تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1837954586
کشف یک فناوری مهیج برای نجات قربانیان حوادث تیراندازی
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
کشف یک فناوری مهیج برای نجات قربانیان حوادث تیراندازی پزشکان تلاش دارند با فرستادن ده بیمار زخمی شده توسط گلوله یا سلاح سرد به حالت تعلیق تحرک و کسب زمان بیشتر، جان آنها را نجات بدهند.
اواخر ماه قرار است این قربانیان را که در وضعی میان حیات و مرگ قرار دارند تحت سرما به حالت تعلیق تحرک درآورند و برای اولین بار نوعی تکنیک اورژانسی نوآورانه را روی آنها امتحان کنند. هم اکنون جراحان بیمارستان UPMC پروتستان در پیتزبورگ پنسیلوانیا در حالت آماده باش به سر می برند تا این عملیات را اجرایی کنند که به پزشکان اجازه می دهد برای درمان جراحات منجر به فوت، زمان بیشتری برای درمان به دست آورند. به گفته ساموئل تیشرمن از جراحان بیمارستان که این عمل آزمایشی را رهبری می کند: «حیات را به حالت تعلیق درمی آوریم، اما دوست نداریم ظاهری شبیه داستان های علمی ـ تخیلی به خود بگیرد؛ از این رو به آن انجماد و احیا می گوییم.» این فن مستلزم جایگزینی تمام خون بیمار با یک محلول نمکین است که بسرعت دمای بدن را کاسته و تقریبا همه فعالیت های سلولی را متوقف می کند. پیتر ری از جراحان مشغول در دانشگاه آریزونای توسان می گوید: «اگر بیماران را دو ساعت پس از فوت به ما برسانند، نمی توانیم آنها را به زندگی برگردانیم، اما اگر در آستانه مرگ باشند و به حالت تعلیق در آوریم، احتمال بازگرداندن آنها به حیات پس از رفع مشکلات وجود خواهد داشت.» فواید خنک سازی یا هیپوترمی (کم دمایی) عمدی، چند دهه است به اثبات رسیده است. در دمای طبیعی بدن ـ حدود 37 درجه سانتی گراد ـ سلول ها به منبع تغذیه مداوم اکسیژن نیاز دارند تا بقا داشته باشند. وقتی ضربان قلب متوقف می شود، خون دیگر به سلول ها اکسیژن رسانی نمی کند. مغز بدون اکسیژن فقط می تواند حدود پنج دقیقه دوام بیاورد و صدمات بعد از آن جبران ناپذیر خواهد بود. البته در حرارت پایین تر به خاطر کاهش سرعت تمام فعل و انفعالات شیمیایی، سلول ها به اکسیژن کمتری نیاز دارند. می توان گفت به همین دلیل است که گاهی می توان غرق شدگان در دریاچه های یخزده را نیم ساعت پس از قطع تنفس احیا کرد. گاهی در آستانه جراحی مغز، پزشکان با استفاده از کیسه های یخ و جریان دادن خون از طریق یک دستگاه سردساز خارجی، حرارت بدن را می کاهند. این کار تا 45 دقیقه به آنها وقت می دهد جریان خون را متوقف کنند و جراحی را صورت دهند. البته فرآیند سردسازی زمان می برد و فقط از طریق برنامه ریزی و آمادگی لازم قابل انجام است. نشانه های حیاتی قلب خوک ها بتدریج به خودی خود شروع به تپیدن کردند. البته برای به جریان انداختن بعضی، نیاز به شوک بود. اثر خاصی روی توانایی های فیزیکی و شناختی دیده نشد. ری می گوید: «بعد از انجام آن آزمایشات، مردن معنای تازه ای پیدا کرد. هر روز سر کار مرگ افرادی را اعلام می کنم. کسانی که هیچ علامت حیاتی، چه ضربان قلب و چه فعالیت مغزی از خود نشان نمی دهند. هر روز با علم به این که آنها واقعا نمرده اند تکه کاغذی را امضا می کنم. می توانم همانجا و همان لحظه معلقشان کنم، ولی مجبورم جسدشان را رد کنم. عذابَم می دهد که می دانم راه حلی وجود دارد.» اولین بار است این راه حل را روی انسان می آزمایند. ملاقات نهایی این هفته به قصد حصول اطمینان از آمادگی گروه متخصص برای این کار است. پس از آن فقط باید منتظر ورود بیمار مناسب باشند. بیمار مربوط باید دچار ایست قلبی شده و هیچکدام از تلاش ها به قصد احیای ضربانش موثر نبوده باشد. با چنین اتفاقی، تمام اعضای گروه تیشرمن را خبر خواهند کرد. به گفته وی تا آن موقع احتمالا بیمار حدود 50 درصد خون خود را از دست داده و با سینه شکافته شده از راه می رسد. گروه وی هر ماه به یکی از این نمونه ها برمی خورد که احتمال بقایشان کمتر از 7 درصد است. اولین قدم فرستادن محلول نمکین سرد از راه قلب به مغز است، قسمت هایی که در معرض بیشترین آسیب پذیری ناشی از اکسیژن کم قرار دارند. برای انجام این کار باید قسمت پایین قلب بسته شده و به قصد ارسال محلول نمکین، سوندی را در آئورت (بزرگ ترین رگ بدن) کار بگذارند. سپس بست را جدا می کنند تا محلول نمکین به صورت مصنوعی در تمام بدن به جریان در آید. حدود 15 دقیقه طول می کشد تا دمای بدن بیمار به 10 درجه سانتی گراد کاهش یابد. در این موقعیت نه از خون در بدن بیمار خبری است، نه از تنفس وی و نه حتی ذره ای فعالیت مغزی. در این مقطع طبق اصول پزشکی، بیمار فوت شده به حساب می آید. در چنین وضعی، تقریبا هیچ نوع فعالیت سوخت و ساز در بدن صورت نمی گیرد، بنابراین سلول ها می توانند بدون اکسیژن زنده بمانند. در مقابل، سلول ها از طریق فرآیندی موسوم به گلیکولیز بی هوازی (گلیکولیز نوعی فرآیند تبدیلی آنزیماتیک و غیرهوازی است که در آن گلوکز به ترکیبات ساده تری مثل لاکتات یا پیروات تبدیل می شود و انرژی به فرم ATP ذخیره می گردد.) در دمای عادی بدن، این فرآیند می تواند سلول ها را دو دقیقه ابقا کند، اما در دمای پایین بدن، مقدار گلیکولیز چنان پایین است که سلول ها می توانند ساعت ها دوام بیاورند. در مرحله بعد، همه دستگاه های متصل به بیمار را قطع کرده و او را به اتاق عمل انتقال می دهند که در آنجا، جراحان دو ساعت وقت دارند جراحات وارده را ترمیم کنند. سپس محلول نمکین با خون جایگزین می شود. اگر قلب بیمار مانند آزمایش صورت گرفته روی خوک ها به طور خودکار فعال نشد، عملیات احیا صورت می گیرد. خون تازه به آرامی بدن را گرم می کند و جلوی هرگونه صدمه ناشی از احیاء را می گیرد. این فن روی ده نفر آزموده خواهد شد و نتیجه با ده بیمار دیگر با شرایط مشابه که به خاطر در دسترس نبودن گروه جراح از دست رفته اند، مقایسه خواهد شد. سپس عمل را بهبود بخشیده، روی ده نفر دیگر امتحان خواهند کرد تا اطلاعات کافی برای تحلیل به دست آید. ری می گوید: «تصور می کردیم احیای فوت شدگان غیرممکن است، اما همه چیز به زمان دستکاری سلول ها بستگی دارد.» باز کردن پای این فن به بیمارستان ها سختی های زیادی داشته است. از آنجا که این آزمایش طی وضع اورژانسی صورت می گیرد، چه بیمار، چه خانواده اش قادر به دادن رضایت نیستند. این آزمایش تنها از این رو میسر شده که وزارت تغذیه و داروی آمریکا آن را خارج از شرط رضایت مسبوق دانسته است. آن هم از این رو که حیطه آزمایش بیمارانی را در بر می گیرد که شدت جراحاتشان موید مرگ حتمی باشد و راه نجات دیگری نداشته باشند. اعضای گروه به اجبار با دیگران صحبت هایی داشته و چگونگی آزمایش خود را در جراید شرح داده اند. گفتنی است از داوطلبان نیز برای این آزمایش ثبت نام به عمل می آید که تاکنون کسی ثبت نام نکرده است. تیشرمن می گوید امیدوار است بتواند این فن را روی موقعیت های دیگر نیز پیاده کند. فعلا تعلیق تحرک به چند ساعت محدود است، اما این دلیل نمی شود که تعلیق های طولانی تر ممکن نباشد. تیشرمن می گوید: «قصد ما نجات جان انسان هاست، نه فرستادن آنها به مریخ. یعنی می شود بیشتر از چند ساعت بدون جریان خون زنده بمانیم؟ نمی دانم! شاید سال ها بعد کسی راهش را پیدا کند، اما بی شک طول خواهد کشید.» آیا ممکن است خواب زمستانی به حقیقت بپیوندد؟ آیا تعلیق تحرک بلندمدت شدنی است؟ بزودی انسان ها را برای چند ساعت پیش پای مرگ معلق می کنند، اما خواب زمستانی طولانی تر انسانی چه؟ می توانیم سرنخ ها را در ژن های خود پیدا کنیم. «لمور دم کلفت کوتوله» تنها نخستی است که به خواب زمستانی می رود. بعید نیست مغز این جانور مخزن الاسرار مکانیزم های ژنتیکی منجر به این انعطاف پذیری سوخت و سازی باشد. کاترین داسمن از دانشگاه هامبورگ آلمان که سال 2004 همراه همکارانش به این کشف نائل آمدند، به این نتیجه رسیده که احتمالا انسان ها هم ژن های لازم برای خواب زمستانی را دارند، اما آنها را به کار نمی اندازند. مواد شیمیایی هم می توانند در کاهش سوخت و ساز موثر باشند. مارک رات و همکارانش در مرکز تحقیقات سرطان هاچینسون سیاتل با استفاده از هیدروژن سولفید تعدادی موش را شش ساعت به حالت تعلیق فرستاد. این گاز سرعت سوخت و ساز را محدود کرده و باعث می شود مقدار اکسیژن جذب شده توسط سلول ها کاهش یابد. در حال حاضر آنها به بررسی نوعی ماده شیمیایی کاهنده سوخت و ساز می پردازند که به طور طبیعی در بدن یافت می شود. پیتر ری از دانشگاه آریزونا می گوید: «همه چیز به مسائل اقتصادی وابسته است. زمانی که پزشکی می خواندم، پنج دقیقه مرگ مغزی برابر با فوت بود. حالا قادریم این زمان را به چند ساعت افزایش بدهیم. اگر وقت و هزینه اش باشد، افزایش آن به ماه ها و سال ها نیز دور از ذهن نخواهد بود.» راهاندازی مجدد قلب وقتی بیماری که با گلوله یا سلاح سرد مورد جراحت واقع شده را به اورژانس می رسانند، سردسازی تدریجی میسر نیست. اغلب قلب مجروحان به خاطر خونریزی بیش از حد ایست کرده و پزشکان فقط در حد چند دقیقه وقت دارند خونریزی را متوقف کنند و قلب را از نو به کار بیندازند. حتی اگر بتوانند جلوی خونریزی را بگیرند، کار به سهولت پرکردن یک بشکه خالی نیست. فرآیند احیا، بدن را در معرض هجوم اکسیژن قرار می دهد و این هجوم اکسیژنی قادر است موجب آزادسازی ترشحات تازه ای از بافت ها شود که صدمات مرگبار ناشی از بازگردانی جریان را به دنبال خواهند داشت. یافتن راهی برای سردسازی بدن تا آنجا که به وضع تعلیق برسد ـ وضعی که فرد نه زنده است و نه مرده ـ شاید هنگام جراحی زمان بیشتری در اختیار پزشکان قرار دهد. این فن را ابتدا در سال 2002، آقای حسن اعلم و همکارانش در بیمارستان دانشگاه میشیگانِ آن هاربور، روی خوک ها اعمال کردند. آنها خوک ها را به حالت بی حسی درآورده و خونریزی شدیدی را روی آنها اعمال کردند تا اثر تیرخوردگی های متعدد را شبیه سازی کنند، سپس خون آنها را گرفته و با پتاسیم سرد یا محلول نمکین جایگزین کرده، بسرعت دمای خون را تا حدود 10 درجه سانتیگراد پایین آوردند. پس از درمان جراحات، با جایگزینی محلول با خون، دمای بدن خوک ها را بالا بردند. newscientist / مترجم: سیاوش شهبازی
پنج شنبه 11 اردیبهشت 1393 5:00 بازدید:0
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 59]
-
گوناگون
پربازدیدترینها