تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهمترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1820979993
«رنسانس» اصلاح‌طلبان در سال 93، زیرِ «عبایِ نجفی» روحانی/ برخاستن چپ از دنده راست
واضح آرشیو وب فارسی:نامه نیوز:
«رنسانس» اصلاح‌طلبان در سال 93، زیرِ «عبایِ نجفی» روحانی/ برخاستن چپ از دنده راست
سال 93 برای اصلاح طلبان می‌تواند سال انسجام برای فتح کرسی‌های مجلس دهم و مجلس خبرگان رهبری باشد.
مصطفی داننده: روزهای سخت و مملو از حاشیه برای آنها به پایان رسیده است و امروز اصلاح طلبان بیش از هر زمان دیگری طی هشت سال گذشته به قدرت نزدیک هستند، قدرتی که به واسطه پیروزی حسن روحانی آن را به دست آورده اند.
شاید خوشبین ترین اصلاح طلبان ایران نیز فکر نمی‌کردند که پیام نوروزی سال 93 را« حسن روحانی» بخواند، اما این اتفاق افتاد تا« شیخ دیپلمات» زمینه ساز بازگشت اصلاح طلبان به فضای سیاسی ایران را باز کند. بیرون آمدن نام روحانی از صندوق‌های رای و ناکام ماندن نامزدهای جریان اصول گرایی، این پیام را برای اصلاح طلبان داشت که دوران عزلت نشینی به پایان رسیده است.
انتخابات سال 92، زمینه ساز سومین بازگشت اصلاح طلبان به فضای سیاسی ایران شد و اینبار با یک تفاوت بزرگ که ناجی اصلاحات یک راست گرای سابق است که بعد از دهه 80 و با دیدن بی وفایی دوستانش به اصلاحات نزدیک شد تا اهالی رسانه « شیخ دیپلمات» را یک روحانی« اصلاح طلب – اصول گرا» بخوانند.
روزنامه اعتماد در سالنامه سال 86 خود از نامزدهای اختمالی سال 88 سخن به میان می‌آورد که حسن روحانی نیز یکی از این افراد است که اعتماد حضور روحانی را منوط به موفقیت روحانی برای جلب نظر اصلاح طلبان می‌داند. در بخشی از این گزارش آمده است:«...نماینده تکنوکرات ها در انتخابات آتی حسن روحانی است؛ فردی که پدر معنوی حزب اعتدال و توسعه شناخته شده و دست راست هاشمی رفسنجانی محسوب می شود.او به واسطه روحیه اعتدال گرایانه ای که دارد و همچنین به خاطر حضور در جامعه روحانیت مبارز از این امید برخوردار است تا حمایت بخشی از اصولگرایان سنتی و بدنه مذهبی جامعه را نیز نصیب خود کند. حضور روحانی در انتخابات البته منوط به یکسری توافق ها یا عدم توافق ها در بالا است به این معنا که اگر تکنوکرات ها بتوانند خاتمی را متقاعد به شرکت در انتخابات کرده و خاتمی هم قبول کند شرایط مورد نظر تکنوکرات ها را در صورت پیروزی در انتخابات فراهم کند، حضور روحانی منتفی می شود. با این حال نباید از یاد برد که جبهه مشارکت و سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی تمایلی به حمایت از روحانی در انتخابات ندارند چرا که هرچه باشد روحانی در سالیان گذشته چهره یی محافظه کار به حساب می آمد و در تحولات سال های اخیر بوده که اندیشه های نوگرایانه از خود بروز داده است.در این شرایط مهم ترین چالش حسن روحانی در صورت حضور در انتخابات این است که چگونه بتواند اصلاح طلبان پیشرو و گروه های دگراندیش حاضر در جبهه اصلاحات را به حمایت از خود ترغیب سازد.»
این گزارش نشان می‌داد اصلاح طلبان در آن سال با وجود موقعیتی که آن زمان در ایران داشتند و با توجه به حضور سید محمد خاتمی، مهدی کروبی و البته میرحسین موسوی در فضای سیاسی، نگاه چندان برادرانه‌ای به حسن روحانی نداشتند و او را یک محافظه کار می‌دانستند. حضور میرحسین و مهدی کروبی در انتخابات سال 88 باعث شد تا نام حسن روحانی از نامزدهای احتمالی اصلاح طلبان نیز خارج شود تا شیخ دیپلمات، چهارسال آرام را بعد از سال 88 سپری کند تا زمان به انتخابات سال 92 برسد.
در این چهارسال، اصلاح طلبان برخلاف انتخابات سال 88، با دستانی خالی تر از همیشه وارد صحنه شده بودند و در حالی که خاتمی تمایلی چندانی به حضورش در انتخابات نداشتند، چشم به حضور آیت‌الله هاشمی در انتخابات داشتند. آیت‌الله در انتخابات حضور پیدا کرد اما شورای نگهبان در عین ناباوری دست رد به این حضور بزند و رئیس سایق قوای مجریه و مقننه ایران را فاقد صلاحیت برای حضور در انتخابات بدانند. با مشخص شدن نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری سال 92، اصلاح طلبان باید از دو گزینه عارف و روحانی یکی را به عنوان نامزد نهایی انتخاب می‌کردند.
عارف، معاون اول دولت خاتمی و یکی از نیروهای اصلاحات بود و حسن روحانی عضو جامعه روحانیت مبارز و دبیر شورای امنیت در دولت‌های هاشمی و خاتمی بود. نظر سنجی‌ها از اقبال بیشتر مردم با توجه به کاریزمای فوق العاده روحانی و البته حمایت هاشمی و خاتمی از او خبر می‌داد و همین باعث شد تا خاتمی وارد میدان شود تا عارف به نفع روحانی از صحنه کنار برود تا شیخ محافظه کار دیروز، امروز تبدیل به نامزد نهایی اصلاح طلبان برای انتخابات ریاست جمهوری شود.
درخشش روحانی در مناظره‌ها و تبلیغات تلویزیونی باعث شد تا « شیخ دیپلمات» جدی ترین رقیب خود یعنی قالیباف را کنار بزند و به عنوان هفتمین رئیس جمهور و یازدهمین رئیس دولت راهی خیابان پاستور شود. روحانی به ساحتمان پاستور رفت تا اصلاح طلبان با هوایی تازه وارد فضای سیاسی ایران شوند. کسب اکثریت دولت به عنوان وزیر و معاون رئیس جمهور حاصل نزدیکی اصلاح طلبان به حسن روحانی بود. این سومین حضور جدی اصلاح طلبان از ابتدای انتخابات تا به امروز بود.
اولین حضور این جریان به عنوان جریان چپ در ایران در سال 66 و با انشعاب از جامعه روحانیت مبارز تهران و با تشکیل مجمع روحانیون شکل گرفت. این جریان که با موافقت امام خمینی شکل گرفته بود با مدیریت، موسوی خوئینی‌ها، سید محمد خاتمی و مهدی کروبی توانستند اکثریت کرسی‌ها مجلس سوم را به خود اختصاص دهند و حتی آنها توانستند بعد از رفتن هاشمی از مجلس به دولت، مهدی کروبی را به ریاست مجلس برسانند. پایان مجلس سوم و نظارت استصوابی شورای نگهبان بر مجلس چهارم باعث شد تا این جریان تصمیم بگیرد از فضای سیاسی ایران کنار بکشد و در هیچ یک از انتخابات های ریاست جمهور سال 72 و مجلس پنجم شرکت نکنند و این یعنی دوری هشت ساله اصلاح طلبان از صحنه اول سیاسی کشور.
این جریان در سال 75 تصمیم به ورود به صحنه سیاسی کشور گرفتند و در این راه به دنبال ترغیب میرحسین موسوی برای حضور در انتخابات بودند که با سرباز زدن نخست وزیر دوران جنگ، این جریان به دنبال سید محمد خاتمی رفت و وزیر فرهنگ دولت هاشمی را متقاعد به حضور در انتخابات کرد تا دومین حضور جدی خود را در صحنه سیاسی کشور تجربه کند.
خاتمی توانست به ایجاد یک تحول بزرگ در صحنه انتخابات با فاصله زیاد، ناطق نوری را شکست دهد و راهی پاستور شود و بعد از آن اصلاح طلبان توانستند، مجلس شورای اسلامی و اولین دوره شوراهای شهر به ویژه در تهران را فتح کنند. در اواخر دهه 70 و اوایل دهه 80 برای اولین بار ریاست دو قوه مجریه و مقننه در اختبار جناح چپ ایران قرار گرفت.
اصلاح طلبان اما بعد از این دوران بازهم دچار رخوت سیاسی شدند و بعد از ردصلاحیت‌های گسترده در مجلس هفتم و هشتم و شکست در انتخابات سال 84 و حوادث سال 88، از صحنه اصلی سیاسی کشور به حاشیه رانده شدند تا همگان تصور کنند که این جریان به پایان خود رسیده است.
انتخابات سال 92، اما پایانی بود بر این تصور و اصلاح طلبان توانستند با یک انسجام سیاسی به صحنه سیاسی کشور بازگزدند و رنسانس اصلی خود را در سال 93 و در زیر عبای نجفی روحانی تجربه کنند. سال 93 برای اصلاحات سال سرنوشت سازی است، سالی که آنها باید استراتژی خود را برای سال 94 و انتخابات مجلس و مجلس خبرگان رهبری مشخص کنند. آنها در این سال باید مشخص کنند که لیدر این جریان کیست؟ خاتمی، هاشمی و یا رئیس جمهور روحانی؟ در این میان برخی اصلاح طلبان به دنبال این معنا هستند که جریان اصلاحات به ریاست همزمان این افراد وارد انتخابات مجلس شود. آنها معتقد هستند پیوند جریان اصلاحات و اعتدال می‌تواند زمینه ساز پیروزی کامل آنان در انتخابات مجلس دهم و مجلس خبرگان رهبری شوند.
در این میان برخی اصلاح طلبان به مدیریت عارف اعتقاد دارند، و می‌گویند او باید بر صندلی قوه مقننه تکیه بزند و این را کمترین پاداش فداکاری عارف در انتخابات ریاست جمهوری یازدهم می‌دانند. تئوری که هنوز نتوانسته است طرفداران زیادی را در میان دیگر اصلاح طلبان برای خود پیدا کند. اصلاح طلبان این را خوب می‌دانند که در سال‌های پیش رو نباید از حمایت‌های روحانی غافل شوند و به معنای دقیق تر آنان باید زیر لوای روحانی به فعالیت بپردازند.
سال 93 همچون سال 75، سال سرنوشت سازی برای اصلاح طلبان است و آنها می‌توانند با تصمیم‌های درست به هدف بزرگ خود که مجلس دهم است برسند و در این میان نمی‌شود از اصول گرایان نیز غافل شد، جریان سیاسی که به دنبال از دست ندادن قوه مقننه بعد دوازده سال است.
1393/1/16
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نامه نیوز]
[مشاهده در: www.namehnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 35]
-
گوناگون
پربازدیدترینها