تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1814713222
بیگدلی: توافق ژنو الگویی برای حل دیگر مسائل ایران و غرب است
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا:
گفت و گوی تفصیلی ایرنا با استاد دانشگاه شهید بهشتی بیگدلی: توافق ژنو الگویی برای حل دیگر مسائل ایران و غرب است تهران-ایرنا-«علی بیگدلی» استاد دانشگاه شهید بهشتی و صاحبنظر در مسایل بین المللی در گفت و گو با ایرنا تاکید کرد که مهمترین برآیند توافق هسته یی این بود که ما را با دنیای غرب آشتی داد.
قرارمان با او در یک روز بهاری و در دفترش در گروه تاریخ دانشگاه شهید بهشتی بود؛ دفتری که پر است از کتاب های تاریخی و سیاسی و البته پایان نامه ها و تحقیق های دانشجویی. علی بیگدلی از چهره های شناخته شده در فضای علمی و البته رسانه یی است. در «قم» متولد شده و در عین حال «دنیادیده» است. تخصص دانشگاهی اش در زمینه ی تاریخ روابط بین الملل، تاریخ اندیشه ی سیاسی و علوم سیاسی است.
ترجیع بند سخنان بیگدلی در گفت و گو با ایرنا، تاکید بر کاهش تنش و آشتی با غرب و نکوهش تندروها چه در ایران و چه در غرب است. او از دیپلماسی روحانی از این نظر که چهره ی ایران در جهان را تغییر داد استقبال کرد و نسبت به آینده ی گفت و گوهای هسته یی نگاه خوشبینانه یی داشت. هرچند بیگدلی به مسیر دشوار پیش رو در این گفت و گوها نیز اذعان کرد. استاد دانشگاه شهید بهشتی بر این نکته بارها تاکید کرد که توافق هسته یی زمینه و مقدمه یی برای حل دیگر مسایل اختلافی بین ایران و غرب است.
در ادامه، متن کامل گفت و گو با علی بیگدلی را می خوانیم؛
***ایرنا: به نظر شما آمریکا در فرایند توافق هسته یی میان ایران و 1+5 از پاییز پارسال تاکنون چه نقشی ایفا کرده است و تا چه اندازه در مسیر حل و فصل اختلاف ها نقش آفرین بوده است؟
**بیگدلی: «باراک اوباما» رییس جمهوری آمریکا در تبلیغات خود در دور دوم انتخابات سال 2012 میلادی اعلام کرد که ما در خاورمیانه با سه مشکل عمده رو به رو هستیم که تلاش خواهم کرد در چهار سال آتی این مشکل ها را حل کنم؛ مشکل نخست حل موضوع هسته یی ایران؛ دوم موضوع سوریه و مشکل سوم نیز صلح فلسطین و اسراییل است.
بنابراین اراده ی حاکم بر سیاست خارجی آمریکا بر این بود که موضوع هسته یی ایران سروسامان داده شود و این مساله را به عنوان یک نقطه ی عطفی در سیاست خارجی آمریکا ثبت کند؛ مساله یی که ممکن بود در دوره ی «جورج بوش» رییس جمهوری پیشین این کشور تبدیل به جنگ می شد. اوباما از این جهت که برنده ی جایزه ی صلح نوبل نیز بود علاقه مند به در پیش گرفتن روش های جنگی مانند بوش نبود؛ بنابراین تصمیم گرفت که موضوع هسته یی را با تکیه بر دیپلماسی حل و فصل کند.
از این رو، ما در ارتباط با موضوع هسته یی از دو نوع دیپلماسی بهره بردیم؛ از یک طرف دیپلماسی مخفی در بین کارشناسان ما و کارشناسان آمریکایی در کشورهایی بجز این دو کشور (کشورهای ثالث) اتفاق می افتاد و از طرف دیگر دیپلماسی آشکار در جریان است که همگان در جریان آن قرار گرفته اند. آنچه از سوم آذر زیر عنوان توافقنامه ی اولیه اتفاق افتاد، به طور کلی برای ورود دولت جدید ایران به فضای بین المللی گام مهمی بود که خود این مرحله به عنوان موفقیتی بزرگ قابل بررسی است. بدون شک و تردید امضای توافقنامه ی هسته یی ژنو مورد رضایت اوباما بود. برخلاف آنچه در ظاهر نشان داده می شد، اوباما تلاش داشت تا موضوع هسته یی ایران را از طریق دیپلماسی حل کند و تا حدود زیادی نیز به این نتیجه رسید. علت این که بنده اعتقاد دارم آمریکا به دیپلماسی روی آورد و از طرح های نظامی برای حل این موضوع دوری جست، به خاطر این است که واشنگتن در برابر تل آویو و ریاض به عنوان دو یار قدیمی و قدرتمند خود در منطقه ایستادگی کرد؛ زیرا آن ها خواهان حمله ی نظامی به ایران بودند.
***ایرنا: همانطور که در جریان هستید در مجموع، دموکرات ها در ایالات متحده نسبت به جمهوری خواهان گرایش بیشتری به گفت و گو در حل مسایل دارند و این دوره ی دوم ریاست جمهوری دموکرات ها در این کشور است که نزدیک به دو سال نیز از عمر آن می گذرد. همان طور که اشاره کردید اوباما پیش از این نیز جایزه ی صلح نوبل گرفته بود. پس چرا حل مسالمت آمیز موضوع هسته یی با کشور ما نه تنها در طول چند سال پیش عملی نشد، بلکه به طور دایم کشور ما تهدید به حمله ی نظامی می شد؟
**بیگدلی: در این ارتباط لازم است که به انتخابات ریاست جمهوری ایران نیز توجه شود. این مسایل به خاطر شخص «محمود احمدی نژاد» رییس جمهوری پیشین کشور ما بود. وی در همان ماه های نخست دوره ی ریاست جمهوری خود، بحث «هولوکاست» (نسل کشی یهودیان بوسیله ی نازی ها) را مطرح کرد که با طرح این موضوع، فضای سیاست خارجی ما را به هم ریخت؛ یعنی ما را به یک عنصر نامطلوب در عرصه ی بین المللی تبدیل کرد. بنابراین راه دیپلماسی و گفت و گو بین ایران و جهان (بخصوص غرب) را به بن بست کشانید. وی همچنین با سخنرانی هایی که در مجمع عمومی سازمان ملل متحد ایراد می کرد، هیچ فضایی را برای گفت و گو باز نگذاشته بود.
این در حالی است که شعارهای انتخاباتی روحانی سرشار از مفاهیمی چون تدبیر، آشتی، هم نشینی و مذاکره بود. وی بعد از برنده شدن در انتخابات ریاست جمهوری ایران، هم فضای داخلی را آرام کرد و هم فضای بین المللی را از آن حالت بسته (جمود) که احمدی نژاد به وجود آورده بود رهایی بخشید و انعطاف پذیری را به سیاست کشور تزریق کرد. بنابراین آمریکایی ها نیز به این سمت حرکت کردند؛ به طوری که مشاهده کردیم با وجود مخالفت های شدید اسراییلی ها بخصوص در برابر لابی قدرتمند یهودی در آمریکا (آیپک)، اوباما در برابر خواست آن ها ایستادگی کرد و از طرف دیگر در برابر خواست کشورهای عرب حوزه ی خلیج فارس نیز که در صدر آن ها عربستان سعودی قرار داشت، مقاومت کرد.
بنابراین توافق هسته یی تا کنون موفقیت آمیز بوده است و بخش زیادی از این پیشرفت مرهون تیم قوی گفت و گو کننده هسته یی ماست که دنیا را می شناسد و با دیپلماسی آشنایی دارد. از این رو، مهم ترین برآیندهای امضای توافق نامه ی هسته یی این بود که ما را با دنیای غرب آشتی داد و آن دشمنی (خصومتی) که غرب نسبت به عملکرد احمدی نژاد داشت به پایان رسید و در نتیجه فضایی جدیدی را به وجود آورد.
***ایرنا: همان طور که در جریان هستید از زمان شروع گفت و گوهای هسته یی میان ایران و کشورهای 1+5، واکنش های شدیدی از جانب برخی چهره ها و جریان های مخالف دولت چه در داخل ایران و چه در داخل آمریکا صورت گرفته است. این مخالفت ها آیا تاکنون تاثیر بازدارنده یی در پیشبرد این گفت و گوها داشته است و این که هدف از این مخالفت ها چیست؟
**بیگدلی: از شروع گفت و گوهای هسته یی، ما با دو مشکل رو به رو بوده ایم؛ یک طرف نارضایتی داخلی که از بخش افراطی جناح راست ما ابراز می شود و از طرف دیگر همان حالت در آمریکا نیز وجود داشت. فشارها در آمریکا تا زمانی ادامه داشت که رییس آیپک (قدرتمندترین لابی صهیونیستی در آمریکا) اظهار کرد که ما با اعمال تحریم های جدید علیه ایران موافق نیستیم. از آن زمان بود که این اظهارنظر هم کنگره را متقاعد کرد و هم از فشارهایی که «بنیامین نتانیاهو» نخست وزیر رژیم صهیونیستی بر اوباما می آورد، کاسته شد.
به عقیده ی من اعتراض بخش تندرو در ایران به این علت است که فکر می کنند حدود 35 سال است شعار اصلی ما مرگ بر آمریکاست و آنچه تاکنون در حوزه ی هسته یی به دست آورده ایم حاصل تلاش جوانان و متخصصان خودمان بوده است و موضوع هایی از این قبیل؛ اما آن ها به این موضوع نمی اندیشند که این دستاورد چه پیامدهایی برای کشور ما داشته است. امروز جامعه ی ما با بحران اجتماعی عمیقی رو به رو است؛ مشکل هایی چون بیکاری، فقر، فساد، فحشا و غیره که نتیجه ی همین تحریم های غرب علیه کشورمان است؛ تحریم هایی که از زبان احمدی نژاد «کاغذپاره» یی بیش نبودند.
به نظر من این توافقنامه باید عملی شود و هیچ راه برگشتی برای کشور ما و همچنین برای غرب وجود ندارد. این امکان وجود ندارد که کشور ما به سال 1990 (سال های پس از پایان جنگ تحمیلی) برگردد و این موضوع برای غرب نیز به همین منوال است. ما خواهان حرکت رو به جلو هستیم که این ویرانه های حاصل از سیاست های نادرست احمدی نژاد را مرمت کنیم و غرب نیز به دلیل این که با بحران اقتصادی شدید رو به روست و بازار ما یک بازار ثروتمندی است، بنابراین قادر خواهند بود که طرح های بسیاری را به اجرا دربیاورند.
***ایرنا: شما به موضوع تندروی ها و مخالفت های داخلی و خارجی اشاره کردید. چندی است که صدور قطعنامه ی حقوق بشری اروپا علیه کشورمان در مجلس با انتقادهای شدید ی مواجه شده است که حتی برخی خواستار توقف ادامه ی گفت و گوهای هسته یی شده اند، به نظر شما مخالفتی به این شدت نسبت به صدور چنین قطعنامه یی آن هم از جانب پارلمان اروپا که مصوبه های آن مشورتی است، لازم بود؟
**بیگدلی: بیانیه ی پارلمان اروپا ارزش واکنشی به این سنگینی از طرف سران قوا و همچنین نماینده های کشورمان نداشت. این قطعنامه از اهمیتی برخوردار نیست. در شرایطی که ما در تعامل با غرب قرار گرفته ایم و فضای جدیدی در ارتباط با غرب ایجاد کرده ایم، چنین قطعنامه یی نمی تواند این روابط را تیره سازد و ما نیز نباید در تیره شدن روابط اقدامی انجام دهیم. پیام من به نماینده های این جناح تندرو که در مجلس حضور دارند این است که نگاهی به پشت دیوارهای مجلس بیندازند و یک دید کلی و همه جانبه یی به تمام جامعه داشته باشند و ببینند که اینک جامعه ی ما با چه مشکل هایی رو به روست. مشکل های ما با ابزارهای داخلی مان قابل حل شدن نیست و به طور حتم نیاز است تا برای آشتی کنان به سمت جهان پیش برویم. هیچ کشوری در دنیا نخواهد توانست که درهای خود را به روی جهان ببندد و تنها با تکیه بر خود، تمام نیازمندی هایش را برطرف سازد. در مرحله یی که ما به سرعت در عرصه ی جهانی شدن به جلو حرکت می کنیم، چنین واکنشی به هیچ عنوان ضرورت نداشت.
در مورد سفری که قرار بود هیاتی به ریاست «کاظم جلالی» رییس گروه روابط پارلمانی جمهوری اسـلامی ایـران و اروپا به این قاره ی سبز انجام شود، اما در نهایت لغو شد، باید عرض شود که چرا قهر؟ متاسفانه قهر کردن تنها در جوامع سنتی از جمله کشور ما بسیار رایج است. هیات پارلمانی ما می توانست با شرکت در پارلمان اروپا، همانجا با صدور بیانیه یی اعتراض خود را به این قطعنامه ی حقوق بشری اعلام دارد که این رفتار بسیار منظم تر و سیاسی تر بود.
***ایرنا: شما در پاسخ به پرسش پیش اشاره کردید که نماینده های ما لازم است که نگاهی به پشت دیوارهای مجلس داشته باشند و از واقعیت ها و مشکل های موجود در جامعه اطلاع یابند؛ به نظرتان این تصمیم های به زعم شما نادرست، ریشه در ناآگاهی نماینده ها دارد یا اینکه منافع حزبی و گروهی نیز می تواند به انجام این اقدام ها منجر شود؟
**بیگدلی: هر دو موارد بیان شده در این اقدام دخالت دارند و به عبارتی تلفیقی از این دو مورد است. اینجانب تجربه ی تدریس علم سیاست به نماینده های پنج دوره ی مجلس را دارم. دلیل نخست این است که نماینده های ما با مفاهیم سیاست آشنا نیستند و فضای بین المللی را نمی شناسند. تفکر درون گرا به میزانی آن ها را احاطه کرده است که نگاهی به خارج و فضای بیرون نمی اندازند. مشکل ها و مسایلی دامن جامعه را گرفته و تا حدودی نیز منجر به دین گریزی شده است که نیاز به اصلاح ساختار معیوب اقتصادی دارد و ما باید به سمت آن گام برداریم.
***ایرنا: مسوولان و رسانه های غربی استقبال ایران از گفت و گوهای هسته یی را نتیجه ی تحریم های خود می دانند؛ از طرف دیگر مسوولان کشورمان رویکرد دولت جدید در تعامل با جهان را عامل موثری در توافق هسته یی می دانند. نظر شما در این باره چیست؟
**بیگدلی: تحریم ها را نمی توان نادیده گرفت؛ تحریم ها به شدت بر جامعه ی ما تاثیرگذار بوده است و تمام فعالیت های اقتصادی ما را به رکود کشانده است. تحریم نه تنها بر جنبه های اقتصادی، بلکه بر جنبه های سیاسی و حتی اخلاقی ما نیز اثر گذاشته است. این فشارهایی که فضای داخلی کشور ما را با بحران مواجه کرده بود، نیاز داشت که پیامی صلح آمیز از درون ایران به دنیا صادر شود و روحانی این اقدام را به انجام رساند. بنابراین رییس جمهور ما از درون ویرانه های هشت سال ریاست جمهوری احمدی نژاد و تخریب فضای داخلی به وجود آمد. از این رو، وی به هیچ وجه نباید در مقابل فشارهای داخلی تسلیم شود. فتیله ی فشارهای داخلی نیز رفته رفته در حال پایین آمدن است و ایران نیاز دارد تا قدم هایی بلندتر و محکم تری به سمت دنیا بردارد. اعتراض هایی به این شدت، این پیام را به ذهن مردم کشورمان متبادر می سازد که آنهایی که با نزدیکی ما با غرب مخالف هستند، منافعی در قهر ما با غرب دارند و بنابراین آن ها باید در آینده به تاریخ ما پاسخگو باشند.
***ایرنا: در مساله ی گفت و گوی ایران و گروه 1+5، مسوولان کشور ما اذعان کرده اند که تنها بر سر مساله ی هسته یی گفت و گو خواهند کرد؛ این در حالی است که برخی مقام های غربی علاقه دارند دامنه ی این گفت و گوها در آینده به مسایل دیگری از جمله حقوق بشر گسترش پیدا کند. به نظر شما با توجه به این شرایط پیچیده، توافق هسته یی می تواند به الگویی برای تنش زدایی و بهبود روابط ایران با غرب تبدیل شود؟
**بیگدلی: بین موضوع حقوق بشر و موضوع هسته یی تفاوت وجود دارد. اروپا به دنبال موضوع حقوق بشر است و از پیش نیز چنین موضعی داشته است. این در حالی است که آمریکا بیشتر در پی حل موضوع هسته یی است. بنابراین اولویت های اروپا و آمریکا در برابر ایران متفاوت است. پس لازم است کنار تلاش برای حل موضوع هسته یی، توجهی نیز به موضوع حقوق بشر در کشورمان داشته باشیم. کشور ما مبحث حقوق بشر را که در منشور سازمان ملل آمده، امضا کرده است و بنابراین نیاز به توجه بیشتر و بازنگری در این حوزه وجود دارد. با چنین وضعیت حقوق بشری که امروز در کشورمان شاهد آن هستیم از سوی کشورهای دنیا پذیرفته نخواهیم شد؛ آنچه بیان شده است یک بخش از قضیه بود.
دوم آن که غربی ها معتقدند که وقتی ما در گلوگاه موضوع هسته یی با ایران هستیم باید سطح انتظارهای خود را از ایران گسترش دهیم. می بینیم که امروز بحث موشک های بالستیک را مطرح می کنند و همچنین دامنه ی انتظارهای آن ها به حمایت ایران از حزب الله و حماس و به نقش آفرینی ایران در منطقه نیز کشیده شده است. به اعتقاد اینجانب، غربی ها تنها به دنبال حل موضوع هسته یی نیستند و مشکل های دیگر ما را در آینده به طور قطع پیش خواهند کشید که اینک نیز شاهد برخی از این موضوع ها هستیم. هرچند که تیم گفت و گو کننده ما اصرار دارد که تنها بر موضوع هسته یی متمرکز شود، اما در نشست وین 3 که به منظور حل موضوع هسته یی در 19 و 20 فروردین ماه در اتریش برگزار شد، در حاشیه ی این نشست به موضوع های مختلفی چون حقوق بشر، موشک های بالستیک و همچنین نسبت به روابط ایران با همسایه های منطقه یی از جمله سوریه، حماس و لبنان نیز پرداخته شد. بنابراین این الگو باید بر اساس یک مجموعه ی در هم تنیده و تفکیک ناپذیری صورت داده شود.
توصیه ی من به مقام های مسوول کشورمان این است که اگر قصد رفتن به سوی جهان و جهانی شدن را در پیش داریم، لازم است لباس (ردای) رفتارهای سلبی و بن فکنانه را از تن خود بیرون کنیم. یکی از ویژگی های مثبتی که جامعه ی غرب از آن بهره می برد این است که ابزارهای خود را به فراخور زمان تطبیق می دهد؛ ولی متاسفانه ابزار در کشور ما همواره تغییرناپذیر است. ما باید با دنیا آشتی کنیم. همان طور که عرض کردم دزدی، فساد، فحشا و اعمال غیراخلاقی که در جامعه ی ما وجود دارد، نیازمند توجه بیشتر در زمینه ی داخلی است و از طرفی کشور ما ظرفیت (پتانسیل) آن را دارد که به بازار گسترده یی تبدیل شود. بنابراین، نیاز است علت فسادها و مشکل های داخلی را بررسی و به رفع آن اقدام کرد تا این که به معلول پرداخت.
***ایرنا: بعد از روی کار آمدن دولت جدید در ایران و ادامه ی روند مسالمت آمیز گفت و گوهای هسته یی میان ایران و قدرت های بزرگ، به نظر شما تغییری در جایگاه بین المللی ایران حاصل شده است یا خیر؟
**بیگدلی: به طور قطع جایگاه ایران در صحنه ی بین المللی تغغیر یافته است و قضاوت ها راجع به کشور ما نسبت به گذشته تفاوت پیدا کرده است.
***ایرنا: نشست وین 3 که به منظور حل موضوع هسته یی میان ایران و گروه 1+5 در روزهای 19 و 20 فروردین ماه در اتریش برگزار شد نشان داد با وجود پیشرفت در گفت و گوها، هنوز اختلاف هایی میان دو طرف در مورد مسایلی چون آب سنگین اراک و تاسیسات فوردو و موارد دیگر وجود دارد. به نظر شما با وجود اختلاف های حل نشده تا به امروز، می توان به حل موضوع هسته یی در چارچوب برنامه ی زمان بندی شده ی آن امیدوار بود؟
**بیگدلی: من پاسخ به این پرسش را به چند بخش تقسیم می کنم. هر دو طرف تمایل دارند که مشکل خود را برطرف سازند. غربی ها به خاطر سختی هایی که برای اعمال تحریم بر کشور ما تا کنون متحمل شده اند و موضوع هسته یی ایران را به یک پدیده ی بین المللی تبدیل کرده اند، نمی خواهند به راحتی دست از تحریم های خود بردارند و ایران را آزاد کنند. بنابراین تا زمانی که فشار تحریم ها برداشته نشود، روز به روز در حال بالا بردن سطح انتظارهای خود از ما هستند.
از طرف دیگر، ما نیز در پی آن هستیم که هر چه سریع تر از زیر بار تحریم ها رها شویم. اما این وسط نکته ی مبهمی وجود دارد که ما چگونه خواهیم توانست از عهده ی این کار برآییم. بنابراین لازم است که ما نگاهی عمومی و همه جانبه به غرب داشته باشیم. به نظر اینجانب، مشکل ما با غرب تنها موضوع و مساله ی هسته یی نیست؛ بلکه باید مجموع مشکل های خود را با غرب حل کنیم. مشاهده می کنیم وقتی که آمریکا به شدت به دنبال موضوع هسته یی است، پارلمان اتحادیه ی اروپا به منظور رسیدگی به وضعیت حقوق بشر در ایران بیانیه صادر می کند.
***ایرنا: صرف نظر از موضوع هایی که اشاره کردید و گفتید که برای حل موضوع هسته یی یا تبدیل شدن این توافق به یک الگو نیاز به حل شدن مجموعه یی از مسایل است؛ امروز بحران اوکراین نیز بر این موضوع افزوده شده است و برخی بر این عقیده اند که این بحران می تواند با اختلافی که بین گروه 1+5 بوجود آورده است رسیدن به توافق هسته یی را با چالش رو به رو سازد. نظر شما در این ارتباط چیست؟
**بیگدلی: ما در کریمه سیاست خوبی بکار بردیم و به عبارتی می توان گفت که بی طرف عمل کردیم و قرارداد 20 میلیارد دلاری که قرار است میان ایران و روسیه بسته شود بیشتر به نفع روسیه است؛ زیرا روسیه در برابر غرب دست به نمایش (مانور) زده است و با این کار پیامی با این محتوا صادر کرده است که اگر غرب به فشار، تهدید و تحریم خود علیه روسیه ادامه دهد، این قرارداد تهاتری (نفت در برابر کالا) می تواند بازارهای غنی ایران را در اختیار روسیه قرار دهد؛ ضمن اینکه روسیه، نفت ایران را با قیمت پایین تر خریده است و به کشورهای دیگر با قیمت بالاتر صادر خواهد کرد.
از طرف دیگر، با این قرارداد ما نیز بی نصیب نخواهیم ماند و با این کار به غرب هشدار خواهیم داد که در اثر برداشته نشدن تحریم ها، ما به سمت روسیه کشیده خواهیم شد. به نظر من این بازی به مثلثی می ماند که سه ضلع آن (غرب، روسیه و ایران) در حال اعمال فشار بر یکدیگرند. هرچند که ممکن است این قرارداد به خاطر نشست های چهارجانبه ی آتی (روسیه، اوکراین، آمریکا و اتحادیه اروپا) هیچ وقت عملی نشود. بنابراین توصیه ی بنده به رییس جمهوری نیز آن است تا جایی که امکان دارد مستقل از کشورهای دیگر عمل کنیم. حل موضوع های مرتبط با ایران زمانی امکان پذیر می شود که ما به اصلاح خود بپردازیم؛ زیرا که نزدیک شدن به روسیه یا طرف غربی، مشکل های ما را حل نخواهد کرد.
***ایرنا: با توجه به پیچیدگی های هسته یی و موضوع های دیگری که بر ادامه ی گفت و گوها تاثیرگذار است، آینده ی گفت و گوهای هسته یی را چطور ارزیابی می کنید؟
**بیگدلی: به نظر من گفت و گوها تا امروز بسیار رضایت بخش و کارامد بوده است؛ ضمن اینکه حل موضوع هسته یی با پیچیدگی ها و حساسیت های زیاد، کار بسیار مشکلی است. برای پیشبرد بهتر گفت و گوها باید ابتدا به طرف غربی این موضوع را قبولاند که باید ابتدا به مواد مندرج در سند توافق دو طرف عمل کرد و سپس در ارتباط با موضوع های دیگر در حوزه هایی جدا وارد مذاکره شویم. بیشتر کشورهای همسایه از موشک های بالستیک بهره مند هستند و غرب با تاکید بر موضوع های جدید از جمله این موشک ها سعی در اعمال فشار بر ایران جهت کسب امتیازهای بیشتر سود می برد.
***ایرنا: تاکید بر موضوع های فرعی که ارتباطی به موضوع هسته یی ندارد خلاف توافق نامه ی هسته یی ژنو است؛ در سند توافق صحبتی از موشک های بالستیک، مسایل منطقه یی و حقوق بشر نشده است. رفع تحریم ها منوط به اجرای توافق هسته یی بود نه مسایلی غیر از آن. نظر شما در این باره چیست؟
**بیگدلی: بله. برداشتن تمام موارد تحریمی از کشور ما غیرممکن است؛ هر چند که در توافق نیز بیان شده باشد. غرب برای اعمال فشار بر ایران در زمینه های مختلف، بخشی از تحریم ها را به عنوان گرو نگه خواهد داشت و حذف نخواهد کرد. از این رو، بنده بر این اعتقادم که پیشنهاد بهتر است از جانب ایران صورت بگیرد و ما در مرحله ی نخست بخش زیادی از مندرجات سند توافق را انجام دهیم و سپس فضای جدیدی را برای شروع گفت و گوهایی راجع به حقوق بشر ایجاد کنیم. توصیه ی من نیز همین است که ما باید فکری به حال وضعیت حقوق بشر در ایران بکنیم؛ زیرا این فضایی که در کشور ما وجود دارد ضمن این که مورد پسند داخلی نیست، مورد پذیرش محیط بین المللی نیز قرار ندارد.
* گفت و گو از: حسن شکوهی نسب (گروه پژوهش های خبری)
پژوهش**ح.ش**2054
انتهای پیام /*
Contact the editor:
[email protected]
31/01/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 73]
-
گوناگون
پربازدیدترینها