محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1842300901
پایان 2014؛ «اتحاد مثلث» علیه طالبان و «شبکه حقانی» در مناطق قبایلی پاکستان
واضح آرشیو وب فارسی:فارس:
پایان 2014؛ «اتحاد مثلث» علیه طالبان و «شبکه حقانی» در مناطق قبایلی پاکستان
آمریکا می‌داند راهی جز خروج از افغانستان آن هم از طریق عبور از مرزهای «تورخم» و «چمن» در پاکستان ندارد و همین امر برای نخستین بار باعث ایجاد مثلث اتحاد واقعی میان آمریکا، افغانستان و پاکستان در طول 13 سال جنگ افغانستان خواهد شد.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری فارس در کابل، با فرا رسیدن سال 2014 گمانه‌زنی‌ها در رابطه با خروج نیروهای نظامی خارجی از افغانستان به ویژه نیروهای نظامی آمریکایی گسترش یافته است. نکته مهم اما این است که آیا آمریکایی‌ها قصد خروج از خاک افغانستان را دارند یا خیر؟ پس از حملات 11 سپتامبر و در دوران دولت نئو محافظه‌کار «جرج.دبلیو بوش» درنهایت آمریکا توانست افکار عمومی جهان برای حمله نظامی به افغانستان جهت مبارزه با تروریسم را با خود همراه سازد. مجوز شورای امنیت کافی بود تا در سال 2001 این مهم اتفاق افتاده و آمریکا حرکت خود به قبل جهان یعنی خاورمیانه را آغاز کند. پس از لشکرکشی به افغانستان، آمریکا برای همراه کردن جامعه جهانی با خود در صحنه نبرد افغانستان «کنفرانس بن» را تشکیل داد که در همین کنفرانس پس از موافقت با روی کار آمدن دولت انتقالی به رهبری حامد کرزی، کشورهای حاضر پایان سال 2014 میلادی را تاریخ خروج نیروهای نظامی خارجی از افغانستان تعیین کردند. خروج نظامیان آمریکایی از افغانستان بر همین اساس تا پایان این سال تمام نیروهای نظامی خارجی باید از خاک افغانستان خارج شوند. آمریکا نیز به عنوان راهبر جنگ در افغانستان چاره‌ای جز عقب‌نشینی از خاک افغانستان ندارد اما به هر حال به دلایل مختلف که جای مطرح شدن آن‌ها در این مجال نیست واشنگتن تمایل زیادی برای خروج کامل از افغانستان ندارد. آمریکا در ابتدا با عقد پیمان استراتژیک با افغانستان مقدمات حضور طولانی مدت نظامی خود در خاک این کشور را فراهم ساخت و پس از آن نیز قصد داشت تا با امضای پیمان امنیتی با کابل راه قانونی ادامه این حضور را برای خود هموار سازد که این موضوع با عدم تمکین و امضای حامد کرزی رئیس‌جمهور افغانستان تاکنون به بن‌بست خورده است. با این حال خبرها حاکی از آن است که این موضوع بهانه خروج را دست واشنگتن داده و آمریکایی‌ها از عدم امضای این پیمان زیاد ناراضی به نظر نمی‌رسند. اما این نکته را نباید فراموش کرد که آمریکا منافع طولانی مدتی را برای خود در افغانستان تعریف کرده است که برای نیل به آن‌ها نیازمند پیمان امنیتی با کابل است که به همین منظور نیز با کاندیداهای ریاست‌جمهوری وارد مذاکره شده تا در صورت پیروزی این پیمان را به امضا رسانند. نشانه‌های تصمیم آمریکا برای خروج از افغانستان به هر حال عدم امضای پیمان امنیتی از سوی کرزی و در کنار آن عدم تلاش گسترده از سوی آمریکا برای اعمال فشار بر رئیس‌جمهور افغانستان به منظور انجام این امر خود نشان ابتدایی بر تصمیم آمریکا برای خروج نیروهای نظامی خود از خاک افغانستان است. نکته دیگر که گمان خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان را تشدید می‌کند رفت‌وآمد مقامات سیاسی، نظامی و امنیتی آمریکا به پاکستان است. واشنگتن به خوبی به این موضوع اشراف دارد که ارزان‌ترین راه خروج از افغانستان، پاکستان است. حضور «جان برنان» رئیس سازمان سیا و پیش از آن «لوید آستین» رئیس ستاد مشترک ارتش آمریکا در کنار سفر قریب‌الوقوع جان کری این موضوع را در ذهن تداعی می‌کند که واشنگتن به دنبال همراه ساختن اسلام‌آباد با خود جهت خروج از افغانستان است که البته در این راه مشکلات فراوانی وجود دارد که در ادامه به آن‌ها اشاره خواهد شد. نکته دیگر برای تقویت احتمال خروج نیروهای آمریکایی از خاک افغانستان، توجه به تصمیم متحدان آمریکا در جنگ افغانستان یعنی کشورهای عضو ناتو است. کشورهای عضو ناتو که نیروی نظامی در افغانستان دارند هفته گذشته از اعلام آمادگی برای خروج کامل نیروهای نظامی خود از خاک افغانستان خبر دادند که این موضوع آمریکا را در انجام و تکمیل مأموریت خود در افغانستان با مشکلی جدی روبرو می‌کند. بسیاری از امور آموزشی نیروهای ارتش ملی و پلیس ملی افغانستان در کنار سرپرستی تیم‌های بازسازی استانی بر عهده نیروهای نظامی ناتو در افغانستان است که با خروج آن‌ها در عمل پیشبرد این امور برای آمریکا سخت می‌نماید. از سوی دیگر باید به این موضوع توجه داشت که خروج ناتو از افغانستان به معنی پایان مداخله نظامی متحدان آمریکا در این کشور است که این خود سبب کاهش حضور و دخالت نظامی آمریکا در افغانستان خواهد شد. مسئله دیگر که بحث خروج نظامیان آمریکایی از خاک افغانستان را متبادر می‌سازد، بودجه اختصاص داده شده برای جنگ در افغانستان برای سال 2015 در بودجه سالانه آمریکاست. بودجه اختصاص داده شده برای این امر حدود 80 میلیارد دلار است که در مقایسه با سال‌های 2010 تا 2013 بسیار کم‌تر است از سوی دیگر بسیاری از کارشناسان مسائل نظامی در آمریکا معتقدند که بخش زیادی از این بودجه صرف خروج نیروهای آمریکایی از خاک افغانستان خواهد شد.از طرف دیگر سنای آمریکا اعلام کرده است که این بودجه قطعی نبوده و در صورت عدم امضای پیمان امنیتی و خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان مقدار آن کاهش خواهد یافت. در کنار این مسائل، امور داخلی افغانستان نیز نقش بسزایی در تصمیم‌گیری آمریکا برای خروج از افغانستان دارد که در مجالی دیگر به آن نیز پرداخته می‌شود. با کنار هم قرار دادن تمام نکات ذکر شده این موضوع روشن می‌شود که به احتمال فراوان پایان 2014 پایان حضور نظامی آمریکا در افغانستان خواهد بود. حال با توجه به مسائل ذکر شده در بالا بررسی نوع خروج آمریکایی‌ها از خاک افغانستان امری مهم به نظر می‌رسد. آمریکا راهی جز خروج از افغانستان ندارد مقامات کاخ سفید به این نتیجه رسیده‌اند که راهی جز خروج از طریق عبور از مرزهای تورخم و چمن در پاکستان ندارند که به نظر می‌رسد همین امر برای نخستین بار باعث ایجاد مثلث اتحاد واقعی میان آمریکا، افغانستان و پاکستان در طول 13 سال جنگ افغانستان خواهد شد. حال به بررسی چرایی و چگونگی این اتحاد می‌پردازیم: اکنون و با پایان سال 2014 با توجه به تحولات داخلی افغانستان و پاکستان و حضور آمریکا در منطقه نخستین باری است که این 3 کشور به دشمن یکسان رسیده‌اند. آمریکا قصد خروج از افغانستان را دارد و همانطور که ذکر شد بهترین و ارزان‌ترین راه برای خروج تدارکات ناتو و آمریکا خاک پاکستان است تا از آنجا و از طریق «بندر کراچی» بتوانند به آب‌های آزاد رسیده و از آن نقطه به بعد حمل تدارکات را به کشتی‌ها و ناوهای خود بسپارند. نگرانی آمریکا در راه خروج از افغانستان شاید بتوان گفت همین نوع خروج بزرگترین نگرانی کاخ سفید و ارتش آمریکا در پایان سال 2014 باشد. آمریکایی‌ها در دوران 13 ساله حضور خود در خاک افغانستان به این نتیجه رسیده‌اند که 2 گروه «تحریک طالبان پاکستان» و «شبکه حقانی» سیاست اعلامی و اعمالی خود را بر مبارزه با نیروهای خارجی بنا کرده و تاکنون نیز مشکلات و تلفات زیادی را بر دوش آمریکایی‌ها تحمیل نموده‌اند. محل استقرار و عملیات این 2 گروه نیز ایالات «خیبرپختونخواه» و «بلوچستان» یعنی محل خروج تدارکات آمریکا و ناتو از خاک افغانستان است. این 2 گروه در سال‌های گذشته همواره برای عبور این تدارکات مشکل‌ساز بوده و کامیون‌های حامل تدارکات ناتو را مورد حمله قرار داده و به آتش کشیده‌اند. اکنون نیز آمریکایی‌ها مانع اصلی برای خروج را همین موضوع می‌دانند پس چاره‌ای جز مبارزه و نابودی این 2 گروه در خاک پاکستان نخواهند داشت. اما پاکستان به نوع دیگری با این 2 گروه شبه‌نظامی درگیر است؛ بر کسی پوشیده نیست که ارتش پاکستان و در صدر آن آی.اس.آی حامی اصلی طالبان و سایر گروه‌های شبه‌نظامی در خاک پاکستان است و این گروه‌ها مجوز تحرکات خود را از ارتش دریافت می‌کنند. اما در سال‌های اخیر تحریک طالبان پاکستان و شبکه حقانی سر ناسازگاری با ارتش گذاشته و با حمله به یگان‌ها و پادگان‌ها و پست‌های مرزی ارتش پاکستان در عمل مبارزه با قدرت اول در پاکستان را آغاز کردند. از سوی دیگر تحریک طالبان پاکستان مذاکرات صلح را با دولت نواز شریف آغاز کردند که این موضوع نیز به هیچ مورد خواست و مطلوب ارتش پاکستان نبود. این موضوع که برای ارتش پاکستان سنگین تمام شده و تا حدی آبروی ارتش را در نزد افکار عمومی مردم پاکستان خدشه‌دار کرده بود باعث شد تا فرماندهان نظامی این کشور عملیات‌های مختلف علیه این 2 گروه را آغاز کنند که عملیات گسترده اخیر در وزیرستان نیز در همین راستا انجام پذیرفت. آسیب!های جدی کابل از طالبان و شبکه حقانی افغانستان اما در کانون درگیری‌های 13 ساله بوده است. دولت کابل نیز به شدت از سوی تحرکات طالبان پاکستان و شبکه حقانی ضربه خورده است. هر 2 گروه شبه‌نظامی مذکور در راستای امر و فرمان «ملامحمد عمر» رهبر طالبان افغانستان عمل کرده و دشمن اصلی برقراری صلح در افغانستان هستند. ناامنی در مرز افغانستان و پاکستان، آموزش نیروهای شبه‌نظامی افغان در خاک پاکستان و انجام عملیات در جنوب افغانستان به شدت دولت کابل را آزار داده است. کرزی و دیگر مقامات افغان به این موضوع واقف هستند که درصورت خروج آمریکایی‌ها از کشورشان اگر همچنان این گروه‌ها ادامه حیات داده و به فعالیت بپردازند به شدت در ادامه راه برقراری صلح و امنیت در افغانستان ناکام بوده و به اصطلاح عوام هر چه در این سال‌ها رشته‌اند، پنبه خواهد شد. بنابراین به نظر می‌رسد واشنگتن، اسلام‌آباد و کابل هر 3 در نابودی این 2 گروه شبه‌نظامی به نقطه اشتراک رسیده‌اند. دیدار نواز شریف با حامد کرزی، رفت‌وآمد مقامات آمریکایی از جمله جان برنان رئیس سازمان سیا و لوید آستین فرمانده ستاد مرکزی ارتش آمریکا به پاکستان و مذاکره با مقامات ارتش این کشور، همکاری ارتش پاکستان با تیم‌های عملیات پهپادی آمریکا در مناطق قبایلی پاکستان جهت کشتار رهبران گروه‌های حقانی و «محسود» همه نشانه‌هایی برای ایجاد اتحاد میان آمریکا، پاکستان و افغانستان علیه این 2 گروه و سایر گروه‌های شبه‌نظامی همسو با آن‌هاست. انتهای پیام/.
92/12/26 - 10:30
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 94]
-
گوناگون
پربازدیدترینها