محبوبترینها
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
کدام رنگ کاغذ دیواری مناسب فضای شماست؟
چه چیزهایی دیگر در دکوراسیون مد نیست؟!
بررسی قیمت تیرچه + قیمت تیرچه کرومیت + قیمت یونولیت
خرید و قیمت ورق در مشاوران آهن + [مشاوره رایگان]
تی‌وی وال: ایده‌ای نوین برای دکوراسیون داخلی
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1812672372
نگاهي به روند هسته اي شدن کره شمالي
واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری موج:
۱۲ فروردين ۱۳۹۳ (۲:۱۸ق.ظ)
نگاهي به روند هسته اي شدن کره شمالي گروه سياسي
کُره شمالي با نام رسمي جمهوري دموکراتيک خلق کره، کشوري است در بخش شمالي شبه‌جزيره کره در شرق آسيا. پايتخت و بزرگ‌ترين شهر آن پيونگ‌يانگ است. اين کشور از جنوب با کره جنوبي، از شمال با جمهوري خلق چين و در زاويه شمال شرقي مرز کوچکي با روسيه دارد. تلاش کره شمالي براي دست يابي به فن آوري هسته اي از سال هاي اوليه دهه پنجاه ميلادي شروع شد و تاکنون چندين دور مذاکره بين کره شمالي، آمريکا، روسيه، چين، ژاپن و کره جنوبي صورت گرفته که به منظور ترغيب کره شمالي به انصراف از بلندپروازي‌هاي هسته‌اي‌اش بوده است.
در دسامبر 1952 کره شمالي مؤسسه اي به نام مؤسسه تحقيقات انرژي هسته اي تاسيس کرد، اما فعاليت هاي هسته اي کره شمالي با انعقاد قرارداد همکاريهاي فني با شوروي در فوريه 1956 آغاز گرديد. بر اساس اين قرارداد، کارشناسان کره شمالي براي آموزش به شوروي اعزام شدند. متعاقبا در سال 1959 قراردادي بين شوروي و کره شمالي به امضا رسيد که طي آن مسکو متعهد شد تا يک مجتمع تحقيقات هسته اي صلح آميز براي کره شمالي داير کند.
در خلال دهه شصت ميلادي، اين مجتمع از طريق همکاري و کمک هاي فني گسترده شوروي توسعه چشمگيري يافت. در اين سالها روابط کره شمالي با چين دچار رکود بود که ظاهرا دليل اصلي آن مخالفت چين با درخواست رهبر کره شمالي براي دادن فن آوري هسته اي به اين کشور بود. گفته مي شود که پيشرفت برنامه هسته اي کره شمالي صرفا ناشي از کمک هاي مسکو نبود بلکه فن آوري بومي و تلاش هاي دانشمندان اين کشور نيز نقش بسزايي در اين زمينه داشته است.
در خلال دهه هاي هفتاد و هشتاد ميلادي، مرکز ثقل توسعه صنعتي کره شمالي بر برنامه هسته ايآن قرار داشت و در اين دوران پروژه هسته اي آن رشد قابل توجهي يافت. به همين دليل، فشارهاي آمريکا بر شوروي افزايش يافت تا در مورد همکاريهاي هسته اي خود باکره شمالي تجديد نظر کند. اين فشارها نهايتا سبب شد تا کره شمالي قرارداد پادمان سه جانبه اي با آژانس بين المللي انرژي اتمي و شوروي در ژوئيه 1977 امضا کند و بدين ترتيب مجتمع يونگبيون زير نظارت آژانس قرار گيرد.
در سپتامبر 1991 جرج بوش (پدر) رئيس جمهور آمريکا اعلام کرد که تسليحات هسته اي را از خاک کره جنوبي خارج مي کند که در دسامبر همان سال رئيس جمهور کره جنوبي رسما اعلام کرد که در آن کشور ديگر سلاح هسته اي وجود ندارد. متعاقبا دو کره "بيانيه مشترک هسته اي زدايي از شبه جزيره کره" را امضا کردند. اين بيانيه که نوعي قرارداد رسمي بين دو کشور بود، رژيم نظارت دو جانبه اي را نيز پيش بيني کرده بود که در عمل هرگز به مورد اجرا درنيامد.
با پايان يافتن دوران جنگ سرد و فروپاشي شوروي، موقعيت کره شمالي مخصوصا در زمينه هسته اي آسيب پذير شد. همين وضعيت موجب شد تا کره شمالي در سال 1992 موافقت نامه پادمان هاي آژانس را رسما بپذيرد. متعاقب آن بازرسي هاي متعددي از سوي بازرسان آژانس از تاسيسات هسته اي کره شمالي در آن سال به عمل آمد. اما زماني که در فوريه 1993 آژانس درخواست کرد تا از دو سايت مشکوک بازديد کند، کره شمالي با آن مخالفت کرد و اين دو سايت را نظامي و غيرقابل بازرسي توصيف نمود. به دنبال اين مخالفت، آژانس از شوراي امنيت سازمان ملل خواست که کره شمالي را ملزم به اجازه دادن براي بازديد از دو سايت مورد نظر کند. در پاسخ، کره شمالي هم در تاريخ 12 مارس 1993 اعلام کرد که از ان پي تي خارج خواهد شد. پس از مذاکرات فشرده و سخت سياسي، و با فشار آمريکا، کره شمالي موضوع خروج خود از ان پي تي را يک روز قبل از عملي شدن، به حال تعليق درآورد اما اعلام کرد که تعهدش به پادمان ها مربوط به فعاليت هاي زمان حاضر است نه فعاليت هاي گذشته.
در ماه مه 1994 کره شمالي در تاسيسات و مواد هسته اي خود اقدامات و جابجايي هايي بدون حضور بازرسان آژانس صورت داد که منجر به بروز بحران تازه اي شد. نگراني از اين جابجايي ها مربوط به پسمانده هاي سوختي بود که بيم آن مي رفت براي کاربرد نظامي ذخيره شده باشد. بيل کلينتون رئيس جمهور آمريکا در پاسخ به اين اقدام کره شمالي اعلام کرد که از شوراي امنيت خواهد خواست تا تحريم هاي اقتصادي عليه کره شمالي وضع و اعمال نمايد. کره شمالي هم اعلام کرد که تحريم هاي اقتصادي را "اقدام جنگي" تلقي کرده و با آن مقابله مي کند. اين بحران با سفر جيمي کارتر به پيونگ يانگ و ملاقات و توافق وي با کيم ايل سونگ در ژوئن 1994 فروکش کرد.اين ديدار منجر به تدوين يک "چارچوب توافق شده" بين آمريکا و کره شمالي در اکتبر 1994 گرديد.
"چارچوب توافق شده" براي مدتي قريب يک دهه حاکم بر روابط آمريکا با کره شمالي بود و همين امر موجب کاهش بحران در شبه جزيره شده بود. با اين وجود هيچيک از طرفين آن از اجراي آن رضايت نداشتند. آمريکا از عدم اجازه به بازرسان آژانس براي بازرسي فعاليت هاي گذشته کره شمالي ناخشنود بود و کره شمالي از تاخير در ساخت راکتور آب سبک ناراضي. در سال 2001، دولت جرج بوش (پسر) رئيس جمهور آمريکا نگاه سخت گيرانه تري نسبت به اجراي "چارچوب توافق شده" داشت. در جامعه بين المللي هم شايع بود که کره شمالي مخفيانه در پي ساختن بمب است. در اين فضا بود که بوش در سخنراني سالانه خود در کنگره از کره شمالي به عنوان "محور شرارت" نام برد. در اکتبر 2002 مقامات آمريکايي ادعا کردند که کره شمالي در مذاکرات دو جانبه تلويحا تائيد کرده اند که غني سازي اورانيوم با غلظت بالا را مخفيانه انجام داده اند، اما کره شمالي در پاسخ گفت که اين برنامه را براي دفاع از خود صرفا در دستور کار داشته است. آمريکا بر اساس ادعاي خود، در دسامبر 2002 تحويل محموله هاي نفت به کره شمالي را متوقف کرد و کره شمالي هم متقابلا به توقف (فريز) فعاليت هاي هسته اي خود پايان داد و بازرسان آژانس را اخراج و در تاريخ 10 ژانويه 2003 اعلام کرد که از ان پي تي خارج خواهد شد.
سال 2013 نويد بخش کاهش بحران شبه جزيره کره نبوده است.
در تاريخ 12 فوريه 2013 کره شمالي مبادرت به سومين آزمايش هسته اي کرد. اين اقدام همانند آزمايش هاي قبلي کره شمالي با اعتراض و محکوميت بين المللي مواجه گرديد. شوراي امنيت در تاريخ 7 مارس 2013 طي قطعنامه 2094 ضمن محکوم کردن اين اقدام، تحريم هاي جديدي عليه کره شمالي وضع کرد. در پاسخ به اين قطعنامه، کره شمالي آمريکا و کره جنوبي را به حمله هسته اي تهديد کرد. اين تهديد بحران کره را به مرحله تازه و خطرناکي رسانده است. آمريکا، کره جنوبي، ژاپن و حتي استراليا واکنش هاي تندي در قبال تهديدات کره شمالي نشان داده و تمهيدات جدي انديشيده اند. آمريکا فشار سياسي سنگيني بر چين وارد کرده تا با استفاده از نفوذ خود و شرکت در اعمال تحريم هاي شوراي امنيت عليه کره شمالي، موجب رفع تهديد حمله هسته اي اين کشور شود.
با وجود برخورداري کره شمالي از توانايي توليد سلاح هسته اي، کارشناسان بر اين باورند که اين کشور دانش توليد تسليحات اتمي قابل نصب بر روي موشک‌هاي دوربرد را در اختيار ندارد. همچنين بسياري از کارشناسان و صاحبنظران، عملي شدن تهديد کره شمالي را چندان محتمل نمي دانند گرچه حتي تهديد به استفاده از سلاح هاي اتمي را اقدامي خطرناک و غيرعاقلانه تلقي مي کنند.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری موج]
[مشاهده در: www.mojnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 95]
-
گوناگون
پربازدیدترینها