محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1803218552
آمریکا با ایران درباره سوریه همکاری کند
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا:
آمریکا با ایران درباره سوریه همکاری کند تهران - ایرنا- جاناتان استیونسون، استاد مطالعات راهبردی دانشگاه نبرد دریایی آمریکا که در خلال سال های 2011 تا 2013 مدیر امور سیاسی- نظامی خاورمیانه و شمال آفریقا در شورای امنیت ملی آمریکا بود در نیویورک تایمز نوشت: آمریکا با ایران درباره سوریه همکاری کند.
سایت فرارو که این مطلب را بازتاب داد آورده است: جاناتان طی گزارشی برای نیویورک تایمز نوشت: نزدیک به سه سال است که رویکرد آمریکا در مورد سوریه حول افزایش فشار بر روسیه برای استفاده از نفوذ خود بر بشار اسد به منظور انتقال سیاسی قدرت در این کشور می چرخد.
این استراتژی حتی پیش از بحران کریمه که روابط دیپلماتیک مسکو- واشنگتن را به انجماد کشاند، شکست خورده بود.
باراک اوباما، رئیس جمهوری آمریکا باید هر آنچه در توان دارد را انجام دهد تا هرچه زودتر سوریه در مسیر صلح قرار گیرد.
این امر مستلزم بازنگری در رویکرد اوباما نسبت به منطقه و نزدیک شدن به کشوری است که آمریکا تاکنون تا توانسته آن را از میز مذاکرات دور نگه داشته است: این کشور ایران است.
مشکل با روسیه این است که کرملین در مورد سوریه یک شریک فریبکار است: ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور این کشور از یک سو قصد خنثی کردن حضور واشنگتن در خاورمیانه را دارد، از سوی دیگر با ساده لوحانه خواندن تلقی آمریکا از جهادی های رو به رشد در جبهه مخالف، واشنگتن را تحقیر می کند و این در حالی است که حتی شاید اهرم اعمال فشار بر اسد برای ایجاد یک تغییر معنادار را هم نداشته باشد.
ایران نیز مخالف اعمال زور برای کنار گذاشتن اسد از قدرت است اما نگرش جامع این کشور نسبت به ایالات متحده با احتیاط رو به گرمی می رود و این مسئله از مذاکرات سازنده در زمینه هسته ای مشخص است.
ضمن اینکه وابستگی استراتژیک و عملیاتی سوریه به ایران و نماینده اش، حزب الله باعث شده جمهوری اسلامی نفوذ بسیار بالایی بر اسد داشته باشد.
همین مسائل ایران و آمریکا را بیش از آنچه ممکن است به نظر برسد به هم نزدیک می کند: به نظر می رسد آمریکا و شرکای اروپائی اش در حال هدایت مخالفان خارج از کشور سوریه به سمت یک برنامه انتقالی هستند که صریحا اسد را ملزم به خروج از قدرت نمی کند.
بیانیه ائتلاف ملی سوریه از اصول اساسی این برنامه که ماه گذشته میلادی منتشر شد، به این مسئله اشاره ای نکرده است.
دولت اوباما باید به طور محتاطانه مسئله گفتگو با ایران در مورد سناریوهای احتمالی تقسیم قدرت- از جمله سناریوهایی که بر اساس آنها اسد ممکن است برای مدت معینی در قدرت بماند- را مورد ملاحظه قرار دهد.
ممکن است ایران از گشایش دیپلماتیک استقبال کند، به خصوص پس از آنکه آمریکا توانست دعوت سازمان ملل از ایران برای حضور در مذاکرات سوریه در ژنو را لغو کند.
دست کم در گام نخست، نزدیکی آمریکا به ایران باید خارج از چارچوب مذاکرات ژنو انجام شود و نیازی نیست که حتما دوجانبه باشد- انگلیس یا فرانسه هم می توانند حضور داشته باشند- و می تواند توسط دولت سوئیس تسهیل شود.
طرفین پیش از رسیدن به مرحله تقسیم قدرت در سوریه، تلاش خواهند کرد که یک آتش بس پایدار در این کشور برقرار شود.
آمریکا و اروپا احتمالا می توانند مخالفان و حامیان آنها در کشورهای سنی حاشیه خلیج فارس را به آرامش دعوت کنند؛ ایران نیز می تواند همین عملکرد را در قبال اسد داشته باشد.
گام بعدی تسریع ارسال کمک های غیرنظامی به این کشور خواهد بود. با توجه به اینکه ایران و حزب الله نیروهایی در سوریه دارند، همکاریشان در این زمینه تاثیرگذارتر از همکاری روسیه خواهد بود.
ارسال کمک نه تنها به مردم سوریه یاری می رساند بلکه چنین تلاش مثبتی باعث تغییر فضا برای انجام مذاکرات محتوایی در مورد طرح واقعی انتقال قدرت می شود.
یک رویکرد دیپلماتیک در قبال ایران برای بسیاری از مخالفان سوری قابل قبول نیست. اما آنها هم باید با واقعیات روبرو شوند: آمریکا و متحدانش با ایران یا بدون ایران، همچنان در مورد هرگونه توافق سیاسی محتاط خواهند بود مگر اینکه اپوزیسیون میانه رو صفوف جهادی های خود را که در حال افزایش نفوذ خود هستند، به طور قابل ملاحظه ای کاهش دهد.
حتی موفقیت نسبی این تلاش ها باعث می شود روسیه –که واقعا نگران تروریسم بین الملل است- بیشتر به سمت ترغیب اسد به توافق در مورد تقسیم قدرت و خروج از قدرت تمایل یابد. البته ایران وضع موجود را ترجیح می دهد اما آیا در واقعیت می توانیم انتظار خروج از این رویکرد را داشته باشیم؟
حمایت از رژیم اسد در حال تعدیل منابع ایران و حزب الله است و شاید تهران مصالحه در این زمینه را به عنوان سیگنالی برای بهبود شرایط مذاکرات هسته ای با ارزش بداند.
اگر کانال آمریکایی- ایرانی نتیجه بدهد، ایران می تواند به عنوان شرکت کننده اصلی در کنار سوریه، مخالفان سوری، آمریکا و روسیه وارد فرآیند مذاکرات ژنو شود. در این مرحله می توان به عربستان که رقیب ژئوپلتیک ایران محسوب می شود، نقشی برابر داد تا از همکاری این کشور در اجرای چارچوب نهایی انتقال قدرت اطمینان یافت.
یک مسئله مهم که واشنگتن نباید انجام دهد این است که تمایل ایران برای همکاری در سوریه را مشروط به توافق هسته ای دراز مدت با این کشور کند. این دو مسئله باید کاملا از هم جدا باشند. از سوی دیگر این دو مسئله مکمل هم هستند. اگر آمریکا بتواند توافق هسته ای با ایران را نهایی کند و روابط با این کشور را تجدید کند، تهران در پی بی ثباتی منطقه بر سر سوریه یا لبنان با هزینه های اقتصادی و سیاسی بسیار بالاتری روبرو خواهد بود.
سوریه همچنان یکی از پیچیده ترین مشکلات سیاست خارجی دوره ریاست جمهوری اوباما محسوب می شود. اما شاید یک راه حل واقع گرایانه در همان اصلی باشد که از زمان مبارزات انتخاباتی سال 2008، مورد حمایت اوباما بوده: برای اجتناب از خطر استفاده از زور، برخی مواقع مجبور می شوید با دشمنان خود مذاکره کنید.
اول**1104
انتهای پیام /*
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 58]
-
گوناگون
پربازدیدترینها