واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: دوشنبه ۲۶ اسفند ۱۳۹۲ - ۱۱:۳۹
نوروز و آیینهای آن همواره نشان از ارتباط و پیوند بین انسان و طبیعت دارد. محمد عارف عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی اراک در گفتوگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) - منطقه مرکزی، در خصوص ماهیت نوروز از دیدگاه انسانشناسی اظهار کرد: نوروز در ایران باستان و به ویژه در هزارههای پیش از میلاد مسیح که در آن گاه جمعی از ایرانیان، تنها در دو فصل زمستان و تابستان گرد یکدیگر جمع میشدند، از اهمیتی همهجانبه برخوردار بوده است. به همین نسبت آیینها که زاییده شرایط روحی و روانی مردم فلات ایران بودهاند در تار و پود فرهنگ مردم نقشهایی بسزا را بازی میکردهاند. وی با اشاره به اینکه این آیینها براساس ویژگیهای عناصر فولکلوریک در جهان، به تدریج و به مرور زمان، با تنپوشهای فرهنگی تازهتر، موجب تغییراتی اجتماعی شد، تصریح کرد: در همین راستا چوپانان و کشاورزان دست از آیینهای « عروسی فصل زمستان» و «سلطانی فصل تابستان» میشویند و زمستان « زَینَه» را با تابستان «هَمَه» در هم میآمیزند، بلکه تحول همهجانبه انسان با طبیعت را در محضر نیروهای مافوق طبیعت(خدا) به سور بنشینند. البته با این پیشنیاز که "سر" و "دل" را به خانهتکانی از بدیها و معماری نوین نیکیها وادار کرده باشند. عارف افزود: نوروز و آیینهای کهن آن را در حقیقت میتوان به پیوند نهادین « انسان» با « بوم» معنا کرد. ایرانیان همواره این فرایند کیهانی را تا امروز گرامی داشته و گاهی نیز تمرد از آن را نامبارک میدانند. نوروز برای مردم ایران فقط به منزله تبدیل سال و تقویم روزگار نیست. بلکه آن را ایستگاهی جهانی با حیاط خلوتی به گستردگی همه کائنات در حضور خداوند میدانند. وی با تأکید بر اینکه در بسیاری از آیینهای مربوط به نوروز بنیانهای علمی شناخته شدهای در حوزههای انسانشناسی، بومشناسی و دینشناسی آشکار میشود، عنوان کرد: گرایشهای گوناگونی در رفتارها، پندارها و گفتارها از کارکرد اشاعه، تطور، تکامل، ساختار و در نهایت قانون تشابه، خود را به نمایش میگذارند و ایرانیان نیز در هر شرایطی "سر" و "دل" خود را در گرو این مأمن سرشار از شکوه، مهر، گذشت، کمال و معنویت میگذارند تا شرایط را به سود خویش بگذرانند. این دکترای مردمشناسی اظهار کرد: فرهنگعامهنگاران داخلی و خارجی درباره نوروز ایرانی و خاستگاه جهانی آن مطالب فراوانی به چاپ رساندهاند. از ابوریحان و قلقشندی گرفته تا انجوی شیرازی و هاشم رضی، یافتههای غنی خود در زمینه نوروز و روابط علیمعلولی آن با انسانها را به صورتهای گوناگونی منتشر کردهاند. وی افزود: کوششهای دیرهنگام و نه چندان موفق محمد میرشکرایی برای ثبت نوروز در دههای که گذشت نیز بر هیچکس پوشیده نیست. اما ساختارشناسی و بررسی خاستگاه شناختی آیینهای مربوط به آن هنوز در هالهای از ابهام به سر میبرد. عارف با بیان اینکه دانش انسانشناسی در ایران هنوز از بنمایههای پژوهشگران فرهنگ مردم(فولکلور) سود میبرد اضافه کرد: درخت تنومند کهنسال ایران، اگرچه همواره در سینههای مردم عاشق این خاک مأوا گزیده است اما، در مصاف با باد و باران، توفان و سرما و گرمای طبیعی قرار دارد. با این حال نوروز باستانی ایران همچنان با همان کارکرد دیرین یعنی تعاون، همدلی، عشق به نیاکان و نگاه به آیندگان در خانههای مردم امروز ایران جاری است و تا فرهنگ معنوی ایرانی هست این نمادها و تمثیلات و نشانهها همین معناها و کارکردهای آسمانی را داشته و خواهند داشت. نشانههایی که دارای کاربردی معنوی، در راستای قوام ملی، فامیلی، خویشاوندی، خانوادگی و فردی است. انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 114]