واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: اصلاحطلبان «منش ايثارگري» روحاني را سانسور كردند
خيلي تكراري خواهد بود اما لاجرم به يادآوري هستيم كه اصلاحطلبان كانديدايشان در انتخابات 92 حسن روحاني نبود
«رئيسجمهوري عصر امروز (چهارشنبه) با خانواده شهيدان حسين جاني و ابراهيم محمدي، آزاده و جانباز ۴۵ درصد دفاع مقدس در فضايي صميمي ديدار كرد» اين خبري بود كه عصر چهارشنبه گذشته روي خروجي سايت رياست جمهوري قرار گرفت و روز گذشته در حالي عكس يك روزنامه جوان شد كه در روزنامههاي اصلاحطلب با سانسور مواجه شده بود؛ روزنامههايي كه خيلي احساس متولي و حامي دولت بودن دارند و رئيسجمهور را تنها براي جناح خود مصادره ميكنند و هر كس در هر جايي كوچكترين انتقادي به دولت كند، اين روزنامههاي اصلاحطلب هستند كه ميكوشند با غوغاسالاري و مظلومنمايي از دولت و جريان خود، منتقدان را اقليتي كمسواد و افراطي و. . . معرفي كنند. روزنامههايي كه خبرهاي رئيسجمهور را با آب و تاب و نوشتن حواشي و تحليل و عكسهاي بزرگ در صفحه يك كار ميكنند و ميكوشند هميشه دولت را پر كار و در جمع مردم و. . . نشان دهند، حالا در سكوت خبري با ديدار رئيسجمهور و خانواده شهيد و جانباز برخورد ميكنند.
دولت يازدهم؛ ابزار اصلاحطلبان براي رسيدن به قدرت
خيلي تكراري خواهد بود اما لاجرم به يادآوري هستيم كه اصلاحطلبان كانديدايشان در انتخابات 92 حسن روحاني نبود. آنها با اطمينان از آراي ناچيز كانديدايشان كه پس از باختنهاي متوالي در هفت انتخابات، چيزي جز سرشكستگي بيشتر براي آنان به ارمغان نميآورد، او را مجبور به انصراف كردند و عارف با دلخوري از اين تصميم و بدون نام بردن از فرد خاصي كه به نفعش كنار رفته باشد، از كانديداتوري انصراف داد تا اصلاحطلبان با خيال راحت نقش حامي كانديدايي را كه احتمال حضور در مرحله دوم را داشت، ايفا كنند. آنان با پيروزي حسن روحاني و با اطلاع از اينكه او دقيقاً يك اصلاحطلب نيست، هر جا كه سود و بهرهاي سياسي عايدشان ميشد، با دولت جديد ماندند و هر جا هم كه نشد، سعي كردند با سكوت بگذرند.
ديدار با خانوادههاي شهداي دفاع مقدس و جانباز و آزاده جنگ تحميلي براي اصلاحطلباني كه اين فرهنگ را خشونتآفرين ميدانند، بهرهاي ندارد. انعكاس چنين ديداري براي آنها نه ژست منتقد حكومت بودن را به همراه دارد و نه ميتوانند با شاخ و برگ دادن به آن حس همدردي اتحاديه اروپا و وزارت خارجه امريكا را با خود همراه كنند. تخريب منتقدان هم كه از اين راه به دست نميآيد، پس چه بهتر آنكه به بالا رفتن رتبه حسن روحاني در نظرسنجي تايم از باراك اوباما دلخوش باشند و با ذوقزدگي آن را تيتر كنند كه اين روزها، گويي هنگامه معيار و ملاك بودن رئيسجمهور مؤدب و باهوش كدخداي جهان است! (امري كه در واقع امر تخفيفشان رياست جمهوري اسلامي ايران است، چه آنكه مگر تايم و اوباما چه اعتباري دارند كه حالا ذوقزده چنين اتفاقي باشيم؟!)
براي اصلاحطلبان و اعوان و انصار رسانهايشان روحاني و دولتش زماني اعتبار دارد كه بر مدار خواستههاي آنان بچرخد. تعبير آنان از دولت يازدهم، دولت چهارساله است و همين تعبير به صراحت نوع نگاه اصلاحطلبان به دولت
كارگزاراني – اصلاحطلب روحاني را نشان ميدهد؛ نگاهي كه اين دولت را نه از خود بلكه ابزاري براي رسيدن دولت به خوديها ميداند؛ ابزاري كه توانسته قوه مجريه را از دست رقباي ديرينه اصلاحطلبان بگيرد و اصلاحطلباني كه هميشه در قدرت بودن را حق خود ميدانند، حالا منتظرند حسن روحاني در دور بعدي اين امانت(!) را به آنان تحويل دهد! اين ميانه و تا رسيدن موعد تحويل امانت البته آنها دولت را تنها نخواهند گذاشت اما حمايت آنان مشروط به برآورده شدن خواستهها و تأمين منافعشان است. هر جا براي آنان بهرهاي به همراه نداشته باشد، آنان سرگرم كار خود ميشوند و لزومي نميبينند ظرفيت رسانههايشان را خرج روحاني كنند.
پيشتر در جريان تبليغات بسيار دولت براي دعوت مردم به انصراف از دريافت يارانه نقدي نيز رسانههاي اصلاحطلب تمايلي براي همراهي با دولت از خود نشان ندادند.
رئيسجمهور مصادرهپذير!
در بررسي تعاملات روحاني و اصلاحطلبان جاي توجه به اين نكته هم بسيار هست كه گرچه اصلاحطلبان شديداً اهل مصادره دولت به نفع جريان خود هستند اما روحاني نيز نشان داده در برخورد با زيادهخواهيهاي آنان از اعتماد به نفس چنداني برخوردار نيست و گويي پيروزي خود را زياده مديون آنان ميداند كه چندان توان رويارويي با اصلاحطلبان را در خود نميبيند! و بايد گفت كه مصادرهپذير شده است.
شايد خيلي افراد و گروهها بخواهند فرد پيروز يك انتخابات يا مقام و مسئولي را به نفع خود مصادره كرده و از محبوبيت وي براي خويش آبي گرم كنند، اما آيا آن مسئول بايد اجازه چنين كاري را بدهد؟!
رئيسجمهوري كه رأي ضعيف كمتر از 51درصد دارد و تا قبل اعلام نتايج هم يقيني بر رأيآورياش نبوده است، شايد چندان هم بيراه نباشد كه ادعاهاي اصلاحطلبان در مديون دانستن پيروزياش به حمايت آنان را باور كند و حتي براي پيروزي در انتخابات بعدي هم چشم اميد به آنان داشته باشد! چشم اميدي كه معلوم نيست با آنچه پيشتر در مورد انتظار اصلاحطلبان براي تحويل گرفتن امانت رياست جمهوري از دستان روحاني گفتيم، مدبرانه به نظر برسد.
يك بار ديگر به انتخابات 92 نگاه كنيم؛ اصلاحطلبان بيرأي، كانديدايشان را در پاي حسن روحاني قرباني كردند و پشت روحاني سنگر گرفتند. در واقع آنان حامي روحاني نبودند بلكه اين روحاني بود كه با اجازه دادن به اصلاحطلبان براي حمايت از او، آنان را از انزواي سياسي پس از باختهاي متوالي انتخاباتي و وقايع فتنه 88 به متن جامعه دعوت كرد. روحاني ناجي اصلاحطلبان شد و حالا بايد ديد آيا رئيسجمهور با واقعبيني در تحليل ميتواند خود را از اين زير دين بودن كاذب رها سازد؟
نویسنده : كبري آسوپار
منبع : روزنامه جوان
تاریخ انتشار: 06 ارديبهشت 1393 - 18:15
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 67]