« آلوده » برچسبی بر مواد غذایی برای برهم زدن بازار

واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: اقتصاد - واردات مواد غذایی آلوده تا چه اندازه صحت دارد؟ محمد هیراد حاتمی: « مجبورم یک حرف را آنقدر در دستمال بپیچم و مراعات کنم که خدایی نکرده به کسی برنخورد؛ اما این واقعیت است هنگامیکه تمام جهان تحت تاثیر بحران اقتصادی است در ایران مشکلی در این رابطه وجود ندارد تا واضح باشد که فضای اقتصاد ایران غیر رقابتی است. » یکی از فعالان پر نفوذ پارلمان بخش خصوصی ایران به این شکل فضای غیر رقابتی در اقتصاد ایران را تشریح کرد تا این شبهه در حال حاضر وجود داشته باشد برچسب آلوده ای که بر برخی مواد غذایی وارداتی نصب می شود حفظ منافع گروهی خاص را به همراه دارد. در رابطه با قصه واردات برنج هندی به ایران زیاد نگاشته شده است. زمانی وزارت بهداشت و موسسه استاندارد بر سر سلامت آنها جدال کردند، چندی بعد مسئولان آنها در یک نشست خبری حضور پیدا کردند و تلاش خود را به کار بردند تا همه چیز را طبیعی جلوه دهند. این پایان ماجرا برای قصه برنج های آلوده هندی به ایران نبود و به اندازه ای ادامه پیدا کرد که دیگر این روزها خبر تایید سلامت برنج های وارداتی توسط وزات بهداشت ارزش خبری چندانی را به همراه ندارد. صفت آلودگی برچسبی نیست که فقط بر برنج های آلوده نصب شده باشد و رد پای این ماجرا را در مواد غذایی دیگری نیز می توان یافت. واردات گوشت های آلوده که زمانی پله های صعود برای قرار گرفتن در راس اخبار را به سرعت می گذراند هیچ گاه به شکلی جدی پیگری نشد تا گمانه زنی هایی در رابطه با شیطنت های گروهی برای جلو گیری از واردات آن را به دنبال داشته باشد. برخی از فعالان این حوزه روایت می کنند تمامی انتقادهایی که در رابطه با واردات گوشت های آلوده عنوان شد را باید در سرفصلی دیگر بررسی کرد. بر این اساس انتقاد های آنان بر پایه استدلال های علمی و دل سوزی نیست و فقط تلاش برای حذف رقبا است تا میدان در انحصار برندی خاص قرار بگیرد. این فرضیه را زمانی می توان با جدیت بیشتری دنبال کرد که در بازه زمانی کوتاه اخباری منتشر شود که بر اساس آن تعداد محصولاتی که به شکل آلوده وارد می شوند حجم گسترده تری به خود می گیرند. « آلودگی شلیل وارداتی به سم خطرناک د.د.ت. » این موضوعی است که به تازگی مدیرکل سازمان استاندارد استان تهران در رابطه با آن خبر داده است. مهدی پور هاشم که روز گاری در راس جدال های برنج های آلوده وارداتی از هند قرار داشت در واپسین هفته اردیبهشت بحث شلیل های آلوده را مطرح کرد تا تردید از انتشار چنین اخباری افزایش پیدا کند: « بر اساس آزمایش‌های صورت گرفته توسط سازمان استاندارد استان تهران، یک نوع شلیل وارداتی که از میدان میوه و تره بار ولی عصر نمونه برداری شده به سم خطرناک د.د.ت آلوده است. » واردات چای آلوده نیز دیگر موضوعی بود که در روز های پایانی سال گذشته توسط عضو اتحادیه چایکاران شمال عنوان شد. پرویز شعبانی به صراحت عنوان کرد در چای‌های وارداتی از مواد شیمیایی غیرمجاز و ناسالم استفاده می‌شود تا دامنه تردید در رابطه با علل انشار چنین اخباری بیشتر شود: « بسیاری از کشورها همچون دوبی که هیچ تولید چایی در داخل کشورشان ندارند، چای بی‌کیفیت برخی کشورهای تولیدکننده را خریداری کرده و با اضافه کردن اسانس‌های شیمیای دوباره این چای‌ها را که البته بسیار هم مضر هستند به کشورهای دیگر صادر می‌کنند که از این راه درآمدهای هنگفتی نیز بدست می‌آورند. » برنج، شلیل، گوشت و چای با برچسب آلوده در فضای اقتصادی ایران این شبهه را پر رنگ تر جلوه می دهد که رقابت در بازار ایران به شکلی دیگر ترجمه شده است. شاید در گذشته بسیاری از تجار سنتی از چنین رفتار هایی پرهیز می کردند چرا که به طور کلی اساس رقابت و رقابت جویی به این شکل را قبول نداشتند. انتشار اخباری که به طور کلی با رایجه حذف رفبا استشمام می شود می تواند دلیل محکمی باشد که رقابت در بازار ایران در حال حاضر به شکلی دیگر معنی شده است. شاید هم هیچ دلیل محکمه پسندی برای اثبات این ادعا وجود نداشته باشد. تلاش کردیم میان جدال های دو نهاد دولتی بر سر واردات یک محصول آلوده و آشتی کنان آنان در زمان کوتاه ارتباطی پیدا کنیم و آن را در کنار اخباری که در رابطه با واردات محصولات مواد غذایی انتشار پیدا می کند بگذاریم؛ به این نتیجه رسیدیم که شاید عامل بیرونی در این فرآیند دست داشته باشد و فقط اشتباه و اختلاف نظر در آن دخیل نباشد.

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: خبر آنلاین]

[مشاهده در: www.khabaronline.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 485]