محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1845185626
شکارچیانی که نگهبان طبیعت می شوند
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا:
شکارچیانی که نگهبان طبیعت می شوند تهران-ایرنا- سایت تابناک در مطلبی با عنوان « صف شکارچیانی که «نگهبان» می شوند، در حال افزایش است» به برخی تغییر رفتارهای مبارک در عرصه اجتماعی در حوزه حفاظت از محیط زیست پرداخته و به شکارچیانی اشاره دارد که دست از شکار کشیده و اکنون از حریم طبیعت حراست می کنند.
در این مطلب آمده است: در روزگاری که به دلیل شدت گرفتن اخبار کشتار بی رحمانه حیات وحش و خطر انقراض برخی گونه های نادر جانوری کشورمان، مسئولان سازمان محیط زیست بحث ممنوعیت شکار را برای چند سال مطرح کرده و تلاش دارند، در میان مخالفت های بروز کرده، آن را پیگیری و اجرا کنند، روز به روز به شمار شکارچیانی که توبه می کنند و تفنگ می شکنند، افزوده می شود.
ماجرای توبه از شکار و تفنگ شکستن از هنگامی آغاز شد که «احمد عزیزی»، شکارچی کهنه کار امان، مریوانی تصمیم گرفت پس از سال ها بی جان کردن گونه های جانوری در منطقه هورامان، تفنگ خود را کُشته و با طبیعت آشتی کند؛ طبیعتی که فرزندش هم در آن سهم دارد و آینده آن با روند کنونی شکار، تاریک به نظر می رسد، مگر آنکه امثال «کاک احمد» به یاری اش بشتابند.
وقتی این شکارچی تفنگش را جلو دیدگان اهالی روستا شکست، دیگر به معنای واقعی شکارچی شده و حتی از این مرز نیز گذشته بود؛ او درک کرده بود که تداوم روند شکار به فصل آیشی برای حیات وحش نیازمند است که در نظر گرفتن آن، به معنای ساکت کردن صدای تفنگ ها برای چند سال و چه بسا چند دهه است و اینقدر نسبت به آن بی توجهی شده که تقریبا تکیه بر آن غیر ممکن به نظر می رسد و بهتر است، برای حفظ باقی مانده حیات وحش، از این به بعد را فصل آیش اعلام کرد.
بنیه حیات وحش کشور با از بین رفتن زیستگاه ها، نفوذ آلودگی ها به آب و خاک، نفوذ بی حد و حصر انسان ها به قلمرو حیوانات و شکار پرشمار گونه های مختلفِ حلال گوشت و حرام گوشت، اینقدر لاغر شده که فعلا باید به فکر راهی برای زنده نگه داشتن آن بود و زود است به این بیندیشیم که چه زمانی پروار خواهد شد و می توان شکار کنترل شده را پی گرفت.
ضربه ای که کاک احمد با سنگ خارا بر تفنگ خود وارد آورد، بلند ترین صدایی بود که این شکارچی سابق و تفنگش به یاد داشتند و دارند؛ صدایی بلند که طنین آن هنوز از شهرهای گوناگون به گوش می رسد و خوشبختانه نه تنها به مرگ هیچ جانداری ختم نمی شود، بلکه به حفاظت از گونه های حیات وحش منجر می شود.
* کامیاران
پس از آن رویداد، در اسفندماه پانزده شکارچی اهل «کامیاران» تفنگ و شکار را کنار گذاشته و کبک های طعمه خود را رها کردند و با قفس سوزان به استقبال بهاری متفاوت رفتند؛ بهاری که در آن حیات وحش آن خطه شکارچیان کمتری به خود می بینند و احتمال نابودی شان کمی کاهش یافته است.
آن روز شکارچیان توبه کرده، بیانیه ای خواندند که نشان می داد نه تنها از شمار شکارچیان کاسته شده، بلکه بر شمار نگهبانان محیط زیست افزوده شده است؛
«مژده باد ای طبیعت، ای کل های زیبا، ای کبک ها، ای پرندگان، ای رودخانه ها، از امروز به بعد ما اولین نگهبانان شما خواهیم بود و با کاشتن نهال ها، رها کردن پرندگان از قفس و سوزاندن قفس ها، در پیشگاه خدا ندامت و پشیمانی خود را از شکارچی بودن ابراز می کنیم و از این پس هرگز دست به شکار هیچ حیوان و جانداری در طبیعت نخواهیم زد. خداوند پشتیبان ما باشد».
*سقز
اسفندماه که تمام شد، مراسم توبه شکارچیان در دیگر نقاط غرب کشور با نوروز باستانی عجین شد تا ثابت شود همان گونه که نقش کردها در حراست از آداب و رسوم نوروزی چشمگیر و پر رنگ است، وقتی عزمشان بر تصمیمی استوار شود، آنچنان در آن راه پایمردی می کنند که می توانند اسوه باشند.
اکنون نوبت اهالی «سقز» بود تا میزبان جشن توبه شکارچیان، رهاسازی پرندگان و قفس سوزان باشند و پس از آن از «نودشه» خبر رسید که اتفاق مشابهی رقم خورده و تفنگ شکنی ادامه دارد؛ مراسمی که گویی همسانی خاصی با جشن های نوروزی دارد و چه زیبا شعار «اسلحه مقدس، اسلحه شکسته است» در حاشیه آن مطرح می شود.
* روستای تنگسیر (نزدیکی سنندج)
این بار هم تفنگی شکسته و برای همیشه سبز شد تا پیامی متفاوت برای مسئولان و افکار عمومی مخابره شده و به همه گوشزد شود که اگر می خواهیم زخم های طبیعت را التیام دهیم، باید همه به سهم خود ورود کنیم. هرچند که هنوز قوانین این حوزه گشاده دستانه می گوید هر ایرانی بالای هجده سال مجاز است سه قبضه سلاح شکاری داشته باشد؛ یک تفنگ گلوله زنی برای شکار پستانداران، یک تفنگ گلوله زنی با کالیبری کوچکتر از شش میلی متر برای تمرین تیراندازی و یک تفنگ ساچمه زنی برای شکار پرنده!
شاید اگر صدای تفنگ کُشی غرب کشور به بهارستان پایتخت برسد و نگرانی از وجود بیش از یک میلیون سلاح شکاری غیرمجاز فراگیرتر شود، بتوان امید داشت که اوضاع رو به بهبود رفته و از سرعت ماشین نابودی حیات وحش و محیط زیست کشور کاسته شود.
اول**س.ن1744**1104
انتهای پیام /*
: ارتباط با سردبير
[email protected]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 23]
-
گوناگون
پربازدیدترینها