واضح آرشیو وب فارسی:نامه نیوز:
گفتگوی نوروزی نامهنیوز با منصوریان: آسیبدیدگی ما در مقایسه با شهادت زنان در جنگ چیزی نیست/طلای جهان را در بیمارستان گرفتم
قهرمان ووشوی جهان در گفتگوی نوروزی با نامه نیوز از سختیهای ووشو و رسیدگی بیش از حد به فوتبالیستها صحبت کرد.
به گزارش نامه نیوز، الهه منصوریان را می توان به واسطه کسب عنوان قهرمانی ووشوی زنان جهان در سال 92 یکی از زنان موفق در سالی که گذشت نامید تا جایی که نام او حتی در چند نظرسنجی در بین نامزدهای بهترین ورزشکار سال قرار گرفت.
با منصوریان که مدت هاست نام خود را بر سرزبان ها انداخته به هوای نو شدن سال گفتگویی متفاوت و کمی عیدانه ترتیب دادیم که با شکایت های این بانوی موفق از فوتبالیست ها و دستمزدهای میلیاردی آنها همراه شد. گفتگوی نوروزی نامه نیوز با منصوریان را بخوانید:
*در سال گذشته در بین چند رسانه ای که اقدام به انتخاب بهترین ورزشکار سال کردند، همواره در بین نامزدهای بهترین ورزشکار سال بودید. در این خصوص چه صحبتی دارید؟ به نظر سال موفقی را پشت سر گذاشتید.
این لطف جامعه رسانه ای و مردم بود که به من رای دادند. حتی در نظرسنجی یک مجله رزمی به عنوان بهترین ورزشکار سال انتخاب شدم. خیلی خوشحالم که این عنوان در سال 92 به من رسید. در انتخابات یکی از خبرگزاری ها نیز رای بسیار بالایی را بدست آوردم. با همه این تفاسیر سال 92 برای من سال موفق و پرکاری بود.
*مهم ترین اتفاقی که برای شما در این سال رخ داد چه بود؟
بهترین لحظه زمانی بود که توانستم عنوان قهرمانی ووشوی جهان را در سبک وزن به دست بیاورم. مدال طلای جهان را در حالی کسب کردم که در همان راند اول مصدوم شده و 6 قسمت صورتم شکست اما با این وجود کم نیاورده و به کارم ادامه دادم و درنهایت قهرمان جهان شدم.
*پس با مصائب زیادی قهرمان جهان شدید؟
به واقع همین طور است و شاید باور نکنید که حتی مدال طلای جهان را در بیمارستان به من اهدا کردند. در واقع شیرین ترین لحظه سال گذشته، زمانی بود که با این شرایط توانستم به عنوان قهرمانی جهان برسم.
*لحظه سخت یا تلخی هم داشتی؟
بعد از این مصدومیت ها و رژیم های سخت غذایی که برای مسابقات می گرفتیم تا دو ماه نمی توانستم غذا بخورم. آسیب های شدیدی داشتم و حتی زمانی که پس از اردوهای 5-6 ماهه می خواستم استراحت کنم، به خاطر این مصدومیت ها باید دوران استراحتم را در بیمارستان سپری می کردم و این تلخ ترین دوران من در سال 92 بود.
*برای سال 93 چه اهدافی دارید؟
در بازی های آسیایی به نسبت رشته های دیگر شانس بیشتری برای کسب مدال طلا داریم. من هم به احتمال زیاد یکی از نفرات اعزامی به بازی های آسیایی اینچئون کره هستم و شانس زیادی برای کسب قهرمانی این رقابت ها دارم.
*از همین جا قول کسب مدال طلای بازی های آسیایی را می دهید؟
تا بازی های آسیایی 6 ماه زمان مانده و این بازی ها غیر قابل پیش بینی است اما قول می دهم با توجه به کسب عنوان قهرمانی جهان، هر نماینده ای از ایران در وزن من راهی بازی های آسیایی می شود، مدال طلای این وزن را کسب کند که امیدوارم در نهایت این فرد من باشم. قول می دهم اگر به اینچئون اعزام شوم، قهرمان این رقابت ها شوم.
*از لحاظ شخصی سال 92 چطور گذشت؟
باز هم یک مقدار ورزشی می شود. اینکه جایزه هایمان را ندادند کمی برایمان سخت بود. به موقع پرداخت نشدن پاداش ها و پولها، شرایط مالی بدی را در سال 92 برایمان به وجود آورد، البته این هم بخاطر شرایط بد وزرات ورزش و اسپانسرها بود اما خوشبختانه فدراسیون ووشو حواسش به این مسائل هست و مسئولان این فدراسیون حقوق ماهیانه ما را پرداخت و سعی کردند مشکل مالی کمتری برای ورزشکارانشان پیش بیاید.
*برای یک زن سخت نیست در رشته ای کار کند که مصدومیت زیادی دارد و باید همیشه با درد زندگی کند؟
واقعا سخت و دشوار است. ما آسیب های وحشتناکی می بینیم و حتی فرم صورت خودم در مدت زمان ورزشکاری به طور کل تغییر کرده و این در حالی است که برای یک خانم زیبایی از همه چیز مهم تر است اما عشق به ورزش و رشته ای که مادر رشته های رزمی محسوب می شود، باعث شده تا همواره با این رشته سر و کار داشته باشیم، ضمن اینکه به شخصه برای کشورم همه کار می کنم. ووشو که دیگر بالاتر از جنگ نیست. در زمان جنگ، خیلی از زنان کشور شهید شدند؛ حالا ما هم در راه سرافرازی وطنمان آسیب ببینیم باز هم به گرد پای آنها نمی رسیم.
*دوست نداشتید فوتبالیست بودید و خیلی راحت پول می گرفتید؟
پولی که فوتبالیست ها میگیرند واقعا حقشان است چون کارشان بسیار سخت است، البته سایر رشته ها هم کار سختی دارند اما اینکه اینقدر به آنها توجه می شود و به آنها می رسند باعث شده تا ما از فوتبال زده شویم و دیگر این رشته را دوست نداشته باشیم. ناراحتی من از این است که فوتبال این همه پول می گیرد و در نهایت هم هیچ نتیجه ای نمی گیرد. از سال 86 که عضو تیم ملی شدم تا سال 92 اگر تمام درآمد و جوایزم را جمع کنم شاید 200 میلیون تومان هم نشود یعنی چند سال و 200 میلیون اما یک فوتبالیست برای یک سال یک میلیارد پول میگیرد. من اگر یک میلیارد می گرفتم جانم را هم برای ورزش کشور می گذاشتم.
*با این وضعیت شاید دوست نداشته باشی حتی تیم ملی در جام جهانی 2014 برزیل نتیجه خوبی را کسب کند و شاید خودت هم نخواهی جام جهانی را پیگیری کنی؟
دیگر مجبوریم! البته من ورزش را دوست دارم اما واقعا از این قضیه ناراحتم با این حال چون همه مردم کشورم دوست دارند تیم ملی در این رقابت ها نتایج خوبی را کسب کند، من هم سعی می کنم نتایج این تیم را پیگری کنم.
*چه خاطراتی از عیدهای گذشته داری؟
خاطرات زیادی وجود دارد اما یک سال به جنوب کشور رفتیم که واقعا خوش گذشت.
1393/1/6
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نامه نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 119]