از حمله به فاو، سرانجام در بامداد روز چهارم خرداد سال 1367، به منطقه شلمچه حمله کردند، در نهایت پس از هشت ساعت درگیری، شلمچه در حالی سقوط کرد که بیش از هفتاد درصد از توان دشمن در جنوب متمرکز شده بود. نتایج برخاسته از سقوط شلمچه منجر به انجام اقداماتی از جانب جمهوری اسلامی ایران گردید که افزایش فعالیت‌های دیپلماتیک و پیگیری روند جابجایی در بندهای قطعنامه 598، دعوت از مردم برای پشتیبانی جبههها و نیز انتصاب حجت‌الاسلام و المسلمین هاشمی رفسنجانی به عنوان جانشین فرماندهی کل قوا از آن جمله می‌باشد. *رویدادهای مهم این روز در تقویم قمری (25 رجب ): شهادت امام موسی کاظم(ع) در زندان "هارون الرشید" خلیفهی ستمکار عباسی (183 ق) در زمان امامت امام موسی کاظم(ع) شرایط برای مبارزهی منفی و قیام علمی و ارشاد مردم، آماده بود. با توجه به این وضعیت، آن امام بزرگوار، فعالیت خویش را در دو جبهه آغاز فرمود. یکی مبارزهی منفی و عدم تسلیم در برابر طاغوت و متنفّر کردن مردم از دستگاه ظلم و جور و دیگری در جهت ارشاد و هدایت مردم و نشر احکام و تربیت شاگردان. امام کاظم(ع) در این راه سختیهای فراوانی را متحمل شده و سالیان طولانی در زندان هارون، خلیفهی ستمکار عباسی محبوس گردید. سرانجام حضرت امام موسی کاظم(ع) پس از پنجاه و پنج سال زندگی و سی و پنج سال امامت در حالی که سالهای زیادی از دوران امامت را در زندان ستم هارون الرشید عباسی گذرانده بود به دستور خلیفه و توسط زندانبان قَسی القلبی به نام سِندی بن شاهِک مسموم شده و به شهادت رسید. شهادت آن امام بزرگوار در زندان بغداد صورت گرفت و بدن مطهرش را در نزدیکی بغداد و در محلّی که امروزه به کاظمین مشهور است به خاک سپردند. *رحلت آیت‌الله "محمد جواد صافی گلپایگانی" (1387 ق) آیت‌الله صافی در روز 27 شعبان المعظم 1287 یا 1288 قمری، در بیت علم و تقوا و فضیلت در گلپایگان دیده به جهان گشود. پدر وی مرحوم آخوند ملا عباس از بزرگان و شخصیت‌های مورد احترام مردم - که علاوه بر دانش پژوهی، به تجارت میپرداخت - مادرش زهرا خانم فرزند ملا محمد باقر ادیب گلپایگانی و دایی اش ملا محمد رضا قطب - عالم به علوم غریبه - بودند.وی به اقتضای شوق فطری و اقتفای سیره خانوادگی، از همان آغاز نوجوانی به تحصیل علوم دینی روی آورد. آن فقیه بزرگوار مقدمات و سطوح را نزد پدرش و دیگر دانشوران گلپایگان - که در آن زمان مجمع علما و دانشمندان بود - فرا گرفت و سپس در سال 1305 قمری به اصفهان کوچید، و تا سال 1316 قمری نزد استادان بزرگ وقت علوم متداول را فرا گرفت. وی آنی از کوشش‌های علمی باز نایستاد تا پس از نگارش رسالههایی در مسائل فقهی، در سال 1310 - 1311 قمری به اخذ اجازات متعدد اجتهادی نایل آمد و مورد توجه وافر استادان خود قرار گرفت. استادان وی در حوزه علمیه اصفهان - که در آن زمان از پر رونقترین و با اهمیتترین حوزههای علمی شیعه به شمار میرفت - در محضر استادان ذیل همراه با بزرگانی همانند : آیت‌الله العظمی بروجردی، آیت‌الله العظمی سیدابوالحسن اصفهانی، علامه حاج آقا رحیم ارباب و آیت‌الله آقا سید حسن چهارسوقی شرکت کرد. در سال 1327 قمری آن مرد بزرگ به زادگاه خویش بازگشت، و تا پایان زندگی در آنجا ماندگار شد. وی از همه مناصبی که در حوزههای علمیه در انتظارش بود صرف نظر کرد، اوقاتش را صرح ترویج دین، تدریس، تألیف، دادرسی مظلومان، مبارزه با ستمگران، تهذیب اخلاق و آگاه کردن جامعه کرد. از جمله اقدامات به یاد ماندنی آن عالم بزرگوار، مبارزه بی امان با انحرافات و بدعت‌های دینی مانند : مبارزه با بهائیت و وتصوف، مخالفت با خان‌ها و فئودال‌ها، رویارویی با کشف حجاب و مفاسد دوران پهلوی و احیای شعائر دینی و بزرگذاشت‌های مذهبی است که با تلاش و کوشش وی جشنهای نیمه شعبان، و موالد ائمه اطهار (ع) و عزاداری عاشورا و ایام فاطمیه در گلپایگان رواج و رونق یافت. اینک به نمونهای از هر کدام اشارتی میرود . سرانجام آن بزرگمرد پس از 91 سال زندگی پربرکت و سرشار از خدمات دینی و اجتماعی، در شب 25 رجب 1378 قمری شب شهادت حضرت موسی بن جعفر (ع) بدرود حیات گفت. پیکر پاکش ابتدا با شکوه فراوان و با شرکت تمام طبقات مردم گلپایگان و شهرهای اطراف، در زادگاهش تشییع و سپس به قم انتقال داده شد و آن در شهر مقدس نیز با حضو رمراجع تقلید و علمای بزرگ حوزه و رحانیت معظم تشییع و پس از نماز حضرت آیت‌الله العظمی بروجردی (قدس سره) بر پیکرش به امر ایشان در مسجد بالاسر حضرت معصومه (س) درنزدیکی ضریح مطهر به خاک سپرده شد. جالب آنکه آیت‌الله بهجت میفرمودند : «روزی آقای آخوند ملا محمد جواد صافی در مسجد بالاسر به من برخورد کرد و دست مرا گرفت و به سوی نقطهای برد و فرمود: در آینده مرا در این قطعه زمین فراموش نکنید و این بعدها همان محل قبر او شد.» از سوی آن مرجع بزرگ نیز مراسمی در مسجد بالاسر تشکیل گردید و سپس از سوی مراجع تقلید و مردم متدین در قم، تهران، نجف، اصفهان و گلپایگان تا چهلمین روز وفاتش مراسم بزرگداشت او بر پا بود. *ارتحال عالم ربانی و فقیه بزرگوار شیعه آیت‌اللَّه "ابوالفضل خوانساری نجفی" (1422 ق) آیت‌اللَّه شیخ ابوالفضل خوانساری در سال 1334 قمری (1295 شمسی) در اصفهان به دنیا آمد. پدرش از شاگردان با سابقهی آخوند خراسانی و شیخ حسن مامقانی بود. پس از فراگیری مقدمات در زادگاهش، در 20 سالگی به دلیل آزار و اذیت حکومت پهلوی، برای تحصیلِ سطوح بالاتر، راهی نجف اشرف گردید. آیت‌اللَّه خوانساری در نجف از محضر درس آیات عظام: سیدابوالقاسم خویى، سیدمحسن حکیم، محمدحسین غروی اصفهانی و میرزا باقر زنجانی بهرهمند گردید و پس از 16 سال اقامت، در 36 سالگی به علت بیماری ریوی به ایران مراجعت نمود و در محضر آیت‌اللَّه بروجردی به تلمذ نشست. این عالم بزرگوار با آغاز دوران مبارزهی امام خمینی، به پشتیبانی از نهضت اسلامی پرداخت و نقش مؤثری در سالهای تبعید حضرت امام ایفا نمود. آیت‌اللَّه خوانساری پس از پیروزی انقلاب اسلامی به عنوان نمایندهی امام و امام جمعهی اراک، راهی آن شهر گردید و به مدت سیزده سال در این سنگر خدمت کرد. این عالم فرزانه سرانجام در 21 مهر 1380 در 85 سالگی دار فانی را وداع گفت و در حرم مطهر حضرت معصومه(س) دفن گردید. *درگذشت "شاه نعمت اللَّه ولی" از اولیاء بزرگ و صاحبْ طریقتِ شیعه نورالدین شاه نعمت اللَّه بن سیدعبداللَّه کرمانی معروف به شاه نعمت اللَّه ولی، از بزرگان عرفای نامدار شیعی قرن نهم هجری، در حدود سال 730 ق در کرمان به دنیا آمد. وی از معاشران سیدشریف جرجانی و حافظ شیرازی بود و در حرمین شریفین (مکه و مدینه) در خدمت عبداللَّه یافعی تن به ریاضات شاقه و مجاهدات جانفرسا داد و از او اجازه ارشاد گرفت. طریقه شاه نمت اللَّه ولی را از افراط و تفریط و عقاید فاسد، مبرّا دانسته اند. همچنین او را پیرو افکار و شارح آثار ابن عربی گفته اند. شاه نعمت اللَّه ولی، سلطان دراویش بود و بزرگانِ اطراف، هدایایى به درگاهش میفرستادند. شهرت شاه نعمت اللَّه ولی بیشتر از جنبهی تصوُّف است نه شعر و شاعری. دیوان اشعار وی مشتمل بر چهارده هزار بیت غزلیات، مثنویات و نیز مقداری رباعیات می باشد. غزلیات او بیشتر بر وحدت وجود و عشق عرفانی است. امانت، شرح گلشن راز، نصیحةُ الملوک و... از جمله آثار اوست. وفات شاه نعمت اللَّه ولی بین 830 ق الی 843 ق واقع شده و در تاریخ آن محل اختلاف می‌باشد. هرچند، با توجه به اشعار وی، بر می آید که بیش از صد سال عمر کرده است. شاه نعمت اللَّه ولی در ماهانِ کرمان درگذشت و تربتش زیارتگاه صوفیان، مریدان و معتقدانش می باشد. هماکنون مزار او در ماهان، با شکوه و صفا پابرجاست. *رویدادهای مهم این روز در تقویم میلادی (25 می): *ساختن شهری را در کناره غربی رود دجله (311 پیش از میلاد) ژنرال «سلوکوس» جانشین اسکندر در متصرفات آسیایی او، 25 ماه می سال 311 پیش از میلاد ساختن شهری را در کناره غربی رود دجله (عراق امروز) آغاز کرد که پنج سال بعد تکمیل شد و سلوکیه نام گرفت و دستگاه حکومتی‌اش به آنجا انتقال یافت. اشکانیان بعدا تیسفون را در سوی دیگر دجله ساختند و پایتخت قراردادند و ده قرن بعد، بغداد که یک روستا در نزدیکی همین دو شهر بود به صورت شهری بزرگ درآمد و پایتخت (دارالخلافه) عباسیان شد. سلوکوس اول با هدف جلب قلوب ایرانیان نسبت به خود، درهمان سال (311 پیش از میلاد) با «آپاما» دختر کلانتر بلخ (بزرگتر این شهر) ازدواج کرد، ولی ایرانیان با بکارگیری روش منحصر به فرد خود برای مدتی طولانی زیربار مقدونی‌ها نماندند؛ به همان گونه که بعدا عربان، ترکمانان و مغول ها هم نتوانستند به مفهوم واقعی کلمه بر آنان حکومت کنند که مورخان متفق القول این روش ویژه (ذوب فاتحان در درون خود) را هنر ایرانیان نوشته‌اند که با زبردستی خاص در فاتحان نفوذ می کنند، آنان را تغییر فرهنگ و روانشناسی می‌دهند (خودی می‌کنند) و به تدریج قدرت را به خود منتقل می‌سازند. *خودکشی "هاینریش هیملِر" رئیس سازمان اطلاعات و امنیت آلمان نازی (1945م) هاینریش هیملر از سران جنایتکار آلمان نازی در 7 نوامبر 1900میلادی در شهر مونیخ آلمان به دنیا آمد. وی از خانوادهای اشرافی بود اما برای امرار معاش به مشاغل گوناگون دست زد و در جریان تأسیس حزب نازی از نخستین اعضای آن شد. هیملر در سال 1929میلادی به ریاست گروه پلیس سیاسی نظامی آلمان موسوم به اساس رسید. ایدئولوژی ناسیونال سوسیالیسم مبتنی بر تفوق و برتری نژاد آریایى و سرکوب دشمنان داخلی و خارجی آلمان به رهبری یک پیشوا بود و هیملر نیز در پستهای گوناگون خود، این تفکر و ایدئولوژی را دنبال میکرد. هیملر در سال 1936 به ریاست شهربانی آلمان رسید و در سالهای میانی جنگ جهانی دوم به وزارت کشور منصوب گردید. وی در تمامی دوران مسئولیتهای مختلف و گوناگونی که برعهده داشت با بیرحمی و شدت عمل هرچه بیشتر رفتار میکرد و دامنه این برخورد آنچنان گسترده بود که حزب نازی نیز تابع نظرات آن شده بود. هاینریش هیملر در این زمان از سفاکترین افراد حزب نازی به شمار میرفت و عامل شکنجه و قتل عده بسیاری از انسانها در اردوگاههای مرگ بود. در واقع در چند سال آخر حکومت نازیها بر آلمان، هیملِر به سانِ یک دیکتاتور واقعی رفتار میکرد و حتی رؤسا و کارگردانان حزبی را هم دچار وحشت و اضطراب کرده بود. با این همه، وی در آستانه شکست آلمان در جنگ جهانی دوم، در آوریل 1945میلادی به متفقین پیشنهاد داد که آلمان بین انگلستان و فرانسه تقسیم شود ولی متفقین این پیشنهاد را نپذیرفتند. وی یک ماه پس از آن توسط نیروهای انگلیسی بازداشت گردید، اما قبل از رسیدگی به جرائمش به وسیله سیانور خودکشی کرد و در 25 ماه مه 1945میلادی در 45 سالگی به عمرش خاتمه داد. انتهای پیام/ر
93/03/04 - 00:16
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 76]
-
گوناگون
پربازدیدترینها