تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1834499276
حزب عدالت و توسعه و ۵۰ سال تجربه احزاب اسلامگرای ترکیه
واضح آرشیو وب فارسی:فارس:
حزب عدالت و توسعه و ۵۰ سال تجربه احزاب اسلامگرای ترکیه
کارشناس مسائل ترکیه در گفت‌و‌گو با فارس گفت: احزاب اسلامگرا، مسیر پر فراز و نشیبی را در ترکیه پشت سر گذاشته‌اند، تاریخی که درس‌های عبرت آموزی برای این احزاب دارد.
انتخابات شهرداری ها و شوراهای محلی ترکیه، دیروز برگزار شد و اخبار اولیه حکایت از پیروزی حزب عدالت و توسعه به عنوان یک حزب اسلامگرا، دارد. «اسماعیل بندی‌داریان» کارشناس مسائل ترکیه، در گفت و گو با فارس به ذکر تاریخچه احزاب اسلامگرا در ترکیه و چالش‌های حزب عدالت و توسعه در رابطه با موضوعات مختلف، پرداخته است. بندی‌داریان در این مصاحبه اظهار داشت: «حزب عدالت و توسعه توسط آقای رجب طیب اردوغان 12 سال پیش با انشعاب حزب پروفسور «نجم‌الدین اربکان» تأسیس شد.» وی افزود: اولین حزب اسلامگرای ترکیه در تاریخ 1960 میلادی به نام حزب «نظام ملی» تأسیس شد و ده سال بعد پس از کودتا،حزب دیگری به نام «سلامت ملی» شکل گرفت و پس از کودتای 12 سپتامبر نیز 1980 این حزب تعطیل شد و بعد 4 سال همراه با آزادی احزاب «پروفسور اربکان» حزب «رفاه» را تأسیس کرد که سومین حزب اسلامگرای ترکیه بود و این حزب نیز در کودتای پست مردن 28 فوریه 1997 توسط ژنرال و سیاسی‌ها تعطیل و اقای اربکان ممنوع السیاسی شد. پس از انحلال حزب «رفاه»، حزب اسلامگرای «فضیلت» به رهبری «رجایی کوتان» تشکیل شد اما آقایان اردوغان و عبدالله گل و حدودا 20 تن از همفکران وی از این حزب منشعب شدند و ادعاهایشان این بود که آقای اربکان که نمایندگی آن را آقای «رجایی کوتان» بر عهده داشت، مورد هدف سیاسی آمریکا قرار گرفته و نمی‌تواند در ترکیه حزب اسلامگرا تشکیل دهد بنابراین حزب فضیلت به دو بخش تقسیم شد که یک حزب «سعادت» که آقای «رجائی‌کوتان» از طرف اردوغان آن را اداره می‌کرد و حزب «عدالت و توسعه» توسط اردوغان و همفکرانش تأسیس شد ک آن موقع اردوغان شهردار استانبول و بسیار محبوب بود. اردوغان بعدها به علت خواندن چندین شعر اسلامی دستگیر شد و البته چند نفر هم از حزب ایشان از آتاتورک انتقاد کرده بودند. آقای اردوغان حدود سه ماه در زندان بود و سپس عازم آمریکا شد، در آمریکا با محافل سیاسی دیدار کرد. پس از بازگشت در انتخابات شرکت کرد و پیروز شد. هم اکنون 12 سال است ک اردوغان و حزب عدالت و توسعه در ترکیه بر سر کار است.» این کارشناس مسائل ترکیه در ادامه افزود: «چند نکته در مورد جایگاه و موقعیت آقای اردوغان و حزب عدالت و توسعه باید یاد آور شویم. ابتدا اینکه قبل از اردوغان و قبل از سال1992 و 1993 میلادی، تقریبا 30 سال ترکیه تحت قدرت تک حزب قرار نگرفته بود؛ می دانیم که ترکیه در سال 1923 توسط آتاتورک تشکیل شد و مجلس مؤسسان یعنی اولین مجلس جمهوری ترکیه در 1923 جمهوری ترکیه را اعلام کرد و تا 1938 توسط اتاتورک ترکیه تک حزبی اداره شد و 1938 الی 1950 توسط «عصمت اینونو» اداره شد که هر دو جمهوری خواه خلق بودند و ترکیه تا 1950 تک حزبی اراده می‌شد و در سال 1950 «عدنان مندرس» که یک ملی‌گرا و اسلامگرا بود با طرح برخی شعائر اسلامی مانند آزاد گذاشتن اذان و قرآن محبوبیت مردم را به سوی خود جذب کرد، بنابراین حزب متبوع وی یعنی حزب دموکرات در انتخابات پیروز و آقای «مندرس» نخست وزیر شد. چون ایشان با برخی سیاست های اتاتورک به مقابله ایستاد مانند ترکی شدن اذان که وی اذان را به عربی برگرداند و همچنین قرآن را به عربی برگرداند این مسائل موجب محبوبیت وی شد اما در عرصه قدرت 10 سال نخست وزیر بود که سرانجام در 1960 ژنرال ها علیه «مندرس» کودتا کرده و وی و برخی رجال کابینه اش را با یک دادگاه فرمایشی اعدام کردند این موضوع در حافظه تاریخی مردم ترکیه به عنوان یک خاطره ترسناک ثبت شد و اینکه دو موضوع را برای آن ها مسجل کرد: ابتدا اینکه یک نخست وزیر نباید برابر آمریکا و قدرت غرب زیاده روی کند و موضوع بعدی در اینجاست، درست است که مردم ترکیه مسلمان و ملی‌گرا هستند ولی اگر به خواسته های مردم بیشتر توجه شود پیامدهای ناگواری در پی دارد و باید بیشتر به خواسته های غرب توجه شود این موضوع با مرگ نخست وزیر و چندین وزیر به مردم ترکیه الغا شد. پس یک کودتای دیگر در 1960 «عدنان مندرس» و رفقایش را به دار آویخت پس از آن نظامی ها بر سر کار بودند. نظامی ها یکی دو سال حاکمیت داشتند و احزاب دیگری از جمله «دموکرات»، «حرکت ملی» و «ملی نظام» که وابسته به نجم الدین اربکان به صورا ائتلافی بر سر قدرت بودند. از آن تاریخ یعنی پس اعدام شدن «بندرس» تا سال 1983 ترکیه هیچ وقت شاهد حاکمیت تک حزب نشد و هیچ حزبی نتوانست به تنهایی اعتماد مردم را جلب کند. در سال 1980 کودتای نظامی صورت گرفت که آن هم بیشتر به دلیل مقابله با انقلاب اسلامی ایران که در همسایگی این کشور صورت گرفته بود انجام شد. این هراس نظامی‌های ترکیه را در بر گرفت که نکند موج انقلاب اسلامی ترکیه را هم در بر بگیرد چون مردم ترکیه مسلمان و متعصب بودند و بنابراین در سال 1980 کودتایی توسط «ارتشبد کنان اورن» همراه با چهار درجه دار دیگر یعنی فرماندهان نیروی هوایی، زمینی، دریایی و ژاندرمی، طراحی و عملی شد. پس از چهارسال زمامداری نظامی ها، سرانجام در سال 1983 قدرت به غیر نظامی ها منتقل و یک قانون اساسی نظامی تنظیم شد که هنوز هم این قانون اساسی بر سر کار است. در سال 83 توسط اقای «تورگوت اوزال» حربی به نام «مام میهن» تشکیل شد که پس از 1950 اولین حزبی بود که توانست اکثریت آرا را به خود اختصاص دهد یعنی پس از 33 سال دوباره تک حزبی بر روی کار آمد این هم به این دلیل بود که گویش آقای «اوزال» همانند گویش آقای «مندرس» بود یعنی تا حدودی ملی و تا حدودی اسلامی و به چپ گراها هم احترام می‌گذاشت. بعد از فوت وی تا سال 93 ما در ترکیه شاهد قدرت تک حزبی نیستیم و حکومت ها ائتلافی بودند اما آقای اربکان مجددا با عنوان یک حزب اسلامگرا توانست با حزب دموکرات به ریاست «تانسو چیللر» یک دولت ائتلافی تشکیل دهد و بنابراین اربکان نخست وزیر و خانم چیللر معاون نخست وزیر شد و این دولت نیز هم زیاد به طول نکشید چرا که اربکان به شدت از آزادی روسری حمایت و با ژنرال ها برخورد کرد. آقای اربکان، فرمانده ستاد مشترک را جا به جا کرد و این برای اولین بار بعنوان یک نخست وزیر ترکیه بود البته این موضوع هم باعث کودتای پست مردن علیه وی در 28 فوریه 1997 و اربکان هم از صحنه سیاسی ترکیه حذف شد.» اسماعیل بندی‌داریان در ادامه با پیش کشیدن نگرانی های غرب در ترکیه گفت: «بنابراین همه این‌ها موجب بحران در ترکیه می‌شد و غرب نیز از این بابت نگران بود، آمریکا یک ترکیه آرام را می‌خواست تا بتواند اوضاع را در دست داشته باشد و در این راستا سعی کرد احزاب اسلامگرای اصولگرا را به سمت میانه گرایی و اعتدال‌گرایی تغییر مسیر دهد و این تعدیل در راستای سازش بیشتر با غرب و آمریکا و همکاری کمتر با کشورهای اسلامی به ویژه ایران بود. لذا پس از 28 فوریه که «اربکان» ممنوع السیاسی شد. اردوغان و برخی دوستانش از حزب ایشان جدا شده و حزب عدالت و توسعه را تشکیل دادند و اربکان نیز حزب «سعادت» را تشکیل داد و الان این حزب یک الی دو درصد آرا را در بر دارد و حزب عدالت و توسعه نیز بیش از 50 درصد آرا پس از 40 سال فاصله توانسته در اختیار داشته باشد. این کارشناس مسائل سیاسی همچنین گفت: «اردوغان در طی این سال ها در حالی که اکثریت را در برداشت و نیازی به همراهی احزاب مخالف نمی دید. اصلاحات زیادی انجام داد؛ در اشغال عراق توسط آمریکا مجلس ترکیه با تفاوت یک رای از 550 نفر مانع استفاده امریکا از پایگاههای ترکیه شد.» وی در رابطه با نوع سیاست خارجی حزب عدالت و توسعه ادامه داد: «همچنین آقای اردوغان سعی کرد به بهبود روابط با همسایگانش بپردازد. مانند ایران، عراق، سوریه، ارمنستان، یونان و گرجستان و این طولی نکشید تا وزیر خارجه ایشان آقای داود اوغلو سیاستی را مانفیست کرد به عنوان مشکلات صفر با همسایگان و این سیاست متأسفانه چهار سال بیشتر طول نکشید و رفتارهای تنش زا با همسایگان شروع شد و آقای داود اوغلو با سیاست های تقریبا تنش زا روابط ایران و ترکیه را کمی خدشه دار کرد و پس از آن متأسفانه با روسیه به خاطر امریکا تنش پیدا کرد و بعد موضوع عراق و دولت کردستان عراق و بارزانی و ماجرای خرید نفت از اقلیم کردستان عراق پیش آمد . پس از آن مسأله مصر پیش آمد و به خاطر مصر با اعراب به چالش افتاد، لیبی و مصر و پس از آن بحران سوریه که ترکیه به گذرگاه اصلی تروریست های سوریه تبدیل شد و سلاح و مهمات و لجستیک به مخالفین می رسید. در این مسأله سیاست ترکیه با ایران و عراق و سوریه تنش های زیادی پیدا کرد. آقای اردوغان در این میان خوب رفتار نکرد. همه می‌دانیم که آقای اردوغان با بشار اسد رابطه خوبی داشت. اما مسأله سوریه آن شعار «داود اوغلو» مبنی بر روابط خوب با همسایگان را زیر سوال برد و سیاست «بحران صفر» به «صلح صفر» تبدیل شد یعنی در حال حاضر ترکیه با تمامی همسایگانش در تنش است و متهم به دخالت مستقیم در ساختار نظام سوریه و عراق می‌باشد . هرچند دولت ترکیه این موضوع را رد می‌کند اما در داخل ترکیه نیز احزابی هستند که به این امر اعتراض دارند. حتی برخی نظامیان در ترکیه نسبت به همکاری نظامی ترکیه با غرب معترض هستند. مردم لیبی به علت همکاری استانبول با ناتو در حمله به این کشور دیدیم که عکس های اردوغان را پاره و به سفارت ترکیه حمله کردند. همه این ها نشان می دهد که هر جا اردوغان در راستای منافع آمریکا و غرب عمل کرده زیان دیده و هر نقطه ای هم که مستقلانه عمل کرد به نفع خودش تمام شده و روابط خوبی نیز با همسایگانش داشته است. اسماعیل بندی‌داریان در ادامه افزود: «معمولا چه اردوغان باشد یا کس دیگری باشد آن هایی که طرفدار رفتار مستقل ترکیه هستند، دوست دارند با کشورهای اسلامی رابطه گرمی وجود داشته باشد. اخیرا دیدیم که در ترکیه آقای اردوغان در قبال تحریم ایران از سوی آمریکا کمی به نفع ما عمل کرد و الان متهم به نقض این تحریم‌ها است. در حال حاضر انتخابات شوراها و شهرداری‌ها در جریان است و دو ماه دیگر انتخابات پارلمان و حدود ده ماه دیگر انتخابات ریاست جمهوری را در پیش رو داریم و این سه انتخابات در ترکیه بسیار مهم است. بنابراین در ترکیه 52 میلیون برای رأی گیری برای انتخاب 1394 شهردار شرکت کردند و این در واقع سرنوشت انتخابات پارلمانی را در همین جا تعیین خواهد کرد و در حال حاضر نیز آقای اردوغان اکثریت شهرداری‌ها را در بر گرفته و با این پیروزی انتخابات پارلمانی هم در اختیار حزب آقای اردوغان است. این کارشناس امور ترکیه در بحث رابطه تهران – آنکارا افزود: «در این رابطه باید گفت روابط ایران و ترکیه به نسبت اوایل دوره اردوغان تیره است ولی منصفانه باید گفت بهتر از نخست وزیری آقای «سلیمان دمیرل» یا «بولنت اجویت» است. چرا که در آن زمان احزاب اسلامگرا در ترکیه تحت فشار زیادی بودند اما در حال حاضر نیز دو نگرانی وجود دارد. یکی دخالت ترکیه در سوریه و بیم اینکه ترکیه بخواهد وارد سوریه شود و یا قصد ایجاد منطقه حائل در خاک سوریه را داشته باشد که این برای ترکیه و منطقه اصلا خوب نیست. موضوع دوم، تبلیغات و برخی سخنان توسط عبدالله گولن و هم خود اردوغان در مورد شیعیان و تشیع است. بسیاری از رسانه های «فتح الله گولن» روزانه به شدت علیه شیعه در حال تبلیغ هستند و یا سخنرانی چند مدت پیش شخص اردوغان در مورد مقایسه شیعیان با افراد «فتح الله گولن» که در ان اتهامات ناروائی به شیعیان زده و شیعیان را دروغ گو خوانده بود. در این رابطه دولت آقای اردوغان باید کاملا محتاط و حساب شده عمل کند.» انتهای پیام/ص
93/01/11 - 15:17
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 35]
-
گوناگون
پربازدیدترینها