تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
تعمیرگاه امداد خودرو کرمان موتور
تعمیرگاه امداد خودرو کرمان موتور
تعمیرگاه امداد خودرو کرمان موتور
تعمیرگاه امداد خودرو کرمان موتور
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1818135889
چرا مرکل به ساز اوباما نمي‌رقصد؟
واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری موج:
۱۴ ارديبهشت ۱۳۹۳ (۹:۲۹ق.ظ)
خراسان: چرا مرکل به ساز اوباما نمي‌رقصد؟
به گزارش خبرگزاري موج، خراسان نوشت: بالاخره فاجعه خودنمايي کرد. در جديدترين پيامد مهم ترين نبرد نيابتي امروز جهان، گروه‌هاي راست گراي افراطي در شهر "اودسا"ي اوکراين مخالفانشان را زنده زنده در آتش سوزانده اند. 175 نفر هر طور شد جان به در بردند، اما 43 نفر در آتش سوختند. حالا اعضاي اتحاديه اروپا، آمريکا و روسيه بايد بار ديگر پرونده آن چه در چند ماه گذشته انجام داده اند، را مرور کنند. فاجعه در اوکراين مي تواند خيلي بيش از اين دامنه پيدا کند. اما آن ها چگونه مي توانند آتش شعله گرفته در اوکراين را خاموش کنند؟ به نظر مي رسد راه حل اين بحران از 2 حالت کلي خارج نيست. يک راه اين است که روسيه کوتاه بيايد، به الحاق شبه جزيره کريمه قناعت کند و اجازه بدهد که آنارشيست هاي قديم و دولتمردان جديد اوکراين براي زخم هاي شديد اجتماعي و اقتصادي اين کشور علاجي بيابند. با اين فرض که آن ها بتوانند خون ريزي‌هاي قومي و نژادي در کشورشان را که دارد به انباشت نفرت جمعي تبديل مي‌شود، کنترل کنند. در مقابل راه ديگر اين است که کشورهاي غربي خود را براي پرداختن هزينه‌هاي آشوبي که در حياط خلوت روسيه ايجاد کرده اند، آماده کنند، شکست را بپذيرند و به فدرالي شدن نظام سياسي اوکراين تن بدهند. اين چنين، برنامه ريزي آن ها براي الحاق اوکراين به پيمان آتلانتيک شمالي به هم مي خورد و آرزوي کشاندن سپر دفاع موشکي ناتو به لب مرز روسيه تا اطلاع ثانوي به بايگاني سپرده مي شود.
اکنون در بحبوحه اين بحران، مرکل در واشنگتن به ديدار اوباما رفته است. آلمان، پرجمعيت ترين کشور اروپايي، بزرگ ترين صنعت اتحاديه اروپا و چهارمين کشور جهان از نظر توليد ناخالص داخلي است. واقعيت اين است که اتحاديه اروپا بدون همراهي آلمان نمي‌تواند در برابر پوتين بايستد و برلين نيز تندروي در برابر روسيه را قبول ندارد. افکار عمومي و نخبگان سياسي و اقتصادي اين کشور بحران در اوکراين را مسئله خودشان نمي دانند. شهروندان و شرکت هاي آلماني حاضر نيستند که هزينه هاي يک جنگ تمام عيار اقتصادي با روسيه را بپردازند. جنگي که اوباما دوست دارد بتواند دستور آغاز آن را صادر کند اما نمي تواند درباره زمان پايان آن به کسي تضميني بدهد. همين روزها و در اوج بحران اوکراين، مدير عامل شرکت آلماني زيمنس شخصا به ديدار ولاديمير پوتين رفت و او را از جهت همکاري متقابل بين روسيه و زيمنس مطمئن کرد. نخبگان سياسي آلمان هم روابط تنگاتنگي با پوتين دارند. همين چند روز پيش رسانه هاي آلماني عکسي نيز از گرهارد شرودر، صدر اعظم پيشين آلمان را منتشر کردند که کمي پس از هفتادمين جشن تولدش، در سن پترزبورگ روسيه ولاديمير پوتين را در آغوش گرفته است. شرودر رئيس کميسيون سهام داران شرکت آلماني نورد-استريم است. اين شرکت از شرکاي اصلي شرکت گازپروم روسيه در اروپا است. گرهارد شرودر همزمان عضو برجسته حزب سوسيال دموکرات آلمان است که در دولت ائتلافي آنگلا مرکل قرار دارد. جالب اين که وزير خارجه دولت مرکل، فرانک والتر اشتانماير نيز عضو همين حزب است. يعني مرکل حتي اگر بخواهد هم نمي تواند رويکرد دولت آلمان عليه روسيه را خصمانه کند. هرچند شخص آنگلا مرکل نيز رابطه صميمانه اي با پوتين دارد. آن ها از 20 فوريه تا به امروز بيش از 10 بار با يکديگر درباره اوکراين گفت و گو کرده اند. جالب اين که اين گفت و گو ها بيشتر به زبان آلماني بوده است. پوتين که افسر سابق ک.گ.ب است، سال هاي زيادي از عمرش را در آلمان شرقي سپري کرده و زبان آلماني را به خوبي صحبت مي کند. رسانه هاي آلماني هم اين روزها هم صدا با رسانه هاي روسي، بيشتر به اين پرسش مي پردازند که دولت کنوني در اوکراين چقدر فاشيست است و چقدر مي توان به عنوان يک شريک براي اتحاديه اروپا به آن اعتماد کرد. بنابراين دور از ذهن نيست اگر بگوييم که بر خلاف ادعاي رسانه هاي غربي، اين اوباما نيست که در حال قانع کردن مرکل است. بلکه اين صدر اعظم آلمان است که دارد آداب پذيرش منطقي يک شکست را به کشورهاي همسايه اش در اروپا و همچنين به ايالات متحده آمريکا مي آموزد. کافي است بروکسل (پايتخت اتحاديه اروپا) و واشنگتن بپذيرند که در اوکراين نيز مثل بسياري از کشورهاي غرب آسيا و شمال آفريقا همه پرسي قانون اساسي جديد برگزار شود. سپس نظام سياسي اين کشور نيز مثل بسياري ديگر از کشورهاي اروپايي، از جمله آلمان، فدرالي شود و بحران به پايان برسد. آيا اوباما براي اتخاذ يک تصميم تاريخي و پايان دادن به بحران اوکراين آماده است؟ يا اين که بايد منتظر خونريزي هاي بيشتري باشيم؟! نبرد نيابتي در اوکراين.
سيدمحمد اسلامي
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری موج]
[مشاهده در: www.mojnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 24]
-
گوناگون
پربازدیدترینها