محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830571193
خطاب به علی ربیعی، وزیر محترم کار
واضح آرشیو وب فارسی:الف: خطاب به علی ربیعی، وزیر محترم کار
بخش تعاملی الف - حميد نجف
اشاره: مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های بینندگان الف است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. بینندگان الف می توانند با ارسال یادداشت خود، مطلب ذیل را تایید یا نقد کنند.
تاریخ انتشار : دوشنبه ۸ ارديبهشت ۱۳۹۳ ساعت ۱۶:۵۷
تعدادی موش آزمایشگاهی رو به استخر آبی انداختند، تا ببینند چند ساعت دوام می آورند،حداکثر زمانی که توانستند زنده بمانند ۱۷ دقیقه بود.بار دوم موش ها رو با توجه به اینکه حداکثر ۱۷ دقیقه می توانند زنده بمانند به همان استخر انداختند،اما این بار قبل از ۱۷ دقیقه آنها را از آب گرفتند. بعد از اینکه زمانی رو نفس تازه کردند دوباره اونها رو به استخر انداختند. حدس بزنید چقدر دوام آوردند؟۲۶ ساعت!پس از بررسی به این نتیجه رسیدند که علت زنده بودن موش ها این بوده، که آنها امیدوار بودند تا باز هم دستي نجاتشان دهد، رمز دوام همين بود. نمي دانم اواخر دولت سازندگي بود يا اوايل دولت اصلاحات كه كم كم تفكر بيمار و منفعت طلبانه اي، دست بر روي رويه هاي قانون استخدامي در كشور برد و آن را، نه به نفع شرکت ها و موسسات دولتي و البته نه به نفع طبقه زحمتكش كارگر و كارمند بلكه به نفع اقليتي دلال و واسطه تغيير داد.پيدايش قارچ گونه شركت هاي اقماري پيمانكار به عنوان دلالان جديد نيروي انساني، پولتيك جديدي بود، براي بعضي ازمديران چپاولگر اين شركت هاي كه تنها توليدشان دست رنج كارگران بود.اين شركت هاي جديد التاسيس، تامين كننده نيروي انساني و بعضي از كارفرمايان دولتي آن ميليارد ها تومان سود حاصل از دست رنج كارگران را به جيب زدند و خود را براي هميشه به عنوان لكه هايي سياه در تاريخ استخدام كشور به ثبت رساندند.سو استفاده از شرايط بغرنج اشتغال، بساط بهره كشي هر چه بيشتر از نيروي هاي جوان و تحصيلكرده را دو چندان مي كرد.حقوق اندك و تسويه حساب هاي سالانه باعث نگه داشتن تحميلي كارمندان در يك نقطه و درجا زدن آنان به نفع بعضي ازنيروهاي بي صلاحيت رسمي بود.اين حربه، شايد از روز نخست به بهانه كاهش هزينه هاي جاري دولت، طراحي شده بود. اما اندك اندك با باز كردن مجاري جديد سو استفاد هاي مالي ضمن كاهش انگيزه هاي كاري پرسنل (كه خود بسياري از نا هنجاري هاي ديگر را در دل خود داشت ) منجر به افزايش هزينه هاي جاري دولت شد.اين شكل استثماري از بهره كشي كه تا قبل از اين تنها در نظام هاي آپارتايدي و نژاد پرستي موسوم بود به عنوان تفكري خلاق در دولت سازندگي توسط گروهي نئو تكنوكرات، سرمايه دار بي درد كليد خورد و در دولت هاي بعدي فربه شد. كاركناني كه در غالب شركت هاي پيمانكاري و يا قراردادي جذب شركت ها و موسسات دولتي مي شدند، به هيچ عنوان قادر به ارتقا خود نبودند. از اينرو پس از سال ها در جا زدن به خيل عظيم ناراضيان شغلي مي پيوستند. آنان به دليل تسويه حساب هاي پايان سال هميشه در حالت ابتدايي استخدام و دريافت حداقل ها قرار داشتند. حس نااميدي و سرخوردگي به تدريج بر آنان غلبه مي كرد و از پتانسيل و ظرفيت هاي كاري آنان مي كاست.عدم وجود مقولاتي چون رشد و پيشرفت و از همه مهمتر ارتقا شغلي به مروراز آنان مردگان متحركي ساخت كه ديگرهيچ انگيز ه اي براي رشد خود، سازمان و مهم تر از همه توسعه كشور نداشت.خوشبختانه مقاومت هاي ستودني كارگران و كارمند در برابر اين معضل بزرگ، دولت قبل را وادار به عقب نشيني كرد. با جمع شدن تدريجي بساط دلالان، دولت خود با بستن قرارداد مستقيم با آنان وارد عمل شد. هر چند اين گونه قراردادها هم به دليل تعريف موقتي بودن خود، نمي توانست در دراز مدت پاسخگوي نيازبيش از ۷۰ درصد كارگران و كارمندان قراردادي و پيماني را فراهم آورد، از اينرو مي طلبيد كه تفكر جديدي ضمن ساماندهي اين وضعيت نسبت به يكپارچه سازي نيروها تنها در يك قالب مشخص اقدام نمايد.هنوز هم رد پاي اين دلالان در بسياري از شركت ها و موسسات دولتي و نيمه دولتي نمايان است و زمزمه هاي بازگشت گودزيلا توسط نئو تكنوكرات هاي اطراف آقاي رئيس جمهور كم و بيش به گوش مي رسد. جا دارد كه جنابعالي در اين ايام كه به نام كارگر مزين است به جز تجليل از زحمات اين قشر تلاشگر جامعه، سايه اين دلالان و واسطه هاي مفت خور را از سر كارگران و كارمندان كم كرده و قاطعانه در برابر اين تفكر بيمار در دولت تدبير و اميد كه به جاي ارتقا شغلي كاركنان قراردادي به دنبال لغو مصوبات و بخشنامه ها به منظور باز گرداندن اين پرسنل از قراردادي به شركتي هستند، ايستادگي كنيد.قطعا در بين همكاران شما در وزارتخانه، كارشناساني هستند كه مي توانند ضمن بررسي علمي كاركرد و هزينه اين طرح نخ نما شده گزارش جامع و كاملي را به كابينه ارائه نمايند.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: الف]
[مشاهده در: www.alef.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 63]
-
گوناگون
پربازدیدترینها