تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1814656563
آستان حضرت عبدالعظیم الحسنی(ع)میعادگاه زائران
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا:
معرفی آثار تاریخی و مذهبی شهرری ؛ آستان حضرت عبدالعظیم الحسنی(ع)میعادگاه زائران شهر ری - ایرنا - حضرت عبدالعظیم (ع) فرزند عبدالله بن علی، از نوادگان حضرت امام حسن مجتبی (ع) است و نسب او با چهار واسطه به آن حضرت می رسد و پدرحضرت عبدالعظیم (ع) عبدالله و مادرش فاطمه دختر عقبه بن قیس است.
ولادت آن حضرت در سال 173 هجری قمری در شهر مقدّس مدینه رخ داد و مدّت 79 سال عمر با برکت او با دوران امامت چهار امام معصوم یعنی امام موسی کاظم (ع)، امام رضا (ع)، امام محمّدتقی (ع) و امام علیّ النّقی (ع) مقارن شد.
حضرت عبدالعظیم از محضر مبارک امام رضا (ع)، امام محمّد تقی(ع) و امام هادی (ع) بهره برد و احادیث فراوانی از آنان روایت کرده است.
این فرزند پیامبر اسلام محمد مصطفی (ص)، از آنجا که از نوادگان حضرت امام حسن مجتبی (ع) است به حسنی شهرت یافت.
حضرت عبدالعظیم الحسنی (ع) از دانشمندان شیعه و از راویان حدیث ائمه معصومین (ع) و از چهره های بارز و محبوب و مورد اعتماد نزد اهل بیت عصمت و پیروان آنان بود و در مسایل دین آگاه و به معارف مذهبی و احکام قرآن شناخت و معرفتی وافر داشت.
ستایش هایی که ائمه معصومین (ع) از وی به عمل آورده اند، نشان دهنده شخصیّت علمی و مورد اعتماد اوست؛ حضرت امام هادی (ع) گاهی اشخاصی را مساله و مشکلی داشتند، نزد ایشان راهنمایی و می فرمودند که از حضرت عبدالعظیم الحسنی (ع) بپرسند و او را از دوستان حقیقی خویش می شمردند و معرّفی می فرمودند.
در آثار علمای شیعه نیز تعریف و ستایش های بسیاری درباره او به چشم می خورد، آنان از او به عنوان عابد، زاهد، پرهیزکار، ثقه، دارای اعتقاد نیک و صفای باطن و به عنوان محدّثی عالی مقام و بزرگ یاد کرده اند، در روایات متعدّدی نیز ثواب زیارت حضرت را همچون زیارت حضرت سیّد الشهدا، امام حسین (ع) بیان کرده اند.
زمینه های مهاجرت حضرت عبدالعظیم (ع) از مدینه به ری و سکونت در غربت را باید در اوضاع سیاسی و اجتماعی آن عصر جستجو کرد، خلفای عبّاسی نسبت به خاندان حضرت پیامبر (ص) و شیعیان ائمه (ع) بسیار سختگیری می کردند، یکی از بدرفتارترین این خلفاء متوکّل بود که خصومت شدیدی با اهل بیت (ع) داشت و تنها در دورۀ او چندین بار مزار حضرت امام حسین (ع) را در کربلا تخریب و با خاک یکسان و از زیارت آن امام همام جلوگیری کردند.
سادات و علویّون در زمان او در بدترین وضع به سر می بردند و حضرت عبدالعظیم (ع) نیز از کینه و دشمنی خلفا در امان نبود و بارها تصمیم به قتل آن حضرت گرفتند و گزارش های دروغ سخن چینان را بهانه این سختگیری ها قرار می دادند، در چنین دوران دشوار و سختی بود که حضرت عبدالعظیم (ع) به خدمت حضرت امام هادی (ع) رسید و عقاید دینی خود را بر آن حضرت عرضه کرد و امام هادی (ع) او را تأیید و فرمودند: تو از دوستان ما هستی.
دیدار حضرت عبدالعظیم (ع) در سامرا با حضرت امام هادی (ع) به خلیفه گزارش و دستور تعقیب و دستگیری وی صادر شد، او نیز برای مصئون ماندن از خطر، خود را از چشم مأموران پنهان می کرد و در شهرهای مختلف به صورت ناشناس رفت و آمد می کرد و شهر به شهر می گشت تا به ری رسید و آنجا را برای سکونت انتخاب کرد.
علّت این انتخاب به شرایط دینی و اجتماعی ری در آن دوره بازمی گردد که وقتی اسلام به شهرهای مختلف کشور وارد گشت و مسلمانان در شهرهای مختلف ایران به اسلام گرویدند، از همان سالها ری یکی از مراکز مهمّ سکونت مسلمانان شد و اعتبار و موقعیّت خاصّی پیدا کرد، زیرا سرزمینی حاصل خیز و پرنعمت بود، عمرسعد هم به طمع ریاست یافتن بر ری در حادثه جانسوز کربلا، حضرت حسین بن علی (ع) را به شهادت رساند.
در ری هم اهل سنّت و هم از پیروان اهل بیت (ع) زندگی می کردند و قسمت جنوبی و جنوب غربی شهر ری بیشتر محلّ سکونت شیعیان بود.
حضرت عبدالعظیم (ع) به صورت یک مسافر ناشناس، وارد ری شد و در محلّه ساربانان در کوی سکّة الموالی به منزل یکی از شیعیان رفت، مدّتی به همین صورت گذشت. او در زیرزمین آن خانه به سر می برد و کمتر خارج می شد ، روزها را روزه می گرفت و شب ها به عبادت و تهجّد می پرداخت، تعداد کمی از شیعیان او را می شناختند و از حضورش در ری مطلع بودند. دوستداران حضرت مخفیانه به زیارتش می شتافتند، امّا می کوشیدند که این خبر فاش نشود و خطری جانِ حضرت را تهدید نکند.
پس از مدّتی، افراد بیشتری حضرت عبدالعظیم (ع) را شناختند و خانه اش محلّ رفت و آمد شیعیان شد، نزد او می آمدند و از علوم و روایاتش بهره می گرفتند و عطر خاندان عصمت (ع) را از او استشمام می کردند و او را یادگاری از امامان خویش می دانستند و پروانه وار گردِ شمعِ وجودش طواف می کردند .
حضرت عبدالعظیم (ع) میان شیعیان شهرری بسیار ارجمند بود و پاسخگویی به مسایل شرعی و حلّ مشکلات مذهبی آنان را برعهده داشت؛ این تأکید هم گویای مقام برجسته حضرت بود و هم می رساند که وی از طرف حضرت امام هادی (ع) در آن منطقه وکالت و نمایندگی داشت؛ مردم سخن او را سخن امام (ع) می دانستند و در مسایل دینی و دنیوی وجود او محور تجمّع شیعیان و تمرکز هواداران اهل بیت (ع) بود.
روزهای پایانی عمر پربرکت حضرت عبدالعظیم (ع) با بیماری همراه بود، آن قامت بلند ایمان و تلاش، به بستر افتاده بود و پیروان اهل بیت در آستانه محرومیّت از وجود پربرکت این سیّد کریم قرار گرفته بودند، اندوه مصیبت های پیاپی مردم و روزگار تلخ شیعیان در عصر حاکمیت عبّاسیان برایش دردی جانکاه و مضاعف بود ، در همان روزها یک رویای صادقانه حوادث آینده را ترسیم کرد.
یکی از شیعیان پاکدل ری ، شبی درخواب حضرت رسول (ص) را در خواب دید. حضرت پیامبر اکرم (ص) به او فرمود: فردا یکی از فرزندانم در محلّه سکّة المولی چشم از جهان فرو می بندد، شیعیان او را بر دوش گرفته به باغ عبدالجبّار می برند و نزدیک درخت سیب به خاک می سپارند.
سحرگاه به باغ رفت تا آن باغ را از صاحبش بخرد و افتخار دفن شدن یکی از فرزندان پیامبر (ص) را نصیب خویش کند.
عبدالجبّار که خود نیز خوابی همانند خوابِ او را دیده بود به رمز و راز غیبی این دو خواب پی برد و برای اینکه در این افتخار، بهره ای داشته باشد محلّ آن درخت سیب و مجموعه باغ را وقف کرد تا بزرگان و شیعیان در آنجا دفن شوند.
همان روز حضرت چشم از جهان فرو بست. خبر درگذشت این نواده رسول اکرم (ص) دهان به دهان گشت و مردم با خبر شدند و جامه های سیاه پوشیدند و بر در خانه حضرت عبدالعظیم الحسنی (ع) گریان و مویه کنان جمع شدند، پیکر مطهّر او را غسل دادند.
برخی مورّخان نقل کرده اند در هنگام غسل، در جیب پیراهن او کاغذی یافتند که نام و نسب خود را در آن نوشته بود؛ بر پیکر او نماز خواندند، تابوت او را بر دوش گرفتند و با جمعیّت انبوه عزادار به سوی باغ عبدالجبّار تشییع کردند و پیکر مطهّرش را در کنار همان درخت سیب که رسول خدا (ص) به آن شخص اشاره کرده بود، دفن کردند .
اکنون که قرن ها از آن زمان می گذرد دوستداران خاندان نبی مکرم اسلام (ص) و اهل بیت (ع) از گوشه و کنار داخل و خارج ایران اسلامی در آستان مقدس آن حضرت در شهر ری که به مکانی برای زیارت ، سیاحت ، علم آموزی و دانش پروری در سطح جهان اسلام تبدیل شده ، حضور یافته و از مزار منور این ولیّ خدا فیض می برند.
تهرام/1417/1457/
انتهای پیام /*
: ارتباط با سردبير
[email protected]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 61]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها