واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: هاجسون: شانس اروپایی ها برای قهرمانی بیشتر است
تب فوتبال با آغاز جام جهانی برزیل بالا می رود و هواداران این رشته در سراسر جهان منتظرند ببینند در نهایت چه تیم و از چه قاره ای جام را به خانه می برد. برزیل میزبان این دوره از رقابت هاست، تیمی که با هدایت اسکولاری می کوشد تا جام در این کشور نگه دارد. نکته جالب توجهی که به تیم های همسایه برزیل برای قهرمانی در این دوره ترغیب می کند این است که از سال 1930 (اولین دوره جام جهانی) هر زمان که کشورهای آمریکای جنوبی میزبانی را برعهده داشتند نه تنها تیم اروپایی قهرمان نشدند بلکه جام قهرمانی نیز در این قاره حفظ شده است. این همان موضوعی است که روی هاجسون در بخش دوم گفت و گویش با سایت فیفا بیان کرده. انتخاب ملی پوشان از دیگر چالش هایی است که سرمربی انگلیس برای پشت سر گذاشتنش وقت زیادی ندارد. تاکنون 7 دوره جام جهانی در کشورهای آمریکایی برگزار شده و در هر 7 دوره نیز قهرمانی به تیم های آمریکای جنوبی رسیده. فکر می کنید این نتایج اتفاقی بوده یا عوامل دیگری دخیل بوده اند؟منصفانه که به قضیه نگاه کنید می بینید که امتیاز میزبانی چقدر تاثیرگذار است. به عنوان نمونه جام جهانی 1998 فرانسه و 2006 آلمان؛ هر دو میزبان قهرمان شدند. آن ها با کمترین آمادگی به زمین رفتند و در حالی که کسی انتظار نداشت عملکرد فوق العاده ای داشتند. سال 2002 ژاپن و کره جنوبی بسیار بیشتر از حد تصور پیش رفتند، سال 1958 سوئد به فینال می رسد و در مورد جام جهانی 1996 انگلیس هم بهتر است چیزی نگویم. بنابراین فکر نمی کنم امتیاز بازی در خانه و تاثیر آن در نتایج چیز عجیبی باشد. این جواب ساده ای است به این سوال که چرا کشورهای آمریکای جنوبی در قاره خود خوش درخشیده اند. البته شرایط آب و هوایی نیز بی تاثیر نخواهد بود. با این حساب تیم های اروپایی شانسی در این دوره ندارند؟تیم های اروپایی قوی تر از گذشته شده اند و به بازی در شرایط مختلف عادت کرده اند. در واقع شانس اروپایی ها برای قهرمانی بیشتر شده. تیم های آمریکای جنوبی بازیکنان زیادی به اروپا صادر کرده اند. تعداد کمی از بازیکنان تیم ملی برزیل در داخل این کشور بازی می کنند و اروگوئه و آرژانتین نیز تقریبا تمامی ملی پوشانشان در کشورهای دیگر هستند. دیگر مثل قدیم نیست که برزیلی های ناشناخته در جام جهانی مشهور شوند. گارنیشا و پله در کشور خودشان بازی می کردند و مشهور هم بودند اما هر چهار سال یک بار در جام جهانی شهرتشان به بالاترین حد ممکن می رسید. از هر فوتبال دوست انگلیسی که بپرسید می تواند چندین بازیکن برزیلی را نام ببرد. چراکه نیمی از برزیلی ها در لیگ انگلیس بازی می کنند یا با حضور در لیگ قهرمانان اروپا با تیم های جزیره مصاف می دهند. از تماشای بازی ملی پوشان انگلیس در تیم های باشگاهی شان چه احساسی پیدا می کنید؟ عصبی می شوید؟نه به هیچ وجه. برنامه طولانی مدت مشخصی برای کار کردن با این تیم دارم. در هفته های اخیر برنامه ام قطعی شده و می دانم با این بازیکنان چه کار می خواهم انجام دهم. وقتی حرف از عصبانیت می زنید فقط یاد جی رودریگز می افتم، بازیکنی که لیگامنت پایش حسابی آسیب دید و من آن صحنه را از روی سکوها دیدم. امیدوارم دیگر شاهد چنین اتفاق هایی نباشم. با این حال دلیلی برای عصبانیت و ناراحتی نمی بینم اینگونه اتفاق ها اصلا قابل کنترل نیستند. همانطور که گفتم امیدوارم هیچ بازیکنی در هیچ تیمی دچار چنین مصدومیتی نشود. برای انتخاب ترکیب نهایی چه نکاتی را مد نظر قرار می دهید؟تنها کاری که می توانم انجام دهم این است که تکلیف خودم و بازیکنان را روشن کنم. اتفاقاتی که در چند بازی آخر بیفتد تاثیری در تصمیمات من ندارند. برا ی انتخاب بازیکن به عملکرد دو سال گذشته آن ها نگاه می کنم. اگر شرایط خاصی پیش بیاید عملکرد چند ماه اخیر را هم در نظر می گیرم. اصولا تصمیم گرفتن براساس اتفاقات هفته های پایانی منطقی نیست. معمولا تصمیماتم را از ابتدای فصل تا پایان فصل زمستان می گیرم. همانند سایر مربیان دوست ندارم درباره عملکرد یک بازیکن خاص، خرید یا فروش و یا حتی حفظ آن صحبت کنم.
نویسنده : شیوا نوروزی
منبع : جوان آنلاين
تاریخ انتشار: 09 ارديبهشت 1393 - 16:55
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 21]