تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
دستگاه آب یونیزه قلیایی کره‌ای
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1872083212
زیباکلام: هیچکس به اندازه من از همایش دلواپسیم به وجد نیامد، از دلواپسی‌چی‌ها واقعا تشکر می‌کنم/ تابوی زیر سوال بردن سیاست‌های هسته‌ای شکسته شد
واضح آرشیو وب فارسی:نامه نیوز:
زیباکلام: هیچکس به اندازه من از همایش دلواپسیم به وجد نیامد، از دلواپسی‌چی‌ها واقعا تشکر می‌کنم/ تابوی زیر سوال بردن سیاست‌های هسته‌ای شکسته شد
دلواپسی چی ها خیلی صریح، علنی، مستقیم و شفاف سیاست هسته‌یی دولت را به زیر سوال برده و تقریبا تا مرز متهم کردن مسوولان به خیانت جلو رفتند. به گزارش نامه نیوز، صادق زیباکلام در یادداشتی در اعتماد نوشت؛
هیچ‌کسی به اندازه من از تشکیل همایش «دلواپسی» در سفارت امریکا به وجد نیامد. دیروز در دانشگاه هر که مرا می‌دید می‌پرسید که چرا اینقدر هیجان‌زده و مسرورم. البته من سادیسم ندارم که از جمع شدن یکی دو جین از مخالفان قسم خورده دولت که می‌خواهند سر به تن آقای روحانی نباشد، خوشحال شوم. صدالبته که من می‌دانستم آنها به بهانه توافق ژنو، یا به بهانه هم نه، واقعا و از سر صدق به واسطه توافق ژنو می‌خواهند صدر و ذیل دولت را به زیر سوال ببرند. اتفاقا هم همین اتفاق افتاد.
اگرچه موضوع همایش «توافق ژنو و دلواپسی‌ها» انتقاد از سیاست هسته‌یی دولت بود، اما دوستان فرصت را از دست ندادند و هرچه می‌خواستند نثار دولت کردند. البته برخی از آنچه که گفتند خالی از طنز نبود، مثلا گفته شد «دولت روحانی هنوز 24 خرداد را نگرفته»؛ «با 50 درصد رای می‌خواهند کودتا کنند»؛ «درب دهن منتقدین را نمی‌شود بست»؛ «نگران استبداد و دیکتاتوری هستیم»؛ «دولت زورگو است»؛ «دولت در شعار وعده توسعه سیاسی می‌دهد، اما در عمل گلوی منتقدین را منظما بیشتر دارد فشار می‌دهد»؛ «دولت ظرفیت پذیرش نقد ندارد» و... یکی از زیباترین طنزهایی که گفته شد این بود: «دولت پیام ثبت‌نام یارانه از سوی مردم را نگرفته.» اما به هر حال اصل مطلب دلواپسی شرکت‌کنندگان در خصوص برنامه‌های هسته‌یی دولت و به خصوص توافق ژنو بود.
اما این وسط من چرا آنقدر از همایش «دلواپسی» به وجد و نشاط آمده بودم؟ برای اینکه شرکت‌کنندگان در این کنفرانس متوجه نبودند که چگونه از هول حلیم افتادند در دیگ. آنان در یک بعدازظهر بهاری زیبا در سفارت امریکا در تهران و طی چند ساعت «تابو»یی را شکستند که من ظرف 10 سال نتوانسته بودم حتی یک ترک خیلی کوچک که با رادیولوژی هم نتوان آن را دید، در آن به وجود بیاورم. آنها خیلی صریح، علنی، مستقیم و شفاف سیاست هسته‌یی دولت را به زیر سوال برده و تقریبا تا مرز متهم کردن مسوولان به خیانت جلو رفتند.
البته می‌گویم تا مرز چون در عمل خیلی صریح دولت را متهم به عقب‌نشینی، وادادگی، تسلیم، مرعوب امریکا و غرب شدن و... کردند. آنان در آن چند ساعت بلایی بر سر استراتژی و برنامه هسته‌یی دولت روحانی آوردند که من ظرف هشت سال دولت اصولگرا و قریب به 10 ماه دولت روحانی نتوانسته بودم یک میلیونیوم آن را بیان کنم. بارها و بارها بنده در خصوص انتقاد از سیاست هسته‌یی دولت قبلی مطلب نوشتم و به‌رغم آنکه آنقدر محافظه‌کارانه و آبکی می‌نوشتم که خودم از خودم بدم می‌آمد، معذلک دوستان هیات تحریریه آخر شب و درست زمانی که صفحه‌بندی تمام شده بود اطلاع می‌دادند که متاسفانه نشد.
توضیح آنها نیز همیشه این بود که «نمی‌توانیم»، «دستمان بسته است» البته یک بار این اتفاق افتاد و در آن هیجان و شلوغی بعد از پیروزی آقای روحانی در انتخابات بنده در هفته‌نامه «ستاره صبح» مطلبی علیه سیاست هسته‌یی کشور نوشتم و آنها هم در اوج هیجانات آن روزها یا ناپرهیزی کردند یا از دست‌شان در رفت و آن را چاپ کردند. جالب است که همان روز اخطاریه رسمی به واسطه چاپ آن مقاله دریافت می‌کنند.
البته از حق نباید گذشت و باید منصف بود که درتمام مناظره‌ها در دانشگاه‌ها و رادیو «گفت‌‌وگو» من هر وقت مساله هسته‌یی پیش می‌آمد مخالفت خودم را صراحتا می‌گفتم. اما در حوزه مطبوعات این آرزو و حسرت به دلم مانده بود که یک بار در مطبوعات مستقل علیه هسته‌یی بتوانم بنویسم. شاید خوانندگان حالا متوجه شوند که چرا من روز شنبه 13 اردیبهشت از برپایی همایش «دلواپسی» به وجد آمده بودم، نمی‌شود که در کشور سیاست یک بام و دو هوا در مورد موضوعی باشد.
مثلا یک عده به نام «جبهه پایداری» بتوانند هر چه می‌خواهند علیه سیاست هسته‌یی‌مان بگویند، اما زیباکلام حق نداشته باشد علیه هسته‌یی‌مان اظهارنظر کند. نمی‌شود که سیاست‌های هسته‌یی ما زمانی که در وضعیت مدارا و مصالحه با غرب قرار می‌گیرد، خیانت باشد و بشود به آنها حمله کرد و هر چه می‌خواهیم به مسوولان نسبت دهیم، اما زمانی که سیاست‌های هسته‌یی ما برعکس درجهت تخاصم و رویارویی با غرب است احدی مجاز نباشد که حتی یک خط علیه آن بگوید یا بنویسد. بالاخره یا می‌شود و می‌توان سیاست هسته‌یی کشور را مورد نقد قرار داد یا نمی‌شود.
بنده همانقدر که تندروها معتقدند که سیاست‌های هسته‌یی آقای روحانی غلط است، معتقدم سیاست‌های هسته‌یی دولت گذشته نادرست و غیرمسوولانه بوده. نمی‌شود که ما به منتقدان هسته‌یی دولت قبلی اجازه نوشتن حتی یک سرمقاله در روزنامه ندهیم، همچنان که نمی‌دادیم، اما به مخالفان سیاست هسته‌یی روحانی رخصت دربست بدهیم که هر چه خواستند بگویند و بنویسند. نمی‌شود که منتقدان سیاست‌های هسته‌یی دولت قبلی را به اتهام «تشویش اذهان عمومی» و «تبلیغ علیه نظام» به دادگاه احضار کنیم اما به مخالفان سیاست‌های هسته‌یی آقای روحانی نشان ذوالفقار و شیر و خورشید هم بدهیم.
اگر قرار است چراغ برای نقد برنامه‌های هسته‌یی سبز شود و سبز بماند و بتوان برنامه‌های هسته‌یی را نقد کرد ، در آن صورت نمی‌توان گزینشی برخورد کرد.
اگر «دلواپسی»چی‌ها نگران آن هستند که در نتیجه کاهش سرعت برنامه‌های هسته‌یی‌مان و توافق با غرب به مملکت ضرر و زیان وارد خواهد شد و به آنها این حق باید داده شود که انتقاد و اعتراض‌شان را بنمایند، در آن صورت چرا اگر صادق زیباکلام‌ها معتقد بودند که اتفاقا به واسطه افزایش سرعت برنامه‌های هسته‌یی ما است که به مملکت ضرر و زیان هنگفتی وارد شده، آنان نتوانند این انتقاد را وارد کرده و جلوی اعتراض‌شان را باید می‌گرفتیم؟
راستی را آن است که دوستان مخالف دولت در همایش «دلواپسی» تابویی را شکستند که منتقدان برنامه هسته‌یی سال‌هاست در حسرت و آرزوی شکسته شدن آن بودند. شخصا از «دلواپسی»چی‌ها واقعا تشکر می‌کنم.
1393/2/15
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نامه نیوز]
[مشاهده در: www.namehnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 56]
-
گوناگون
پربازدیدترینها