واضح آرشیو وب فارسی:نامه نیوز:
۳ هشدار درباره خطر شکست مذاکرات
آمریکا اگر خواهان توافق است در یک ماه آینده کار سختی برای عدول از مواضع سنتی اش بر عهده خواهد داشت.
به گزارش نامه نیوز به نقل از شفاف، آمریکا اگر خواهان توافق است در یک ماه آینده کار سختی برای عدول از مواضع سنتی اش بر عهده خواهد داشت. شواهد نشان می دهد یک ماه آینده ماه دشواری در مذاکرات مربوط به برنامه هسته ای ایران خواهد بود.
تحلیلگران عقیده دارند پس از مذاکرات وین ۳ روشن شده است که در حداقل ۳ مسئله مهم اختلاف نظر بسیار حادی میان دو طرف وجود دارد که پر کردن آن دیگر با مذاکره امکانپذیر نیست و در ماه های آینده به اصطلاح باید یکی از دو طرف کوتاه بیاید.
نخستین موضوع مسئله تعداد و نوع ماشین های سانتریفیوژی است که ایران می تواند در گام آخر حفظ کند. گزارش ها نشان می دهد مواضع دو طرف در این باره فاصله بسیار جدی دارد و پر کردن آن عملا غیر ممکن به نظر می رسد. طرف امریکایی اصرار دارد که تعداد ماشین های ایران حول حوش حداکثر ۵۰۰۰ عدد از ماشین های P-۱ باشد این در حالی است که چنین موضعی مسلما از سوی ایران قابل پذیرش نیست چرا که مستلزم «برچیدن» تعداد زیادی از ماشین های نصب شده موجود است.
ایران برچیدن تاسیسات خود را به عنوان خط قرمز علام کرده است.
علاوه بر این، رهبر معظم انقلاب اسلامی نیز در سخنان روز ۲۰ فروردین تاکید کردند (علاوه بر تاسیسات) هیچ دستاورد هسته ای هم برچیده نخواهد شد.
برخی منابع می گویند بحث های انجام شده درباره نیاز عملی ایران به غنی سازی درون مذاکرات ثابت کرده است که ایران نه فقط باید تعداد فعلی ماشین های سانتریفیوژ خود را حفظ کند بلکه اگر بنا بر تامین نیاز عملی ایران باشد، این ماشین ها باید به تعداد بسیار بیشتری افزایش پیدا کند.
ایران هم اکنون در نطنز و فردو، حدود ۲۱ هزار ماشین سانتریفیوژ دارد. از این تعداد ۱۰۰۰ ماشین نصب شده در بخش صنعتی نطنز، از نوع دوم (P-۲) است. از کل تعداد ماشین های ایران حدود ۹۰۰۰ عدد فعال است و ماهانه حدود ۲۰ کیلوگرم اورانیوم ۵ درصد تولید می کند.
یک منبع فنی در تهران به «ایران هسته ای» گفت: «اگر قدرت تفکیک ماشین ها مدنظر باشد (SWU)، صرفا برای تامین سوخت راکتور بوشهر به ۱۲۰ تا ۱۹۰ هزار SWU غنی سازی نیاز است و تعداد ماشین ها بر حسب ظرفیت غنی سازی آنها باید محاسبه شود. به عنوان نمونه اگر بنا باشد ماشین های نوع اول در نطنز استفاده شود، نیاز عملی ایران اقتضا می کند که حدود یکصد هزار ماشین در نطنز نصب شود».
SWU یا «واحد کاری تفکیک کننده» واحدی است که قدرت غنی سازی ماشین های سانتریفیوژ با آن اندازه گیری می شود.
وی همچنین تاکید کرد که این موارد در مذاکرات مطرح شده و گروه ۱+۵ پاسخی برای آن نداشته است.
موضوع دومی که احتمالا به بن بست رسیدن بحث ها درباره آن وجود دارد تحقیق و توسعه (R&D) ایران در حوزه غنی سازی است. ایران تاکید دارد که در حوزه تحقیق و توسعه نباید هیچ محدودیتی داشته باشد چرا که با فرض محدودیت، اساسا تحقیق و توسعه ای رخ نخواهد داد و ایران از دانش علمی در این زمینه محروم می شود.
یک کارشناس ارشد در گفت وگو با «ایران هسته ای» این مسئله را چنین توضیح داده است: «اگر قرار باشد در توافق نهایی هم اشتباه توافق ژنو تکرار شود و برنامه تحقیق و توسعه ایران به برنامه کنونی محدود شود، عملا باید گفت نه فقط تحقیق و توسعه بلکه دانش هسته ای در ایران از دست رفته است. ایران به هیچ وجه نمی تواند هیچ محدودیتی را در حوزه دانش و تحقیقات بپذیرد و حتی قید «برنامه کنونی» تحقیق و توسعه هم باید حذف شود. ایران باید بتواند روی هر تعداد از ماشین ها از هر نوعی کار تحقیقاتی انجام داده و روندهای کاری خود را بهبود ببخشد. مسلما ایران پای توافقی را که حق تحقیقات علمی را از آن حتی به طور تلویحی سلب کند امضا نخواهد کرد».
وی ادامه داد: «تنها محدودیتی را که می توان در این حوزه پذیرفت این است که در بخش تحقیق و توسعه مواد غنی سازی شده انباشت نشود».
مسئله سومی که به نظر می رسد اختلاف ها درباره آن حاد شده و حتی ممکن است تمام مذاکرات را به خظر بیندازد مسئله PMD است. مقام های غربی هم درون مذاکرات و هم بیرون از آن نهایی شدن توافق جامع با ایران را به این موضوع مشروط کرده اند در حالی که ایران اساسا موضوعات دفاعی خود را روی میز مذاکره نمی داند و درباره آنها بحث نخواهد کرد.
دیپلمات ها در تهران می گویند ورود به حوزه های دفاعی خط قرمز قطعی تیم مذاکره کننده است و اصرار امریکا بر آن می تواند مذاکرات را با شکست قطعی مواجه کند.
به عقیده این دیپلمات ها امریکا باید راهی برای گذشتن از کنار این موضوعات که خود بهتر از هر کسی می داند ساختگی است پیدا کند والا هرگونه پیشرفت در مذاکرات متوقف خواهد شد.
در عین حال این دیپلمات ها در اینکه امریکا آمادگی چنین کاری را داشته باشد به شدت تردید دارند.
در مجموع، به نظر می رسد حتی اگر از خوش بینانه ترین موضع ممکن هم به مسئله نگاه کنیم دورنمای توافق بر سر یک راه حل جامع میان ایران و ۱+۵ بسیار مبهم و احتمال آن فعلا زیر ۵۰ درصد است وامریکا اگر خواهان توافق است در یک ماه آینده کار سختی برای عدول از مواضع سنتی اش درباره این مسائل بر عهده خواهد داشت.
1393/1/26
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نامه نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 43]