محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827603121
نگاه ما به تحولات اوکراین
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا:
نگاه ما به تحولات اوکراین تهران- ایرنا- روزنامه کیهان در یادداشت روز پنجشنبه با عنوان «نگاه ما به تحولات اوکراین» نوشت:موضع مبهم گرفتن گاهی از قرار گرفتن در کنار طرف بازنده هم مضرتر است از این منظر بد نیست نگاهی به موضعگیری ایران در قبال تحولات اوکراین بیاندازیم.
در این یادداشت که به قلم « سعدالله زراعی» است می خوانید: تحولات اوکراین نگاه تازه ای به صحنه بین الملل را در پی داشته است.
منازعه نسبتاً پرشدت غرب و روسیه بر سر مسائل اوکراین نشان می دهد که صحنه بین الملل در سالهای آینده و تا شکل گیری یک نظام مشخص حقوقی در این صحنه دستخوش رخدادهای پرتنش خواهد بود، این تحولات سبب گمانه زنی های زیادی در سطح بین الملل شده است. بعضی از ناظران آن را نشانه شکل گیری مجدد نظام دو قطبی و باز تولید مناسبات پس از جنگ جهانی دوم دانستند.
بعضی دیگر از این ناظران قدرت نمایی روسیه در ماجرای اوکراین را نشانه بالینی بازگشت روسیه به عرصه جدی رقابت های بین المللی تلقی کردند و بعضی دیگر از تحلیل گران این تنش ها را آخرین رویارویی ها و اعلام وجود نظام پیشین بین الملل دانستند.
تحولات اوکراین و ادبیاتی که در این روزها در عرصه بین الملل شکل گرفت به خوبی اهمیت دوباره ابزارهای امنیتی- نظامی را نشان داد.
تا پیش از این بعضی از نظریه پردازان حوزه بین الملل با اشاره به تمرکز توجهات در آمریکا، اروپا و آسیا در مسائل اقتصادی می گفتند اقتصاد به مرور به جای مسائل نظامی نشسته و از اهمیت آن در پازل قدرت ملی و بین المللی کاسته است.
بعضی دیگر از اساتید دانشگاهی با اشاره به تحول عظیم در حوزه مخابرات و الکترونیک معتقد بودند توانمندی های الکترونیکی، اهمیت ابزارهای نظامی را تحت تأثیر قرار داده و از اولویت خارج کرده است.
بعضی دیگر هم با اشاره به قدرت رسانه و افکار عمومی می گفتند قدرت نرم رسانه بر قدرت سخت نظامی غلبه کرده و آن را به حاشیه برده است.
اما تحولات اوکراین نشان داد که این گزاره ها از آنچنان استحکامی برخوردار نیستند.
بدون تردید اقتصاد و سرمایه، مخابرات و الکترونیک، رسانه و افکار عمومی و... نقش برجسته ای دارند ولی هنوز این موضوعات در پازل قدرت یک کشور به موضوع درجه اول تبدیل نشده است.
هنوز قدرت نظامی به همراه هوشمندی رهبران در استفاده درست و بهنگام از آن در فرمول قدرت جایگاه ویژه ای دارد.
در تحولات اوکراین، روسیه با استفاده از نیروی دریایی خود موفقیت برنامه غرب درباره اوکراین را با سؤالات و ابهامات زیادی مواجه کرد.
متقابلاً آمریکایی ها و انگلیسی ها هم- البته به گونه ای احتیاط آمیز- از «گزینه نظامی» سخن به میان آوردند.
این خود گواه آن است که در قدرت ملی یک کشور قدرت نظامی حرف تعیین کننده ای می زند. برای اثبات این نظریه علاوه بر اظهارات اخیر مقامات روسیه و آمریکا می توان از طریق برهان خلف نشان داد که کشوری نظیر ژاپن که از قدرت اقتصادی نسبتاً مناسبی برخوردار است ولی به دلیل فقدان توانمندی های نظامی نمی تواند در تحولات جهانی و منطقه ای معطوف به قدرت به ایفای نقش ملی خود بپردازد و لذا همواره در ذیل سیاست قدرت های دیگر تعریف می شود یا مثلاً کشوری مانند قطر تا چندی پیش از یک شبکه تلویزیونی بسیار پرقدرت برخوردار بود ولی به دلیل اینکه فاقد قابلیت های نظامی- امنیتی بود، نتوانست موفقیتی به همراه بیاورد تا جائی که «خالد محمد العطیه» وزیرخارجه قطر در تاریخ سوم بهمن ماه گذشته در مصاحبه ای گفت: «تنها چیزی که ما همیشه تلاش می کنیم تا متحدانمان را به آن تشویق کنیم این است که در هر موضوعی در منطقه، ما را نیز سهیم کنند یا دست کم ما را هم مد نظر داشته باشند».
نیروی نظامی به شرطی که تحت یک رهبری هوشمند قرار داشته باشد این توانایی را دارد که در لحظه حساس، سرنوشت یک منازعه را به نفع کشور و ملت خود برگرداند.
این اتفاق در ماجرای اوکراین افتاد. ارتش روسیه در این ماجرا بدون آنکه به سمت کسی شلیک کند به اوضاع مسلط شد و مانع شکل گیری یک توطئه بزرگ امنیتی علیه روسیه گردید. از آن طرف به تجربه دریافته ایم که راه غلبه بر یک کشور و از کار انداختن سایر ابزارهای قدرت آن، تضعیف موقعیت نظامی آن کشور است.
به دو مثال توجه کنید: در یک مقطعی، اقتصاد ژاپن و میزان تولید ناخالص داخلی این کشور از آمریکا هم جلوتر بود و کالاهای ژاپنی هم بازارهای بین المللی را به تسخیر درآورده بودند اما دیری نپائید که آمریکایی ها با یکی دو تشر و با افزایش تعرفه گمرکی به روی کالاهای ژاپنی این کشور را از نفس انداختند.
مورد دوم مواجهه غرب با ایران است. تاریخ 35 ساله اخیر ما می گوید که تضعیف قدرت نظامی ایران همواره در دستور کار غرب بوده است.
همین حالا که مذاکرات هسته ای میان ایران و غرب جریان دارد، مقامات آمریکایی و انگلیسی همواره در هنگام مذاکره و پیش و پس از آن روی قدرت نظامی ایران تمرکز کرده و راه حل پرونده هسته ای را در کاستن از قدرت نظامی می دانند و در نهایت وقتی که می خواهند دلایل مذاکره هسته ای با ایران را ذکر کنند به اطمینان یافتن از مهار قدرت نظامی ایران اشاره می نمایند.
این موارد به خوبی نشان می دهد که هر کشوری برای پاسداری از قدرت ملی خود باید موقعیت نظامی خود را دائماً تقویت نماید.
کما اینکه همین قدرت های نظامی دنیا که در ادبیات صادراتی اقتصاد، رسانه، الکترونیک و تکنولوژی را برتر از قدرت نظامی معرفی می کنند و برای آن به تئوری پردازی در مجامع علمی دنیا و از جمله - از طریق واسطه ها- در دانشگاه های ما سرگرم هستند، خود دائماً بر توانایی های نظامی خود می افزایند و هیچ گزارشی مبنی بر اینکه یکی از این کشورها از میزان نفرات نظامی و یا از میزان تانک های خود کاسته باشد، منتشر نشده است!
همین دو هفته پیش رسانه های آمریکایی فاش کردند که ارتش آمریکا طی سه سال اخیر بمب های اتمی خود را نوسازی و به روزرسانی کرده است!
نکته دیگر در تحولات اوکراین بود که موضع قاطع روس ها و چابکی رئیس جمهور پوتین در واکنش، سبب منفعل شدن غرب گردید.
این که غربی ها از تحریم اقتصادی سخن می گویند و ناتو در مقابل تحرک نظامی ارتش روسیه و مانور اخیر آن دست به کاری نمی زند و به عبارت پردازی بسنده می کند نشان می دهد که غرب در حالت انفعال قرار دارد.
حال تصور کنید که روسیه به جای واکنش صریح و سریع به صدور بیانیه و اظهار نظرات رسانه ای در مخالفت با وقایع سوم اسفند اوکراین، بسنده می کرد، امروز نظامیان ناتو در دریای سیاه و دریای آزرف مستقر بودند و مرزهای روسیه در معرض تهدید امنیتی بود و از اعتبار روسیه کاسته شده بود.
این موضوعات به خوبی بیانگر آن است که دستگاه تصمیم گیر در یک کشور در هنگام مواجه شدن با پدیده ای که برای امنیت و منافع ملی کشورشان خطرناک است، باید قاطع عمل کرده و از اظهارات دوپهلو اجتناب نماید.
بدترین نوع موضع گیری یک کشور در چنین رخدادهایی استفاده از کلمات مبهم- مثل این که ما از تحولات اوکراین نگران هستیم- است چرا که موضع مبهم یک کشور را در موضع قطعی باخت قرار می دهد.
موضع مبهم گرفتن گاهی از قرار گرفتن در کنار طرف بازنده هم مضرتر است.
از این منظر بد نیست نگاهی به موضعگیری ایران در قبال تحولات اوکراین بیاندازیم.
بعید است که در دنیا کسی تردید داشته باشد در این که ایران در زمره کشورهای «برون نگر» در عرصه سیاست خارجی است.
از آنجا که نظام سیاسی ایران از یک سو برآمده از یک مکتب جهانی و از سوی دیگر برخاسته از یک انقلاب بزرگ با داعیه های کلان بین المللی است، نمی تواند سیاست درون نگر داشته و مثل خیلی از کشورهای دیگر- که سیاستشان درون نگر است- در قبال تحولاتی در اندازه تحولات اوکراین سکوت کند.
تاثیر درازمدت تحولات منطقه اوکراین و تاثیر شکل گیری منازعه ای میان غرب و روسیه آنقدر فراگیر است که منافع و موقعیت ملی ما را هم تحت تاثیر قرار می دهد.
از سوی دیگر ما از ماجرا و تحولاتی حرف می زنیم که یکی از طرف های اصلی آن یک «همسایه» ماست، همسایه ای که در گروهی از موارد با ما اشتراک منافع و در نتیجه اشتراک نظر دارد.
کما اینکه از منظر ملی روسیه بخش زیادی از نگرانی های امنیتی و سیاسی خود را با کمک ایران حل می کند و متقابلا ایران نیز از حمایت روسیه در پرونده سوریه، لبنان، عراق، افغانستان، هسته ای و... استفاده می کند.
علاوه بر این در این ماجرا به هر حال روسیه پنجه در پنجه دشمن ما یعنی غرب دارد خود این ماجرا هم ما را وادار می کند که از شکست دشمن خود خشنود باشیم ولو این که انتقاداتی هم به طرف روس داشته باشیم.
جمع بندی تحولات اوکراین و انطباق ابعاد آن با منافع و امنیت ملی ایران خیلی کار سختی هم نبوده است.
با این وجود وزیر محترم امور خارجه در واکنش به تحولات اوکراین به ابراز یک جمله کوتاه بسنده کرد: «از آنچه در اوکراین می گذرد نگرانیم!» در این اظهار نظر دکتر ظریف مشخص نیست که ما چرا نگرانیم؟
نگران چه بخشی از ماجرا هستیم؟ چه چیزی را قانونی و چه چیزی را غیرقانونی می دانیم؟ و در نهایت در این منازعه پرشدت چه نظری داریم.
حالا در این ماجرا سه فرض جدی وجود دارد:
1- یانوکوویچ یا یکی از افراد جبهه ای که او در آن قرار دارد دوباره به قدرت بازگردند
2- تیموشنکو یا یکی از افراد جبهه ای که او در آن قرار دارد بر اوضاع مسلط شود
3- طرفین به مصالحه برسند و یک دولت ترکیبی بر سر کار بیاید.
در کدام یک از این سه گزینه، ایران می تواند بگوید من برای حل بحران کاری کرده و متناسب با آن توقعی دارم.
یانوکوویچ و تیموشنکو طبعا باید به ظریف بگویند ما که سر در نیاوردیم شما در کجای قصه قرار داشتید.
اگر کار به مصالحه هم برسد ایران با این موضع نمی تواند نقشی به عهده بگیرد.
ما به عنوان یک کشور برون نگر که سرمنشأ بسیاری از تحولات جهانی هستیم و کم نیستند تحلیلگرانی که می گویند مقاومت جدی 35 ساله ایران به روس ها آموخته است که می توان با قدرت در برابر غرب ایستاد و آن را وادار به عقب نشینی و انفعال کرد با این وصف ما باید تحولات اوکراین را به منزله یک فرصت مهم تلقی کرده و از آن برای بسط قدرت و نفوذ خود استفاده کنیم.
چگونگی این استفاده و بخصوص استفاده از آن برای مقاومت در برابر زیاده خواهی غرب در پرونده هسته ای خود به یک یادداشت مستقل نیازمند است.
اول**1104
انتهای پیام /*
15/12/1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 31]
-
گوناگون
پربازدیدترینها