محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830519143
انتقاد یا انتقام؟
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا:
انتقاد یا انتقام؟ تهران - ایرنا -موج جدیدی که این روزها با هدف تخریب مسئولان دولت یازدهم به راه افتاده، این نگرانی را بوجود آورده است که پس از ماهها برقراری آرامش نسبی در کشور عده ای تلاش می کنند باردیگر فضای سیاسی، فرهنگی واجتماعی جامعه را به سمت ناهنجاری های تجربه شده سال های اخیر سوق دهند.
در ادامه سرمقاله روز سه شنبه روزنامه جمهوری اسلامی با عنوان «انتقاد یا انتقام؟» به قلم «حسن خیاطی» آمده است: موضع گیری های چند روز گذشته تعدادی از شخصیت های دینی وسیاسی را می توان به نوعی بازتاب دهنده این نگرانی ارزیابی کرد.
در این باره نکته قابل توجه اینست که تمسک به رفتارهای تخریب گرانه که بی تردید باید ریشه های اینگونه رفتارها را دربرداشت تخریب گران از واژه فرهنگ جستجو کرد، در سالی که قرار است سال فرهنگ باشد، تاسف بار است.
تاسف بارتر اینکه چنین رفتارهای ضدفرهنگی از کسانی مشاهده می شود که خود را داعیه دار فرهنگ جا می زنند و اقدامات خویش را پایداری در راه پاسداری از فرهنگ و اخلاق قلمداد می کنند در حالی که می دانند با بداخلاقی وتمسک به اعمال غیراخلاقی نمی توان کمکی به فرهنگ کرد و اینگونه رویکردها به مثابه تیشه به ریشه فرهنگ زدن است و این بار رسالت نظامی که داعیه دار اداره کشور با تکیه بر اندیشه های دینی آمیخته به اخلاق است، تناسبی ندارد.
در اینکه انتقاد از مسئولان دولت حق طبیعی و حتی قانونی منتقدین اعم از افراد، احزاب، رسانه ها، جناح ها و... است تردیدی وجود ندارد و این موضوعی است که رئیس جمهور روحانی نیز به درستی در آئین تجلیل از اساتید واعضای هیأت علمی نمونه کشور بر آن تأکید کرد. روشن است که وجود فضای نقد و انتقاد برای کشور مفید و سازنده است و نقد نقش آئینه ای را دارد که می تواند عیوب، اشکالات و کاستی ها را به نمایش بگذارد و علاوه بر ترغیب دست اندرکاران امور بر رفع معایب و کاستی ها، در حرکت رو به جلوی کشور موثر باشد.
در کنار حقی که برای منتقدین وجود دارد این نکته هم حائز اهمیت است که نقد باید از اصول و شرایط منطقی تبعیت نماید.
اولین شرط نقد منطقی رعایت انصاف در نقد است.
نقدی که از سر انصاف صورت نگیرد و واقعیت های موجود در آن دیده نشود و از سر کینه و حسد و یا رسیدن به اهداف شخصی و جناحی و گروهی صورت گیرد نه تنها نقد نیست، بلکه انتقام گیری تلقی می شود.
واقعیت اینست که متاسفانه در هجمه هایی که این روزها به بهانه انتقاد علیه دولتمردان صورت می گیرد، نشانی از انتقاد دیده نمی شود وبیشتر انتقام گیری است تا انتقاد.
تاسف بارتر اینکه این انتقام جویی ها به چاشنی تخریب نیز مسلح شده و تخریب کنندگان با زیرپا گذاشتن همه اصول اخلاقی و ارزشی در حال تاختن هستند.
هر چه تخریب کندگان تلاش دارند اقدامات خود را با واژه ˈانتقادˈ توجیه نمایند اما واقعیت اینست که این افراد که مخالفین دولت یازدهم هستند نیت های قلبی دیگری دارند که به دو دلیل قادر نیستند با صراحت، علت مخالفت هایشان را بر زبان جاری کنند.
یکی اینست که این افراد اساسا از ابتدا با روی کار آمدن این دولت موافق نبودند و در حال حاضر هم با ادامه کار دولت یازدهم موافق نیستند، اما چاره ای هم جز تحمل این دولت ندارند زیرا دولت یازدهم براساس موازین قانونی و با تأیید مراجع ذیصلاح قانونی بر سر کار آمده است و مخالفین به دلیل ترس از اینکه متهم به قبول نداشتن قانون شوند، از بیان صریح این نیت باطنی خویش پرهیز می کند.
از طرفی آنها دارای چنان قدرت تحملی هم نیستند که دولت رقیب خود را در رأس امور ببینند لذا اقدام به تخریب از سر انتقام جویی می نمایند.
دلیل دیگری که مخالفین دولت یازدهم را از بیان صریح منویات قلبی خود بازمی دارد اینست که این افراد و گروه های تحت نظر آنان مدت هاست که شعار پیروی از ولایت فقیه سرداده اند و خود و همفکرانشان را معتقدترین افراد و گروه ها به ولایت و رهبری معرفی کرده اند و از آنجا که این دولت، تأیید و تنفیذ رهبری نظام را دارد، اعلام صریح قبول نداشتن دولت یازدهم از جانب آنان مخالفت آشکار با نظر رهبری و ولی فقیه تلقی خواهد شد که آنها هیچگاه حاضر به پذیرفتن این برچسب نیستند.
به عبارت دیگر آشکار شدن تناقضی که در منویات قلبی آنان و شعارهایی که داده اند اصلا به صلاحشان نیست و به هیچ قیمتی حاضر نیستند این تناقض، آشکار شود.
بنابراین، تنها راه باقی مانده انتقام جویی وتخریب دولت است که در قالب هجمه ها آن را پیگیری می کنند.
نکته ای که در این باره لازم است به انتقام جویان سیاسی و تخریب کنندگان متذکر شویم اینست که حضرت امام خمینی بنیانگذار نظام جمهوری اسلامی که حفظ نظام را از اوجب واجبات می دانستند، بر اساس تعالیم عالیه اسلامی حاضر نبودند حتی برای حفاظت از انقلاب و دستاوردهای آن ذره ای از اصول اسلامی و اخلاقی عدول کند و متوسل به رفتارهایی شوند که با معیارهای اسلامی و اخلاقی سازگاری ندارد.
اکنون سئوال اینست که مدعیانی که در شعارهایشان بیشترین تبعیت از قانون و اصل مترقی ولایت فقیه را به نمایش می گذارند، آیا حاضرند برخلاف قانون و نظر ولی فقیه اقدام به تخریب دولتی که مورد تأیید قانون و ولی فقیه می باشد بنمایند و همچنان بر شعارهای خود نیز پایبندی نشان دهند؟
بدون تردید رویکردهای تخریب گرانه نه تنها به نفع مخالفان دولت یازدهم نیست، بلکه اصرار بر پیمودن این راه در آینده ضررهای بیشتری برای آنان و همفکرانشان درپی خواهد داشت که به راحتی قادر به جبران این ضررها نخواهند بود.
اول**1104
انتهای پیام /*
: ارتباط با سردبير
[email protected]
16/02/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 28]
-
گوناگون
پربازدیدترینها