محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830438468
ویزا و تندروها
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا:
ویزا و تندروها تهران - ایرنا - روزنامه شرق سرمقاله روز چهارشنبه را به بررسی مقاومت دولت آمرکیا برای دادن ویزا به نماینده جدید جمهوری اسلامی ایران در سازمان ملل اختصاص داد و زیر عنوان « ویزا و تندروها » نوشت:نوع رویکرد آمریکا بار دیگر اثبات کرد گروگانگیری سال 1358 دیپلمات ها در تهران، هنوز برای اغلب آمریکایی ها، واقعه ناخوشایندی محسوب می شود.
در این مطلب که به قلم « سیدعلی خرم» است می خوانید: از ابتدای انتخاب دولت روحانی و اتخاذ سیاست خارجی فعال و سازنده با جامعه جهانی، نظریه تهدیدآمیز برخورد نظامی آمریکا با ایران به تدریج کمرنگ شد ولی چند خصومت های گذشته به صحنه سیاسی دو کشور ایران و آمریکا انتقال یافت و هر روز در یکی از این دو کشور یا در هر دو کشور شاهد موضوعی جنجالی بوده ایم.
تندروهای هر دو کشور سعی بلیغ کردند بلکه در قالب جنجال های سیاسی، خصومت های کهنه گذشته را زنده نگه داشته و از عادی سازی روابط دو کشور جلوگیری کنند.
در روزهای اخیر موضوع آقای حمید ابوطالبی، همکار روشنفکرمان در وزارت امورخارجه که قرار بود به عنوان سفیر و نماینده دایم جمهوری اسلامی ایران به سازمان ملل متحد اعزام شود، به یکی از بحث انگیزترین موضوعات بین دو کشور تبدیل شده است.
ابتدا باید گفت اشغال سفارت و گروگانگیری دیپلمات های آمریکایی اگر چه موضوعی مربوط به 34سال پیش است ولی تا زمانی که در درون کشورمان موضوع بحث جامعی قرار نگیرد و ابعاد انسانی، حقوقی، سیاسی، اقتصادی، امنیتی، نظامی، فرهنگی و تاریخی چنین اقدامی روشن نشود، دستیابی به جمع بندی واقع بینانه دشوار خواهد بود.
از سوی دیگر چه بخواهیم و چه نخواهیم این موضوع به عنوان یک معضل در روابط ایران و آمریکا کماکان خودنمایی خواهد کرد تا مگر در گردهمایی هایی مفصل بین سیاستمداران، دیپلمات ها و همه نخبگان و دانشگاهیان دو کشور، موضوع مورد بحث قرار گیرد و هر دو طرف دلایل و انگیزه های رفتاری یکدیگر را در آن مقطع زمانی بشنوند و مقدمات رفع سوءتفاهم از دو کشور فراهم شود.
از جمله پیامدهای تازه این زخم کهنه در مناسبات دو کشور، کارشکنی تندروهای آمریکا در اعزام سفیر جدید ایران به سازمان ملل است که برمبنای ادعای حضور ابوطالبی در جمع مهاجمان سفارت صورت می گیرد.
مصوبه مجلس نمایندگان آمریکا درباره ممنوعیت اعطای ویزا به ابوطالبی نیز در همین چارچوب است.
اجازه دهید موضوع را از نظر سیاسی و مقررات سازمان ملل متحد مورد کند وکاو قرار دهیم: دولت آمریکا بر اساس قرارداد خود با سازمان ملل متحد تحت عنوان «Headquarters Agreement قرارداد مقر» توافق کرده به تمامی دیپلمات های معرفی شده به این سازمان جهت اشتغال ویزا دهد و همه ساله هم در ایام مجمع عمومی و غیر آن به تمامی شرکت کنندگان از کشورهای عضو نیز ویزای ورود دهد.
اما این قاعده عمومی یک استثنا دارد که آن هنگامی است که ورود یک دیپلمات یا شرکت کننده برخلاف امنیت ملی آمریکا تلقی شود که آمریکا با قاطعیت از اعطای ویزا به شخص مزبور خودداری می کند و طی 50 و چند سال گذشته این رویه مکررا اعمال شده و طبق حقوق بین الملل تبدیل به یک قاعده جدید شده است.
در این مدت سازمان ملل متحد، بدون داشتن اهرم خاصی، در قبال استدلال آمریکا مبنی بر مخل امنیت ملی بودن، کوتاه آمده و تسلیم نظر سیاسی- امنیتی آمریکا شده است.
مثال ها فراوان است که به برخی دیپلمات ها یا همراهان رییس جمهور کشورمان برای شرکت در مجمع عمومی سازمان ملل ویزا اعطا نمی شود و درمان خاصی نمی تواند در این مورد صورت گیرد مگر آنکه فضای سرد سیاسی بین دو کشور برطرف شود.
چنانچه سازمان ملل متحد بر اعطای ویزا به سفیر ایران اصرار کند، آمریکا معمولا روش دیگری در پیش می گیرد که مقرون به صرفه نیست.
در اینگونه مواقع «ویزای محدود» به سفیر ایران اعطا می کند و در آن قید می شود از 10 تا 25مایلی مرکز نیویورک نباید دورتر شود.
آن گاه با ابزار امنیتی خود هرگونه حرکت سفیر ایران را کنترل و هرگونه تخلف طبیعی در حومه نیویورک را به عنوان تخلف سیاسی و دیپلماتیک جلوه داده که می تواند به اخراج سفیر مزبور همراه با هزینه سیاسی تبلیغاتی سنگین بینجامد.
تجربه وزارت امورخارجه کشورمان در مورد مرحوم رجایی خراسانی و برخی دیپلمات های ایران در نیویورک یادآور حوادث تلخ اینچنینی است.
در چنین حالتی سفیر ایران هم احساس تحت کنترل بودن می کند و همین احساس به کارایی و نتیجه بخشی ماموریت او لطمه جدی وارد می کند.
زیرا نماینده دایم ایران در نبود روابط دیپلماتیک رسمی میان ایران و آمریکا، وظایف دشواری برعهده دارد و باید به مسایل دو جانبه متعددی و از جمله لابی با نمایندگان کنگره و سنا بپردازد تا از شکل گیری و پیشبرد طرح های مغرضانه معاندین علیه ایران جلوگیری کند.
انجام این ماموریت های خطیر با محدودیت های دست وپاگیر ناشی از «ویزای محدود» همخوانی ندارد.
در هر حال، نوع رویکرد آمریکا به مساله اعزام سفیر جدید کشورمان به سازمان ملل بار دیگر اثبات کرد گروگانگیری سال 1358 دیپلمات ها در تهران، هنوز برای اغلب آمریکایی ها، واقعه ناخوشایندی در حد یک ضایعه ملی محسوب می شود و تا زمانی که سوءتفاهم ها در این باره برطرف نشود، تندروهای آمریکایی قادرند با انگشت نهادن گاه و بیگاه بر غرور شکسته شده هموطنانشان، فضا را غبارآلود و در مسیر تنش زدایی تهران- واشنگتن مانع ایجاد کنند.
اول**1104
انتهای پیام /*
Contact the editor:
[email protected]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 84]
-
گوناگون
پربازدیدترینها