واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: یکشنبه ۷ اردیبهشت ۱۳۹۳ - ۱۰:۲۰
محققان دانشگاه خوارزمی (تربیت معلم سابق) روشی حساس، دقیق و تکرارپذیر با هزینه بسیار کمی را پیشنهاد دادهاند که قادر به اندازهگیری مقادیر کم هورمونها در نمونههای زیستی است. به گزارش سرویس علمی ایسنا، هورمونهای استروئیدی اثرات مهمی بر سلامت استخوان، سیستم قلب و عروق، مغز، پوست و کبد دارند. اگر سطح این هورمونها در خون بیش از حد لازم باشد، سمی و سرطانزا خواهند بود. در این تحقیق، به کمک نانوذرات اکسید آهن، جاذبی طراحی شده است که قادر به جداسازی و تعیین مقادیر ناچیز دو هورمون پروژسترون و تستوسترون در پلاسمای خون و ادرار است. حد تشخیص این جاذب برای پروژسترون و تستوسترون به ترتیب 0/05 و 0/07 نانوگرم بر میلیلیتر به دست آمده است. همچنین با استفاده از این روش، محدوده تعیین مقادیر دو هورمون در نمونههای واقعی، به ترتیب 0/08 و 9/2 نانوگرم بر میلیلیتر برای پروژسترون و 7/9 و 97/5 نانوگرم بر میلیلیتر برای تستوسترون گزارش شده است که مطابق با مقادیر به دست آمده در تحقیقات و آزمایشهای بالینی است. روشهای معمول موجود در آزمایشگاهها برای اندازهگیری دو هورمون پیچیده، زمانبر و پرهزینه هستند. به کمک این روش میتوان، مقادیر مورد نظر را در مدت زمانی کوتاه و با دقتی مناسب تعیین کرد. کامیار پورقاضی، دکتری شیمی تجزیه از دانشگاه خوارزمی و محقق طرح در مورد لزوم استفاده از نانوذرات اکسید آهن در این طرح گفت: به طور کلی نانوذرات نسبت سطح به حجم بسیار بالایی دارند. در نتیجه، هنگامی که به عنوان جاذب استفاده میشوند، با به کار بردن مقادیر بسیار کم، جداسازیهای مناسبی رخ میدهد. از طرفی، در صورت استفاده از نانوذرات مغناطیسی، میتوان از خاصیت فوق اشباع نسبی آنها برای انجام یک جداسازی سریع استفاده کرد. ترکیب این دو خاصیت در این کار، سبب به دست آوردن یک روش جداسازی سریع، ساده و موثر، برای اندازهگیری دو هورمون مورد نظر شده است. به گفته وی، مراحل انجام تحقیق بدین صورت است که ابتدا نانوذرات اکسید آهن به روش همرسوبی شیمیایی تهیه شده و سپس توسط اصلاحگر 3-تری متوکسیسیلیل-1-پروپان تیول و نانوذرات طلا اصلاح شدند. این نانوذرات در حضور یک ماده فعال سطحی (سورفکتانت) کاتیونی به عنوان جاذب، برای استخراج و پیش تغلیظ هورمونهای پروژسترون و تستوسترون به کار گرفته شدند. در نهایت، میزان هورمونهای جذب شده، توسط روش HPLC، اندازهگیری شد. محقق طرح یادآور شد: بهترین شرایط عملکرد این جاذب با بهینهسازی عوامل موثری مانند pH محیط، میزان نانوذره مورد استفاده، حجم نمونه و سایر موارد به دست آمد. نتایج این تحقیق که حاصل همکاری اسدالله بیرقی عضو هیات علمی دانشگاه خوارزمی، کامیار پورقاضی و میترا آملی دیوا است، در مجله Analytical methods منتشر شده است. انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 63]