تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1833228658
حقوق بشر علیه روحانی!
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
گزیده سرمقاله‌های روزنامه‌های صبح پنجشنبه حقوق بشر علیه روحانی! روزنامه‌های صبح امروز ایران در سرمقاله‌های خود به مهمترین مسائل روز کشور و جهان پرداخته‌اند از جمله «بازنشستگان را فراموش نکنیم»،«کدام کوتاهی زبان او را دراز کرده است؟!»،«رابطه، رانت و فساد اقتصادی»،«هشدار به دستگاه دیپلماسی کشور»،«حقوق بشر علیه روحانی!»،«نگاهی به نشست بغداد»،«عدالت اجتماعی گمشده تمامی عرصه‌ها»،«خانه سینما و مجمع قانونی»،«دیاری به ظلم نمی‌ماند»،«چالش‌های پیش روی اقتصاد ایران»و... که برخی از آنها در زیر می‌آید.
خراسان:بازنشستگان را فراموش نکنیم «بازنشستگان را فراموش نکنیم»عنوان سرمقاله روزنامه خراسان به قلم کورش شجاعی است که در آن می خوانید؛
۱ - باور کنیم بازنشستگی پایان راه و حتی پایان کار نیست. مطمئن باشیم هر کسی بازنشستگی را آخر راه و آخر کار بداند راه بر طریق صواب نپیموده زیرا پر واضح است که اولاً تلاش برای رسیدن به سعادت و کمال و تعمیق خودسازی و هر روز انسان تر و متخلق تر شدن حتی یک دقیقه هم پایان و بازنشستگی ندارد ثانیاً تلاش برای پیشرفت در عرصه های گوناگون از جمله دانش افزایی، تأثیرگذاری، کمک به دیگران و حتی تلاش قابل قبول برای وسعت رزق و روزی حلال در حد توان و نیاز نمی تواند پایانی داشته باشد. بر این اساس طی کردن یک بازه ۲۰ یا ۳۰ ساله زمانی در هر شغل و مسند و حرفه ای و گذر از سنین جوانی و میانسالی و رسیدن به بازنشستگی شغلی نه تنها پایان راه و کار نیست بلکه خود آغازی است برای طی کردن آگاهانه تر و پخته تر مسیرهای متعدد فرارو برای یک انسان پخته و باتجربه و متخصص در عرصه های گوناگون. بنابراین اگر مجموعه حاکمیت با استفاده از تجربه های موفق جهانی و پیشنهادها و راهکارهای علمی و اثربخش، سیستم مناسبی برای استفاده بهینه از تجربه و پختگی و تخصص و توان بازنشستگان کشور طراحی کند نه تنها این سرمایه گرانسنگِ تجربه و تخصص مورد استفاده مناسب قرار می گیرد و صاحبان این تجربه ها و تخصص ها امیدوارتر و مصمم تر می شوند بلکه جلوی بسیاری از آزمون و خطاها در برنامه ریزی ها، تصمیم سازی ها و تصمیم گیری ها و امور اجرایی گرفته می شود. آیا این مسئله کاملاً واضح و روشن نیست که می توان و باید از تخصص و تجربه گرانسنگ صاحبان تخصص و تجربه هر چند به سن بازنشستگی شغلی رسیده اند استفاده حداکثری کرد؟ آیا نباید از تجربه ۳۰ ساله یک معلم موثر و موفق (به فرموده امام معلمی شغل انبیاست) به بهترین شکل و با انتقال به معلمان جوان برای آموزش و تربیت نسل های آینده کشور بهره برد؟ آیا نباید به بهترین و اثرگذارترین شکل از تجربه و تخصص دانشمندان و عالمان، مدیران، مسئولان، متخصصان رشته های مختلف مهندسی، جراحان، پزشکان، سیاسیون، استاد کاران، کارمندان و کارگران ماهر و... که بازنشسته شده اند اما یک دنیا پختگی و تجربه و تخصص دارند برای اداره هر چه موفق تر کشور در عرصه های گوناگون به بهترین شکل استفاده شود؟ آیا برنامه و سیستمی در کشور ما برای استفاده از این تخصص ها و تجربه های گرانسنگ وجود دارد؟ صد البته که استفاده از این اقیانوس بیکرانِ تجربه و تخصصِ پیشکسوتان و پختگان در عرصه های گوناگون به معنای استخدام مجدد و به کارگیری این عزیزان همچون شرایط گذشته کاری ایشان نیست بلکه تأکید بر برنامه ریزی برای استفاده از این تجربه ها و تخصص هاست به گونه ای که هم از این سرمایه های ارزشمند استفاده بهینه شود هم فضا برای نیروهای مستعد و جوان باز شود و هم آن تجربه ها و تخصص ها به عنوان پشتوانه ای ارزشمند برای کشور و نیروهای جدید مورد استفاده قرار گیرد. البته نباید این واقعیت را از نظر دور داشت که هر انسانی در مسیر پیشرفت و تکامل و سعادت باید برای همه سال ها، ماه ها، روزها و حتی ساعت های زندگی خود طراحی و برنامه داشته باشد بنابراین وظیفه هر یک از ما این است که برای دوران بازنشستگی شغلی، گذر از سال های جوانی و میانسالی و رسیدن به دوران سالمندی متناسب با اقتضائات و محدودیت های خاص آن برنامه ریزی و طراحی داشته باشیم و شاید مهم ترین و ضروری ترین برنامه ریزی برای دوران بازنشستگی و سالمندی، درست جوانی کردن و درست میانسالی کردن و ورزش و رژیم غذایی متناسب برای سالم سالمند شدن باشد و پس از آن برنامه ریزی برای فراغت حاصل از دوران فشرده کاری و طراحی برنامه مناسب برای سال های پس از بازنشستگی است. ۲ - رعایت شأن و کرامت بازنشستگان توسط مجموعه حاکمیت، همکاران، مردم، فامیل و بستگان و حتی خانواده از جمله مسائل مهمی است که باید مورد نظر همگان قرار گیرد. حال که روشن است که بازنشستگی شغلی نه تنها پایان نیست بلکه آغازی است برای آنچه ذکر شد پس نوع نگاه به این سرمایه های گرانقدر باید درست و دقیق و ظریف و مطابق با شأن و جایگاه این عزیزان باشد. ۳ - اما در کنار این مسائل اساسی به نظر می رسد علاوه بر برنامه ریزی برای تورهای زیارتی، تفریحی و ورزشی باید کارهای مهم ، موثر و ضروری دیگری نیز برای بازنشستگان انجام شود از آنجا که حقوق بازنشستگی بسیاری از این عزیزان کفاف زندگی شان را نمی دهد خصوصاً در این شرایط که تحریم ها و تورم ، فشارهای اقتصادی و مشکلات معیشتی را زیاد کرده است می بایست چاره ای اساسی اما متناسب با امکانات و منابع کشور برای حمایت اقتصادی این عزیزان اندیشیده شود. ناگفته پیداست به خاطر فرهنگ ارزشمند ایرانی اسلامی کشور عزیزمان ما ایرانیان بر خلاف همه و شاید اکثر کشورهای غربی که پس از به سن بلوغ رسیدن فرزندانشان تقریباً دیگر وظیفه ای برای خود متصور نیستند همیشه و در همه مراحل حامی و پشتیبان فرزندان خود بوده، هستیم و خواهیم بود و نه تنها هر چه در توان داریم برای تحصیل و تربیت و پیشرفت و سعادتشان صرف می کنیم بلکه فرزندان خود را حتی آنگاه که پدر یا مادر می شوند همانند دوره های قبلی زندگی شان در همه زمینه ها پشتیبانی می کنیم. با این وصف مسلم است که خانواده های بازنشسته به خاطر آمد و رفت فرزندان و نوه ها می بایست در حدی از تأمین معیشت قرار داشته باشند که خدای ناکرده غرور پدری و بزرگتری شان خدشه دار نشود. دراین مسیر حمایت های اقتصادی، پرداخت وام های قرض الحسنه و تسهیلات با سود حداقلی و ویژه، ارائه خدمات درمانی بهداشتی تحت پوشش بیمه کامل و حتی تأمین و ساخت مسکن ارزان قیمت برای آن دسته از بازنشستگان عزیزی که پس از سال ها کار و خدمت متأسفانه هنوز اجاره نشین هستند و... از جمله اقداماتی است که می باید برای بازنشستگان البته به تناسب و با در نظر گرفتن منابع و امکانات انجام داد اما آنچه مسلم است، همت ویژه مجموعه حاکمیت در این عرصه لازم و ضروری است. در این راستا فرزندان خانواده های بازنشسته نیز باید با ظرافت هر چه تمام تر به وظایف خود در مقابل پیشکسوتان و بازنشستگان عمل کنند که در درجه اول رعایت شأن و حرمت تجربه و ریش سفیدی آنان است و فرزندان خانواده های بازنشسته ای که درآمدهای قابل قبولی ندارند باید با ظرافت هر چه تمام تر رعایت حال پدران و مادران خود را هم در توقعات از ایشان و هم در کمک های کاملاً بی منت و موثر بکنند و حتی به گونه ای می توان عمل کرد که برای پدر و مادر حس کمک کردن فرزندان به آنان پیش نیاید و بی گمان فرزندانی که با زحمات فراوان پدران و مادرانشان به خانه بخت رفته اند امروز می توانند با احساس وظیفه و در نهایت ظرافت و حفظ شأن و حرمت پدران و مادران خود در همه جهات کمک حالشان باشند که این وظیفه شرعی، عقلی، وجدانی و انسانی هر فرزندی است. چه نیکو است که علاوه بر میهمان ساده پدر و مادر شدن از آنان با خواهش و تمنا و با افتخار تمام بخواهیم که در هفته چند روز میهمان خانه های ما باشند تا خانه هایمان به خاطر حضور پدر و مادرانمان که همه وجودشان را به پای ما ریختند پر از برکت و نور و حضور فرشتگان شود و این سنت نیکو و گرانمقدار را به فرزندان خود و نسل های آینده منتقل کنیم. و ختم کلام این که پدران و مادران خود، پیشکسوتان و ریش سفیدان، پختگان و صاحبان تجربه و تخصص و بازنشستگان را فراموش نکنیم. کیهان:کدام کوتاهی زبان او را دراز کرده است؟! «کدام کوتاهی زبان او را دراز کرده است؟!»عنوان یادداشت روز روزنامه کیهان به قلم حسین شریعتمداری است که در آن می خوانید؛بان کی مون نیز مانند برخی دیگر از دبیران کل سابق و اسبق سازمان ملل متحد نشان داده است در اظهارنظر پیرامون مسائل بین المللی، از خود اختیاری ندارد و بدون اجازه آمریکا نه سخنی بر زبان می راند و نه قلمی بر کاغذ می چرخاند. از این زاویه، ادعای دیروز وی درباره نقض حقوق بشر در ایران، ادعای تازه ای نیست. این ادعای بی پایه و اساس بارها از سوی دولتمردان آمریکایی و همتایان قبلی دبیرکل سازمان ملل متحد تکرار شده است. اما اظهارات اخیر بان کی مون حاوی نکته ای است که آن را از ادعاهای مشابه قبلی متمایز می کند. دبیرکل سازمان ملل متحد می گوید «رئیس جمهور ایران نتوانسته است به وعده های انتخاباتی خود عمل کند»! بان کی مون در این اظهارنظر به گونه ای سخن می گوید که انگار دکتر روحانی در وعده ها و تبلیغات انتخاباتی خود به آمریکا و متحدانش تعهدی سپرده است که از عهده انجام آن برنیامده! و اکنون دبیرکل سازمان ملل با یادآوری آن «وعده » ها، آقای دکتر روحانی را مورد بازخواست قرار داده و به محاکمه کشیده است که چرا به وعده ها و تعهدات خود عمل نکرده است؟! این بخش از اظهارنظر اخیر بان کی مون فقط زبان درازی نسبت به مسائل داخلی جمهوری اسلامی ایران نیست، بلکه رئیس جمهور محترم کشورمان را به قول و قرار قبلی! و سپردن تعهد به آمریکا در جریان انتخابات ریاست جمهوری متهم می کند! این دروغ بزرگ بان کی مون و تهمت ناروای دبیر کل بی سروپای سازمان ملل متحد به رئیس جمهور و ملت شریف ایران نابخشودنی تر از آن است که با محکوم کردن لفظی، این یا آن مسئول نظام برابری کرده و قابل جبران باشد. پاسخ هایی نظیر: «دخالت بی جای بان کی مون در امور داخلی کشورمان را محکوم می کنیم»! «دبیرکل سازمان ملل به جای اعتراض بی اساس خود به نقض حقوق بشر در ایران، بایستی به نقض آشکار حقوق بشر در آمریکا اعتراض کند»! «بان کی مون چرا در مقابل جنایات آمریکا در زندان های گوانتانامو و ابوغریب سکوت کرده است»! و... اگرچه برخاسته از غیرت دینی و ملی مسئولان محترم کشورمان است و از این روی، لازم و ضروری است ولی نه فقط کافی نیست بلکه دور شدن از صورت مسئله و نادیده گرفتن موضوع اصلی است. ادعای بان کی مون در محدوده بی پایه و اساس نقض حقوق بشر در ایران خلاصه نمی شود که پاسخ آن، تاکید بر رعایت حقوق بشر در کشورمان و اشاره به سکوت وی نسبت به نقض حقوق بشر در آمریکا و اروپا باشد، بلکه دبیرکل دست نشانده و بی شخصیت سازمان ملل متحد، رئیس جمهور محترم کشورمان را به تعهدات قبلی! و دادن وعده و وعیدهای پیش از انتخابات به آمریکا و متحدانش متهم کرده است و این تهمت نابخشودنی را نمی توان با لفاظی و تنها در قالب کلمات پاسخ داده و جبران کرد! واکنش در قبال تجاوز دشمن به حقوق ملت و تهمت ناروا به نظام اسلامی و رئیس جمهور و مردم آن بایستی از تناسب لازم با اقدام دشمن برخوردار باشد. در کلام خدا نیز تاکید شده است که اگر کسانی به شما تعدی کردند، آنان را به همان گونه مورد تعدی قرار دهید. یعنی پاسخ تعدی باید متناسب با آن باشد. نه اینکه، دبیر کل سازمان ملل برخلاف وظیفه تعریف شده و قانونی خود، هویت اسلامی و انقلابی و سلامت انتخابات و شخصیت رئیس جمهور کشورمان را مخدوش اعلام کند و مسئولان ما تنها به ادای چند جمله در محکومیت وی بسنده کنند!... دراین باره اشاره به دو نکته ضروری است؛ 1- با توجه به تهمت بزرگ و بی سابقه بان کی مون به رئیس جمهور و مردم شریف کشورمان، عذرخواهی رسمی وی از جمهوری اسلامی ایران کمترین و حداقل انتظاری است که باید از دبیرکل بی سروپای سازمان ملل متحد مطالبه کرد. حضرت امام(ره) «رمزی کلارک» فرستاده ویژه جیمی کارتر رئیس جمهور وقت آمریکا را با بی اعتنایی تحقیرکننده از آسمان ترکیه بازگرداندند و به توصیه های برخی از لیبرال مآب ها که این اقدام را بیرون از عرف شناخته شده دیپلماتیک ارزیابی می کردند، وقعی ننهادند. در جریان میکونوس نیز سفرای کشورهای اروپایی به نشانه اعتراض خاک کشورمان را ترک کرده بودند و هنگامی که برای بازگشت به ایران اعلام آمادگی کردند، حضرت آقا با اقتداری مثال زدنی به سفیر آلمان که ترغیب کننده اصلی سفرای اروپایی برای خروج از ایران بود، اجازه بازگشت همزمان ندادند و این اقدام ایشان اقتدار بیشتر جمهوری اسلامی ایران در عرصه بین الملل را به دنبال داشت. و اکنون، باید گفت؛ اهانت بان کی مون به نظام و ملت ایران به اندازه ای سنگین و غیرقابل توجیه است که اگر حاضر به عذرخواهی رسمی نباشد، جمهوری اسلامی ایران می تواند و حق دارد، حضور وی در جایگاه دبیر کلی سازمان ملل متحد را به رسمیت نشناسد. گفتنی است چندماه قبل و در پی اهانت وقیحانه وندی شرمن به مردم ایران پیشنهاد کرده بودیم که تیم محترم مذاکره کننده هسته ای کشورمان حضور وی را در مذاکرات ایران با کشورهای 5+1 نپذیرد. اگر این پیشنهاد که حق طبیعی و قانونی ایران بود به مرحله اجرا رسیده بود، بی تردید امروز شاهد اهانت های اخیر نبودیم. صرفنظر از گروه اندک و کم شمار اصحاب فتنه آمریکایی- اسرائیلی 88 که ننگ پاک نشدنی وطن فروشی و خیانت به ملت را بر پیشانی خود دارند، توده های عظیم و چند ده میلیونی مردم ایران علی رغم سلیقه های سیاسی متفاوت و گاه متضادی که دارند، در مقابل تعدی و تجاوز بیگانگان به ایران اسلامی و یاوه سرایی آنان علیه تمامیت نظام و مسئولان و شخصیت های آن، یکپارچه و غیرقابل نفوذ هستند و بدیهی است چه آنانی که به دکتر روحانی رأی داده اند و چه کسانی که نامزدهای دیگری را ترجیح داده بودند، آقای روحانی را رئیس جمهور ایران اسلامی می دانند و بی حرمتی دبیرکل سازمان ملل متحد که زبان آمریکا را به کام گرفته است برنمی تابند. 2- و اما، گلایه ای جدی و البته دوستانه از آقای دکتر روحانی و برخی از مدعیان حمایت از وی و شماری از دولتمردان نیز در میان است و آن خوشبینی غیرقابل توجیه آنان نسبت به آمریکا و مقامات آمریکایی است. یعنی خوشبینی نسبت به دشمن کینه توزی که آشکارا اعلام می کند براندازی جمهوری اسلامی ایران را به عنوان یک هدف استراتژیک در دستور کار خود دارد و از نخستین روزهای بعد از پیروزی انقلاب اسلامی تاکنون، حتی یک مقطع کوتاه زمانی را نمی توان آدرس داد که از همه توان خود برای مقابله با ایران اسلامی و مردم این مرز و بوم استفاده نکرده و به صراحت بر این کینه توزی تاکید نورزیده باشد، از اظهارنظر واین برگر وزیردفاع - بخوانید جنگ - آمریکا که بعد از حمله به هواپیمای مسافربری ایران در آسمان خلیج فارس و اهدای نشان لیاقت و شجاعت به فرمانده ناو وینسنس، گفته بود ایران به عنوان یک ملت باید از میان برداشته شود! تا جدیدترین و تازه ترین نمونه های این خصومت نهادینه که همگان در جریان مذاکرات ایران با کشورهای 5+1 شاهد بوده اند، از جمله اهانت وندی شرمن که «فریبکاری» را بخشی از DNA مردم ایران دانسته بود! و رجزخوانی های دون کیشوت مآبانه اوباما درباره گزینه نظامی روی میز! و ادامه تحریم ها تا تغییر رفتار و سپس تغییر ساختار جمهوری اسلامی ایران، و... که حتی فهرست آن نیز به درازا می کشد و مثنوی هفتاد من کاغذ خواهد بود. اظهارات وقیحانه و تهمت بزرگ بان کی مون به رئیس جمهور کشورمان که به آن اشاره شد، نباید برای جناب روحانی و دولتمردان ایشان کمترین تردیدی باقی گذاشته باشد که روی دیوار آمریکا و متحدانش نمی توان یادگاری نوشت، این واقعیت بدیهی تر از آن است که در پشت لبخندهای سالوسانه مقامات آمریکایی پنهان شدنی باشد. جناب روحانی سال ها در جایگاه و مسئولیت دبیری شورای عالی امنیت ملی حضور داشته و بعید است از این فرمول شناخته شده در سیاست خارجی بی خبر باشند که در دنیای امروز، سهم هر کس را به میزان قدرتی که دارد و اقتداری که به عرصه می آورد، می دهند و نه متناسب با چانه زنی های به غلط تعریف شده در پشت میز مذاکرات. و بالاخره باید از رئیس جمهور محترم پرسید؛ انتظار دارید دشمن با چه زبانی صریح تر از اتهامات اخیر دبیرکل سازمان ملل و یا اظهارات کینه توزانه و پی در پی مقامات آمریکایی اعلام کند که دشمنی و خصومت با اسلام و انقلاب و نظام اسلامی ایران را در ماهیت خود نهادینه کرده است؟ تا حضرتعالی و برخی از دولتمردان محترم کابینه شما به این فرمول غیرقابل خدشه و بارها در عرصه عمل به اثبات رسیده امام راحل(ره) و خلف حاضر ایشان باز گردید که «آمریکا شیطان بزرگ است» و «هرچه فریاد دارید بر سر آمریکا بکشید». جمهوری اسلامی:تحلیل سیاسی هفته «تحلیل سیاسی هفته»عنوان سرمقاله روزنامه جمهوری اسلامی است که در آن می خوانید؛سال 92 با همه دامنه و گستره اش به هفته پایانی خود رسید. سالی دیگر با فراز و نشیب ها و تلخی ها و خوشی هایش به خط پایان نزدیک شد و ما مسافران زمان را نیز یک ایستگاه دیگر به مقصد نهایی نزدیکتر کرد. قطعاً بهترین اعمال در این روزها، محاسبه نفس و غبارروبی دل ها، زدودن کدورتها و ایجاد آمادگی برای ورود به سالی جدید با طهارت نفس و پاکیزگی روح است. پس بیائیم برای ایجاد همدلی و احیای مکارم اخلاق که پیامبر عظیم الشان اسلام منادی آن بودند، درخت کینه و نفرت را از د ل ها برکنیم و نهال دوستی را به جای آن بنشانیم و در اوج این محبت، همچون حضرت سجاد علیه السلام از خالق بی همتا درخواست کنیم "ربنا اغرس فی افئد تنا اشجار محبتک" پروردگارا! در قلوب ما (و به هنگام شکوفایی طبیعت و آغاز سال) نهال محبت و دوستی خودت را بارور بفرما." از هفته پایانی سال همچنین بوی غربت و ماتم نیز به مشام می رسد زیرا با فرا رسیدن ایام شهادت دخت گرامی نبوت، همسر امامت و مادر ولایت، حضرت صدیقه طاهره سلام الله علیها که خلقت از روز اول وام دار اوست، همه کائنات سوگوار می شوند؛ بانویی بهشتی که جهان تاب تحملش را نداشت و در عنفوان جوانی رخت از این دنیا بربست. قطعاً پیروان نبی مکرم اسلام در این سرزمین اسلامی به پاس گرامیداشت اهل بیت عصمت و طهارت، ایام پیش رو را حرمت خواهند گذاشت و مقام شامخ ام ابیها را پاس می دارند. در هفته جاری سفر کاترین اشتون فرستاده ویژه اتحادیه اروپا به تهران به منظور گفتگو با مقامات کشورمان پیرامون موضوعات مورد بحث در مذاکرات ایران و 1+5 و نیز توسعه روابط اروپا با جمهوری اسلامی ایران خبرساز بود. این سفر که در پایان از سوی طرفین موفقیت آمیز توصیف شد البته مخالفینی را در داخل و خارج از کشور داشت. نتانیاهو نخست وزیر رژیم صهیونیستی در یک معرکه گیری جدید از بی تفاوتی غرب بویژه اروپا نسبت به نگرانیهای اسرائیل استفاده کرد و گفت: "کشورهای غربی نباید از ایران درباره حل و فصل دیپلماتیک مساله هسته ای فریب بخورند. ایران با این مساله قصد دارد همچنان اهداف هسته ای خود را دنبال کند و در عوض ما شاهد لبخند و سفر هیاتهای غربی به تهران هستیم". در این هفته در پی ابلاغ سیاستهای کلی اقتصاد مقاومتی از سوی رهبر معظم انقلاب به روسای قوا که اواخر ماه گذشته صورت گرفت، روز سه شنبه جلسه تبیین سیاستهای اقتصاد مقاومتی برای مسئولان دستگاههای اجرایی، تقنینی و قضایی و همچنین مسئولان مراکز و نهادهای دینی، نظارتی، اقتصادی و علمی کشور در حضور حضرت آیت الله خامنه ای برگزار شد. در این نشست ایشان با تبیین مولفه های سیاستهای اقتصاد مقاومتی و عوامل و انگیزه های تدوین این سیاستها، بر الزامات و انتظاراتی که در این زمینه از مسئولین وجود دارد تاکید کرده و فرمودند: "عزم جدی مسئولان، تبدیل سیاستها به برنامه های زمانبندی شده اجرایی، نظارت دقیق، رفع موانع حضور فعالان و مردم در عرصه اقتصادی و گفتمان سازی، این امکان را فراهم می کند که ثمرات شیرین و ملموس این الگوی بومی و علمی در مدت مناسب در زندگی مردم جلوه گر شود". حضرت آیت الله خامنه ای خاطر نشان کردند: "سیاستهای اقتصاد مقاومتی، فقط برای شرایط کنونی نیست بلکه یک تدبیر بلند مدت برای اقتصاد کشور و رسیدن به اهداف بلند اقتصادی نظام اسلامی است". ایشان با اشاره به پویایی سیاستهای کلی اقتصاد مقاومتی گفتند: "این سیاستها قابل تکمیل و انطباق با شرایط گوناگون است و عملاً اقتصاد کشور را به حالت انعطاف پذیری می رساند و شکنندگی اقتصاد در شرایط مختلف را برطرف می کند". رهبر انقلاب اسلامی سپس ویژگیها و مولفه های اقتصاد مقاومتی را در ایجاد تحرک و پویایی در اقتصاد کشور و بهبود شاخص های کلان اقتصادی، توانایی مقاومت در برابر عوامل تهدیدزا،تکیه بر ظرفیت های داخلی، رویکرد جهادی، استفاده از ظرفیت ها و امکانات مردمی در اقتصاد کشور، خودکفایی تامین امنیت اقلام راهبردی و اساسی بویژه غذا و دارو، اصلاح الگوی مصرف و پرهیز از ریخت و پاش، مبارزه با فساد و دانش محوری در اقتصاد برشمرده و خواستار تحقق این امور و از بین بردن موانع موجود شدند. در مسائل خارجی، بحران اوکراین، همچنان مهمترین خبر رسانه ها بود. با نزدیک شدن زمان همه پرسی درباره سرنوشت منطقه "کریمه"، که مجلس خودمختار این منطقه، تاریخ برگزاری آنرا 25 اسفند اعلام کرده بر حساسیت اوضاع افزوده شده است. قرار است روز یکشنبه آینده مردم این منطقه درباره این پرسش که آیا با استقلال کریمه موافقند؟ پاسخ بدهند. سؤال دیگر نیز که رأی دهندگان باید به آن پاسخ بدهند این است که "آیا حاضرند به روسیه بپیوندند؟" از آنجائی که دست کم بیش از پنجاه درصد ساکنان این منطقه را روس تبارها تشکیل می دهند این احتمال قوی است که رأی دهندگان به جدایی کریمه از اوکراین رأی دهند. روسیه نیز که در تحولات اخیر اوکراین، رئیس جمهور و دولت طرفدارش را از دست داده درصدد است با تصاحب کریمه، از باخت در جنگ قدرت با غرب بگریزد و در واقع به غرب "پاتک" بزند. غربی ها به شدت به تکاپو افتاده اند تا مانع این موضوع شوند ولی به نظر می رسد در بازداشتن روسیه، توان و امکان لازم را در اختیار ندارند چنانکه رابرت گیتس وزیر دفاع سابق آمریکا اخیراً اذعان کرده است، "دیگر نمی توان کریمه را از چنگ روسیه در آورد" و غرب خود را برای از دست رفتن کریمه و شرایط جدید آماده می کند. این هفته، اختلاف میان کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس که از مدتها قبل بروز کرده بود اوج گرفت و در یک رویداد کم سابقه عربستان، امارات و بحرین سفرای خود را از قطر احضار کردند. قطر که سعی کرده است در سالهای اخیر نقش تعیین کننده ای در منطقه برای خود ایجاد کند و به طور نامحسوس از حمایت های کویت و عمان نیز برخوردار است در جبهه مقابل قرار دارد. در تازه ترین تحول، عربستان، اخوان المسلمین را تروریست خواند که بلافاصله با تایید امارات و بحرین مواجه شد و البته این موضع گیری ریاض پیامی بود به قطر که در سالهای اخیر به حامی اصلی اخوان المسلمین در منطقه تبدیل شده است. امارات و بحرین در پیام تمجیدآمیز خود از موضع گیری عربستان علیه اخوان المسلمین، سیاست های قطر را برای کشورهای عربی خطرناک عنوان نمودند. در مقابل، عمان و کویت، از مواضع قطر حمایت کرده و درخواست احضار سفرای خود از دوحه را نپذیرفتند. مدتها بود که کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس تلاش می کردند اختلافات فیمابین را کتمان کنند تا از فروپاشی این تشکیلات جلوگیری کنند ولی با جدی تر شدن این اختلافات، اکنون موجودیت شورای همکاری خلیج فارس بیش از هر زمان دیگری در معرض تهدید قرار گرفته است. در این باره مسئولان قطری اعلام کرده اند که دست از سیاست های خود نمی کشند و تسلیم فشارهای عربستان نخواهند شد. این هفته، انفجار مشکوکی که در غرب منامه پایتخت بحرین رخ داد و بر اثر آن سه پلیس کشته شدند بهانه ای شد تا رژیم آل خلیفه سیاست های سرکوبگرانه خود را تشدید کند. مخالفین دولت بحرین خبر داده اند که نیروهای امنیتی بحرین منطقه مذکور را به یک پادگان نظامی تبدیل کرده و شمار زیادی از جوانان را بازداشت کرده اند. مخالفین رژیم دیکتاتوری منامه که مدت سه سال است علیه ظلم، بیعدالتی و تبعیض رژیم آل خلیفه دست به قیام زده اند تلاش شدید داشته اند تا اعتراضات خود را به صورت مسالمت آمیز برگزار کنند و اساساً، نفی خشونت، مشخصه انقلاب ملت بحرین می باشد.با در نظر گرفتن این واقعیت، اتفاقاتی از قبیل آنچه اخیراً در غرب منامه افتاد می تواند صحنه سازی رژیم بحرین باشد که بهانه برای امنیتی تر کردن فضای کشور داشته باشند و برای قلع و قمع وحشیانه معترضان توجیه داشته باشند. رژیم بحرین که به همه ابزارها برای سرکوب کردن قیام حق طلبانه ملت بحرین متوسل شده و نتیجه ای نگرفته است قطعاً از ترفند تازه خود نیز سودی نخواهد برد. ناپدید شدن یک فروند هواپیمای مسافری مالزی با 239 مسافر، دیگر رویداد مهم خبری هفته بود. تازه ترین گزارش ها حاکی است که پس از گذشتن پنج روز هنوز هیچ اثری از لاشه هواپیما و یا نشانه ای از مسافران آن به دست نیامده است. مقامات مالزی با رد تمام شایعات درباره پیدا شدن نشانه هایی از هواپیمایی مذکور اعلام کرده اند به احتمال زیاد این هواپیما در دریا سقوط کرده است و از اینرو، از بستگان مسافران خواسته اند خود را برای این واقعیت که همه مسافران کشته شده اند، آماده سازند. در این میان، اعلام اینکه دو پاسپورت متعلق به مسافران هواپیمای مذکور جعلی بوده و منتسب کردن این گذرنامه ها به دو شهروند ایرانی، بهانه ای شد تا رسانه های مغرض و فرصت طلب، آنرا سوژه تبلیغاتی جدید بر ضد ایران قرار دهند و با این دستاویز، احتمال تروریستی بودن حادثه سقوط هواپیما پیش کشیده شد. البته تازه ترین اظهارات مقامات مالزی که تاکید کرده اند براساس تحقیقات، این دو فرد هیچ ارتباطی با تروریسم نداشته اند، این توطئه تبلیغاتی ضدایرانی را خنثی کرد. رسالت:هشدار به دستگاه دیپلماسی کشور «هشدار به دستگاه دیپلماسی کشور»عنوان سرمقاله روزنامه رسالت به قلم سید مسعود علوی است که در آن می خوانید؛دبیر کل سازمان ملل خواستار آزادی فوری موسوی و کروبی شد. او گفته است دولت روحانی نتوانسته به وعده هایش در رعایت حقوق بشر عمل کند. او با آنکه اعتراف دارد شمار زیادی از کسانی که در ایران اعدام شده اند قاچاقچی مواد مخدر بوده اند، به اعدام ها در ایران اعتراض کرده است. او حتی اعدام کسانی را که متجاوز به نوامیس مردم بوده و مرتکب قتل نفس و قتل های زنجیره ای شده اند، برنتابیده است. او مدعی است؛ در ایران کسانی به خاطر آزادی بیان در زندان می باشند. معلوم می شود دوهفته پیش که یکی از روزنامه های داخلی، حکم قصاص را غیر انسانی خوانده بود، برای چه کسی در خارج، کد درست می کرد تا ایران به نقض حقوق بشر و نقض آزادی بیان، متهم شود! هفته گذشته هم که چند وزیر خارجه اروپایی به تهران آمدند، همین ادعاها را تکرار کردند. ظاهراً فشارهای داخلی برای آزادی سران فتنه و فتنه گرانی که استقلال و شرف ملت ایران را به حراج گذاشتند، مؤثر نبوده است، لذا آنها مجبور شدند از بیرون کشور، فشار وارد آورند. رونمایی جدید از برخورد غرب با ملت ایران در قاب حقوق بشر، خیلی جالب است. آنها بی آنکه خودشان متوجه باشند، دارند سند می دهند که فتنه 88 منشأ خارجی دارد و غرب در این مورد، لاپوشانی ندارد. خوب، این نکته مهمی است؛ آنها نمی دانند با این کار، داغ ننگ اجنبی پرستی را بر پیشانی فتنه گران می زنند و آنان را رسوا می کنند. البته فتنه گران هم با رضایت به این امر ننگین، حاضر به این رسوایی می شوند. در سایت های مربوط به اهل فتنه، از حمایت بان کی مون، کاترین اشتون و نمایندگان پارلمان اتحادیه اروپا از محکومین فتنه 88 با افتخار، یاد می شود و آنها بی محابا می گویند تعهدی نسبت به استقلال کشور ندارند. همان طور که پیش بینی می شد، غربی ها اگر در مذاکرات 1+ 5 کم بیاورند،می روند سراغ حقوق بشر. اگر در آنجا هم کم بیاورند، می روند روی برد موشک ها و توان نظامی ایران که به صورت فزاینده به صورت کابوسی برای آنها درآمده است. اکنون 1+ 5 در حالی که به بخشی از تعهدات خود در زمینه توافق، عمل نکرده، چنین رویکردی را انتخاب کرده است. ایران صادقانه به تعهدات خود عمل کرده و منتظر اقدامات و اجرای تعهدات آنهاست. در این میان، هوا کردن فیل حقوق بشر، خیلی جالب است. حوادث اوکراین، یک شکاف روی اجماع جهانی علیه ایران در 1+ 5 به وجود آورده است و آنها به این نیاز دارند که پیازداغ مقابله با ایران را با موضوع حقوق بشر، زیاد کنند. در این شرایط، دولت و دستگاه دیپلماسی کشور باید مراقب باشند که بهانه به دست دشمن ندهند. برخی در داخل، علامت هایی به دشمن می دهند و مراقب رسوایی های آن هم نیستند. مردم ایران نسبت به مسئله استقلال ملی حساس هستند. دیروز در مجلس، واکنش هایی از سوی نمایندگان صورت گرفت. این واکنش ها در دانشگاه ها و حوزه های علمیه نیز در میان نخبگان ادامه دارد. دولت نمی تواند در خصوص مداخله اجانب در امور داخلی ایران به ویژه در مورد حوزه قضائی کشور که نوعی تحمیل کاپیتولاسیون با تعاریف حقوقی جدید است، سکوت کند. اگر از این پس احکام قضائی در ایران باید به تأیید اتحادیه اروپا و شخص دبیر کل سازمان ملل برسد، دیگر چه استقلالی برای دستگاه قضائی، و چه حریمی برای استقلال کشورمان باقی می ماند؟رئیس مجلس، دیروز در جلسه علنی صریحاً گفت: «دیدار دزدانه اشتون، دون شأن اروپایی هاست.» ما از موضع گیری صریح رئیس مجلس در باره این پدیده زشت، تشکر می کنیم. از دولت نیز سئوال می کنیم؛ شما «دیپلمات» به کشور دعوت می کنید یا «دزد»؟ این گونه مسائل را قبل از دعوت، ارزیابی کنید تا رسوایی به بار نیاید. سیاست روز:رابطه، رانت و فساد اقتصادی «رابطه، رانت و فساد اقتصادی»عنوان یادداشت روز روزنامه سیاست روز به قلم اسدالله افشار است که در آن می خوانید؛یکم) موضوع مفاسد اقتصادی در سیستم اداری و در جوامع گوناگون، در طول تاریخ، همواره مسئله ای اسفبار و دردناک و عامل بسیاری از نابسامانیها، دردها، رنجها، اختلافهای فاحش طبقاتی، بی عدالتیها، تبعیضها، شورشها، چالشها، گسترش فساد و انحراف در جوامع بوده است. شرایط لازم رشد، توسعه، امنیت اقتصادی، امنیت سرمایه گذاری، اعتماد متقابل دولت وملت و بالعکس، اعتماد کارفرما وکارگر وکلیه اقشار جامعه نسبت به هم، با سلامت ِجریان اقتصادی کشوروپرهیزاز فرصت طلبی واحتکار و انحصار و تمرکز ثروت، تکاثر، کنز، رشوه خواری، اختلاس، پورسانت، غارت، غصب بیت المال، ربا، فساد، تخریب اموال عمومی و... فراهم می آید. رشد، توسعه، سرمایه گذاری، اشتغال کامل، سالم ومولّد، نیاز به ثبات، امنیت، آرامش اجتماعی، عدالت واطمینان عمومی دارد ودرصورتی که جامعه، ازروندحرکتهای اجتماعی و سیاسی، مطمئن باشدواحساس آرامش کندوبه نتیجه دسترنج وزحمات خود امیدوارباشد، قطعاً، فعال تروبانشاط ترعمل خواهد کرد. دوم)موضوع فساد اقتصادی و مبارزه با آن، به طور مستقیم و غیر مستقیم با جهاد اقتصادی مربوط است. مبارزه با مفسدان اقتصادی یکی ازمصادیق تحقق جهاد اقتصادی است ولذا می توان این اقدام را مستقیماً با جهاد اقتصادی مربوط دانست. جهاد اقتصادی وقتی محقق می شود که هم به شکل ایجابی و هم به شکل سلبی به آن توجه شود. مثلاً ازنظرایجابی باید عواملی را که موجب ارتقای وضعیت اقتصادی، رشد تولید، بهبود و پیشرفت می شوند، تقویت کرد. از نظر سلبی نیز باید موانع تحقق جهاد اقتصادی را برطرف کرد. مفاسد اقتصادی به شکل غیرمستقیم نیزبا جهاد اقتصادی مرتبط است. تا زمانی که درنظام پولی ،مالی و اقتصادی کشورفساد وجود دارد، توزیع امکانات به شکلی عادلانه انجام نمی شود. انتخاب افراد عادلانه و منطقی نیست. امنیت کافی برای فعالیت های اقتصادی و توسعه ای برقرار نمی شود. همه کسانی که شایستگی و توان واقعی تحقق شعار جهاد اقتصادی را دارند، از فعالیت های اقتصادی دور می مانند و به جای آنان کسانی با استفاده از رابطه ،رانت و فساد اقتصادی به این عرصه گام می گذارند که توانایی تحقق جهاد اقتصادی را ندارند. سوم) بیماری مزمن مفاسد اقتصادی درکشورکه چندین سال متمادی گریبان گیراین مردم و نظام است، متاثر ازسرطان مهلکی است که شالوده های نظام اقتصادی کشوررا غیرایمن ساخته است. این مرض مهلک شاید چیزی شبیه به ویروس ایدز برای کالبد انسان باشد که بخش های ایمن بدن را ضعیف می کند وجسم انسان را نسبت به کوچکترین بیماری ها ناتوان می نماید. نظام اقتصادی کنونی کشور نیز شبیه به یک بیمار مبتلا به ایدز است. بیماری که پس از ۳۵ سال ازانقلاب اسلامی، هنوزدرآن اصل ۵۳ قانون اساسی که درموضوع تمرکز دریافت های دولتی درخزانه کل است به درستی رعایت نمی گردد و توسط دولت های مختلف این اصل نقض شده است. چهارم) درعصر نبوی و علوی، شخصیت های فراوانی بودند که به دلیل نداشتن تقوای مالی، تا جایی سقوط کردند که دربرابرپیامبراکرم (ص) ایستادند و بر ولیّ خدا وحجّت حق شمشیرکشیدند وهماهنگ با دشمنان اسلام عمل کردند و این گرفتاری چیزی جز نتیجه فساد مالی آن ها نبود. فساد مالی افراد علاوه براین که خود آن ها را ازرشد و تعالی بازمی دارد، زمینه شیوع فساد درجامعه را نیز فراهم می کند. در صورتی که افراد از اموال عمومی به طور نامشروع بهره مند شوند و به نحوی وابسته به حکومت اسلامی باشند، زیان سیاسی و اجتماعی آنها مضاعف خواهد بود؛ چنان که در عصر خلفا، چنین افرادی وجود داشتند. پنجم)باگسترش فساد مالی درجامعه، به طورطبیعی، عدالت اجتماعی رنگ خواهد باخت وجای آن را تبعیض، فساد و فقر خواهد گرفت ودرنتیجه، حکومت دینی فلسفه وجودی خود را، که همانا برقراری عدالت اجتماعی درابعاد گوناگون است، ازدست خواهد داد و در مواردی، حتی ممکن است واکنش طبقات محروم و نابودی حکومت را به دنبال داشته باشد. اساساً هدف کلی ادیان الهی برقراری موازین عدالت اجتماعی و متعادل ساختن سازمان های اجتماعی است تا از این طریق، زمینه تکامل اخلاقی و معنوی افراد فراهم آید. فلسفه اصلی حکومت اسلامی نیزبرقراری عدالت اجتماعی و گرفتن حق ستم دیده از ستمگرو پاس داشتن حقوق مادّی و معنوی افراد است؛ چنان که علی (ع) درباره علت پذیرش خلافت پس ازعثمان، به هم خوردن عدالت اجتماعی و منقسم شدن مردم به دو طبقه سیرسیروگرسنه گرسنه را ذکرمی کنند. درصورتی که فساد مالی شیوع پیدا کند واموال عمومی دراختیارعده ای خاص قرارگیرد، فلسفه حکومت زیرسؤال می رود ودراین صورت، طغیان مردم و نافرمانی مدنی امری طبیعی خواهد بود. علی (ع) به صراحت، استیثار (خود را بردیگران مقدّم داشتن) وخودکامگی واستبداد را مایه اضمحلال حکومت عثمان و هلاکت او معرّفی می کنند. ششم) درحال حاضردرذائقه عمومی مردم احساس خوب و رضایت بخشی درمورد مبارزه بامفاسد اقتصادی وجود ندارد واین رویکرد باعث شده که تشنگی درجامعه برای رسیدن به عدالت موج بزند، همواره درکشور شعارعدالت ومبارزه با مفاسد اقتصادی داده می شود اما ظهور و بروز چندانی ندارد. مبارزه با فساد، مطالبه جدی مردم ما ورهبرمعظم انقلاب نیزبوده وهست وایشان به طور جدی دنبال این هدف هستند ومردم هم درمراجعات خود به دستگاه های مختلف، این مسئله را مطالبه می کنند. اگرقرار باشد دهه چهارم انقلاب، دهه پیشرفت وعدالت باشد واگرقرارباشد تبعیض از بین برود وکشوردرمسیراعتدال پیشرفت کند، حتماً باید فساد ریشه کن شود. اگراین فساد ریشه کن نشود، منابع ماکه نامحدود هم نیست به خوبی تخصیص داده نمی شوندونظام تولیدونظام اقتصادی ماپیشرفتی نخواهد کرد. به نظرمی رسدشفافیت درمبارزه بامفاسداقتصادی، تبیین محدودیت ها و موانع مبارزه با مفاسداقتصادی، تواناسازی دستگاه های نظارتی، اصلاح ساختاراقتصادی کشورازوضعیت کنونی، تبیین تلازم فساد اقتصادی با فساد سیاسی و فراهم کردن زمینه های مردم باوری مبارزه با فساد اقتصادی و اطلاع رسانی به موقع و مناسب لوازمی است که برای مواجهه با مفاسد اقتصادی باید فکری عملی برای اجرای آنها کرد.
وطن امروز:حقوق بشر علیه روحانی! «حقوق بشر علیه روحانی!»عنوان سرمقاله روزنامه وطن امروز به قلم سیدعابدین نورالدینی است که در آن می خوانید؛ خب! قرار نیست و اکنون زمان آن نیست که بخواهیم تحقق پیش بینی ها درباره تبعات گارد باز دولت در مناسبات خارجی را گوشزد کنیم ولی به هر حال به نظر می رسد لایه های مختلف جامعه نسبت به رویکرد وزارت امور خارجه در حوزه های خارجی نگاهی مردد دارند. به هر حال ما در حال آزمون الگوی یک جریان سیاسی مشخص در حوزه سیاست خارجی هستیم که البته اگر مبدعان، حامیان و متصدیان آن قائل به صداقت باشند بزودی نتایج آن برای عموم واضح و ملموس خواهد شد. در مقابل این الگو، یک الگوی دیگر همواره در جمهوری اسلامی ایران بویژه در حوزه سیاست خارجی مطرح بوده و آن الگوی مقاومت است. به هر حال به نظر می رسید جامعه نیاز به یک دوره آزمون الگوی فعلی - ولو کوتاه مدت- در سیاست خارجی داشت تا در حوزه بیرونی، نظام و مردم به یک جمع بندی نهایی و انسجام برسند. اکنون به مرور بستر و پایه های این انسجام در حال شکل گیری است. در کنار این موضوع اما به نظر می رسد نمای بیرونی این تصمیم و جهت گیری نظام چندان مناسب و مساعد نبوده است. به عبارتی پیام این اقدام جمهوری اسلامی ایران، نه تنها آنگونه که باید دریافت نشد بلکه برداشت متفاوتی از آن صورت گرفت. البته رفتار برخی مقامات دولت و برخی اظهارنظرهای نادرست هم در شکل گیری این ذهنیت بیرونی تاثیرگذار بود. کاملا مشخص است و برای این استدلال می توان گزاره های شهودی و اثباتی متعددی آورد که ایالات متحده به عنوان محور 1+5 و عامل اصلی مقابله و مخالفت با ایران، برآورد خطرناک و نادرستی از نتیجه انتخابات 24 خرداد 92 و جهت گیری نظام برای دور جدید گفت وگوهای هسته ای دارد. این جمله گزاف باراک اوباما که «روحانی محصول تحریم هاست» را باید همواره مورد توجه قرار داد؛ رئیس جمهور آمریکا اکنون معتقد است تشدید تحریم ها، یعنی سازوکار او در قبال ایران جواب داده و تا سطح انتخاب رئیس جمهور اثرگذار بوده است. البته در ایجاد این ذهنیت، خود دولتی ها نیز نقش داشته اند. جهت گیری آقای روحانی در انتخابات 92 و چینش شعارها و ادبیات تبلیغاتی وی پیام اثرگذاری تحریم ها را مخابره می کرد. آقای رئیس جمهور حتی پس از انتخاب نیز این رویه را ادامه داد. وقتی گفته می شود خزانه خالی است در واقع وجه دیگری از گزاره اثرگذاری تحریم ها برای آمریکایی ها نمودار می شود. به هر حال اکنون هیات حاکمه آمریکا به اثرگذاری تحریم ها در ایران معتقدند و فقط ساده لوحان می توانند باور کنند آنان از تحریم ها چشم پوشی می کنند. شاید مهم ترین سوالی که اکنون مطرح است، این باشد که آقای روحانی آیا از عواقب چنین اظهارنظرهایی بی خبر است؟ و از بیان آن دنبال چیست؟ به مرور شاید جواب این سوالات آشکار شود اما به هر حال می توان با قطعیت گفت آقای روحانی اشتباه می کند! آمریکایی ها غیرقابل اعتمادند. شاید در دیدارهایی که مقامات این دولت با مقامات همسایه ترک مان برگزار کرده اند، این واقعیت بارها از سوی نخست وزیر یا وزیر خارجه ترکیه اذعان شده باشد. آنچه لااقل طی چند سال اخیر در منطقه رخ داد، می تواند یک کلاس آموزش بویژه در حوزه نحوه تعامل با آمریکا باشد. پیام اصلی انقلاب های اخیر منطقه «بی اعتمادی به آمریکا» است. از سوی دیگر چه دلیلی وجود دارد که تصور شود آمریکا حضور جریان فکری فعلی بر مسند قدرت را در ایران ترجیح دهد؟ وقتی آمریکایی ها به این باور می رسند که تحریم ها در ایران رئیس جمهور عوض می کند، آیا نسبت به منتخب متعهد می شوند یا به ابزار تغییر؟ آمریکایی ها توافق ژنو را محصول اثرگذاری تحریم ها می دانند. این را هزاران بار تاکنون گفته اند از رئیس جمهور تا دیگر سطوح. آنها گفته اند «تحریم ها ایران را پای میز مذاکره آورده است.» بنابراین آنها بیشتر از آنکه به شخص متکی باشند به عوامل تغییر وابسته اند. البته تاکید می شود این معادله برآورد آمریکایی هاست. در معادله آمریکایی ها تحریم ها باید بماند. آنها حتی برچیده شدن همه برنامه هسته ای ایران را بهای کمی در مقابل رفع تحریم ها می دانند. اکنون که به غلط این آدرس به آمریکایی ها داده شده که تحریم ها اثرگذار است، آنها تحریم ها را ستون فقرات برنامه های فشار خود علیه ایران می دانند. شاهد دیگری برای اینکه نشان داده شود رویکرد آنان نه تعامل بلکه دشمنی است، برجسته کردن سایر بهانه ها برای فشار بر ایران است. اکنون که توافق ژنو برطرف کننده نگرانی های هسته ای آمریکاست، پس دلیل دیگر اظهارنظرها و فشارها به ایران چیست؟ چرا همزمان موضوع حقوق بشر مطرح است. چرا وزارت خارجه جان کری به رغم مذاکرات هسته ای، فشار به بهانه حقوق بشر را علیه ایران کلید می زند؟ چرا اشتون با مهره اصلی غرب در ایران در موضوع حقوق بشر دیدار می کند؟ جواب همه اینها یکی است؛ حقوق بشر بخشی از پازلی است که آمریکا برای ایران چیده است. پازلی که اظهارات دیروز بان کی مون و انتقادات حقوق بشری او از رئیس جمهور نشان داد؛ آقای روحانی باید بیشتر از قبل حواس خود را جمع کند. اکنون بهانه های آمریکا علیه خود آقای روحانی نیز استفاده می شود. آمریکا برای پیگیری اهداف بلندمدت خود نه آقای روحانی - که وابستگی او به جمهوری اسلامی قابل تشکیک نیست- بلکه دوستان نزدیک خود را نیز به چشم ابزار می نگرد. ابزاری که زمینه ساز اهداف بلند تر و اصلی خواهند شد. آمریکا هیچ قراری با کسی ندارد! پس وقتی اشتون مهره های آمریکا در ایران را کوک می کند، آقای رئیس جمهور باید بیشتر از دیگران نگران شود. اینکه تحریم ها اثرگذار است یا نه قابل بحث نیست. اما این موضوع که انقضای تحریم ها چه زمانی است، مهم ترین و اصلی ترین بحث در این حوزه است. این جمله جان کری را بخوانید و قضاوت با شما. او پس از توافق ژنو به کنگره رفت تا درباره توافق توضیح دهد. او گفت: «تحریم ها ایران را وادار به تسلیم نمی کند و ادامه این وضعیت موجب تفرقه بین آمریکا و شرکای اروپایی خواهد شد».
تهران امروز:اقتصاد مقاومتی لازمه استقلال سیاسی «اقتصاد مقاومتی لازمه استقلال سیاسی»عنوان سرمقاله روزنامه تهران امروز به قلم محمد رضا جمالی است که در آن می خوانید؛کید دوباره رهبر معظم انقلاب بر اقتصاد مقاومتی و تشریح جزییات راهکارهای رسیدن به اقتصاد مقاومتی بیش از هر چیز این سوال را مطرح می کند که چرا رهبر معظم انقلاب بر اقتصاد مقاومتی تاکید دارند و آیا مقاوم سازی اقتصاد یکی از شرط های اصلی حفظ استقلال کشور در همه شئون نیست؟ آنچه مسلم است استقلال مفهومی چند جانبه است که یکی از وجوه آن در بخش اقتصادی تبلور پیدا می کند. رهبر معظم انقلاب پیش تر برای ملت و مسئولان تصریح کردند که موضوع استقلال همچنان مفهوم خود را از دست نداده و بر خلاف برخی تبلیغات غربی ها مبنی بر اینکه در دنیای جدید استقلال معنا ندارد، نه تنها اینگونه نیست که از قضا این تبلیغات حربه ای برای متزلزل کردن استقلال کشورها و وابسته کردن دیگران به غرب در قالب جملات و کلماتی به ظاهر متمدنانه است. در حالی که مستقل نبودن هر کشوری از نظر اقتصادی می تواند هزینه های زیادی را به بار آورد. این موضوع برای ایران دارای اهمیت بیشتری است چراکه ایران اسلامی در خط مقدم مبارزه با استکبار است و مصون سازی و مقاوم سازی کشور در هر حوزه ای از جمله اقتصاد برای ما اهمیت حیاتی دارد. از اینرو رهبر معظم انقلاب به کرات موضوع استقلال اقتصادی را به شیوه های گوناگون مطرح کرده و چندین سال است که به تبیین مفهوم استقلال اقتصادی و مقاوم سازی اقتصاد می پردازند. مفهوم اقتصاد مقاومتی که مقام معظم رهبری مطرح کرده اند در ادامه بیانات ایشان در گذشته است و شیوه ای در اقتصاد است که در صورت استفاده عملی از آن ،کشور ما می تواند به افق های مطلوب در نظام اقتصادی خود برسد.اقتصاد مقاومتی یک بحث کاملا استراتژیک است که در کشورهایی که دارای اهداف بلند مدت هستند و روحیه استقلال در بطن سیاست داخلی
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 151]
-
گوناگون
پربازدیدترینها