تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1805351077
فارس گزارش می‌دهد درس جاودانه مولود 13 رجب؛ عدالت و تقوا
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: فارس گزارش می‌دهد
درس جاودانه مولود 13 رجب؛ عدالت و تقوا
اگر امیرالمؤمنین(ع) در زمان ما و در این جامعه و در میان این مردم حضور مىداشت، یقیناً عدالت را بیشتر از همه چیز دنبال مىکرد.
به گزارش خبرگزاری فارس از زاهدان، ماه رجب است، ماه عبادت است، ماه توسل به پروردگار است، ماه تضرع است و در این راه، ماه تشبه به امیرالمؤمنین(ع) است، با خدا ارتباطمان را قوى کنیم تا در میدانهاى زندگى بتوانیم با اراده محکم، با قدم استوار و با ذهن روشن، وارد هر میدانى بشویم. امیرالمؤمنین(ع)؛ قدر مشترک و جامع، نه وسیله اختلاف امیرالمؤمنین(ع) شخصیتى است که همه فرق اسلامى درباره عظمت او، درباره خصوصیات او و درباره شأن و منزلت والاى او در اسلام، با یکدیگر اتفاق نظر دارند. لذا به جرأت مىتوان گفت که على ابن ابیطالب(ع) مىتواند نقطه اشتراک و تلائم و همبستگى میان فرق اسلامى قرار بگیرد. خیلى خطا است اگر امیرالمؤمنین، على ابن ابىطالب(ع) در بین مسلمانان یک وسیله اختلاف قرار بگیرد، آن بزرگوار شخصیتى است که همه مسلمانان و همه فرق اسلامى نسبت به او با همه وجود و با دل و جان، ارادت و محبت مىورزند، این علاقه و محبت از برجستگیها و صفات و خصالى ناشى مىشود که هر انسان منصفى در مقابل این خصال، خاضع است؛ قدر جامع و قدر مشترک، این است. ایمان مخلصانه، جهاد فداکارانه، ذوبشدن در امر و نهى الهى، اطاعت و عبودیت مطلق در مقابل خداوند، بىاعتنایى به زخارف دنیوى و جهات مادى، رحم و انصاف و عدالت نسبت به عموم مردم، نگاه عطوفت آمیز به مظلومان، به ضعیفان، به مستضعفان، ایستادگى و قاطعیت در مقابل دشمنان دین، رفتن به دنبال وظیفه در همه شرایط و با هرگونه سختى و دشوارى؛ اینها کلمات حکمتآمیزى است که بشر دیروز و امروز و فردا به این کلمات نیازمند است. نهج البلاغه امیرالمؤمنین(ع) درسِ همیشه بشریت است. *درس و الگوی هستند، نه یادگارهاى تاریخى طلوع هر ستارهاى در آسمان تاریخ بشر براى انسانها یک عید است، ولادت هر یک از برجستگان بشریت، از اولین و آخرین، آن کسانى که راه سعادت را در مقابل مردم باز کردند و در اینراه تلاش کردند، یک عید جداگانه براى انسانها است. این عید براى مسلمین همیشگى است. ما امروز بعد از گذشت قرنهاى متمادى، با این عید، با این پدیده، چگونه باید برخورد کنیم؟ اسم على(ع) را بردن که کافى نیست، خود را منتسب به او دانستن که کفایت نمىکند، ما که شخصیتهاى بزرگ تاریخ و پیشوایان دینى و انبیاء و اولیاء را فقط به عنوان یادگارهاى تاریخى نمىشناسیم، اینها درس هستند، اینها الگو هستند، اینها دستگیر و راهنماىِ قدم به قدمِ زندگىاند. ما چه درسى از اینها مىگیریم؟ این، مهم است. امروز امت اسلامى از امیرالمؤمنین(ع) و از وجود مکرم نبى اعظم اسلام(ص) و از دیگر بزرگانِ راه روشن الهى چه درسى را باید بگیرد؟ کدام سرمشق را در زندگى باید عمل کند؟ این مهم است. با این نگاه، به امیرالمؤمنین(ع) باید نگاه کرد. «الشیعة من شایع علیّا» محبت امیرالمؤمنین(ع) خیلى با ارزش است. در روایت است که هر کسى (که) محبت کسى در دل او است، در قیامت با او محشور مىشود. محبت خیلى حائز اهمیت است، اما محبت به تنهایى کافى نیست، تبعیت و پیروى کردن لازم است، ما که در دنیا به نام شیعه معروف هستیم، شیعه را اینجور معنا کردهایم: «الشیعة من شایع علیاً»، باید دنبال او حرکت کنیم و هدف های او را دنبال کنیم، معلوم است که ما با همه تلاش خود، به رتبه امیرالمؤمنین(ع) نخواهیم رسید، اما به سمت آن قله باید حرکت بکنیم. درس جاودانه مولود 13 رجب؛ تقوا روز سیزدهم رجب، میلاد مسعود امیرالمؤمنین(ع) است که قله کرامت انسانى است، اسوه همیشگى رادمردان جهان است، پیشواى همیشگى مؤمنان و پرهیزگاران و انسانهاى صالح و صادق روزگار است. براى اینکه به لفظ و ظاهر اکتفا نکرده باشیم، بلکه از یاد امیر مؤمنان(ع) درس گرفته باشیم، بهطور مختصر در اینجا یک درس از درسهاى آنبزرگوار را عرض مىکنم و آن، درس تقوا است که اساساً در نماز جمعه بیش از همهچیز به این مطلب باید پرداخته می شود. تقوا، درس جاودانه امیر مؤمنان(ع) است، اگر به نهج البلاغه مراجعه بفرمایید، ملاحظه خواهید کرد که هیچ دستورالعمل و توصیهاى در این کتاب عظیم به قدر تقوا تکرار نشده است. تقوا در واقع، یکى از بلندترین فصول زندگى عملى امیرالمؤمنین(ع) و تعالیم زبانى آنبزرگوار است. تقوا یعنى مراقبت از خود. انسان دایم باید مراقب خود باشد؛ هم مراقب اعمال و رفتار خود - یعنى مراقب چشم خود، زبان خود، گوش خود، دست خود - هم مراقب دل خود باشد، مراقب عدم نفوذ خصال پست حیوانى، مراقب عدم میل دل به هوى و هوس، مراقب مجذوب و فریفتهنشدن دل به جلوههاى پستکننده انسان، مراقب حسد نورزیدن، مراقب بدخواه دیگران نبودن، مراقب وسوسه به دل راهندادن، دل را جایگاه فضایل و ذکر خدا و عشق به اولیاى الهى و عشق به انسانها قراردادن، هم تقواى فکر و عقل داشته باشد، یعنى عقل را از انحراف نگهداشتن، از خطاها و لغزشها بازداشتن، از تعطیل و بیکارگى نجاتدادن و خرد را در امور زندگى به کار بستن. پس مراقبت دائمى از جوارح، از دل و از فکر و مغز، تقوا است. *برجسته ترین نمودارها در سیره حضرت؛ عدالت حالا توجه کنیم که امیرالمؤمنین(ع) در زندگى پربار پر مضمون درسآموز خود، چه چیزى را در درجه اول اهمیت قرار داده است؟ یکى مسأله عدالت است که عدالت در سیره امیرالمؤمنین(ع)، شاید بشود گفت برجستهترین نمودارها است. مدارا نکردن با ظالم، همدلى با مظلوم و کمک براى گرفتن حق مظلوم از ظالم، چیزهایى است که در زندگى امیرالمؤمنین(ع)، در کلمات امیرالمؤمنین(ع) و در خطب نهج البلاغه، به وضوح در صدها نقطه، قابل ملاحظه است. *اگر حضرت در بین ما مىبود،... امروز در نظام اسلامى - نظامى که به اسم اسلام در این کشور تشکیل شده است - چه چیزى اهمیتش از همه بیشتر و حساسیت نسبت به آن لازمتر است؟ عدالت، یعنى اگر امیرالمؤمنین(ع) در زمان ما و در این جامعه و در میان این مردم حضور مىداشت، چه چیزى را بیشتر از همه چیز دنبال مىکرد؟ یقیناً عدالت. *بزرگترین خطر براى ما ما هر لحظه احتیاج داریم که به آن نقطه الگو و خطّ نشان و انگشت اشارهاى که در زندگى امیرالمؤمنین(ع) وجود دارد، نگاه کنیم؛ از آن الگو بگیریم و فاصله طولانى بین خودمان و او را هرچه ممکن است، قدمبهقدم کم کنیم. بزرگترین خطر براى نظام و حکومتى مثل نظام و حکومت ما که با نام اسلام به وجود آمده، این است که ما فراموش کنیم الگوى حکومت ما، امیرالمؤمنین(ع) است؛ به الگوهاى رایج دنیا و تاریخ نگاه کنیم و خود را با آنها مقایسه کنیم. *اولین قدم در حرکت به سمت رفتار علوى ما باید فاصله خود و رفتار علوى را کم کنیم و تا آنجایى که مىتوانیم، جد و جهد نماییم. ما کجا، رفتار علوى کجا؟ اما بالاخره وظیفه داریم. چارهاى نداریم، جز اینکه در اینراه حرکت کنیم. یکى از اولین قدمها در این راه، همین است؛ افزونطلبى براى مسئولان ممنوع است، مشى اشرافیگرایانه براى مسئولان کشور، نقطه ضعف بهشمار مىآید. اگر دیگران اینرا لازمه رسیدن به مقامات عالیه کشور مىدانند، در نظام اسلامى، اینها نه تنها لازمهاش نیست، بلکه نقطه ضعف هم محسوب مىشود. امروز در نظام اسلامى، همه کارگزاران حکومت، از پایین تا بالا؛ از رئیسجمهور، از وزرا، از مسئولان قضایى، از نمایندگان مجلس و از مدیران گوناگونى که در اکناف کشور هستند، باید همّتشان این باشد که دین خدا را اقامه کنند، عدالت را احیا کنند، تبعیض در اجراى مقرّرات را از میان بردارند، بیشترین توجّهشان به طبقه محروم و مستضعف و فقیر باشد، شعار تقوا را شعار شخصى و عمومى خودشان قرار دهند؛ این وظیفه ما است. احمد لطفیان سرگزی امام جمعه شهرستان نیکشهر انتهای پیام/75004/ش40
93/02/22 - 19:39
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 40]
-
گوناگون
پربازدیدترینها