تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1836355810
لوبياي سحرآميز آرزوهايم انتها ندارد!
واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: لوبياي سحرآميز آرزوهايم انتها ندارد!
در كشور ما بسيارند افرادي كه استعدادهاي شگرف براي تحصيل داشته‌اند و در سنين پايين به دانشگاه‌هاي بزرگ كشور و برتر جهان راه يافته‌اند.
فرنوش فريدبد نخبه 33 ساله و استاديار شيمي محض يكي از جوانان ايراني است كه خواندن و نوشتن را از سه سالگي شروع كرد و اين همت اوست كه امروز از همان كودك سه ساله، يك دانشمند بين‌المللي و مطرح جهاني ساخته و اكنون اراده‌اش را به رخ جهانيان مي‌كشد. پروفسور فرنوش فريدبد عنايت خداوند و همراهي صميمانه خانواده را در موفقيت خود در زمينه‌هاي مختلف تحقيقاتي، طراحي و ساخت سنسورها و بيوسنسورها كارساز مي‌داند و از آن جوان‌هايي است كه زندگي‌اش با علم و تحقيق گره خورده و اين سبك زندگي را مهيج و لذت‌بخش مي‌داند و با وجود مشغله‌هاي فراوان زندگي و دغدغه‌هاي شخصي اصلاً به فكر عقب‌نشيني از تحقيق و پژوهش نيست. جوان‌ترين دانشمند بين‌المللي كشور چنان خاضع و خاشع در مقابلمان نشسته بود كه گويي هيچ كاري در زندگي‌اش انجام نداده است. آنچه در پي مي‌آيد ماحصل گفت‌وشنود ما با اين نخبه جوان است. خانم دكتر! كمي از دوران مختلف تحصيلي و علايق‌تان بگوييد. ديپلم تجربي بودم و مي‌خواستم پزشك شوم ولي چون نظام جديد بودم به رغم دو مرحله كنكور دادن متوالي و كسب رتبه 1053 به دليل برخي مسائل و شرايط آن سال شيمي محض دانشگاه الزهرا(س) قبول شدم! البته تنها انتخاب‌هايم براي كنكور در ابتدا پزشكي و بعد شيمي و در آخر هم رشته سلولي مولكولي بود. وقتي نتايج را شنيدم خيلي شوكه شدم. همان سال رشته پزشكي و ميكروبيولوژي تهران هم قبول شدم. ولي آن زمان دانشگاه سراسري چيز ديگري بود. استارت زندگي تحقيقاتي من از آنجا زده شد و درست بعد از شروع ترم تمام نگراني‌هايم برطرف شد و انگيزه‌ها و درس‌هاي خوبي از اساتيد گرانقدر آنجا گرفتم كه تا امروز از آنها استفاده و به شاگردي آن فرهيختگان افتخار مي‌كنم. در دوره كارشناسي‌ارشد انتخاب اولم شيمي تجزيه دانشگاه تهران قبول شدم و بعد مدرك دكتراي تخصصي شيمي تجزيه را از دانشگاه تهران گرفتم و يك دوره كارآموزي هم در آلمان در مؤسسه ماكس پلانك گذراندم. من رشته شيمي و فيزيك را خيلي دوست داشتم و شايد علاقه‌ام به علم به دوران كودكي‌ام بازگردد. يك كتابخانه كوچك چوبي داشتم كه پدرم برايم درست كرده بود و اين تمام دنياي من بود! پر بود از مجله دانشمند و دانستني‌ها و كتاب‌هاي زندگينامه دانشمندان. تمام پول توجيبي‌ام را صرف خريد اين جور چيزها مي‌كردم. خب آن موقع كه اينترنت نبود. اين همه شبكه و فيلم هم وجود نداشت. دوران كودكي‌ام خيلي رؤيايي بود و مدام در فكر آينده بودم و قوه تخيل فوق‌العاده‌اي داشتم. به خاطر همين وقت‌هايي كه بيكار بودم كاردستي درست مي‌كردم يا نقاشي مي‌كشيدم. در حال حاضر به دليل مشغله اين بخش از ذهنم در مرخصي به سر مي‌برد! در كل علاقه شديدي به ياد گرفتن داشتم. درخـصـوص سـوابـق كاري و تجـربيـات تخصصي خـود در حوزه مسئوليت فعلي كه به آن اشتغال داريد و همچنين در رابطه با فعاليت‌هايي كه تا به حال در حوزه‌هاي مختلف دانشگاه، پژوهش و آموزش داشته‌ايد چه مواردي را قابل ارائه مي‌دانيد؟ از سال 1388 تا اواسط سال 1390هيئت علمي پژوهشي دانشگاه علوم پزشكي تهران بودم و بعد از آن تا امروز عضو هيئت علمي دانشكده شيمي دانشگاه تهران هستم و با علوم پزشكي همكاري دارم. تاكنون چند مقاله در سمينار‌هاي داخلي، خارجي يا پايگاه بين‌المللي ISI ارائه كرده و به چاپ رسانده‌ايد؟ در سال‌هاي آتي چطور؟ برنامه‌اي در خصوص چاپ مقاله‌اي در اين باره داريد؟ در كل حدود 150 مقاله دارم كه 130 مورد از آنها بين‌المللي و ISI مي‌باشد. نمي‌دانم دليل عصبانيتم از اينكه با من از چاپ مقاله‌اي صحبت مي‌كنند چيست اما متأسفانه به رغم پيشرفت‌ها و آشنايي جامعه با مفاهيم توليد علم، ديد بسيار منفي در جامعه نسبت به چاپ مقاله ايجاد شده كه علت آن سياستگذاري‌هاي نادرست واحدها يا معاونت‌هاي پژوهشي بوده است. ديدي كه باعث شده تعداد مقاله مهم شود! و به اصطلاح كيلويي به قضيه نگاه شود! درست است كه براي پيشرفت لازم است توليدات علمي داشت ولي نبايد افراد را خصوصاً دانشجويان را در فشار قرار داد كه مثلاً تا مقاله شما به چاپ نرسد حق دفاع نداري. بدين صورت فقط تعداد دلال‌هاي خيابان انقلاب براي مقالات ISI بالا مي‌رود و اين باعث كم ارزش شدن آنها مي‌شود. يك مقاله و ماحصل آن چيست؟ حاصل مطالعات، تحقيقات و يافته‌هاي يك محقق براي اينكه هدر نرود، با بقيه محققين به اشتراك گذارده مي‌شود به طوري كه از كارهاي تكراري جلوگيري و از تجربيات ديگران استفاده شود و از همه مهم‌تر آنچه به آيندگان انتقال مي‌يابد بايد ثبت گردد. بهتر است به جاي اينكه از يك فرد سؤال شود كه چند مقاله دارد، سؤال شود در زندگي تحقيقاتي‌اش چه حرف حسابي زده است يا حاصل تحقيقاتش چه بوده است؟ اينكه بسياري از افراد فقط دنبال افزايش تعداد مقالات باشند و زمينه تحقيقات هدفمندي را دنبال نكنند مثل اقيانوسي خواهد بود به عمق يك وجب! البته نبايد از همه افراد توقع داشت كه محقق شوند، محقق بودن آداب خودش را دارد و روحيه‌اي خاص مي‌طلبد. صبور بودن و پشتكار زياد لازمه تحقيق است. وظيفه يك عضو هيئت علمي دانشگاه بايد تربيت نيروي متخصص باشد، خيلي از اساتيد محترم كشور عاشقانه تدريس مي‌كنند و خيلي ديگر عاشقانه تحقيق. ما به هر دو گروه نيازمنديم. دليل علاقه‌مندي شما به شيمي و انتخاب اين علم به عنوان رشته تحصيلي چه بود؟ به شيمي خيلي علاقه داشتم. به محيط‌هاي آزمايشگاهي و تحقيقاتي. خوشحالم كه اول من انتخابش كردم و بعد مرا رها نكرد! شايد شعار سال جهاني شيمي جواب بسنده‌اي براي سؤالتان باشد. شيمي، زندگي ما و آينده ما (Chemistry, Our life, Our future) است. در كل هر آنچه در اطراف شما وجود دارد به شيمي مربوط است. چه چيزي را در موفقيت خود در اين رشته تحصيلي كارساز مي‌دانيد؟ قبل از هرچيز لطف و عنايت خداوند، همراهي صميمانه خانواده و اساتيد بسيار فرزانه‌اي كه بزرگ‌ترين شانس زندگي من بودند و شاگردي آنها افتخار بزرگي براي من محسوب مي‌شود. بعد از توكل به خدا و راهنمايي اساتيد دلسوز، خانواده در موفقيت فرد نقش بسيار مهمي دارد. پدرم هميشه برايمان مثال مي‌زدند كه دانه گندم هرچقدر هم كه خوب باشد تا در محيط مناسب قرار نگيرد رشد نمي‌كند. حالا اينكه اين محيط مناسب چگونه ايجاد مي‌شود، خانواده، جامعه و خود فرد در ايجادش سهيم هستند. پدر و مادر من كاملاً وقف فرزندانشان بودند و تمام مدت محيطي آرام را براي ما ايجاد مي‌كردند و شكل‌گيري شخصيت من، انگيزه و علايق اوليه‌ام، همه و همه در دامان خانواده ايجاد شد و آنچه الان هستم نتيجه دعاي خير آنها بوده است. شايد اين حرف‌ها كليشه‌اي باشد ولي تجربه‌اي است كه من در زندگي شخصي‌ام داشته‌ام. خانم دكتر! از ديد شما به عنوان يك شخصيت علمي و فرهنگي انسان موفق كيست؟ به نظر من فرد موفق كسي است كه از خودش رضايت خاطر داشته باشد و مردم هم از او راضي باشند. تحصيل در زمان شما چه تفاوتي با دوره حاضر داشت؟ روزانه چقدر از زمانتان را صرف تحصيل و تحقيق مي‌كنيد؟ خب زمان ما اين همه سرگرمي‌هاي جور و واجور مثل اينترنت و تبلت و موبايل نبود و در آن دوره درس خواندن احترام و اعتبار ديگري داشت و جزو واجبات زندگي محسوب مي‌شد. بچه‌هاي امروز راحت‌طلب شده‌اند و حوصله ندارند يا به قول خودشان حال مطالعه كردن ندارند. البته نبايد همه جوانان را با هم جمع ببنديم افراد با علاقه و با انگيزه هنوز وجود دارند. من معتقدم مسير خوشبختي تنها رياضي و فيزيك و شيمي خواندن نيست. پدر و مادرها هم ديگر بايد با اين مسئله كنار آمده باشند. هنر، ورزش، نويسندگي و خيلي مهارت‌هاي ديگر وجود دارد كه مي‌تواند انسان را به كمال برساند. به هرحال انسان‌ها استعداد و ظرفيت‌هاي متفاوتي دارند. هركسي با توجه به علاقه‌مندي‌ها و استعدادش در يك راه قدم برمي‌دارد. به نظر شما وضعيت تحقيق و پژوهش جوانانمان چطور است؟ آينده كشور را از لحاظ علمي چطور مي‌بينيد؟ تحقيق براي كسي كه دوستش دارد اصلاً كار زجرآوري نيست كه احساس كنيم جواني‌مان را با تحقيق كردن حرام كرده‌ايم. به قول يكي از استادانم، بشر روز به روز بي‌سوادتر مي‌شود. با اين سرعتي كه علم در حال پيشرفت است روز به روز بر ندانسته هايش اضافه مي‌شود. در هراتاقي از علم كه باز مي‌شود مي‌بينيم كه چندين در ديگر داخلش هست و ما نمي‌دانيم كه انتهاي آن كجاست و سرانجامش چيست! هرچه بشر بيشتر پيش مي‌رود عجز و ناتواني‌اش در برابر پروردگار و خالق عالم بيشتر مي‌شود و عظمت خداوند را بيشتر احساس مي‌كند. نقاط ضعف و قوت تحقيق در جامعه علمي كشور ما چگونه است؟ كمبود بودجه‌هاي تحقيقاتي و اينكه شما به عنوان يك استاد از افراد توقع داريد به زور نمره يا توسل به ارزشيابي و... تحقيق كنند، يكي از نقاط ضعف تحقيق است. نبايد از همه جوانان توقع داشت محقق شوند. مگر مي‌توان از يكايك افراد توقع داشت كه شاعر شوند! تحقيق روحيه خاصي لازم دارد. براي خلاقيت صبر، پشتكار و سرمايه لازم است. بايد محققين واقعي شناخته شوند، حمايت شوند تا كارهاي اساسي انجام گيرد و همه چيز رو به جلو پيش برود. اينكه حركت علمي در كشور آغاز شود و اين درك ايجاد شود كه براي پيشرفت و توليد نياز به تحقيق است از نقاط قوت آن محسوب مي‌شود. از يك روز كاري‌تان و اينكه اوقات فراغتتان را چطور سپري مي‌كنيد بگوييد. البته اگر زماني براي فراغتتان بماند! اصولاً براي رسيدگي به مشكلات شخصي خود و براي بودن با خانواده‌تان با مشكل كمبود وقت مواجه نمي‌شويد؟ من به هيچ عنوان از با خانواده بودن غافل نمي‌شوم و تنها دليلش هم به مديريت خوب زمان وابسته است. با اين سؤالتان ياد دوران مدرسه افتادم. فراغت! فارغ شدن از چه چيزي؟ يعني چيزي آدم را به قدري خسته كند كه بخواهد از آن فارغ شود! من كه از مطالعه كردن خسته نمي‌شوم. شب و تنهايي آرامش عجيبي به من مي‌دهد. مطالعه كردن در شب را ستايش مي‌كنم چراكه در طول روز به قدري سرم شلوغ است و كلاس، جلسه، تلفن و مشغله كاري دارم كه فكر كردن به آن هم خسته‌كننده است. در هفته سه روز ورزش مي‌كنم و با خانواده هستم مخصوصاً روزهاي تعطيل و عصرها كه برمي‌گردم خانه حتي موبايلم را هم خاموش مي‌كنم. چند ساعتي با خانواده هستم، باهم شام مي‌خوريم، صحبت مي‌كنيم، گاهي فيلم مي‌بينيم، گپ مي‌زنيم و در كل اگر كار واجبي براي انجام نداشته باشم تمام تلاشم را مي‌كنم تا از بودن در كنار خانواده لذت ببرم. بعد از آن هم چون لپ تاپم به اين روابط حسودي مي‌كند مي‌روم سراغش و بسته به ميزان خستگي تا پاسي از شب بيدارم و مطالعه مي‌كنم و در حوزه شيمي اينترنت گردي مي‌كنم. من و لپ‌تاپم تا زماني كه چشمانم باز هستند مشغول پژوهش هستيم! دغدغه اين روزهاي شما چيست؟ سقف آرزوهايتان كجاست؟ خوشبختانه يا متأسفانه آرزوهاي من در عرصه دانش و پژوهش مثل لوبياي سحرآميز است و انتها ندارد براي همين هم اصلاً در فكر سقف آرزوهايم نيستم. آرزوي اصلي‌ام اين است كه قبل از مرگم حداقل كار مفيدي براي جامعه بشري انجام داده باشم تا شرمنده موهبتي كه خداوند به من عطا كرده است، نشوم. فكر مي‌كنيد چند سال ديگر كجا باشيد و به چه كاري بپردازيد؟ آنچه در خود مي‌بينم، زگهواره تا گور دانش بجوي! در سال 88 با همكاري اساتيد خود به تدوين و اجراي طرح‌هايي پرداخته‌ايد كه درجهت بهبود مشكلات مربوط به بيماران ديابتي مثمر ثمر واقع شده است. در اين باره توضيح دهيد. دستگاه تشخيص ديابت و اندازه‌گيري قند از طريق بزاق كه يك روش كم هزينه‌تر و بي‌درد در دنيا است و مشابه خارجي هم ندارد و دستگاهي ديگر براي تشخيص افتراقي بيماري انسولينوما از سوءمصرف داروهاي ديابتي است و قابل استفاده در اورژانس بيمارستان‌ها براي كمك به بيماراني است كه در كما هستند. اين دستگاه هم مشابه خارجي ندارد و براي اولين بار در دنيا طراحي و ساخته شده است. از حستان در لحظه‌اي كه به شما عنوان جوان‌ترين دانشمند زن ايراني تعلق گرفت بگوييد. تا به حال به چنين لحظه‌اي فكر كرده بوديد؟ توقعش را داشتم و تا حدودي حدس مي‌زدم. اولش خوشحال شدم و خدا را شكر كردم اما بعدش ترسيدم چون مسئوليت سنگيني داشتم و باقي ماندن در اين جايگاه اصلاً كار آساني نيست. به عنوان يكي از مطرح‌‌ترين محققان جهان به جوانان همسن و سال خود چه توصيه‌هايي مي‌كنيد؟ با اين توصيف شما احساس پيري كردم! من نه بزرگم و نه آنقدر جهاني! تنها دليل اينكه اين اتفاقات زودتر رخ داد اين است كه زمان و علاقه دوچنداني صرف اين كار كردم و تنها توصيه‌ام به جوانان اين است كه در هر راهي كه قدم برمي‌دارند و هر رشته تحصيلي را انتخاب مي‌كنند ابتدا آن را به كمال برسانند. هر علم و هنري زماني زيبا جلوه مي‌دهد كه به كمال رسيده باشد. به نظر شما چه برنامه‌هايي سبب تغيير و بهبود سبك زندگي جوانان و چشم اميدهاي آينده اين مرز و بوم مي‌شود؟ تغيير سبك زندگي افراد در درجه اول به اراده خود فرد بستگي دارد. فرد بايد از خودشناسي و خودباوري شروع كند. قصد ادامه تحصيل نداريد؟ براي ادامه تحصيل كدام كشور و كدام دانشگاه را انتخاب مي‌كنيد؟ كشورم را دوست دارم. قصد دارم همين جا بمانم و به مردم كشورم خدمت و براي سربلندي‌شان تلاش كنم. دليل ماندنتان در ايران و ترجيح دادن آن به اقامت در بهترين كشورهاي اروپايي و بهره‌بري از امكانات رفاهي، شغلي و تحصيلي آنها چيست؟ آنجا هرچه قدر هم كه قشنگ و شيك و رنگارنگ باشد باز هم مال من و امثال من نيست. اگر همه ما برويم پس چه كسي بماند و اين جا را بسازد؟
نویسنده : بهنام صدقي
منبع : روزنامه جوان
تاریخ انتشار: 23 فروردين 1393 - 10:15
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[مشاهده در: www.javanonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 25]
-
گوناگون
پربازدیدترینها