محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1831941054
مسئولان کشور دیپلماسی نوروز را جدی بگیرند/ دیر عمل کنیم نوروز را هم از ما خواهند گرفت
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین:
مسئولان کشور دیپلماسی نوروز را جدی بگیرند/ دیر عمل کنیم نوروز را هم از ما خواهند گرفت بین الملل > آسیای میانه و قفقاز - بهرام امیراحمدیان کارشناس مسائل آسیای میانه و قفقاز می گوید نوروز ظرفیت بسیار بالایی برای دیپلماسی ایران محسوب می شود و ما می توانیم در این دیپلماسی از عناصر مشترکی که در میان ملت های منطقه وجود دارد برای نزدیکی استفاده کنیم.
زهره نوروزپور
بهرام امیراحمدیان کارشناس مسائل آسیای میانه و قفقاز می گوید نوروز ظرفیت بسیار بالایی برای دیپلماسی ایران محسوب می شود و ما می توانیم در این دیپلماسی از عناصر مشترکی که در میان ملت های منطقه وجود دارد برای نزدیکی استفاده کنیم. بهرام امیراحمدیان استاد دانشگاه تهران در کافه خبر درباره دیپلماسی نوروزی گفت: نوروز مقوله مهمی برای همه اقوام و ملل منطقه از ترکیه گرفته تا سینگ کیانگ و از خلیج فارس تا کوه های قفقاز است و از جنبه های مختلف می شود به نوروز نگاه کرد که همین موضوع سبب می شود فکر کنیم دولت ما باید یک دیپلماسی نوروزی داشته باشد.
آنچه می خوانید متن گفتگوی کافه خبر با دکتر بهرام امیراحمدیان درباره دیپلماسی نوروزی است.
از خود کلمه نوروز شروع کنیم. آیا همه کشورهایی که سال جدید را با نوروز شروع می کنند همین اسم خاص نوروز را استفاده می کنند؟ منظور شما از دیپلماسی نوروز چیست؟
همه می گویند نوروز. حتی ترک ها فکر می کنند که "نوروز" یک کلمه ترکی است ، فارسی نیست ! از ترکیه تا سین کیانگ چین همه می گویند نوروز. منظورمن از دیپلماسی نوروز استفاده بهینه از این قابلیت ویژه برای گردآوردن و نزدیک کردن ملت ها به یکدیگر است. یک عنصری هست که همه کشورها را به یکدیگر می چسباند به نام المپیک. مقوله المپیک چرا برای کشورها مهم است؟ چرا میلیاردها برای این مسابقات هزینه می شود؟ زیرا یک دلیل عمده آن همبستگی کشورها و رشد و تحرک اقتصادی هست. المپیک به اقتصاد به فرهنگ وبه سیاست تحرک می دهد. به نظر من نوروز کمی از المپیک ندارد و من گمان می کنم نوروز همه قابلیت های تبدیل شدن به یک دیپلماسی برای به تحرک در اوردن اقتصاد، فرهنگ و سیاست را داراست.
ما در راه گسترش و پاسداشت فرهنگ نوروز کوتاهی کرده ایم یعنی اصلا شاید کاری نکرده ایم. شما به کشورهای همسایه ما نگاه کنید. تقریبا همه آنها مراسم نوروز را بهتر از ما برگزار می کنند حال آنکه ریشه نوروز در کشور ماست و نوروز سوای از آمیختگی فرهنگی به باورهای دینی و مذهبی ما هم گره خورده است. ز لحاظ فرهنگی آداب نوروز بخشی از مقوله دین محسوب می شود. آموزه های مذهبی و دینی کاملا در نوروز دخیل است، مانند صله رحم ، دید و بازدید عید ، احترام به بزرگان و تکریم کوچترها با عیدی دادن که نوعی انفاق و تمرین از خودگذشتگی و گذشت از مال است. وقتی اسلام به این مناطق آمد خیلی از آداب و رسومی که با شعائر دین مبین اسلام مغایرت داشت حذف شد اما آنهایی که مغایرت نداشت همه باقی ماندند . نمونه آن همین نوروز است که با آمدن اسلام به ایران نوروز از بین نرفت چرا؟ برای اینکه هیچ زمانی در این سرزمین بت پرستی نبود. این سرزمین وحدانی بود و در تمام اداب و رسومش از کهن تا به امروز نشان شرک و بت پرستی وجود نداشته است.
معنای نوروز چیست؟
در سفره هفت سین عناصری را می چینیم به پاس یزدان. سفره هفت سین سفره شکر گذاری است به درگاه خداوند به خاطر نعماتی که به ما داده است ، زمین، آب، جانواران، غذا و گرما. این سفره از لحاظ آموزه های دینی رستاخیز را به ما یادآوری می کند. زمین مرده ای را که در این رستاخیز نوروز دوباره زنده می شود و جان می گیرد و گیاهان مرده می رویند. نوزایی طبیعت ، مانند انسان مرده ای که خداوند آن را زنده می کند ، طبیعت هم به همین منوال زنده می شود. در نوروز مانند خونی که در رگ انسان جریان دارد، گویی خونی در رگ برگ گیاهان جریان می گیرد و گیاهان و طبیعت دوباره زنده می شوند. خب همه این ها موید آموزه های دینی و قرآنی است. بی جهت نبوده است که امام جعفر صادق(ع) و دیگر ائمه معصومین(ع) درباره نوروز تاکید کرده اند و آن را گرامی داشته اند.
حتی خانه تکانی پیش از سال نو، اهمیت دادن به زیبایی طبیعیت و زیبایی ظاهری، لباس نو پوشیدن قبل از وارد شدن به سال جدید، جشن های پیش از نوروز، 13 به در همه و همه آموزه های فرهنگی و قابل احترامی به همراه خود دارند. خانه تکانی مانند هجرت انسان است. به معنی تحول درون. یعنی همانگونه که طبیعت نو می شود، خانه ما نیز باید آراسته و نو باشد. وسایل اضافه را دور میریزند و یا برخی از آن را به نیازمندان می دهند. این خودش بخشی از آموزه های دینی است که سفارش می کند انفاق کنیم.
مگر این ها اکنون پاس داشته نمی شود یا مگر قرار است خطری آنها را تهدید کند؟
اهتمامی به گسترش و ترویج آنها و استفاده از ظرفیت های بالقوه داخلی، منطقه ای و بین المللی نوروز نمی شود. از سوی دیگر بعضا دیده می شود که اقداماتی در جهت تضعیف نوروز هم می شود که نمی دانم این ها با برنامه است یا توسط برخی افراد کم توجه صورت می گیرد که تعجب برانگیز است. این درحالی است که جنبه های فکری ، معنوی و فلسفی نوروز خیلی ارزش دارد و نوروز هیچ مغایرتی با افکار و اندیشه های اسلامی ندارد. مثلا در بیلبورد ها باید نوشته شود نوروز مبارک یا به استقبال نوروز برویم اما می نویسند به استقبال بهار برویم. این یا بی توجهی است یا کاری با برنامه برای کم اهمیت جلوه دادن نوروز است. نوروز بار معنایی خاصی دارد که فصل بهار آن را ندارد. نوروز پیش از بهار است و حتی می تواند منحصر به بهار نباشد. با این ویژگی های زیبای خودش معانی بی شماری را با خود به همراه دارد. جهان مسیحیت با تمام تفرق و با تمام گستردگی که دارد کریسمس را جشن می گیرد و این جشن ها اقتصاد و دین و ایین و فرهنگ آنها را متحول می کند. نوروز هم می تواند اقتصاد و فرهنگ ما را متحول کند. چرا مردم را ترغیب نمی کنیم که در همه جا بنویسیم نوروز مبارک، مردم به استقبال نوروز بروید، خانه تکانی کنید، قلب هایتان را باز کنید سبزه بیارایید؟
برخی می گویند برخی از آیین های مربوط به نوروز ممکن است محملی برای سوء استفاده یا از بین رفتن امنیت در جامعه شود مانند چهارشنبه سوری.
مشکل ما با چهارشنبه سوری کاملا یک مشکل خود ساخته است که ریشه در نبود مدیریت دارد. همین چهارشنبه سوری نیز اگر به درستی مدیریت و هدایت شود می تواند به یک فرصت اقتصادی، فرهنگی برای رونق کسب و کار و اشتغالزایی باشد. به شرط آنکه مسولین با مردم مهربان تر برخورد کنند و این سنت دیرینه را امنیتی نکنند. مسئولان ما همیشه از مضرات مواد محترقه برای مردم می گویند، چرا یک بار به مزیت آن نگاه نکنیم؟ می توانیم با ساخت کارخانه یا کارگاه های استاندارد، بهترین نوع مواد محترقه بی خطر را درست کنیم و آنها را در سوپرمارکت ها و فروشگاه های زنجیره ای بگذاریم برای فروش، آن وقت ببینید چه چرخه ای از تولید و اشتغال درست می شود. اگر وسائل استاندارد آتش بازی توسط مکان های امن و دارای مجوز تهیه و توزیع شوند آن وقت عده ای نمی روند در گوشه زیرزمین خانه هایشان با مواد محترقه غیر استاندارد امنیت خود و دیگران را به خطر بیندازند. این ها همه قابل مدیریت است اما چون حوصله مدیریت کردن و تعیین فضاهای لازم برای تخلیه احساسات و هیجانات مربوط به چهارشنبه سوری وجود ندارد راحت ترین کار که همان بگیر و ببند و ممنوع کردن است انتخاب می شود.
یعنی شما می گویید چهارشنبه سوری به صورت رسمی توسط مسئولان برگزار شود؟
چه اشکالی دارد؟ حالا اگر آنها برگزار هم نمی کنند می توانند مدیریتش کنند. اگر خود مسئولان آیین چهارشنبه سوری را به درستی برگزار کنند آنوقت خیلی ها مجبور نخواهند بود پنهانی به سراغ مواد خطرناک حادثه ساز بروند. چه اشکالی دارد مسئولان خودشان مسببات شادی و بالابردن روحیه ملت ما را فراهم کنند. متاسفانه هنوز برخی می گویند این نمایش مربوط به آتش پرستی است. اصلا اینگونه نیست. در دین اسلام آتش پاک کننده است و یکی از مطهرات به حساب می آید. اگر نجاستی را با آتش بسوزانیم خاکستر آن پاک است. آتش پرستی یعنی چه؟ مردم ایران از همان ابتدایی که اسلام را پذیرفتند فرهنگ خود را نیز با آن آمیختند و این یکی از ویژگی های برجسته ملت ایران است که در عین پذیرش اسلام و خدمات بسیار زیادی که به اسلام کرد فرهنگ خود را نیز حفظ کرده است. متاسفانه می نویسند چهارشنبه سوزی. چرا چهارشنبه سوزی؟ برای اینکه ما نتوانسته ایم این هیجان را در قالب برگزاری یک آیین ملی درست مدیریت کنیم. اگر چهارشنبه سوری چهاشنبه سوزی است و اگر آتش بازی کردن آتش پرستی است پس چرا در مناسبت های دیگر ملی که آنها هم همگی مهم و مورد تاکید ما هستند خود مسئولان مراسم آتش بازی برگزار می کنند؟ چرا اینجا آتش بازی بد است اما آنجا خوب است؟
آیا این دیپلماسی شامل مسائل اقتصادی هم می شود؟
نوروز از نظر اقتصادی بسیار مهم است شما نگاه کنید در نوروز کار کسب رونق می گیرد. پول خرج می شود. هرجا به طور عموم پول خرج می شود چرخ اقتصاد به حرکت می افتد. بازار ها رونق می گیرد. بازارها در تلاطم نوروز هستند، انبارهای آجیل و شیرینی خالی می شود. صنعت و تجارت، حمل و نقل رشد می کند، صنعت گردشگری ، هتل ها و مسافرخانه ها پر می شود. اینجاست که می گویم نوروز مانند المپیک اقتصاد یک کشور را دگرگون می کند. آنقدر تحرک ایجاد می کند که هر کشوری از آن استقبال می کرد و نه تنها کشور ما بلکه تمام کشورهای حوزه نوروز می توانند از لحاظ سیاسی و روابط بین الملل از این مهم بهره ببرند.
کدام کشورها الان از این فرصت بهره می برند؟
این کشورها در حوزه اکو هستند، پنج جمهوری قفقاز در اسیای مرکزی، ایران، افغانستان و پاکستان و جمعا ده کشور در حوزه نوروز قرار دارند به اضافه سین کیانگ و شمال قفقاز، بین النهرین یعنی بخشی از عراق، اینها در یک حوزه هستند. نوروز در سال 2010 از سوی سازمان ملل به عنوان یک رویداد بین المللی در تقویم سازمان ملل ثبت و وارد شد. ما می توانیم همه این کشورها را جمع کنیم کما اینکه در سال 89 و 90 دولت ما جشنی در ایران برگزار کرد و قراراست که همین جشن هم امسال در افغانستان برگزارشود. این مسائل کشورها را به هم نزدیک می کند. می توانیم از پتانسیل یکدیگر استفاده کنیم. به ویژه سبب توسعه فرهنگی ما می شود که از این دیپلماسی استفاده کنیم برای نزدیکی کشورهای اکو و کشورهای پیرامون از لحاظ برد بین المللی. شما ببینید سازمان ملل یک روزی را در سازمان به نام نوروز ثبت کرده است، بعد آن وقت ما به جای اینکه از آن نهایت استفاده را ببریم و به نوروز اهمیت بدهیم بعضا تلاش هایی را شاهد هستیم که می خواهند آن را کمرنگ یا حاشیه ایی نشان دهند. این نقض غرض است.
چه باید کرد؟
ما باید عملا پرچمدار نوروز باشیم. چرا باید اینگونه منفعلانه اجازه دهیم کشورهای منطقه همه آداب و رسوم و فرهنگ و شخصیت های به نام ما را به نام خود ثبت کنند و خود را صاحب آن جا بزنند. من واقعا تعجب می کنم که ما چقدر در این زمینه ها بی تحرک هستیم. ما باید اعلام کنیم که نوروز یک روز بین المللی است. حوزه نوروز کشورهایی هستند که عمدتا د رحال توسعه هستند و از لحاظ اقتصادی تعاملاتشان با حوزه نوروز کم است در حقیقت تجارت ما با کشورهای حوزه اکو فقط 6 درصد است و 96 درصد تجارت ما با بیرون از این حوزه است. ما میتوانیم با نزدیک شدن به هم از طریق نوروز در امور بین الملل بسیار رشد کنیم و این یکی از جنبه های مهم نوروز است. از جنبه های خیلی زیاد دیگری که عرض کردم می توانیم نوروز را به عنوان یک عنصر مهم در دیپلماسی عمومی در نظر بگیریم و دیپلماسی فرهنگی را توسعه دهیم. با سرمایه گذاری در تلویزیون های مشترک، مانند پخش فیلم های مستند که همه بتوانند استفاده کنند. این قابلیت ها درون این حوزه موجود است. ما باید به نوروز اهمیت بدهیم مثلا اسم پارک یا یک میدان را نوروز نام گذاری کنیم . می توانیم جشن های نوروزی را در پارکی به نام نوروز برگزار کنیم. به آن تکیه بکنیم و بهش اهمیت بدهیم. جالب است که ما یک خیابان در تهران به نام نوروز نداریم. یک میدان یا یک سالن بزرگ به نام نوروز نداریم. در سمرقند خیابانی بود به نام ابولقاسم فردوسی، در آنجا هتلی بود به نام شاهنامه ، ما چرا در تهران از این گونه اسم ها نداریم؟ ما باید حس وطن دوستی را در درون فرزندانمان ایجاد کنیم. اشتباهاتی در این خصوص صورت می گیرد که تاوان آن را بعدا خواهیم پرداخت اگر حس وطن دوستی در نسل های ما دوانده نشود نسل آینده بی هویت می شود. احساس غیرت و تعصب ملی را از دست می دهد. نسل های بعد باید هویت خودشان را بدانند با این کارهایی که انجام می دهیم با انتخاب اسامی خیابان ها و هتل ها و جشن هایی که میگیریم و اهمیتی که به نوروز باستانی می دهیم می توان این مهم را به دست آورد.آیا این درست است که هرچیزی را که باعث شادی مردم می شود از آن جلوگیری کنیم؟ چرا مدام سعی داریم مردم را از هم دور نگه داریم؟ و هرچیزی که مردم را به هم نزدیک می کند می خواهیم اهمیتش را کم کنیم و صورت این کار را هم مذهبی می کنیم ، در حالیکه اهمیت دادن به نوروز و مراسم ملی مربوط به آن هیچ خلیل در مذهب و دین مردم ایران ایجاد نمی کند.چرا که مذهب و دین با گوشت و پوست مردم ایران آمیخته شده و این چیزها نمی تواند در آن خللی وارد کند.
ابعاد سیاسی این قضیه چقدر می تواند در رشد وبالندگی ایران مثمر ثمر باشد؟
به نظر می رسد که در حوزه های همکاری منطقه ای، سازمان ملل به دلیل گستردگی و مسائل پیچیده جهان سعی می کند این وظایف جهانی را کوچک کند و در حوزه ها تقسیم کند که حاصل ان رشد سازمان های منطقه ای است. موجی که در اروپا اتفاق افتاد نمونه خوبیست و سالها تجربه پشت آن است. مهمترین بخش برای چسبندگی بین المللی ، پیوستگی جغرافیایی است. مردم کشورهایی که می خواهند بدون در نظر گرفتن پیوست های جغرافیایی در خارج از منظومه خودشون کار کنند با مشکلاتی روبه رو می شوند. مثلا فرض کنید در ونزوئلا کار کردیم به محض اینکه در آنجا حکومت تغییرکند بازگشت سرمایه ما با مشکل مواجه می شود. ولی در کشورهای پیرامون، پتانسیل خیلی زیادی نهفته است این پتانسیل ها موجود هست و باید به کار بگیریم. از تجربه سفرم به افغانستان این نکته را دریافتم که مردمان این خطه به ایرانی ها علاقه زیادی دارند و این برای ملت ما سودمند است و سوال این است که چرا دولت ایران از این مقوله استفاده نمی کند؟ دیپلماسی فرهنگی عنصر مهم نوروز است، آنها مراسم نوروزی زبان فارسی و بدیهیات مربوط به اشتراکات فرهنگی را می فهمند و رایزن های فرهنگی ما باید این ها را در کشورهای خارجی و خصوصا کشورهای پیرامون ترویج کنند. متاسفانه ما در این کشورها که عمدتا سنی مذهب هستند کارهایی می کنیم که آنها به جای نزدیک شدن به ما از ما دور می شوند و می ترسند که ما با زور بخواهیم مذهب و دین آنها را عوض کنیم. وقتی ما از نوروز حرف می زنیم آنها می فهمند و با ما تشریک مساعی می کنند اما برخی از مراسم مربوط به مذهب مانند عزاداری را درک نمی کنند. آنها مذهب و اندیشه های خودشان را دارند و همانطور که ما حاضر نیستیم از آداب و رسوم مذهبی خود دست بکشیم آنها هم مقاومت می کنند و اسلام خاص خودشان را دارند. ما نباید سعی کنیم کشورهای حوزه نوروز را همرنگ خودمان کنیم، این یک امر نشدنی است. ما وظیفه نداریم سنی ها را شیعه کنیم به جای این کار می توانیم در این دیپلماسی از عناصر مشترک استفاده کنیم که یکی از آنها نوروز است. مساله دوم زبان فارسی است. اصلا شما حتی اگر بخواهید این سنی های آسیای مرکزی را به طور غیر مستقیم شیعه هم کنید یکی از راه هایش گسترش زبان و آداب و رسوم فارسی در میان آنها است. اگر به آنها زبان فارسی یاد دهید خوب آنها می آیند اثار فارسی میخوانند و با افکار و عقاید شیعه و فارس زبان ها آشنا می شوند و آنگاه خیلی محتمل تر است که شما به نتیجه برسید. ما وقتی که زبان فارسی را به مردمان منطقه یاد بدهیم در حقیقت نفوذ و دیپلماسی کشور را گسترش داده ایم. آنها می دانند که سرزمینی فارسی زبان وجود دارد. زبان فارسی را که یاد گرفتند حتما مولانا ، سعدی و خیلی از اثار کلاسیک سرزمین ما را مطالعه می کنند. آثاری که از اندیشه های ناب اسلامی و شیعه غنی هست. مساله مهم دیگر از نظر دیپلماسی فرهنگی می توانیم تصوف را مطرح کنیم. تصوف با تمام قدرت خودش در این مناطق حاکم است و هر بخشی از این اسیای مرکزی یکی از این صوفیان هستند. در ترکستان ، آسیای میانه ، بخارا و ازبکستان. هرکسی که این صوفیان را زیارت می کند بر این باور است که نصف ثواب حج را می برد. باور آنها ظاهری نیست عمیق است. من سر قبر هلوان پوریای ولی در خیوه بودم دیدم که غذا را دور قبر پوریا تبرک و احسان می کردند. ما از این باورها می توانیم بهره مند شویم و در جای مناسب استفاده کنیم. یا اینکه مثلا در دریای خزر یک سازمان همکاری تعریف کنیم در بخش اقتصاد. می شود در آن سازمان به مساله توریسم و گردشگری به ویژه نوروز صحبت کنیم و در بخش های هنری به ساختن فیلم ها و مستند هایی در زمینه اداب و رسوم نوروز بپردازیم.
همانگونه که گفتید سازمان ملل نوروز را روز جهانی اعلام کرده است آیا نوروز می تواند یک روز جهانی و با ابعاد بین المللی شود؟
قطعا می تواند . اگر این قابلیت را نداشت که سازمان ملل آن را به عنوان روز جهانی اعلام نمی کرد. آنها این ظرفیت را درک کرده اند. آنها بیش از ما و حتی شاید پیش از ما به بهره برداری از قابلیت ها وظرفیت های نوروز دست یابند. با این همه این ما هستیم که باید به جهان و جهانیان نشان دهیم که نوروز برای همه جهان است و مرزی نمی شناسد و این مهم زمانی به سرانجام می رسد که ما به جای جلوگیری از آن درباره آشتی با نوروز صحبت کنیم. در آخر تاکید می کنم که درکتاب های درسی اهمیت و ویژگی های نوروز، سرشت و پاکی و فلسفه نوروز را باید درج کنیم. کما اینکه در تاجیکستان یه منطقه کهن هست که مردان کهن فلسفه نوروز را به فرزندانشان می اموزند. چون که این نوروز در یک بخش کره زمین است که ازاب در رنج است. در نوروز نماد های زندگی در سفره نهاده می شود و ما می توانیم به این جنبه های آن نیز بپردازیم. ما حکومت دینی داریم و از لحاظ دینی هم می توانیم بباورانیم به مقامات به مردم که نوروزهیچ مغایرتی با دین ندارد، اگر به خاستگاه نوروز چه در داخل و چه در خارج توجه نشود مانند نظامی گنجوی ، فارابی ، مولانا، خوارزمی و غیره توسط کشورهای این حوزه مصادره خواهد شد و ما آنگاه فقط حسرت خواهیم خورد. 49261
پنجشنبه 7 فروردین 1393 - 08:00:00
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 32]
-
گوناگون
پربازدیدترینها