واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا:
ثمرات همگرایی تهران- ریاض - حسین صادقی* مناسبات ایران و عربستان در تمام سال های پس از انقلاب اسلامی مراحل مختلفی از تعامل تا تقابل را پشت سر گذاشته است. افزایش منازعه میان دو کشور طی سال های اخیر باعث شده تا ازسرگیری تعامل روابط تهران- ریاض از اهمیت و حساسیت بیشتری نسبت به سایر مناسبات در منطقه برخوردار باشد.
این در شرایطی است که هر دو بازیگر مهم منطقه ای می دانند که تداوم نزاع و خصومت به پیامدهای منفی برای هر دو کشور منجر خواهد شد. ایران و عربستان علاوه بر همسایگی که ضرورتاً پرداختن به موضوعاتی مانند امنیت، ثبات و توسعه در چارچوب منافع همسایگی را طلب می کند در حوزه های زیر با یکدیگر اشتراک نظر دارند؛
- امنیت خلیج فارس، انتقال جریان نفت، آزادی رفت و آمد کشتی های تجاری
- نفت، انرژی و مسائل مربوط به سازمان تولید کنندگان نفت (اوپک)
- جهان اسلام و چالش های فراروی طرفین
- تحولات مرتبط با شمال آفریقا و خاورمیانه
- امنیت و ثبات در عراق، سوریه، یمن، مصر و بحرین
برای مدیریت مناسبات در این حوزه سه پارادایم منازعه، رقابت و همکاری و مشارکت برای تأمین منافع متقابل مطرح است، اما آنچه متأسفانه در حال حاضر رخ داده آن است که در مناسبات سیاسی دو کشور رویکرد منازعه جایگزین سایر رویکردها در حوزه های مختلف بویژه سوریه، عراق و لبنان شده است. نه تنها این وضعیت برای هر دو کشور بسیار پرهزینه است، بلکه پیامدهای منفی و بسیار خطرناکی را در پی خواهد داشت. از جمله آن که در جریان اختلافات ایران و عربستان، بستر مناسبی برای رشد گروه های افراطی و تروریستی ایجاد شده که مسلماً نه به نفع جمهوری اسلامی ایران است و نه به سود پادشاهی عربستان سعودی.
ایران از بی ثباتی و به هم ریختن اوضاع منطقه بویژه در عربستان سعودی، سودی نمی برد و امنیت، ثبات و توسعه پایدار منطقه و همکاری های منطقه ای را فراتر از تفاوت ها و اختلافات تاریخی و مذهبی تلقی می نماید.
از این رو عربستان نیز در نهایت به این جمع بندی خواهد رسید که روش تعامل و همکاری را جایگزین منازعه کند. در صورت چنین اقدامی تصور می شود که جمهوری اسلامی ایران به گونه ای حرکت کند که عربستان به این باور برسد که ایران، خواهان نادیده گرفتن منافع عربستان در حوزه های مشترک نیست، بلکه می خواهد همکاری و رقابت سازنده در حوزه های مزبور را داشته باشد. از این رو یک گفت وگوی سازنده، برادرانه و صمیمانه می تواند کمک شایسته ای به بهبود وضعیت و رسیدن به شرایط بهتر کند.
البته در این مسیر، نیازی نیست رهبران و مسئولان دو کشور از طریق رسانه ها و بلندگوهای تبلیغاتی یا از طریق طرف ثالث از نظرات و دیدگاه های یکدیگر مطلع شوند. کانال مستقیم دیپلماتیک در سطوح مختلف، بهترین راه برای رسیدن به نقطه مطلوب و قابل قبول برای هر دو طرف خواهد بود. گفتنی است بهبود مناسبات دو کشور پیامدهای سازنده ای برای این دو بازیگر مهم منطقه دارد که برخی از این پیامدها به شرح زیر است:
- تأمین امنیت و برقراری ثبات و توسعه پایدار در منطقه
- مقابله با افراط گرایی و فراگیر شدن اسلام میانه رو و معقول
- بهره برداری مفید و مثبت جهان اسلام و تصحیح تصویر کنونی اسلام در غرب
- هم افزایی پتانسیل های موجود فی مابین در ابعاد مختلف اقتصادی، فرهنگی، نظامی و تأثیر این همکاری بر دنیای عرب و اسلام
- بسترسازی برای همکاری های جامع و کارآمد استراتژیک در منطقه
- همکاری های سازنده در سازمان های منطقه ای و بین المللی که رشد و توسعه منطقه را در پی خواهد داشت
- حرکت هماهنگ و سازمان یافته با اهداف مشترک در جهت ریشه کن کردن تروریسم و افراط گرایی در تمامی اشکال آن
- اقدام های مؤثر و سازنده مبتنی بر واقعیات منطقه در جهت تحقق امنیت دسته جمعی
*سفیر سابق ایران در عربستان
* یادداشت اول دفتر روزنامه ایران
اول**1104
انتهای پیام /*
Contact the editor:
[email protected]
01/02/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 55]