واضح آرشیو وب فارسی:الف: راه قانونی لغو عضویت اسراییل از سازمان ملل
محمد چمکوری، 16 اسفند 92
تاریخ انتشار : جمعه ۱۶ اسفند ۱۳۹۲ ساعت ۰۹:۳۴
حکومت خودگردان فلسطین در شرایطی برای عضویت در سازمان ملل تلاش میکند که رژیم صهیونیستی نیز میکوشد تا با اعمال فشار این طرح را لغو کند و این در حالی است که عضویت این رژیم، مشروط و قابل لغو است؛ این حقیقتی است که نیازمند اتحاد کشورهای اسلامی و عربی است تا با طرح این موضوع حقوقی به ملت فلسطین کمک کند تا به حق قانونی خود دست یابد و از سوی دیگر رژیم صهیونیستی را به لحاظ حقوقی محکوم و منزوی کنند.رژیم صهیونیستی طی ۶۰ سال گذشته امنیت جهان را تهدید کرده استاز بدیهیات مسلم نزد همه سیاستمداران بی طرف آن است که اسراییل رژیمی است که طی بیش از ۶۰ سال گذشته سیاست ترور ,خشونت ,تبعیض نژادی و نسل کشی فلسطینی ها را دنبال کرده است .اسراییل در طی ۶۰ سال گذشته امنیت جهان به ویزه خاورمیانه را به خطر انداخته است تا جایی که به اعتراف خود رژیم صهیونیستی نزدیک بود که طی جنگ سال ۱۹۷۳ از بمب هسته ای ضد اعراب استفاده کند, این چنین رژیمی صلاحیت عضویت جامعه جهانی را ندارد و جا دارد که عضویت مشروط آن در سازمان ملل لغو شود. زیرا پذیرش حق عضویت اسراییل در سازمان ملل مشروط به اجرای قطعنامه ۱۹۴ بود که بر حق بازگشت فلسطینی های اخراج شده از سر زمین های اشغالی ۱۹۴۸ تاکید دارد. قطعنامه هاي سازمان ملل درباره حق بازگشت و تعيين سرنوشت فلسطینی ها عبارت است از ۱۴ قطعنامه به شماره هاي ۱۹۴، ۳۹۴، ۱۶۰۴، ۲۱۵۴، ۲۴۵۲، ۲۶۴۹، ۲۶۷۲، ۲۷۸۷، ۲۷۹۲، ۲۹۵۵، ۳۰۷۰، ۳۰۸۹،۳۲۳۶، ۳۲۴۶. سازمان ملل متحد در اين قطعنامه ها به ويژه قطعنامه ۱۹۴ بر حق بازگشت آوارگان به فلسطين و تشکيل کميته اي براي دادن گزارش به سازمان ملل در اين باره و درباره پايبندي به آتش بس و هتک حرمت نکردن به مقدسات در قدس شريف تاکيد کرده است. اسراییل طی ۶۰ سال گذشته به هیچ کدام از این قطعنامه ها پایبند نبوده و عمل نکرده است. قطعنامه ۱۹۴ مجمع عمومي سازمان ملل پس از تاسيس «اسراييل», و به دنبال اخراج شمار بسياري از مردم فلسطين از خانه هاي خود در شهرها و روستاهايشان صادر شد که منجر به کوچ اجباری نزديك به ۸۷۰ هزار تن از مردم اين سرزمين در داخل فلسطين و يا به كشورهاي سوريه, لبنان و اردن شد.ارتش رژيم صهيونيستي كه در حقيقت متشكل از گروه هاي تروريستي شبه نظامي «هاگانا», «اشترن» و «آرگون» بود, ۴۱۹ روستاي فلسطيني را ويران و مردم اين روستاها را به ديگر بخشهاي اين سرزمين و كشورهاي همجوار راند.به دنبال وقوع فجايع انساني در فلسطين, سازمان ملل در ۲۸ آبان سال ۱۳۲۷ قطعنامه ۱۹۴ را تصويب كرد كه ناظر بر حق بازگشت فلسطيني هاي آواره به سرزمينشان و پرداخت زيان هاي ناشي از اخراج آنان از شهرها و روستاهايشان بود. اما اين قطعنامه هرگز به اجرا درنيامد و همچنان موضوع حق بازگشت آوارگان و پناهندگان فلسطيني يكي از خواستهاي بنيادين مردم فلسطين و حكومت خودگردان را تشكيل مي دهد. در بخشي از اين قطعنامه آمده است: در اولين فرصت ممكن بايد زمينه بازگشت پناهندگان فلسطيني به سرزمينشان و امكان زندگي مسالمت آميز با كشورهاي همسايه را فراهم كرد.بر اساس تفسير رژيم صهيونيستي از اين قطعنامه, آوارگان فلسطيني مي توانند به داخل باز گردند و به كساني كه تمايل به بازگشت ندارند نيز مبلغي به عنوان ضرر و زيان پرداخت مي شود. كشورهاي عرب معتقدند, قطعنامه خاطر نشان مي سازد كه فلسطيني هاي آواره و پناهنده در كشورهاي مختلف علاوه بر دريافت مبالغ ناشي از زيان هاي سالهاي آوارگي, حق بازگشت به ميهن شان را نيز دارند.اين موضوع و ديگر قطعنامه هاي بين المللي از مسايل مورد اختلاف حكومت خودگردان و رژيم صهيونيستي را تشكيل مي دهد و صهيونيست ها براي شانه خالي كردن از بار مسووليت و ادامه سياست هاي توسعه طلبانه خود، تفسيرهاي گوناگوني از مصوبات بين المللي ارايه مي كنند.مجمع عمومي سازمان ملل همچنين در اين قطعنامه تاكيد كرده است كه با توجه به شرايط ويژه شهر بيت المقدس و اهميت اين شهر براي پيروان سه آيين اسلام, مسيحيت و يهوديت, اداره آن زير نظر سازمان ملل خواهد بود.از نظر حقوق بین الملل اسراییل دولتی است که شخصیت قانونی ندارداز نظر حقوق بین الملل اسراییل دولتی است که شخصیت قانونی ندارد. زیرا دولتی است که عنصر و ارکان مادی آن حاصل و نتیجه غصب و تجاوز و جنایت است. زیرا خاک ملت دیگری را اشغال کرده و این گونه نبوده که به ادعای صهیونیست ها، سرزمین خالی از سکنه ای را به تصاحب خود درآورده باشد.ادبیات اسرائیلی را اگر به طور کلی در نظر بگیریم، می یابیم که فلسطینی غیرموجود است و در حالت جزئی و مجمل، این دروغ را تکرار می کند که این سرزمین خالی از سکنه بوده است، این چیزی است که فرهنگ روزانه اسرائیل را تشکیل داده که فکر حاکم در ادب اسرائیلی غائب بودن فلسطینی است، فلسطینی موجود نیست، انگار که بطور کامل از روی زمین و از صفحات کتاب ها و حتی از صحنه فکر نیز کوچ داده شده است.درست است که به رسمیت شناختن یک کشور تابع شکل و قاعده خاصی نیست و می تواند به طور صریح و ضمنی و یا فردی و جمعی صورت گیرد و بستگی به اراده آزاد آن کشور دارد و الزامی وجود ندارد. اما قضیه دردناک آن جا است که با اعلام دولت اسراییل توسط بن گوریون در سال ۱۹۴۸ با قبول دولت های بزرگ مانند آمریکا و اتحاد جماهیری شوروی، روبرو شد. بدون آن که برای این کشورها مسلم شود که دولت اسراییل عناصر یک دولت را دارد و مرزهای آن مشخص است.پس از آن در ماه می ۱۹۴۹ جمعیت عمومی سازمان ملل نیز با صدور قطعنامه ای عضویت اسراییل را به طور مشروط به رسمیت شناخت. مشرط به آن که قطعنامه تقسیم فلسطینی و بازگشت پناهندگان را اجراء کند. به این ترتیب جمعیت عمومی سازمان ملل پیوند محکمی بین قبول عضویت اسراییل و ضرورت اجرای دو قطعنامه اشاره شده برقرار کرد و به این ترتیب اسراییل تنها عضو سازمان ملل است که قبول عضویت آن مشروط بوده و امروزه جا دارد که کشورهای عربی و اسلامی در اقدامی متحد خواهان لغو این عضویت مشروط شوند. زیرا به دو شرط یاد شده عمل نکرده و امنیت جهانی را طی ۶۰ سال گذشته به خطر انداخته است. اسراییل نمی تواند عضو سازمان ملل باشد. چون عناصر و ارکان مادی یک کشور و یا دولت را ندارد.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: الف]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 56]